Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fabuła jest świetnie przemyślana łączy świat Harrego Pottera, Igrzysk Śmierci i Gry o tron. Powiedziałabym, że połączenie idealne. Samą książkę czyta się naprawdę dobrze. Dałabym jej 10/10, bo widać w niej pomysł. Nie mniej jest sporo powtórzeń o kruchości, a o erotycznych/intymnych opisach nie wspomnę - szczerze to mnie rozbawiły, bo średnio pasowały mi do całej reszty.

Mimo to polecam ją serdecznie, poczułam się znowu jak nastolatka. Chętnie sięgnę po kolejny tom. Tak naprawdę po zakończeniu pierwszego od razu zaczęłam czytać drugi, bo tak mnie zaskoczyły ostatnie wydarzenia.

Fabuła jest świetnie przemyślana łączy świat Harrego Pottera, Igrzysk Śmierci i Gry o tron. Powiedziałabym, że połączenie idealne. Samą książkę czyta się naprawdę dobrze. Dałabym jej 10/10, bo widać w niej pomysł. Nie mniej jest sporo powtórzeń o kruchości, a o erotycznych/intymnych opisach nie wspomnę - szczerze to mnie rozbawiły, bo średnio pasowały mi do całej reszty....

Z twórczością Pana Siudmaka zetknęłam się przy okazji Diuny z wydawnictwa rebis. Od tego momentu przepadłam. Album wydany jest jeszcze dostojniej niż książka. Przepiękna rzecz. Myślę, że nie tylko dla fanów książki/filmu.

Z twórczością Pana Siudmaka zetknęłam się przy okazji Diuny z wydawnictwa rebis. Od tego momentu przepadłam. Album wydany jest jeszcze dostojniej niż książka. Przepiękna rzecz. Myślę, że nie tylko dla fanów książki/filmu.

Dawno temu w Warszawie czyli książka, której się kompletnie nie spodziewałam. Kontynuacja i to po tylu latach, niezapowiedziana wcześniej, a poprzeczka była bardzo wysoko… Szczególnie, że pierwsza część była głośna, brawurowa, obrosła legendą. Jest inna od pierwszej, ale czasy się też zmieniły. Co do samej treści, pomysłu, fabuły? Czad! Ciężko ją odłożyć i dawkować. Fajnie przeplatały się wątki, historia, realia Polski, które mam nadzieję utożsamią się z tytułem „dawno temu”. Każda postać jest inna, odrębna, ma własny styl, barwę dzięki czemu lektura jest tak wielowymiarowa. Nawiązania do „ślepnąc od świateł” świetnie przemyślane, nie przegadane, chociaż podczas czytania zastanawiałam się jaki wpływ miał serial na drugą część historii. Czy niektóre wydarzenia były inspirowane bezpośrednio elementami serialu czy w serialu pojawiły się nieprzypadkowo…

Dawno temu w Warszawie czyli książka, której się kompletnie nie spodziewałam. Kontynuacja i to po tylu latach, niezapowiedziana wcześniej, a poprzeczka była bardzo wysoko… Szczególnie, że pierwsza część była głośna, brawurowa, obrosła legendą. Jest inna od pierwszej, ale czasy się też zmieniły. Co do samej treści, pomysłu, fabuły? Czad! Ciężko ją odłożyć i dawkować. Fajnie...

Pierwszy raz czytałam tę książkę 9 lat temu. Wiedziałam, że na pewno do niej wrócę, a teraz nadarzyła się idealna okazja - kontynuacja. Jak tylko zaczęłam czytać przypomniało mi się dlaczego zrobiła na mnie takie wrażenie. To świetna książka, mimo brudu, syfu, strachu, przemocy. Ma w sobie coś niepokojącego. Coś, co uwiera. Z chęcią przeczytam ją jeszcze raz i jeszcze raz.

Pierwszy raz czytałam tę książkę 9 lat temu. Wiedziałam, że na pewno do niej wrócę, a teraz nadarzyła się idealna okazja - kontynuacja. Jak tylko zaczęłam czytać przypomniało mi się dlaczego zrobiła na mnie takie wrażenie. To świetna książka, mimo brudu, syfu, strachu, przemocy. Ma w sobie coś niepokojącego. Coś, co uwiera. Z chęcią przeczytam ją jeszcze raz i jeszcze raz.

O czym mówimy, kiedy mówimy o miłości

No właśnie? O czym? Ta książka porusza wiele skojarzeń, możliwych odpowiedzi na to pytanie. Nie zawsze mniej oznacza gorzej. Tutaj panuje zdecydowanie minimalizm. Myślę, że na pewno do niej wrócę.

O czym mówimy, kiedy mówimy o miłości

No właśnie? O czym? Ta książka porusza wiele skojarzeń, możliwych odpowiedzi na to pytanie. Nie zawsze mniej oznacza gorzej. Tutaj panuje zdecydowanie minimalizm. Myślę, że na pewno do niej wrócę.

Katedra w Barcelonie to dla mnie książka fenomenalna. Z dużym rozmachem. Czyta się ją niespiesznie, potrzebuje czasu. Natomiast ostatnia część trzyma w takim napięciu, że tutaj już ciężko ją odłożyć i czyta się niemalże jednym tchem. Czy mogłaby być krótsza o 1/4 albo i więcej? Myślę, że spokojnie. Z drugiej może właśnie o to chodzi? Wiele nowych powieści jest dość ograniczonych do samej akcji a tutaj dostajemy prawdziwą ucztę czytelniczą. Takie książki utwierdzają mnie w przekonaniu, że „czytanie to najpiękniejsza zabawa, jaką ludzkość sobie wymyśliła”.:)

Ogólnie nie jestem wielką fanką powieści historycznych, ale tą chętnie bym poleciła znajomym.

Katedra w Barcelonie to dla mnie książka fenomenalna. Z dużym rozmachem. Czyta się ją niespiesznie, potrzebuje czasu. Natomiast ostatnia część trzyma w takim napięciu, że tutaj już ciężko ją odłożyć i czyta się niemalże jednym tchem. Czy mogłaby być krótsza o 1/4 albo i więcej? Myślę, że spokojnie. Z drugiej może właśnie o to chodzi? Wiele nowych powieści jest dość...

Bez wątpienia jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Trafia na listę moich ulubionych książek. Łączy w sobie klasyczną opowieść, Igrzyska Śmierci i Harrego Pottera. Jestem zachwycona.

Bez wątpienia jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Trafia na listę moich ulubionych książek. Łączy w sobie klasyczną opowieść, Igrzyska Śmierci i Harrego Pottera. Jestem zachwycona.

Piękna książka o nieszczęśliwych ludziach. Poruszająca. Chętnie sięgnę po inne książki Steinbecka. Bardzo dobra.

Piękna książka o nieszczęśliwych ludziach. Poruszająca. Chętnie sięgnę po inne książki Steinbecka. Bardzo dobra.

Niesamowita. Małe szczegóły, ogromna precyzja.

Niesamowita. Małe szczegóły, ogromna precyzja.

Ciężko mi zebrać myśli żeby powiedzieć coś o tej książce. Ma w sobie tyle przeciwstawnych cech. Z jednej strony jest pełna ciepła, zrozumienia, miłości. Z drugiej jest złość, nienawiść, przerażenie, smutek, który przeszywa na wskroś i łamie serce.

To nie jest powieść, która dla czytającego przejdzie bez echa. Nie da się jej przeczytać bez rollercoastera emocji, potrzeby odwrócenia wzroku, otarcia łez.

Początek co prawda może trochę dezorientować dlatego kiedyś odłożyłam tę książkę. Natomiast warto było wrócić i myślę, że kiedyś zrobię to ponownie. Niewiele jest książek, które tak prawdziwie poruszają.

Ciężko mi zebrać myśli żeby powiedzieć coś o tej książce. Ma w sobie tyle przeciwstawnych cech. Z jednej strony jest pełna ciepła, zrozumienia, miłości. Z drugiej jest złość, nienawiść, przerażenie, smutek, który przeszywa na wskroś i łamie serce.

To nie jest powieść, która dla czytającego przejdzie bez echa. Nie da się jej przeczytać bez rollercoastera emocji, potrzeby...

Książka ma dla mnie coś wyjątkowego. Czas i miejsce jest bliżej nieokreślone natomiast możemy zwrócić uwagę na emocje, przemyślenia, nadzieję.

Książka ma dla mnie coś wyjątkowego. Czas i miejsce jest bliżej nieokreślone natomiast możemy zwrócić uwagę na emocje, przemyślenia, nadzieję.

Historia łączy w sobie elementy brudnej, szarej, biednej rzeczywistości oraz elementów nadprzyrodzonych. Porównałabym je z Olgą Tokarczuk. Myślę, że to wyjątkowa książka. Jestem niesamowicie ciekawa kolejnych rzeczy od Łukasza Barysa, czekam na coś dłuższego. Ogromny potencjał.

Historia łączy w sobie elementy brudnej, szarej, biednej rzeczywistości oraz elementów nadprzyrodzonych. Porównałabym je z Olgą Tokarczuk. Myślę, że to wyjątkowa książka. Jestem niesamowicie ciekawa kolejnych rzeczy od Łukasza Barysa, czekam na coś dłuższego. Ogromny potencjał.

Zacznę od tego, że to najbardziej dojrzała książka Żulczyka. Nie ma w niej wulgaryzmów, brutalnych, krwawych opisów. Ale czy do końca? Książka jest bardzo brutalna ale w prawdę. Pokazuje jak wygląda życie alkoholika, ludzi z jego otoczenia. Jest to przerażajace i smutne ale w zupełnie inny sposób niż było to pokazane w poprzednich dziełach. Dotyka wiele tematów, nie tylko alkoholizmu ale i trudnego dzieciństwa, relacji, wypierania prawdy, oszustwa. Porusza. Daje do myślenia. Niezwykle wartościowa książka.

Zacznę od tego, że to najbardziej dojrzała książka Żulczyka. Nie ma w niej wulgaryzmów, brutalnych, krwawych opisów. Ale czy do końca? Książka jest bardzo brutalna ale w prawdę. Pokazuje jak wygląda życie alkoholika, ludzi z jego otoczenia. Jest to przerażajace i smutne ale w zupełnie inny sposób niż było to pokazane w poprzednich dziełach. Dotyka wiele tematów, nie tylko...

Książka jest niesamowita. Może tematyka nie jest mi bliska, ale niezwykle porusza. Bardzo dobra książka.

Książka jest niesamowita. Może tematyka nie jest mi bliska, ale niezwykle porusza. Bardzo dobra książka.

Jedna z najciekawszych książek jakie przeczytałam. Konstrukcja i sposób prowadzenia narracji mnie zachwyciła, jest nieoczywista, inna od tego do czego przywykłam. Praktycznie cała książka mogłaby być cytatem, cudowna. Będę na pewno do niej wracać.

Jedna z najciekawszych książek jakie przeczytałam. Konstrukcja i sposób prowadzenia narracji mnie zachwyciła, jest nieoczywista, inna od tego do czego przywykłam. Praktycznie cała książka mogłaby być cytatem, cudowna. Będę na pewno do niej wracać.

Jejku! Jakie to jest DOOOBRE! Nie wiem jak to jest możliwe, że dopiero teraz trafiłam na ten tytuł. Książka jest niezwykła, na początku może być niezrozumiała, natomiast z pomocą przychodzi słowniczek z tyłu książki. Na początku może to trochę rozpraszać, bo jesteśmy przyzwyczajeni do przypisów na każdej stronie ale naprawdę warto. Po zakończeniu książki wróciłam do kilku rozdziałów z początku, bo dopiero wtedy łatwiej je zrozumieć. Dodatkowo trochę denerwowały mnie duże przeskoki w czasie, nie było opisane jak do czegoś doszło, taka dziura i nagle rzeczy działy się dalej. Ale to wszystko nie ma znaczenia. Diuna mnie zaczarowała. Całkowicie. Już nie mogę się doczekać nowej adaptacji filmowej.

Jejku! Jakie to jest DOOOBRE! Nie wiem jak to jest możliwe, że dopiero teraz trafiłam na ten tytuł. Książka jest niezwykła, na początku może być niezrozumiała, natomiast z pomocą przychodzi słowniczek z tyłu książki. Na początku może to trochę rozpraszać, bo jesteśmy przyzwyczajeni do przypisów na każdej stronie ale naprawdę warto. Po zakończeniu książki wróciłam do kilku...

Jak dla mnie jedna z najlepszych książek Twardocha. Świetnie napisana i poprowadzona historia. Na pewno będę chciała do niej wrócić. Poczynając od pięknej okładki, przez jeszcze lesze wnętrze. Jestem dumna, że mamy tak świetnych pisarzy

Jak dla mnie jedna z najlepszych książek Twardocha. Świetnie napisana i poprowadzona historia. Na pewno będę chciała do niej wrócić. Poczynając od pięknej okładki, przez jeszcze lesze wnętrze. Jestem dumna, że mamy tak świetnych pisarzy

Uwielbiam tę sztukę! Opowiada o ludziach, emocjach, pożądaniu. Fenomenalny spektakl „bliżej” w teatrze 6 piętro jak i film z 2004 roku. Bardzo mocna rzecz.

Uwielbiam tę sztukę! Opowiada o ludziach, emocjach, pożądaniu. Fenomenalny spektakl „bliżej” w teatrze 6 piętro jak i film z 2004 roku. Bardzo mocna rzecz.

Fenomenalny debiut, świetna książka! Ma jeden minus. Jest zdecydowanie za krótka. Ciężko ją opisać, bo posiada coś nieuchwytnego. Może zachęci kilka cytatów:

„Musiał się wtedy przyglądać chmurom. Zawsze go fascynowały. Pamiętam, jak pewnego razu odwrócił się do mnie i z dziecięcym zachwytem wskazał palcem na niebo. Powiedział: „Zobacz! A to przecież tylko woda”.”

„Pewnego razu zapytam:
-Dlaczego połykasz ten haczyk?! Zaklinam Cię, przestań!
Popatrzysz na mnie i powiesz:
-Dlaczego zarzucasz wędkę?”

„Każda podróż, o ile tylko trwa dostatecznie długo, zmienia. A ten, który wraca, często ostatni dowiaduje się, że do świata sprzed nie ma już powrotu.”

„Wkroczyliśmy do krainy „nie wiem”, gdzie spodziewaliśmy się znaleźć wszystko, czego brakowało „wiem”.”

Fenomenalny debiut, świetna książka! Ma jeden minus. Jest zdecydowanie za krótka. Ciężko ją opisać, bo posiada coś nieuchwytnego. Może zachęci kilka cytatów:

„Musiał się wtedy przyglądać chmurom. Zawsze go fascynowały. Pamiętam, jak pewnego razu odwrócił się do mnie i z dziecięcym zachwytem wskazał palcem na niebo. Powiedział: „Zobacz! A to przecież tylko woda”.”...