Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo wszystko książka „Złodziejka książek” Marcusa Zusaka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Film w reżyserii Briana Percivala obejrzałam wielokrotnie nie tylko dlatego, że uznaję go za wyjątkowy, ale przede wszystkim z tego powodu, że jestem nauczycielką i chciałam swoim zachwytem nad nim zarazić uczniów. Minęło wiele czasu zanim sięgnęłam po książkę. Trochę się z tym ociągałam, bo znałam historię bohaterów i zakończenie. Wydawało mi się, że powieść mnie nie zaskoczy. A jednak... Główną bohaterkę, Liesel Meminger, poznajemy, gdy przybywa do domu swych przybranych rodziców. Dziewczynka dopiero co przeszła traumatyczne doświadczenie – pochowała młodszego braciszka, który zmarł na jej oczach, i straciła matkę. Nie jest jej łatwo. Musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, a otaczający ją świat przepełniony jest nowym duchem – nazizmem, który wszedł w każdą szczelinę tylko na pozór toczącego się starym rytmem życia niemieckiego miasteczka położonego nieopodal Dachau. Bohaterka okazuje się być niezwykle bogatą wewnętrznie osobą, której przychodzi poznać przyjaźń, miłość, moc sztuki, ale też ból, bezradność i wszechogarniający lęk. Spotyka na swej drodze nie mniej interesujących ludzi odciskających w jej sercu trwały ślad, który ma nigdy nie zniknąć. Powieść pozwoliła mi pełniej poznać losy bohaterów, opowiedziała dużo więcej o motywach ich działania i jeszcze bardziej mnie do nich zbliżyła. Co mnie urzekło w tej papierowej „Złodziejce książek”? Najbardziej - duchowość i emocjonalność opowiadanych przez autora historii i kreowanych postaci, wprowadzenie osobliwego narratora. Trudno słowami wyrazić to, co książka zrobiła w moim sercu, ale, jak rzadko która, przeniosła mnie do świata dorastającej dziewczyny, pozwoliła poznać jej uczucia i pragnienia, zrozumieć i usprawiedliwić nieetyczne zachowania, aż w końcu uronić łzy smutku. Powieść warto przeczytać z jeszcze innego powodu. Można dzięki niej wejść w centrum rozkwitu systemu totalitarnego – na ulice, do szkół, sklepów i domów Niemców żyjących pod sztandarem ze swastyką. Książka pozwala poznać trudne historie oczami różnych ludzi. Warto to robić, by bezrefleksyjnie nie dzielić ludzi na dobrych i złych.