Książka opisuje ciemne czasy niewolnictwa i chęć wyzwolenia się spod jarzma. Główna bohaterka Cora, ucieka z rodzimej plantacji i stara się odzyskać wolność. Czasy jednak są na tyle niebezpieczne, że nie jest jej łatwo to osiągnąć. Książka jest ciekawie napisana, czegoś mi jednak zabrakło. Jak dla mnie byla zbyt bezosobowa, przez co bardzo dużo straciła.

Książka opisuje ciemne czasy niewolnictwa i chęć wyzwolenia się spod jarzma. Główna bohaterka Cora, ucieka z rodzimej plantacji i stara się odzyskać wolność. Czasy jednak są na tyle niebezpieczne, że nie jest jej łatwo to osiągnąć. Książka jest ciekawie napisana, czegoś mi jednak zabrakło. Jak dla mnie byla zbyt bezosobowa, przez co bardzo dużo straciła.

Książkę przeczytałam licząc na wiele, bo sama treść, historia, nagroda Pulitzera. Losy Cory, która uosabia losy wszystkch niewolników, są ogromnie poruszające. Dowiedziałam się również zasad działania kolei podziemnej. Cora snuje mnóstwo refleksji na temat życia, niewolnictwa, przyszłości tych co uciekli, historii, Afryki. Ukazuje podejście kilku Stanów do niewolnictwa i generalnie zadaje mnóstwo pytań o przyszłość, edukację, segregację, dyskryminację. Jednak czegoś mi tu zabrakło, momentami czułam się znużona i nie do końca wiem dlaczego tak się stało. Może w przyszłości sięgnę po „ Miedziaki” ale zdecydowanie nie w najbliższej.

Książkę przeczytałam licząc na wiele, bo sama treść, historia, nagroda Pulitzera. Losy Cory, która uosabia losy wszystkch niewolników, są ogromnie poruszające. Dowiedziałam się również zasad działania kolei podziemnej. Cora snuje mnóstwo refleksji na temat życia, niewolnictwa, przyszłości tych co uciekli, historii, Afryki. Ukazuje podejście kilku Stanów do niewolnictwa i...

Zabrałam się za książkę autora, który zgarnął podwójnego Pultizera. I teraz uwaga — książka nie przypadła mi do gustu.

Czytamy o historii czarnej niewolnicy, która ucieka z plantacji bawełny koleją podziemną. Opowieść jest pełna detali i prawdziwych, często brutalnych wydarzeń. Te brutalne wydarzenia są opisane w sposób bez emocji, zupełnie na zimno. Mam też wrażenie, że autor skacze po wydarzeniach i zawiera w dialogach tak dużo odnośników i niepotrzebnych opowiastek, przerywników, że szybko traci się koncentrację i jakiekolwiek zaciekawienie. Te dialogi są super nudne dla mnie i często zapominałam o tym co właśnie przeczytałam.

Zabrałam się za książkę autora, który zgarnął podwójnego Pultizera. I teraz uwaga — książka nie przypadła mi do gustu.

Czytamy o historii czarnej niewolnicy, która ucieka z plantacji bawełny koleją podziemną. Opowieść jest pełna detali i prawdziwych, często brutalnych wydarzeń. Te brutalne wydarzenia są opisane w sposób bez emocji, zupełnie na zimno. Mam też wrażenie, że...

Kolej Podziemna zabiera czytelnika w trasę po niewolniczych stanach Ameryki. Każda stacja, każdy nowy stan obiecuje schronienie. Niestety tylko pozorną ucieczkę z opresji. Autor bardzo dobrze oddał realia życia, a raczej marnej egzystencji czarnego człowieka w dawnej Ameryce. Powieść warta przeczytania.

Kolej Podziemna zabiera czytelnika w trasę po niewolniczych stanach Ameryki. Każda stacja, każdy nowy stan obiecuje schronienie. Niestety tylko pozorną ucieczkę z opresji. Autor bardzo dobrze oddał realia życia, a raczej marnej egzystencji czarnego człowieka w dawnej Ameryce. Powieść warta przeczytania.

Świetnie napisana książka o wyzwalaniu czarnoskórych mieszkańców Ameryki. Wyzwalaniu tym bezpośrednim w czasach Kolei Podziemnej, ale też w tym mentalnym, z okowów które siedzą w ludzkich głowach od pokoleń. I tych białych i czarnych.

Świetnie napisana książka o wyzwalaniu czarnoskórych mieszkańców Ameryki. Wyzwalaniu tym bezpośrednim w czasach Kolei Podziemnej, ale też w tym mentalnym, z okowów które siedzą w ludzkich głowach od pokoleń. I tych białych i czarnych.

Do twórczości Colsona whitehead'a zabrałem się trochę z nieoczywistej strony. Mając oczywiście świadomość istnienia 'Kolei podziemnej' i zachwytów oraz nagród jakie książka zebrała sięgnąłem po 'Miedziaki'. Absolutnie mnie ta książka kupiła i szalenie spodobał mi się styl autora. Dziwnym zbiegiem okoliczności po 'Kolej...' sięgnąłem na samym końcu. Główna bohaterkę Corę poznajemy jako małą dziewczynkę będącą niewolnica na farmie w Georgii. Jej matka pewnego dnia uciekła, zostawiając córkę i nigdy nie wróciła, ani nie została znaleziona. Zniknięcie Mabel, matki Cory sprawiło, że stała się ona mityczną istotą, która uciekła. Cora niestety dość szybko przekonuje się, że dług wdzięczności jaki niektórzy mieszkańcy farmy mieli w stosunku do jej matki niewiele znaczy. Po odwiedzinach brata właściciela farmy Cora bardzo szybko podejmuje decyzję żeby uciec wraz z młodym niewolnikiem Cesarem. Przy pomocy abolicjonistów i tytułowej kolei podziemnej zaczynają walkę o swoją wolność.

Colson Whitehead prowadzi czytelnika przez Stany Zjednoczone, które są podzielone. Od południa przez Georgię, Karolinę Południową i Indianę aż na północ. Każdy przystanek bohaterki to nowe nadzieje, próba poukładania sobie życia na nowo i kolejne rozczarowania, które po latach niewoli nie powinny być niczym nowym. USA podzielona na rasistów, którzy w czarnoskórych widzą podludzi, a abolicjonistów wyznających równość człowieka jest przedstawione w sposób krwawy, brutalny i nieprzyjemny. Kolej podziemna jednak ze wszystkimi ukrytymi stacjami, lokomotywami i zawiadowcami jest bardzo trafną metaforą rebelii i przyrównać ją można do obecnych działań Coyote (chociaż nie na taką skalę i nie z takim ciężarem osobistym). Colson Whitehead po raz kolejny sięga do wnętrzności Stanów Zjednoczonych i wygrzebuje z nim niechlubny rozdział historii dość młodego kraju, a wszystko to okrasza ciętym słowem, trafnymi opisami i postaciami z krwi i kości. Nie znajdziemy w 'Kolei podziemnej' zbędnych słów czy ozdobników, nie taka jest rola tej książki. Dostaniemy za to brutalną lekcję historii czarnych, która ma nam uświadomić do czego zdolni są ludzie nie rozumiejący inności.

Chociaż 'Kolej podziemna' nie jest w mojej ocenie najlepszą powieścią autora, tutaj na pierwszym miejscu nadal znajdują się 'Miedziaki', jednak plasuje się na podium, zaraz na 'Intuicjonistką', która kupiła mnie wspaniałym językiem i nietuzinkową tematyką. Nie wiem czy sięgnę po kolejny tom z cyklu 'Rytm Harlemu', bo ta książka z kolej nie podeszła mi za bardzo, ale będę wypatrywał kolejnych pozycji Whitehead'a.

Do twórczości Colsona whitehead'a zabrałem się trochę z nieoczywistej strony. Mając oczywiście świadomość istnienia 'Kolei podziemnej' i zachwytów oraz nagród jakie książka zebrała sięgnąłem po 'Miedziaki'. Absolutnie mnie ta książka kupiła i szalenie spodobał mi się styl autora. Dziwnym zbiegiem okoliczności po 'Kolej...' sięgnąłem na samym końcu. Główna bohaterkę Corę...

Historia wciągająca, bo wiadomo, temat przewodni to samograj. Mialam jednak problem ze skupieniem uwagi podczas czytania, akcja momentami zawraca, zmienia się gwałtownie, można się pogubić. Język, którym jest napisana powieść tez nie ułatwia odbioru, mimo wszystko warto spróbować.

Historia wciągająca, bo wiadomo, temat przewodni to samograj. Mialam jednak problem ze skupieniem uwagi podczas czytania, akcja momentami zawraca, zmienia się gwałtownie, można się pogubić. Język, którym jest napisana powieść tez nie ułatwia odbioru, mimo wszystko warto spróbować.

Były w tej książce momenty lepsze i gorsze, nie rozumiem jednak porównywań do Orwella.
Za mało fantastyki w fantastyce i za dużo fikcji w prawdzie. Myślę, że zmyślone wydarzenia mogą trochę przeinaczać fakty, co nie jest dobre dla tak ważnej sprawy.
Książka do przeczytania i zapomnienia, ponieważ nic w niej mnie nie poruszyło, z drugiej strony doceniam, że osoby o "innym kolorze skóry" zabrały się do piór i walczą o swoje.
(Data orientacyjna)

Były w tej książce momenty lepsze i gorsze, nie rozumiem jednak porównywań do Orwella.
Za mało fantastyki w fantastyce i za dużo fikcji w prawdzie. Myślę, że zmyślone wydarzenia mogą trochę przeinaczać fakty, co nie jest dobre dla tak ważnej sprawy.
Książka do przeczytania i zapomnienia, ponieważ nic w niej mnie nie poruszyło, z drugiej strony doceniam, że osoby o "innym...

Niezwykle ciekawa, mroczna, fantazyjna opowieść o niechlubnej przeszłości Ameryki. Kulminacja prześladowań na tle rasowym, napędzana min. chęcią zysku z interesu bawełnianego. Ważna powieść ze względu na fakt jaki człowiek potrafi być względem drugiego. Ksiązkę można oddać jednym zdaniem, cytatem z niej zaczerpniętym: „Ameryka była duchem w ciemności”.

Niezwykle ciekawa, mroczna, fantazyjna opowieść o niechlubnej przeszłości Ameryki. Kulminacja prześladowań na tle rasowym, napędzana min. chęcią zysku z interesu bawełnianego. Ważna powieść ze względu na fakt jaki człowiek potrafi być względem drugiego. Ksiązkę można oddać jednym zdaniem, cytatem z niej zaczerpniętym: „Ameryka była duchem w ciemności”.

Książka ciekawa choć naturalistycznie brutalna. Troszkę przypomina „Korzenie” Haleya. Tym razem jednak bohaterką jest kobieta, niewolnica w trzecim pokoleniu.
Najbardziej zaskakuje jednak zamieszczona na okładce recenzja p. Katarzyny Surmiak – Domańskiej z Gazety Wyborczej. Jej konkluzją jest wniosek, że jest to antychrześcijański i antyamerykański tekst. Praktycznie wszyscy biali uczestniczący w sieci przerzutowej niewolników na północ byli religijni. Jeśli autor wspomina o miejscach, gdzie „po ludzku” traktowano niewolników to były to domy metodystów czy babtystów. No ale pani redaktor jest przecież z GW.
Nie znalazłem też w tej książce nic antyamerykańskiego. Jest bardzo wiele o ludzkiej podłości i okrucieństwie ale także o poświęceniu w imię wyższych wartości. Autor pokazuje podziały, które za kilkanaście lat doprowadzą do wojny secesyjnej, w której Amerykanie staną do walki o nowy kształt swojego kraju. Autorka recenzji nie dostrzega, że wspomniane wydarzenia miały miejsce 170 lat temu gdy humanitaryzm był bladą ideą, a Amerykanie 50 lat wcześniej wywalczyli wolność i krwawo wydarli ziemię Indianom.

Książka ciekawa choć naturalistycznie brutalna. Troszkę przypomina „Korzenie” Haleya. Tym razem jednak bohaterką jest kobieta, niewolnica w trzecim pokoleniu.
Najbardziej zaskakuje jednak zamieszczona na okładce recenzja p. Katarzyny Surmiak – Domańskiej z Gazety Wyborczej. Jej konkluzją jest wniosek, że jest to antychrześcijański i antyamerykański tekst. Praktycznie...