Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Durna bohaterka chyba miała odzwierciedlać zwyczajność. Wyszło jak wyszło. Thriller z niej tylko klimatem.

Durna bohaterka chyba miała odzwierciedlać zwyczajność. Wyszło jak wyszło. Thriller z niej tylko klimatem.

Jejku, jakże mnie zawiodła. W autorze urzeka mnie to, że przypomina mi nieco beatników. Nie do końca wiemy co czytamy, ale płyniemy tym niczym sennym strumieniem. Absolutnie podpisuję się pod słowami innych czytelników, iż zgubić się w tym lesie nie raz, nie dwa. McEwan potrafi wynudzić, powieści pozostają w pamięci, chociaż nie wiadomo o co w nich do końca chodziło. Ujmują mnie erotyczne opisy oraz pojedyncze strony zawierające prozaiczne smaczki, których na próżno szukam u innych pisarzy, takich jak: „Cóż, ludziom nie dogodzisz z pogodą. Zawsze to latem za gorąco a zimą za zimno.”

Jejku, jakże mnie zawiodła. W autorze urzeka mnie to, że przypomina mi nieco beatników. Nie do końca wiemy co czytamy, ale płyniemy tym niczym sennym strumieniem. Absolutnie podpisuję się pod słowami innych czytelników, iż zgubić się w tym lesie nie raz, nie dwa. McEwan potrafi wynudzić, powieści pozostają w pamięci, chociaż nie wiadomo o co w nich do końca chodziło. Ujmują...

To co autorka pisze jako dodatek, nota do scenariusza filmu, podniosła nieco ocenę opowiadania, chociaż ciężko z nim sympatyzować

To co autorka pisze jako dodatek, nota do scenariusza filmu, podniosła nieco ocenę opowiadania, chociaż ciężko z nim sympatyzować

Dreszczowa, przygodowa, ale do prawdy?? Chyba źle zrozumiałem główny motyw, wydaje się absurdalny. Złość głównego bohatera jest niby uzasadniona, ale moim zdaniem przesadzona. Oczywiście to co musiał przejść jest niemożliwe do wyobrażenia, jakie odczucia mu towarzyszyły. Szokuje jak daleko posuwa się człowiek, aby przeżyć, wola walki w imię zemsty.

Dreszczowa, przygodowa, ale do prawdy?? Chyba źle zrozumiałem główny motyw, wydaje się absurdalny. Złość głównego bohatera jest niby uzasadniona, ale moim zdaniem przesadzona. Oczywiście to co musiał przejść jest niemożliwe do wyobrażenia, jakie odczucia mu towarzyszyły. Szokuje jak daleko posuwa się człowiek, aby przeżyć, wola walki w imię zemsty.

Tytułowanie systemu ocen na tym portalu znacznie ułatwia mi właśnie samo ocenianie. To dokładnie dobra książka. Ładunek emocjonalny tworzy się sam, na tyle ile jesteśmy empatyczni i zbulwersowani niesprawiedliwością złego świata. Na usprawiedliwienie wyzbycia się tego przez autora w tej powieści zadaję pytanie: 'czy niewolnicy mieli czas na emocje?'...
Rozpłynąłem się nad kilkoma opisami, przytoczę kilka z nich: 'Wiatr połaskotał skórę dziewczyny. Łykała powietrze niczym wodę, nocne niebo było najwyśmienitszym posiłkiem w jej życiu, po pobycie pod ziemią gwiazdy wydały się dojrzałe i soczyste'
'Wybałuszone oczy zmarłych zdawały się patrzeć na nią z wyrzutem ale czym było spojrzenie jednej dziewczyny zakłócającej ich spokój wobec tego, jak świat nękał ich od momentu, gdy tylko się na nim pojawili?'
Zainspirowała mnie do jeszcze głębszej analizy niewolnictwa- do tego jakie podwaliny stanowiło dla dzisiejszego społeczeństwa.

Tytułowanie systemu ocen na tym portalu znacznie ułatwia mi właśnie samo ocenianie. To dokładnie dobra książka. Ładunek emocjonalny tworzy się sam, na tyle ile jesteśmy empatyczni i zbulwersowani niesprawiedliwością złego świata. Na usprawiedliwienie wyzbycia się tego przez autora w tej powieści zadaję pytanie: 'czy niewolnicy mieli czas na emocje?'...
Rozpłynąłem się nad...

Już na ostatek niesłychanie gubiłem się w bohaterach. Jako ostatnia wydaje mi się najbardziej 'tandetna' z trylogii. W sumie, czy dzisiejsze czasy takie nie są? ;) ...

Już na ostatek niesłychanie gubiłem się w bohaterach. Jako ostatnia wydaje mi się najbardziej 'tandetna' z trylogii. W sumie, czy dzisiejsze czasy takie nie są? ;) ...

Niestety nie czytało mi się jej aż tak dobrze jak pierwszego tomu (nie czytam po kolei, gdyż nie jest to koniecznością według autorki).

Niestety nie czytało mi się jej aż tak dobrze jak pierwszego tomu (nie czytam po kolei, gdyż nie jest to koniecznością według autorki).

Hmm, nie nauczyła niczego nowego, jedynie utwierdziła. Niektóre zabawy zbyt trywialne moim zdaniem i niekoniecznie podziałają na korzyść. Myślę, że jest to książka dla ludzi, którzy zupełnie nie rozumieją dzieci

Hmm, nie nauczyła niczego nowego, jedynie utwierdziła. Niektóre zabawy zbyt trywialne moim zdaniem i niekoniecznie podziałają na korzyść. Myślę, że jest to książka dla ludzi, którzy zupełnie nie rozumieją dzieci

Czyta się ją błyskawicznie i na tym koniec atutów, według mnie. Książka debiutancka autora, który jakoś nie przypada mi do gustu. Powieść zapowiadana jako książka dla każdej grupy wiekowej jest dla mnie najzwyklejszą bajeczką.

Czyta się ją błyskawicznie i na tym koniec atutów, według mnie. Książka debiutancka autora, który jakoś nie przypada mi do gustu. Powieść zapowiadana jako książka dla każdej grupy wiekowej jest dla mnie najzwyklejszą bajeczką.

Błyskawiczna, lekka powieść. Nie ukrywam, pomogła mi trochę w pokonaniu lęku przed jazdą samochodem, ale dlaczego polecam odkryć samemu. Zakończenie jest ciekawe.

Błyskawiczna, lekka powieść. Nie ukrywam, pomogła mi trochę w pokonaniu lęku przed jazdą samochodem, ale dlaczego polecam odkryć samemu. Zakończenie jest ciekawe.

Zachęcony motywem miłości z różnicą wieku pomiędzy kochankami przed filmową wersją, pochyliłem się nad papierową. Czyta się prędko, lecz nie w jeden wieczór, gdyż niekiedy skłania do refleksji, na które poświęcamy trochę czasu. Mam kłopot z tą pozycją, ponieważ wydaje mi się ona zbitkiem filozoficznych przypisówek a brakiem wdrażania ich w poczynania bohaterów. Dlaczego w postaciach nie zrodziło się pytanie: „czy gra jest warta świeczki?”. Toksyczny romans jest przerażający, mężczyzna ignorujący wszystko i wszystkich po drodze aby pomóc kobiecie, która piastowała go w okresie dojrzewania. Jasne, z własnego doświadczenia wiem, że porównuje się każdą kolejną kobietę w swoim życiu, do tej pierwszej, ale po co odnosić się do tego z takim wysokim diapazonem i patosem?

Zachęcony motywem miłości z różnicą wieku pomiędzy kochankami przed filmową wersją, pochyliłem się nad papierową. Czyta się prędko, lecz nie w jeden wieczór, gdyż niekiedy skłania do refleksji, na które poświęcamy trochę czasu. Mam kłopot z tą pozycją, ponieważ wydaje mi się ona zbitkiem filozoficznych przypisówek a brakiem wdrażania ich w poczynania bohaterów. Dlaczego w...

Genialna satyra polskości. Bajeczna okładka równa się z równie bajecznymi opisami, niekiedy naturalistycznymi i siermiężnymi, ale to jest to co lubię i co jest prekursorem zmian. Mam kłopot ze stylem pisania autorki, ponieważ bardzo gubiłem się w treści, nieliniowe przeskoki między perspektywami bohaterek były dla mnie zbyt chaotyczne. Sumując, tak naprawdę książka jest tułaczką kobiet, swoistą przestrogą na dzisiejsze czasy, dość oczywistą. Czasami bywały momenty znużenia, ale niepowtarzalny, mroczny klimat zachęcały mnie do powracania i ukończenia tej powieści.

Genialna satyra polskości. Bajeczna okładka równa się z równie bajecznymi opisami, niekiedy naturalistycznymi i siermiężnymi, ale to jest to co lubię i co jest prekursorem zmian. Mam kłopot ze stylem pisania autorki, ponieważ bardzo gubiłem się w treści, nieliniowe przeskoki między perspektywami bohaterek były dla mnie zbyt chaotyczne. Sumując, tak naprawdę książka jest...

Jestem zachwycony pierwszą ćwiartką książki, mianowicie gonitwa głównej bohaterki jest bardzo wciągająca i tożsama z nami - ludźmi. Lubię eklektyzm i balans w stylu pisania autorki. To nic innego jak prostota przeplatana poetyckimi frazesami. Podczas kartkowania tej lektury i tytułowych rozmów z przyjaciółmi ma się ochotę napić się kawy, skosztować ciasta czekoladowego lub delektować się papierosem. Świetny odmóżdżacz w aktualnie szalonych i straszliwych czasach.

Jestem zachwycony pierwszą ćwiartką książki, mianowicie gonitwa głównej bohaterki jest bardzo wciągająca i tożsama z nami - ludźmi. Lubię eklektyzm i balans w stylu pisania autorki. To nic innego jak prostota przeplatana poetyckimi frazesami. Podczas kartkowania tej lektury i tytułowych rozmów z przyjaciółmi ma się ochotę napić się kawy, skosztować ciasta czekoladowego lub...

Niezwykle ponadczasowy komiks, otwarty na dzisiejszy świat. Podoba mi się to, że znani nam bohaterowie wyglądają nieco inaczej niż zazwyczaj. Mowa o dłuższych włosach, innej kresce itd.

Niezwykle ponadczasowy komiks, otwarty na dzisiejszy świat. Podoba mi się to, że znani nam bohaterowie wyglądają nieco inaczej niż zazwyczaj. Mowa o dłuższych włosach, innej kresce itd.

Powracałem do niej wielokrotnie a ukończyłem właśnie teraz. Stwierdzam, że jak zazwyczaj (każda książka) pojawiła się w odpowiednim dla mnie czasie. Siermiężny język dodał pikanterii oraz ukazał prawdę. Świetna pozycja dla obojga płci. Można się wiele nauczyć, choć myślało się, że już więcej wiedzy odnośnie okładkowych tematów nie potrzeba. Kłótliwy dialog między autorami jest zarówno figlarny jak i niekiedy męczący - to jedyny sporny dla mnie atut tej książki.

Powracałem do niej wielokrotnie a ukończyłem właśnie teraz. Stwierdzam, że jak zazwyczaj (każda książka) pojawiła się w odpowiednim dla mnie czasie. Siermiężny język dodał pikanterii oraz ukazał prawdę. Świetna pozycja dla obojga płci. Można się wiele nauczyć, choć myślało się, że już więcej wiedzy odnośnie okładkowych tematów nie potrzeba. Kłótliwy dialog między autorami...

Przez pół roku borykałem się z kacem książkowym po 2 pierwszych tomach sagi rodu Marchów. Postanowiłem dokończyć tetralogię, niestety się zawiodłem. Trzecia część jeszcze miała swoje dobre strony, ale ta? Została przeze mnie jedynie przekartkowana, ledwie pamiętam co się tam działo. Spodziewałem się bardziej odległych dalszych losów, aniżeli bandy dzieciaków z poprzedniej części. Postać Jo zniszczona doszczętnie, z dziewczyny, która sprzeciwiała się każdym konwenansom stała się zgorzkniałą babą, zabraniającą chłopakom po prostu żyć pełnią życia. Niepotrzebnie napisana, na siłę kolokwialnie mówiąc. Atutem jest piękne ilustrowane wydanie, która nie współgra z zapisaną historią. Powieść dla dzieci, przepełnia mnie frustracja kiedy myślę o zmarnowanym potencjale tej książki.

Przez pół roku borykałem się z kacem książkowym po 2 pierwszych tomach sagi rodu Marchów. Postanowiłem dokończyć tetralogię, niestety się zawiodłem. Trzecia część jeszcze miała swoje dobre strony, ale ta? Została przeze mnie jedynie przekartkowana, ledwie pamiętam co się tam działo. Spodziewałem się bardziej odległych dalszych losów, aniżeli bandy dzieciaków z poprzedniej...

Zanim obejrzałem film, postanowiłem przeczytać książkę. Posiada niepokojący klimat, wynikający z ciekawie wtrącanych zdań, momentami rozbawi. Na końcu pozostawia niedosyt, ale jednocześnie uśmiech na ustach. Autor pokazuje jak wygląda życie niespełnionych dorosłych ludzi. Każdego dnia stawiają znaki zapytania, w większości niekiedy jesteśmy tytułowymi małymi dziećmi. Bohaterowie nie są odpicowani, to zwykli kapitanowie borykający się na sztormie własnego losu. Zadajemy sobie pytania, nie potrafimy odnaleźć się w danych sytuacjach. Na pozór wszechogarniająca nuda, może się okazać zwykłym niezauważeniem szczęścia.

Zanim obejrzałem film, postanowiłem przeczytać książkę. Posiada niepokojący klimat, wynikający z ciekawie wtrącanych zdań, momentami rozbawi. Na końcu pozostawia niedosyt, ale jednocześnie uśmiech na ustach. Autor pokazuje jak wygląda życie niespełnionych dorosłych ludzi. Każdego dnia stawiają znaki zapytania, w większości niekiedy jesteśmy tytułowymi małymi dziećmi....

Powiem szczerze, że po urokliwych „Małych kobietkach” miałem przez półtorej miesiąca tzw. „kaca książkowego”. Poddałem się i postanowiłem zatopić się w trzeciej części z cyklu. Niestety zawiodłem się. Tak jak poprzednie dwie części w moim mniemaniu nie były infantylne ani moralizatorskie tak tutaj trąciło tym na kilometr. Zastanawiałem się czy książkę można by zakwalifikować do literatury przeznaczonej dla dzieci, ale...takiego bestialstwa wobec zwierząt, bezsensownego zbieractwa można się naczytać w tej powieści, że odpycha mnie na myśl, że dziecko mogłoby się czymś takim inspirować. Postać Jo zepsuła się całkowicie, osiadła na krześle. Autorka w pierwszej części uraczyła nas niekiedy rozdziałem, który był zapychaczem, przedstawiał jakąś ulubioną zabawę dziewczynek czy był zwykłą opowieścią. Tutaj mamy mnóstwo rozdziałów zapychających strony, przekartkowywałem byleby skończyć. Ponadto mam wrażenie, że pisarka jakoś tak beznamiętnie opisuje zjawisko śmierci. Traktuje czytelników o niej jakoś tak po macoszemu. Jestem ciekaw ostatniej części, mam nadzieję, że będzie mi się lepiej czytała i okaże się ciekawsza. Warto jednak tę książkę przeczytać, doszukiwać się można w niej ukrytych wątków homoseksualnych co jest intrygujące.

Powiem szczerze, że po urokliwych „Małych kobietkach” miałem przez półtorej miesiąca tzw. „kaca książkowego”. Poddałem się i postanowiłem zatopić się w trzeciej części z cyklu. Niestety zawiodłem się. Tak jak poprzednie dwie części w moim mniemaniu nie były infantylne ani moralizatorskie tak tutaj trąciło tym na kilometr. Zastanawiałem się czy książkę można by...

Kolejna księga jakże ponadczasowego komiksu. Zaskakująca i poruszająca. Przeczytana i obejrzana jednym tchem.

Kolejna księga jakże ponadczasowego komiksu. Zaskakująca i poruszająca. Przeczytana i obejrzana jednym tchem.

Po raz kolejny wyłamuję się z kanonu powieści, które są uznawane za powinność a nawet obowiązkową pozycję do przeczytania. Chyba też nie tym razem. Najbardziej przykuł moją uwagę tytuł, takie drobnostki zawsze mnie przyciągają, często jednak można się na tym zawieść. Może już od początku powinienem nie zabierać się za jej czytanie, ponieważ z opisu na tyle okładki wyczytałem, iż jest to „Niezapomniana opowieść o dzieciństwie(...)” hmmm dzieci, przedstawione póki co w tej książce to rozwydrzone, niewdzięczne bachory, których powinna spotkać sroga kara, która nie ma póki co miejsca na ich zachowanie a przecież akcja powieści to lata 30’te, które mają być wielkim rozwojem ze względu na chociażby rasizm. Fikcyjny świat przedstawiony jest chyba zbyt śmieszny w odbiorze dla mnie i po prostu czuję ogromne znużenie przy czytaniu. Szkoda, bo przez tę książkę aktualnie zaniechałem czytanie innych, dlatego zostaję na 73 stronie i może kiedyś coś mnie natchnie aby powrócić do miasteczka...Maycomb. Na ten moment...mam dość. Rozczarowanie.

Po raz kolejny wyłamuję się z kanonu powieści, które są uznawane za powinność a nawet obowiązkową pozycję do przeczytania. Chyba też nie tym razem. Najbardziej przykuł moją uwagę tytuł, takie drobnostki zawsze mnie przyciągają, często jednak można się na tym zawieść. Może już od początku powinienem nie zabierać się za jej czytanie, ponieważ z opisu na tyle okładki...