Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam problem z tą książką. Według mnie ma tyle samo plusów, co minusów. Najważniejszym plusem jest realistyczne przedstawienie życia, które nie jest piękną bajką, w której zawsze dzieje się ciekawa akcja i dobro wygrywa, jak czasem chcą pokazać autorzy książek dla młodzieży. Główny bohater nie jest GŁÓWNYM bohaterem, co nie oznacza, że jako jedyny posiada nadzwyczajne zdolności i przewyższa innych swoją odwagą. Nie, jest normalnym człowiekiem, do tego nieco pogrążonym w depresji, który na dodatek odkrywa, że to, co miałoby mu zapewnić szczęście wcale nie jest takie wspaniałe. Szkoda tylko, że Quentin nie nauczył się w końcu tego, że warto skupić się na dostrzeganiu plusów w życiu codziennym, a nie ciągle myśleć, jak dobrze byłoby gdzie indziej.
Tu właśnie pojawia się duży minus - zblazowane towarzystwo, które do niczego nie dąży, dla którego jedyną rozrywką jest picie alkoholu i uprawianie seksu oraz siedzenie całymi dniami z kieliszkiem w ręku i myślenie, jakie to życie jest nudne i okropne. Brakowało mi jakiejś przemiany bohaterów, jakiegoś poczucia, że może warto wstać i próbować zbudować coś wartościowego.
Książka jest moim zdaniem za długa, zwłaszcza, że większą jej część pokrywają właśnie opisy narzekania nad litrami alkoholu. Rzeczywiście dobre jest to, że pokazane jest prawdziwe życie, w którym rzeczywiście z zza każdego rogu nie wyskakuje dzika bestia, natomiast można byłoby to skrócić albo chociaż "podkręcić" wprowadzeniem już od początku jakichś śladów przeciwnika, z którymi na końcu czarodzieje będą musieli się uporać.

Momentami byłam trochę zażenowana podobieństwami do "Opowieści z Narni", które moim zdaniem nie były już tylko inspirowaniem się, ale ocierały się o plagiat. Niemniej jednak można stwierdzić, że o ile Narnia to była jednak piękna bajka, o tyle tutaj mamy do czynienia z tym, jak historia przenoszenia się do innych światów (Narnia, Fillory) i nauka magii (Hogwart, Brakebills) oraz ogólnie życie wyglądają naprawdę - a nie jest to właśnie piękna czarno-biała historyjka, którą można by opowiedzieć nastolatkom na dobranoc.

Mam problem z tą książką. Według mnie ma tyle samo plusów, co minusów. Najważniejszym plusem jest realistyczne przedstawienie życia, które nie jest piękną bajką, w której zawsze dzieje się ciekawa akcja i dobro wygrywa, jak czasem chcą pokazać autorzy książek dla młodzieży. Główny bohater nie jest GŁÓWNYM bohaterem, co nie oznacza, że jako jedyny posiada nadzwyczajne...