Dom dzienny, dom nocny

Kolejna książka Olgi Tokarczuk, która mnie urzekła. Historie zwykłych - niezwykłych osób osadzonych w realiach Nowej Rudy i okolic. Wyśmienita lektura.

Kolejna książka Olgi Tokarczuk, która mnie urzekła. Historie zwykłych - niezwykłych osób osadzonych w realiach Nowej Rudy i okolic. Wyśmienita lektura.

Pokaż mimo to

Książka wpadła w moje ręce trochę przypadkiem, ale nie żałuję, że ją przeczytałem. Piękny styl, ciekawe opowieści o życiu. Warto czytać takie książki, choćby po to, żeby mieć lepszą perspektywę na te wszystkie bestsellery.

Książka wpadła w moje ręce trochę przypadkiem, ale nie żałuję, że ją przeczytałem. Piękny styl, ciekawe opowieści o życiu. Warto czytać takie książki, choćby po to, żeby mieć lepszą perspektywę na te wszystkie bestsellery.

Pokaż mimo to

Ależ klimat! Tokarczuk zabrała mnie na przedziwną wyprawę. Prowadziła mnie piękną polszczyzną po dziwnych zakątkach, sennych marach i historiach. Trochę szkoda, że już musiałam wrócić do domu.

Ależ klimat! Tokarczuk zabrała mnie na przedziwną wyprawę. Prowadziła mnie piękną polszczyzną po dziwnych zakątkach, sennych marach i historiach. Trochę szkoda, że już musiałam wrócić do domu.

Pokaż mimo to

Książka pomimo bogatego słownictwa jest lekka w odbiorze. Sama fabuła jest jednak takim bajdurzeniem niby o czymś ważnym, ale jednak zupełnie nie wciągającym, trochę takim o niczym. Być może lepszymi adresatami są wyłącznie kobiety.

Książka pomimo bogatego słownictwa jest lekka w odbiorze. Sama fabuła jest jednak takim bajdurzeniem niby o czymś ważnym, ale jednak zupełnie nie wciągającym, trochę takim o niczym. Być może lepszymi adresatami są wyłącznie kobiety.

Pokaż mimo to

Pięknie się czyta o miejscu, w którym się urodziło. Nowa Ruda ❤️

Pięknie się czyta o miejscu, w którym się urodziło. Nowa Ruda ❤️

Pokaż mimo to

To nie jest moje pierwsze spotkanie z twórczością Olgi Tokarczuk i niejako wiedziałam czego oczekiwać. A jednak tym razem przeżyłam rozczarowanie. Książka mnie nie porwała, a nadmiar niedopowiedzeń znokautował całkowicie nutkę tajemniczości i refleksyjny klimat. Jak zwykle podziwiałam piękną polszczyznę autorki, jej doskonale metafory i trafną dosadność wypowiedzi. Forma przekazu jednak zupełnie do mnie nie przemówiła. Wręcz umęczyłam się brakiem spójności, strzępkami myśli, zdarzeń i legend. Bardzo źle się to czytało, chociaż niektóre opowiadania były dość wciągające. Cóż z tego, gdy urwane w pół obrotu i podjęte ni z tego ni z owego kilkadziesiąt stron dalej wyrywały mnie z rytmu czytania. Brnęłam w to z nadzieją, że wszystkie wątki jakoś się wreszcie połączą, ale niestety nie do końca zostało to osiągnięte.
Daję plusa za nastrój, ulotność, grę słowem, niebanalność.

To nie jest moje pierwsze spotkanie z twórczością Olgi Tokarczuk i niejako wiedziałam czego oczekiwać. A jednak tym razem przeżyłam rozczarowanie. Książka mnie nie porwała, a nadmiar niedopowiedzeń znokautował całkowicie nutkę tajemniczości i refleksyjny klimat. Jak zwykle podziwiałam piękną polszczyznę autorki, jej doskonale metafory i trafną dosadność wypowiedzi. Forma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Czasem nawet myślał, że bycie kobietą to jakiś rodzaj maski, którą nakłada się zaraz po urodzeniu, żeby się nigdy nikomu nie ujawnić do końca. Żeby przeżyć życie w zakamuflowaniu." (str. 144)

Wraz z upływem czasu ewaluują moje gusta czytelnicze z czego bardzo się cieszę, bo dzięki temu mogłam sięgnąć po książki Olgi Tokarczuk. Tym razem "Dom dzienny, dom nocny", który okazał sie dla mnie szczególną książką, choć jednocześnie trudno jest mi powiedzieć o niej coś jednorodnego. Nie umiałabym też wartko opowiedzieć jej treści, bo złożona została z ulotnych zapisów, symboli, odniesień, z czasem tu i ówdzie z wplecioną dłuższą opowieścią. Nie mogłam się oderwać, zapomnieć, odłożyć na potem, miałam deja vu, miejsc i zdarzeń. Ta książka wpisała się w moją obecną wrażliwość i gotowość na powieści szkatułkowe, swoiste matrioszki, albo patchworki, składające się z wielu, na pierwszy rzut oka nie pasujących do siebie materiałów, faktur, kolorów i splotów. Oniryzmy, animy i animusy, odniesienia, dualizmy, powroty po latach, ulotności, rozmyte granice między realnością a snami. Obcowanie pomiędzy granicami, przekraczanie ich dosłownie i symbolicznie. To warstwy nocy i dnia, pór roku, wieków, przenikające się czasoprzestrzenie nieoczywiste, ale splatające się, nieodłączne, bo posklejane cieniutką i niewidoczną warstwą. Androginiczne postacie, zacierające się różnice emocjonalne i cielesne, tęsknota za bytem nieznanym, ale przyjemnym. Ulotność, ale jednocześnie ciągłość, sen, ale na zmianę z jawą. Kobiety w różnym wieku i stanie.

Sam tytuł odczytałam wielowymiarowo. Dom to nie tylko budynek, to schronienie, ostoja, miejsce pobytu, odpoczynku. To jego poszczególne elementy i warstwy, poczynając od piwnicy, poprzez piętra po strych. Dom to pojemnik na otaczające nas rzeczy, gromadzone, zbierane i dostawiane. Dom to środek i jego otoczenie: weranda, kwiaty, drzewa, podwórko. To miejsce odpoczynku, spotkań, posiłków. To coś z czego wychodzimy i do czego wracamy. Dom, który żyje dzień i noc, a każda z tych pór ma swoją energię i znaczenie. "Dom dzienny, dom nocny" opiera się na cyklu natury, przebudzeniu wiosny, letniego rozkwitu, kurczeniu jesiennym, zapadnięciu w sen zimowy. To cykl życia i ta książka pokazuje różne jego oblicza, nie boi się rzeczy brzydkich i odpychających, zgniłych, martwych, bo to części składowe cyklu, które wraz z pięknem tworzą całość, dopełniają się, współistnieją.

"... każdy z nas ma dwa domy - jeden konkretny, umiejscowiony w czasie i w przestrzeni; drugi - nieskończony, bez adresu, bez szans na uwiecznienie w architektonicznych planach. I że w obu żyjemy równocześnie." (str. 191)

"Dom dzienny, dom nocny" to zbiór czasem wolnych a częściowo spójnych ze sobą miniatur literackich. Czasem to wciśniętych kilka zdań, innym razem epizod, wtręt, to znowu dłuższy tekst lub opowiadania, w które wpleciono kilku wyróżniających się bohaterów. Niektórzy z nich są tajemniczy, niezidentyfikowani, pojawiający się i znikający, inni mityczni i mistyczni. W książce mamy powroty do przeszłości i sytuacje obecne. Jedynym stałym elementem książki są miejsca osadzone w kotlinie Kłodzkiej, które narratorka przybliża wraz z ich historią. Urzekła mnie opowieść o św. Kummernis i Paschalisa, który spisał jej dzieje. Interesujące było opowiadanie o rodzinie von Goetzen wzruszające "Ona i on". Tych krótszych form jakby westchnień, marzeń, tęsknot było więcej a wszystkie krążyły wokół najskrytszych lub najintymniejszych ludzkich emocji, podświadomości, myśli, niespełnionych pragnień.

Dla mnie to książka magiczna. To książka przepełniona niemalże zjawiskami nieoczywistymi poruszająca się w różnych czasoprzestrzeniach, w których tkwią byty bardziej lub mniej realne. Ta książka to też słowa, gęste opisy, erudycja i znajomość wielu obszarów życia, które dla mnie stanowią kwintesencję. "...słowa i rzeczy tworzą przestrzenie symbiotyczne, jak grzyby i brzozy. Słowa wyrastają na rzeczach i dopiero wtedy są dojrzałe w sens, gotowe do wypowiedzenia, gdy rosną w krajobrazie. Wtedy dopiero można się nimi bawić jak dojrzałym jabłkiem, obwąchiwać je i smakować, lizać po wierzchu, a potem z trzaskiem przełamywać je na pół i badać wstydliwe, soczyste wnętrze. Takie słowa nigdy nie umrą, bo potrafią uruchamiać inne swoje znaczenia, rosnąc w stronę świata; chyba, że umrze cały język." (str. 168)

"Czasem nawet myślał, że bycie kobietą to jakiś rodzaj maski, którą nakłada się zaraz po urodzeniu, żeby się nigdy nikomu nie ujawnić do końca. Żeby przeżyć życie w zakamuflowaniu." (str. 144)

Wraz z upływem czasu ewaluują moje gusta czytelnicze z czego bardzo się cieszę, bo dzięki temu mogłam sięgnąć po książki Olgi Tokarczuk. Tym razem "Dom dzienny, dom nocny", który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wybitna książka, ale uczciwie trzeba powiedzieć, że dla wytrawnych, dojrzałych czytelników. Przyznam, że kiedy po raz pierwszy czytałam ją wiele lat temu nie wzbudziła we mnie takich emocji, jak teraz. Owszem, zawsze doceniałam kunszt pisarski autorki, ale żeby odpowiednio zinterpretować i zrozumieć poruszane w książce treści trzeba mieć pewną wiedzę. W każdym razie "Dom dzienny, dom nocny" pozwala spojrzeć na rzeczywistość z innej perspektywy.

Wybitna książka, ale uczciwie trzeba powiedzieć, że dla wytrawnych, dojrzałych czytelników. Przyznam, że kiedy po raz pierwszy czytałam ją wiele lat temu nie wzbudziła we mnie takich emocji, jak teraz. Owszem, zawsze doceniałam kunszt pisarski autorki, ale żeby odpowiednio zinterpretować i zrozumieć poruszane w książce treści trzeba mieć pewną wiedzę. W każdym razie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Arcydzieło narracji.
Najlepsza powieść Tokarczuk.
Zostałem w fotelu bez ruchu na kwadrans po skończeniu.
Potem wstałem, odłożyłem ksiażkę na półkę między Krwawy Południk a Weisera Dawidka.
Usiadłem na powrót i czytałem ja od nowa, w swoich myślach.

Arcydzieło narracji.
Najlepsza powieść Tokarczuk.
Zostałem w fotelu bez ruchu na kwadrans po skończeniu.
Potem wstałem, odłożyłem ksiażkę na półkę między Krwawy Południk a Weisera Dawidka.
Usiadłem na powrót i czytałem ja od nowa, w swoich myślach.

Pokaż mimo to

By się pozbyć złych humorów
Robię zupę z muchomorów
Bardzo pyszna to potrawa
A do tego jeszcze trawa
Zupa halucynowa zaraz będzie gotowa
Muchomory na humory
Grzybki w sosie na muchy w nosie

Nie mogłem się powstrzymać przed zacytowaniem tekstu utworu Marii Peszek.Uważam,że pasuje idealnie.
Przepis na tort z muchomora czerwonego kończy się słowami"Jeść powoli.Czekać".Parafrazując słowa autorki:Czytać powoli.Czekać.
"Mówienie szkodziło, siało zamęt i rozwadniało oczywistości. Z mówieniem pojawiał się we mnie jakiś dygot. Nie sądzę, żebym w życiu powiedziała coś naprawdę ważnego. Na najważniejsze rzeczy i tak brakuje słów."

By się pozbyć złych humorów
Robię zupę z muchomorów
Bardzo pyszna to potrawa
A do tego jeszcze trawa
Zupa halucynowa zaraz będzie gotowa
Muchomory na humory
Grzybki w sosie na muchy w nosie

Nie mogłem się powstrzymać przed zacytowaniem tekstu utworu Marii Peszek.Uważam,że pasuje idealnie.
Przepis na tort z muchomora czerwonego kończy się słowami"Jeść...

więcej

mniej

Pokaż mimo to