Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgając po tę powieść, nie odstępowała mnie jedna myśl: ta książka zmieni moje życie. Tak też się stało. Idąc przez życie nie zastanawiamy się nad drobiazgami; zapachem wiatru czy kształtem solniczki. Interesują nas czyny i słowa, a nie gesty czy ekspresja spojrzenia. Tracimy przez to tak wiele bodźców i pięknych momentów.
Wciąż mnie nurtuje, gdzie Kemal znajdował siłę by trwać w swej miłości. Czy tak się przyzwyczaił do bycia nieszczęśliwie zakochanym, że nie potrafił zrezygnować z tej roli i zacząć żyć bez niej? Wydaje mi się, że jego uczucie stało się obsesją, nie widział już samej Fusun, tylko to, co ją otaczało oraz to, co się na nią składało; jej dłonie, zmarszczone brwi czy niedopałek z jej szminką. Czy Fusun to zrozumiała i dlatego zdecydowała zrobić to, co zrobiła? Czy może fakt, że zmarnowała swoją młodość czekając i łudząc się, że zostanie aktorką sprawiło, że straciła chęć do życia u boku mężczyzny, który był przyczyną jej cierpień?
Powieść zmusza do refleksji, im dłużej się nad nią zastanawiam, tym więcej mam pytań i tym bardziej jestem niepewna tego, co wcześniej brałam za oczywiste...

Sięgając po tę powieść, nie odstępowała mnie jedna myśl: ta książka zmieni moje życie. Tak też się stało. Idąc przez życie nie zastanawiamy się nad drobiazgami; zapachem wiatru czy kształtem solniczki. Interesują nas czyny i słowa, a nie gesty czy ekspresja spojrzenia. Tracimy przez to tak wiele bodźców i pięknych momentów.
Wciąż mnie nurtuje, gdzie Kemal znajdował siłę by...