Daleko jej do kobietek, ale przyzwoicie się czytało.

Daleko jej do kobietek, ale przyzwoicie się czytało.

Jest to dalej fajne, choć już to nie to samo. Podobało mi się, że dostaliśmy dalsze losy Jo i polubiłam nowe postaci, szczególnie Dana, Nata i Nan. Chciałabym jednak trochę więcej usłyszeć o pozostałych osobach z poprzedniej serii. Jak chodźmy o reszcie sióstr. Tam każdy w tle gdzieś się pojawiał, lecz to jednak za mało.

Jest to dalej fajne, choć już to nie to samo. Podobało mi się, że dostaliśmy dalsze losy Jo i polubiłam nowe postaci, szczególnie Dana, Nata i Nan. Chciałabym jednak trochę więcej usłyszeć o pozostałych osobach z poprzedniej serii. Jak chodźmy o reszcie sióstr. Tam każdy w tle gdzieś się pojawiał, lecz to jednak za mało.

Nudna to jedno ale drugie to fakt, że nie czerpię przyjemności z czytania o tym jak pobożni kochani chłopcy zamęczali kocięta na śmierć.

Nudna to jedno ale drugie to fakt, że nie czerpię przyjemności z czytania o tym jak pobożni kochani chłopcy zamęczali kocięta na śmierć.

Nie mogę wyżej ocenić za infantylność i pochwałę zabijania Indian przez dobrych i pobożnych chrześcijan.

Nie mogę wyżej ocenić za infantylność i pochwałę zabijania Indian przez dobrych i pobożnych chrześcijan.

Ta część najmniej mi się podobała ze wszystkich. Akcja dzieje się tu w szkole dla chłopców prowadzonej przez Jo i to ona, jej mąż, synowie i wychowankowie tej szkoły są bohaterami. Każdy rozdział to scena z życia placówki. Większość z nich jest zakończona jakimś morałem podobnie jak w tamtych dwóch tomach. Tam jednak mieliśmy więcej bohaterów, różne miejsca akcji, sceny z życia wszystkich sióstr, a tutaj miejsce akcji jest cały czas to samo, a inni członkowie rodziny Jo są tylko wspominani. Tego właśnie mi zabrakło w "Małych mężczyznach". Jak dla mnie ta historia mogłaby zakończyć się na dwóch pierwszych tomach, ale przeczytam też czwartą część, żeby zamknąć serię. Ogólnie " Mali mężczyźni" to nie jest zła książka, styl pisania cały czas jest ten sam, ale ogólnie to już nie to samo co w dwóch pierwszych tomach. Zabrakło tego klimatu i pozostałych bohaterów.

Ta część najmniej mi się podobała ze wszystkich. Akcja dzieje się tu w szkole dla chłopców prowadzonej przez Jo i to ona, jej mąż, synowie i wychowankowie tej szkoły są bohaterami. Każdy rozdział to scena z życia placówki. Większość z nich jest zakończona jakimś morałem podobnie jak w tamtych dwóch tomach. Tam jednak mieliśmy więcej bohaterów, różne miejsca akcji, sceny z...

Bardzo miło się czyta, były ciekawsze momenty i takie nudniejsze też, ale cała fabuła ciekawa i przyjemna, jak kocyk na wieczór i herbatkę w ręce<3

Bardzo miło się czyta, były ciekawsze momenty i takie nudniejsze też, ale cała fabuła ciekawa i przyjemna, jak kocyk na wieczór i herbatkę w ręce<3

Tym razem krótko - bo niestety niewiele zostało w mojej pamięci po przeczytaniu ostatniej strony. I to chyba co nieco mówi o owej książce. Chociaż w porównaniu do Dobrych żon podobała mi się znacznie bardziej.

Ponownie mamy do czynienia z młodymi bohaterami - tym razem wychowankami Jo. Pod względem moralizatorskim bardzo doceniłam Małych mężczyzn i uważam, że szczególnie młodsi czytelnicy powinni zapoznać się z tą serią. Jednak… treść może być zbyt trudna w odbiorze. Ponownie mamy do czynienia ze sztywnymi dialogami, wkładaniem w usta dzieci słów, jakich by nigdy nie powiedziały. ZBYT PATETYCZNIE. Niestety nie czytałam oryginału - nie mogę powiedzieć, czy to kwestia tłumaczenia, czy nie.

Coś, co trzeba przyznać Louisie May Alcott, to to, że naprawdę umiała tworzyć bohaterów, których da się kochać mimo ich wad. Szczególnie trafili do mnie Dan i Nat, a zaraz obok nich rozbrykana Nan. No i Jo w roli nie zawsze poważnej wychowawczyni - cudo!

Powieść ta nie wciąga na tyle, by nie móc się od niej oderwać. Ale na pewno ma w sobie pewien urok, przez który przyjemnie sięga się po kolejny rozdział.

Tym razem krótko - bo niestety niewiele zostało w mojej pamięci po przeczytaniu ostatniej strony. I to chyba co nieco mówi o owej książce. Chociaż w porównaniu do Dobrych żon podobała mi się znacznie bardziej.

Ponownie mamy do czynienia z młodymi bohaterami - tym razem wychowankami Jo. Pod względem moralizatorskim bardzo doceniłam Małych mężczyzn i uważam, że szczególnie...

Mali mężczyźni to kolejny tom skupiający się wokół życiowych rozterek, ale tym razem już nowych bohaterów, a konkretnie wychowanków Plumfield, co jednak wcale nie oznacza, że kobiety z rodziny March'ów nie mają tam swojego udziału. Czy jednak Mali mężczyźni to idealna kontynuacja poprzednich kultowych historii o małych kobietkach? Co prawda, w tej kwestii głosy są podzielone, ja jednak jestem w pełni usatysfakcjonowana rozwiązaniem, jaki zaproponowała Alcott. Jo, Meg oraz Amy także mają swój udział w fabule niniejszego tomu, jednakże z gracją usuwają się w cień, robiąc miejsce młodszemu pokoleniu. Autorka dopilnowała przy tym, by Czytelnik zapoznał się z nowymi bohaterami i każdemu z nich zapewniła własne pięć minut. Zaskakujące z jaką łatwością Alcott zabiera Czytelnika w wykreowany przezeń świat i jak trudno jest się od tej książki oderwać. Nie potrzeba było wiele czasu, bym zakochała się w tej książce.

PEŁNA RECENZJA: https://shiracoffeebook.blogspot.com/2023/02/mali-mezczyzni-louisa-may-alcott.html

Mali mężczyźni to kolejny tom skupiający się wokół życiowych rozterek, ale tym razem już nowych bohaterów, a konkretnie wychowanków Plumfield, co jednak wcale nie oznacza, że kobiety z rodziny March'ów nie mają tam swojego udziału. Czy jednak Mali mężczyźni to idealna kontynuacja poprzednich kultowych historii o małych kobietkach? Co prawda, w tej kwestii głosy są...

Trzecia część Małych Kobietek opowiada tym razem o pensji dla dzieci, którą Jo stworzyła razem z mężem w Plumfield. Opowieść jest urocza i staroświecka, narracja powolna, wzbudza wiele sentymentalnych wspomnień z własnego dzieciństwa. Jest podobna do opowieści o Tomku Sawyerze czy Dzieci z Bullerbyn. Beztroska, figle, drobne kłamstewka i zawieranie przyjaźni. Jak to w pozostałych książkach, i tutaj można znaleźć dużo umoralniających przypowiastek, które teraz wydają się nieskończenie naiwne, ale moim zdaniem ma to dużo uroku.

Trzecia część Małych Kobietek opowiada tym razem o pensji dla dzieci, którą Jo stworzyła razem z mężem w Plumfield. Opowieść jest urocza i staroświecka, narracja powolna, wzbudza wiele sentymentalnych wspomnień z własnego dzieciństwa. Jest podobna do opowieści o Tomku Sawyerze czy Dzieci z Bullerbyn. Beztroska, figle, drobne kłamstewka i zawieranie przyjaźni. Jak to w...

Chyba najgorsza z całego cyklu Małych kobietek. Trochę taka naciągana, trochę niepotrzebna. W zasadzie to chciałam się tylko przez nią przebrać szybko, aby zacząć czytać kolejną ;)

Chyba najgorsza z całego cyklu Małych kobietek. Trochę taka naciągana, trochę niepotrzebna. W zasadzie to chciałam się tylko przez nią przebrać szybko, aby zacząć czytać kolejną ;)