Nieznośna lekkość bytu

Totalnie moja ulubiona książka, jest przy mnie niezmiennie odkąd ją przeczytałem. Dzięki niej odkryłem na nowo literaturę w ogóle, a przede wszystkim tę bardziej, hmm- można powiedzieć- intelektualistyczną. Kocham ją i Milana Muszę przyznać, że z żadnym innym dziełem literackim nie wytworzyłem dotąd podobnej zażyłości, choć może to być wrażenie spotęgowane tym, że przed przeczytaniem Lekkości czytałem dużo mniej i raczej książki neutralne- chcę powiedzieć- nie formujące w silny sposób gustu, czy światopoglądu, toteż łatwe do zostawienia w strefie obojętności.

Totalnie moja ulubiona książka, jest przy mnie niezmiennie odkąd ją przeczytałem. Dzięki niej odkryłem na nowo literaturę w ogóle, a przede wszystkim tę bardziej, hmm- można powiedzieć- intelektualistyczną. Kocham ją i Milana Muszę przyznać, że z żadnym innym dziełem literackim nie wytworzyłem dotąd podobnej zażyłości, choć może to być wrażenie spotęgowane tym, że przed...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wszystko jest dla wszystkich. Dla mnie ta książka jest czymś czego długo szukałem i która chyba zostanie ze mną na długo. Kopalnia świetnych cytatów(co jest wpisanym dodatkiem), o reszcie z wiadomych względów nie chcę za dużo pisać. Tak więc moim skromnym zdaniem zdecydowanie warto, polecam.

Nie wszystko jest dla wszystkich. Dla mnie ta książka jest czymś czego długo szukałem i która chyba zostanie ze mną na długo. Kopalnia świetnych cytatów(co jest wpisanym dodatkiem), o reszcie z wiadomych względów nie chcę za dużo pisać. Tak więc moim skromnym zdaniem zdecydowanie warto, polecam.

Pokaż mimo to

Najlepsza książka o przypadku. Sięgnąłem po nią dzięki zajęciom z... matematyki, a konkretniej zagadnieniom poświęconym chaosowi deterministycznemu. Właśnie przez chaos sprawdzalność naszych długoterminowych prognoz pogody nadal wynosi "zaledwie" 70-80%. I całą teorię chaosu zawdzięczamy Lorentzowi, który starał się stworzył skuteczny model do przewidywania aury w przyszłości. Nie udało mu się, nie udało się też wielu następcom. I może to jest najlepsza niematematyczna książka o matematyce. W współczesnym świecie tworzymy bardzo skomplikowane modele opisujące różnego rodzaju zjawiska. Następnie przeprowadzamy tysiące symulacji by poznać prawdziwą naturę procesu. Wynik pojedynczej jest nic nie warty, to dowód, że Kunderowskie "einmal ist keinmal" istnieje w rzeczywistości. A jednak w takim świecie przyszło nam żyć. "Est muss sein" jak pisze Kundera.

Żyjemy w wielu wymiarach przypadku. W pierwszym nie decydujemy jak i gdzie się rodzimy i tutaj nie mamy żadnego wpływu. Dalej nie jest wiele lepiej, to co uważamy, czego się boimy, czego pragniemy wynika z naszej przeszłości, na którą często nie mamy większego wpływu. Nie zawsze to my decydujemy z kim się spotkamy, z kim zaprzyjaźnimy, czego nauczymy. Musi tam wystąpić koincydencja, wyznaczana przez mnogość przypadkowych zdarzeń.

Wracając jeszcze na chwilę do matematyki. W algorytmice występuje algorytm zachłanny, który wybiera zawsze lokalnie najlepsze rozwiązanie. Algorytmy te nie gwarantuje jednak rozwiązania globalnie optymalnego. I tak właśnie żyjemy, staramy się podjąć najlepszą decyzję, której finalnych skutków nie jesteśmy przewidzieć, jest to poza naszą percepcją. I ta książka doskonale ukazuje właśnie ludzkie oblicze "einmal ist keinmal". Kto z nas nie ma jakichś ukrytych fobii z młodości? I właśnie to wszystko rodzi poczucie nieznośnej lekkości bytu.

Wielowymiarowa opowieść filozoficzna umiejscowiona w czasie "praskiej wiosny". Owinięta przypadkiem, miłością i wszystkim tym co w życiu dostrzegamy. Kundera nie przemilcza żadnej ze sfer ludzkiej egzystencji, porażki, sukcesu, polityki czy też potrzeb fizjologicznych. I to wszystko podane w perfekcyjnej formie. Kopalnia cytatów, autor wzniósł się na absolutnie najwyższy możliwy poziom. Wydaje się, że z tą pozycją jest tak, że jeden raz to nic, a powrót, choćby do przemyśleń autora jest nieunikniony.

Najlepsza książka o przypadku. Sięgnąłem po nią dzięki zajęciom z... matematyki, a konkretniej zagadnieniom poświęconym chaosowi deterministycznemu. Właśnie przez chaos sprawdzalność naszych długoterminowych prognoz pogody nadal wynosi "zaledwie" 70-80%. I całą teorię chaosu zawdzięczamy Lorentzowi, który starał się stworzył skuteczny model do przewidywania aury w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Literatura w czystej postaci. Pięknie napisane. Porusza całe spectrum ważnych tematów ze zniewoleniem totalitarnym i postawach wobec systemu na czele. Daje do myślenia nie nastrajając zbyt optymistycznie nad kondycja człowieka. Polecam.

Literatura w czystej postaci. Pięknie napisane. Porusza całe spectrum ważnych tematów ze zniewoleniem totalitarnym i postawach wobec systemu na czele. Daje do myślenia nie nastrajając zbyt optymistycznie nad kondycja człowieka. Polecam.

Pokaż mimo to

Książka, którą trzeba przeczytać chociaż raz w swoim życiu. Książka, którą się cytuję. Książka, która jest najprawdziwszą ucztą dla umysłu. Ucztą, którą je się powoli, dokładnie żując każdy kęs, aby poczuć smak każdego składnika.

Książka, którą trzeba przeczytać chociaż raz w swoim życiu. Książka, którą się cytuję. Książka, która jest najprawdziwszą ucztą dla umysłu. Ucztą, którą je się powoli, dokładnie żując każdy kęs, aby poczuć smak każdego składnika.

Pokaż mimo to

100 książek, które trzeba przeczytać przed śmiercią.
nr.33, 2019
👍Arcydzieło👍

100 książek, które trzeba przeczytać przed śmiercią.
nr.33, 2019
👍Arcydzieło👍

Pokaż mimo to

Oryginalna, ciekawa i filozoficzna. Kundera potrafi spojrzeć na zwyczajne sprawy z innej perspektywy. Historia Tomasza i Teresy jest jedynie pretekstem do wyrażenia siebie i swoich myśli przez autora. Takiej literatury dzisiaj się już prawie nie spotyka, a szkoda. Na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę, bo to powieść, która będzie zawsze świeża i zaskakująca.

Oryginalna, ciekawa i filozoficzna. Kundera potrafi spojrzeć na zwyczajne sprawy z innej perspektywy. Historia Tomasza i Teresy jest jedynie pretekstem do wyrażenia siebie i swoich myśli przez autora. Takiej literatury dzisiaj się już prawie nie spotyka, a szkoda. Na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę, bo to powieść, która będzie zawsze świeża i zaskakująca.

Pokaż mimo to

Problemem z najbardziej znaną powieścią Kundery jest to że ciągnie się za nią opinia GENIALNEJ, najwybitniejszej powieści XX i tak dalej i tak dalej. Nie jest powieścią genialną, na pewno nie jest najlepszą powieścią XX wieku. We fragmentach relacyjno-romantyczno-erotycznych jest wręcz pretensjonalna do zgrzytu zębów, obsceniczna, ale głupio no i ja czułam ciarki żenady czytając te fragmenty.

W częściach, które skupiają się na polityce, przemianach jakie zaszły w Czechosłowacji, o postawach jakie przyjęli Czesi w czasach komunizmu - jest bardzo ciekawa.

Problemem z najbardziej znaną powieścią Kundery jest to że ciągnie się za nią opinia GENIALNEJ, najwybitniejszej powieści XX i tak dalej i tak dalej. Nie jest powieścią genialną, na pewno nie jest najlepszą powieścią XX wieku. We fragmentach relacyjno-romantyczno-erotycznych jest wręcz pretensjonalna do zgrzytu zębów, obsceniczna, ale głupio no i ja czułam ciarki żenady...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowite przeżycie

Niesamowite przeżycie

Pokaż mimo to

Jak dla mnie najlepsza powieść w dziejach literatury. Właściwie traktat w formie powieści. Niezwykle mądra i dojrzała książka o relacjach i paru innych rzeczach. Natomiast ekranizacji nie polecam: jest żenująca i wypacza sens historii Tomasza i Teresy.

Jak dla mnie najlepsza powieść w dziejach literatury. Właściwie traktat w formie powieści. Niezwykle mądra i dojrzała książka o relacjach i paru innych rzeczach. Natomiast ekranizacji nie polecam: jest żenująca i wypacza sens historii Tomasza i Teresy.

Pokaż mimo to