Książę Mgły

W kategorii książek młodzieżowych - dobra. Ciekawa historia, której dobrze się słucha i wspomina jako dobrą rozrywkę. Nie ma fajerwerków, po prostu klasyczna, fajna historia młodzieżowa.
No i najważniejsze - czyta Piotr Fronczewski.

W kategorii książek młodzieżowych - dobra. Ciekawa historia, której dobrze się słucha i wspomina jako dobrą rozrywkę. Nie ma fajerwerków, po prostu klasyczna, fajna historia młodzieżowa.
No i najważniejsze - czyta Piotr Fronczewski.

Jakoś tak wojna w tle to nie jest to czego teraz szukam. Może kiedyś do niej wrócę?
Początek mnie nie urzekł. Akcja dzieje się raczej wolno. Może to przez to, ze książka ma już swoje lata i jesteśmy przyzwyczajeni do innego stylu?

Jakoś tak wojna w tle to nie jest to czego teraz szukam. Może kiedyś do niej wrócę?
Początek mnie nie urzekł. Akcja dzieje się raczej wolno. Może to przez to, ze książka ma już swoje lata i jesteśmy przyzwyczajeni do innego stylu?

Dowód na to że wspaniała historia nie potrzebuje tysiąca kartek choć i w powieściach o tysiącu stron nie ma niczego złego ;) powieść jest krótka rozmiarowo ale czytając ją tego nie dostrzeżemy. Niezwykła opowieść przy której bawiłam się i bałam momentami doskonale. Uważam że jest to idealna propozycja dla osób w każdym wieku. Czytałam ją bardzo dawno temu jak byłam dzieckiem a dziś mam 28 lat i nadal mnie zachwyca. Polecam gorąco fanom fantasy. Obowiązkowa propozycja.

Dowód na to że wspaniała historia nie potrzebuje tysiąca kartek choć i w powieściach o tysiącu stron nie ma niczego złego ;) powieść jest krótka rozmiarowo ale czytając ją tego nie dostrzeżemy. Niezwykła opowieść przy której bawiłam się i bałam momentami doskonale. Uważam że jest to idealna propozycja dla osób w każdym wieku. Czytałam ją bardzo dawno temu jak byłam...

Fantastyka, która wciągnęła mnie od początku do końca. Podmorski klimat, wrak statku, książę mgły (creepy bohater). Momentami się bałam ... powiem szczerze, ale dlatego, że nie czytałam często takich książek. Pewna rodzina wprowadza się do nadmorskiego miasteczka, latarnia morska i jej właściciel to wszystko daje nam historię, która sprawiła, że wyszłam ze swojej strefy komfortu czytelniczego.

Fantastyka, która wciągnęła mnie od początku do końca. Podmorski klimat, wrak statku, książę mgły (creepy bohater). Momentami się bałam ... powiem szczerze, ale dlatego, że nie czytałam często takich książek. Pewna rodzina wprowadza się do nadmorskiego miasteczka, latarnia morska i jej właściciel to wszystko daje nam historię, która sprawiła, że wyszłam ze swojej strefy...

Serio, dawno nie czytałam głupszej książki. Prościacki język, irracjonalna fabuła. Ginie dziecko a jego dziadek jakby nigdy nic przechodzi nad tym do porządku dziennego... Jakiś stwór z przeszłości czyha na życie dziecka. To jest dla młodzieży? Jakiś sens? Jakiś cel? Szkoda czasu. Tak jak lubię Zafona, tak ten debiut to kicz.

Serio, dawno nie czytałam głupszej książki. Prościacki język, irracjonalna fabuła. Ginie dziecko a jego dziadek jakby nigdy nic przechodzi nad tym do porządku dziennego... Jakiś stwór z przeszłości czyha na życie dziecka. To jest dla młodzieży? Jakiś sens? Jakiś cel? Szkoda czasu. Tak jak lubię Zafona, tak ten debiut to kicz.

Kiedy szanowany zegarmistrz i zapalony wynalazca zarządza przeprowadzkę w nieznane, rodzina Carverów nie jest zachwycona tą nagłą decyzją. Zwłaszcza trzynastoletni Max ubolewa nad tym, że będzie musiał opuścić ukochany dom i zamieszkać w małej rybackiej osadzie położonej u wybrzeży Atlantyku.

Dom, do którego przeprowadzają się Carverowie, wydaje się prawdziwą perłą. Trudno się temu dziwić – w końcu niegdyś posiadłość należała do szanowanego i zamożnego londyńskiego chirurga – Richarda Fleischmanna oraz jego uroczej małżonki.  Niestety już po kilku godzinach spędzonych w nowym domu Max nie może pozbyć się dziwnego przeczucia, że wkrótce wydarzy się coś złego. Chłopiec coraz częściej zauważa, że w jego otoczeniu dzieją się naprawdę dziwne i niepokojące rzeczy. A wisienką na torcie jest dziwny i nieco mroczny ogród, w którym ustawione są posągi artystów cyrkowych. A wśród nich posąg upiornego klauna, który zmienia swoje położenie…

„Książę Mgły” jest jedną z tych historii, które równocześnie wywołały u mnie zaciekawienie i wniosły sporą dawkę niepokoju. Uwielbiam intrygujące, mroczne wątki, poczucie rosnącego napięcia i właśnie tym kupiła mnie ta książka. Nie brakuje tutaj również mrożących krew w żyłach miejskich legend, obecności czarnej magii i czyhających na każdym rogu niebezpieczeństw.

Nie chciałam przerywać czytania, a jednocześnie nie mogłam znieść myśli o nadchodzącym, nieuniknionym finale. Polubiłam głównych bohaterów i szczerze im kibicowałam. Wnieśli do historii mnóstwo młodzieńczego wigoru, odwagi i determinacji godnej pozazdroszczenia.

Słyszałam, że „Książę Mgły” jest specyficzną historią i zdecydowanie się z tym zgadzam. Myślę, że część czytelników całkowicie „odbije się” od tej książki i uzna ją za zbyt pokręconą, dziwną i nieciekawą. Natomiast ja jestem naprawdę oczarowana zdolnościami autora i chętnie sięgnę po jego kolejne powieści :)

Kiedy szanowany zegarmistrz i zapalony wynalazca zarządza przeprowadzkę w nieznane, rodzina Carverów nie jest zachwycona tą nagłą decyzją. Zwłaszcza trzynastoletni Max ubolewa nad tym, że będzie musiał opuścić ukochany dom i zamieszkać w małej rybackiej osadzie położonej u wybrzeży Atlantyku.

Dom, do którego przeprowadzają się Carverowie, wydaje się prawdziwą perłą. Trudno...

To jednak nie mój klimat, nie moja tematyka, nie mój świat. Co nie zmienia faktu, że książkę czyta się niezwykle dobrze, napisana jest bardzo realistycznie ale nie ujęła mnie i tyle.

To jednak nie mój klimat, nie moja tematyka, nie mój świat. Co nie zmienia faktu, że książkę czyta się niezwykle dobrze, napisana jest bardzo realistycznie ale nie ujęła mnie i tyle.

To bardzo ciekawa książka. Nigdy nie czytałam czegoś podobnego, ale bardzo mi sie spodobało. Tylko smutna końcówka była trochę dołująca i mnie zawiodła, ale i tak czuje że wrócę jeszcze wiele razy do tej książki by poczuć ekscytację na każdej stronie :) Polecam dla każdego, młodszego i starszego czytelnika .

To bardzo ciekawa książka. Nigdy nie czytałam czegoś podobnego, ale bardzo mi sie spodobało. Tylko smutna końcówka była trochę dołująca i mnie zawiodła, ale i tak czuje że wrócę jeszcze wiele razy do tej książki by poczuć ekscytację na każdej stronie :) Polecam dla każdego, młodszego i starszego czytelnika .

Całkiem ciekawa książka Zafona z elementami fantasy. Książka która przenosi nas w czasy dzieciństwa, poszukiwania przygód i beztroski, beztroski która sprowadza na nas niebezpieczeństwo. Nie tak dobra jak cmentarz zaginionych książek lecz warta przeczytania.

Całkiem ciekawa książka Zafona z elementami fantasy. Książka która przenosi nas w czasy dzieciństwa, poszukiwania przygód i beztroski, beztroski która sprowadza na nas niebezpieczeństwo. Nie tak dobra jak cmentarz zaginionych książek lecz warta przeczytania.

Nie była zła, ale nic nie wniosła do mojego życia. Niesatysfakcjonujące zakończenie i rozwiązanie niektórych wątków. Audiobook w wykonaniu Piotra Fronczewskiego, który jest dobry aktorem i czytał ładnie, ale nie dało się po sposobie modulacji głosu ocenić kto z bohaterów akurat mówi. Klimat ma bardziej letni niż jesienny. Kojarzyło mi się bardzo z Wrotami czasu, podobne wątki.

Ogólnie, chyba raczej zawód, ale nie jakoś mocny.

Nie była zła, ale nic nie wniosła do mojego życia. Niesatysfakcjonujące zakończenie i rozwiązanie niektórych wątków. Audiobook w wykonaniu Piotra Fronczewskiego, który jest dobry aktorem i czytał ładnie, ale nie dało się po sposobie modulacji głosu ocenić kto z bohaterów akurat mówi. Klimat ma bardziej letni niż jesienny. Kojarzyło mi się bardzo z Wrotami czasu, podobne...