Dołącza do listy "nieporozumienia". Tak samo jak "Świat w skorupce orzecha". Kocham McEwana gdybym poznała go poprzez którąś ze wspomnianych powieści to więcej bym absolutnie nie ruszyła.

Dołącza do listy "nieporozumienia". Tak samo jak "Świat w skorupce orzecha". Kocham McEwana gdybym poznała go poprzez którąś ze wspomnianych powieści to więcej bym absolutnie nie ruszyła.

Jejku, jakże mnie zawiodła. W autorze urzeka mnie to, że przypomina mi nieco beatników. Nie do końca wiemy co czytamy, ale płyniemy tym niczym sennym strumieniem. Absolutnie podpisuję się pod słowami innych czytelników, iż zgubić się w tym lesie nie raz, nie dwa. McEwan potrafi wynudzić, powieści pozostają w pamięci, chociaż nie wiadomo o co w nich do końca chodziło. Ujmują mnie erotyczne opisy oraz pojedyncze strony zawierające prozaiczne smaczki, których na próżno szukam u innych pisarzy, takich jak: „Cóż, ludziom nie dogodzisz z pogodą. Zawsze to latem za gorąco a zimą za zimno.”

Jejku, jakże mnie zawiodła. W autorze urzeka mnie to, że przypomina mi nieco beatników. Nie do końca wiemy co czytamy, ale płyniemy tym niczym sennym strumieniem. Absolutnie podpisuję się pod słowami innych czytelników, iż zgubić się w tym lesie nie raz, nie dwa. McEwan potrafi wynudzić, powieści pozostają w pamięci, chociaż nie wiadomo o co w nich do końca chodziło. Ujmują...

Spodziewałam się czegoś lepszego, naprawdę. Jeśli chodzi o przedstawione studium przypadku mężczyzny w roli ojca, którego świat rozpada się na milion kawałków w jednej chwili, kiedy z jego zasięgu wzroku znika córka, tutaj nie ujmuję i nie oceniam doświadczeń głównego bohatera, ale muszę to przyznać, dawno mnie tak nie wynudził, a przede wszystkim nie zmęczył psychicznie sposób przedstawionej fabuły. 
Jak wspomniałam, nie neguję przeżyć, myśli oraz uczuć, które targały wewnętrznie bohatera, a przez co to miała nie bagatela i ogromny wpływ na funkcjonowanie ojca, ale.. zabrakło mi dynamiki, jakkolwiek by to okrutnie nie zabrzmiało, akcja nie miała w sobie życia, choć domyślam się, że przedkładając owy przypadek na realia, jest jeszcze bardziej dramatyczny, niemniej, kurczę no, to powieść. 
Także moja nieprzychylna ocena nie wynika z osądzania tego, jak swoim życiem zarządza bohater i jak trudno jest mu odnaleźć w nowej rzeczywistości po stracie córeczki, ale czegoś mi tutaj ewidentnie zabrakło...

Spodziewałam się czegoś lepszego, naprawdę. Jeśli chodzi o przedstawione studium przypadku mężczyzny w roli ojca, którego świat rozpada się na milion kawałków w jednej chwili, kiedy z jego zasięgu wzroku znika córka, tutaj nie ujmuję i nie oceniam doświadczeń głównego bohatera, ale muszę to przyznać, dawno mnie tak nie wynudził, a przede wszystkim nie zmęczył psychicznie...

Przedstawia dwie różne formy przeżywania przez małżeństwo dotkliwej straty. W ten rodzinny dramat autor wplata także wątek szeroko pojętego czasu. Krótko mówiąc, całość stanowi mieszankę realizmu, snów i fantazji.

Przedstawia dwie różne formy przeżywania przez małżeństwo dotkliwej straty. W ten rodzinny dramat autor wplata także wątek szeroko pojętego czasu. Krótko mówiąc, całość stanowi mieszankę realizmu, snów i fantazji.

Nie spodziewałam się, że kiedyś polegnę na McEwanie. Do tej pory bez rozczarowań, a czytałam większość jego książek. Szkoda, był potencjał - niestety zmarnowany chaotyczną, średnio wciągającą fabułą. Miejscami super, ale bywało, że chciałam wyrzucić tę książkę przez okno.

Nie spodziewałam się, że kiedyś polegnę na McEwanie. Do tej pory bez rozczarowań, a czytałam większość jego książek. Szkoda, był potencjał - niestety zmarnowany chaotyczną, średnio wciągającą fabułą. Miejscami super, ale bywało, że chciałam wyrzucić tę książkę przez okno.

Bardzo dobre studium żałoby oraz wnikliwa rozprawa na temat dzieciństwa. Niestety miejscami autor przynudza, rozwleka sprawy, które nic nie wnoszą do opowieści, na wiele stron. I zakończenie jest dla mnie kompletnie oderwane od narracji.

Bardzo dobre studium żałoby oraz wnikliwa rozprawa na temat dzieciństwa. Niestety miejscami autor przynudza, rozwleka sprawy, które nic nie wnoszą do opowieści, na wiele stron. I zakończenie jest dla mnie kompletnie oderwane od narracji.

Książka nużąca w niektórych momentach, przeważnie tych związanych z polityką. Nie do końca również rozumiem, do czego zmierzał cały ten wątek. Jednak sam proces przeżywania żałoby po stracie dziecka i powrotu do pewnej normalności jest według mnie naprawdę dobrze opisany. Doskonale mogłam się dzięki temu wczuć i zrozumieć głównego bohatera.
To oraz piękne i dające do myślenia fragmenty dotyczące różnego przeżywania czasu i dzieciństwa zdecydowanie uratowały tą książkę dla mnie, ale potrafię też zrozumieć co zniechęciło inne osoby.

Książka nużąca w niektórych momentach, przeważnie tych związanych z polityką. Nie do końca również rozumiem, do czego zmierzał cały ten wątek. Jednak sam proces przeżywania żałoby po stracie dziecka i powrotu do pewnej normalności jest według mnie naprawdę dobrze opisany. Doskonale mogłam się dzięki temu wczuć i zrozumieć głównego bohatera.
To oraz piękne i dające do...

Nie wytrwałam do końca. Czytałam, czytałam i czytałam, ale nie ogarniałam o czym właściwie czytam. Trochę taki bełkot wymieszany z chaosem.

Nie wytrwałam do końca. Czytałam, czytałam i czytałam, ale nie ogarniałam o czym właściwie czytam. Trochę taki bełkot wymieszany z chaosem.

Moje pierwsze zetknięcie się z powieścią Iana McEwana - Niestety na minus. Ciekawe studium człowieka, który w obliczu wielkiej tragedii zmuszony jest radzić sobie z własną psychiką, tęsknotą, żalem, niesprawiedliwością oraz depresją żony, smutkiem rodziców, pracą, domem... Początek obiecuje rozwikłanie zagadki i wspaniale wprowadza w stan napięcia, oczekiwania. Co dalej? Co z Katie? Otrzymujemy jedynie pozbawiony dialogów opis szeroko rozumianej polityki, dziwnej przyjaźni oraz opis bohatera, który sam gubi się w swym myśleniu, a czytelnik z nim.

Moje pierwsze zetknięcie się z powieścią Iana McEwana - Niestety na minus. Ciekawe studium człowieka, który w obliczu wielkiej tragedii zmuszony jest radzić sobie z własną psychiką, tęsknotą, żalem, niesprawiedliwością oraz depresją żony, smutkiem rodziców, pracą, domem... Początek obiecuje rozwikłanie zagadki i wspaniale wprowadza w stan napięcia, oczekiwania. Co dalej? Co...

Nie przepadam za książkami gdzie jest mało dialogów. W tej pozycji nie uświadczymy ich zbyt wiele. Pewnego dnia podczas zakupów znika trzyletnia Kate. Rodzice są zdruzgotani. Małżenstwo Państwa Luis powoli się rozpada gdyż coraz ciężej im się patrzy na siebie nawzajem. W trakcie codziennych czynności po stracie dziecka każde z nich próbuje sobie radzić na własną rękę, a jest to bardzo trudne. Czy uda im się kiedykolwiek oczyścić atmosferę i poczuć spokój?

Nie przepadam za książkami gdzie jest mało dialogów. W tej pozycji nie uświadczymy ich zbyt wiele. Pewnego dnia podczas zakupów znika trzyletnia Kate. Rodzice są zdruzgotani. Małżenstwo Państwa Luis powoli się rozpada gdyż coraz ciężej im się patrzy na siebie nawzajem. W trakcie codziennych czynności po stracie dziecka każde z nich próbuje sobie radzić na własną rękę, a...