Dom dzienny, dom nocny

CZytana wielokrotnie. Dla wszystkich "przesiedleńców", Dolnoślązaków i poszukujących więzi i domu lektura obowiązkowa.

CZytana wielokrotnie. Dla wszystkich "przesiedleńców", Dolnoślązaków i poszukujących więzi i domu lektura obowiązkowa.

dziwna ksiazka

dziwna ksiazka

Dla mnie to była najtrudniejsza książka Olgi Tokarczuk. Przeczytałam już Biegunów, Prawiek i inne czasy oraz Księgi Jakubowe.
Wydaje mi się, że mój poziom literacki nie pozwala na docenienie tego dzieła, stąd pozostawię opinię bez oceny liczbowej.
Na pewno tekst zachwyca oryginalnością stylu i gatunku. W Wikipedii wyczytałam, że to Sylwa, czyli „zbiór, w którym obok prozaicznych zapisków z życia codziennego autora rękopisu przeważały teksty o charakterze literackim bądź refleksyjnym”.
Najtrudniej było mi poradzić sobie z tą ciągłą zmianą wątków.
Przeszło mi przez myśl, że autorka napisała książkę bardziej dla siebie; może po to, aby sprawdzić się w tej oryginalnym gatunku.

Ku mojemu zaskoczeniu tytuł odniósł także komercyjny sukces.
Prawdopodobnie to ja zatem mam problem w odnalezieniu i zrozumieniu gąszczu znaczeń ukrytych w fabule.
Tym niemniej dałam się uwieść magiczności stworzonego tam świata.
Jak zwykle zresztą.

Dla mnie to była najtrudniejsza książka Olgi Tokarczuk. Przeczytałam już Biegunów, Prawiek i inne czasy oraz Księgi Jakubowe.
Wydaje mi się, że mój poziom literacki nie pozwala na docenienie tego dzieła, stąd pozostawię opinię bez oceny liczbowej.
Na pewno tekst zachwyca oryginalnością stylu i gatunku. W Wikipedii wyczytałam, że to Sylwa, czyli „zbiór, w którym obok...

Pozycja, którą warto dozować i dać się jej porwać. Wyjątkowy styl literacki, wciągający oniryzm, szara rzeczywistość opisana w sposób niezwykły i niedościgniony, w nieznanym mi dotąd wymiarze. Czytanie tej książki jest jak bardzo długi i piękny sen, z którego nie chce się wybudzać.

Pozycja, którą warto dozować i dać się jej porwać. Wyjątkowy styl literacki, wciągający oniryzm, szara rzeczywistość opisana w sposób niezwykły i niedościgniony, w nieznanym mi dotąd wymiarze. Czytanie tej książki jest jak bardzo długi i piękny sen, z którego nie chce się wybudzać.

Piękna książka. Gdy jej słuchałem czułem się lepszym człowiekiem.

Piękna książka. Gdy jej słuchałem czułem się lepszym człowiekiem.

boje się tego co ze mną robi ta książka

boje się tego co ze mną robi ta książka

Niestety, lub stety, książki naszej Noblistki są tak głębokie, że nie jestem w stanie wychwycić wszystkich niuansów. Mimo, że nie jest to łatwa lektura i naprawdę ubolewam, że nie mogę zobaczyć piękna tej powieści w całej okazałości, to i tak urzeka mnie styl pisania Autorki. Taki oryginalny, pulsujący życiem. Dlatego też sięgam powoli, po każdy tytuł, w nadziei, że tym razem powieść otworzy się przede mną jeszcze bardziej. Długo będę rezonować po przeczytaniu "Domu(...)".

Niestety, lub stety, książki naszej Noblistki są tak głębokie, że nie jestem w stanie wychwycić wszystkich niuansów. Mimo, że nie jest to łatwa lektura i naprawdę ubolewam, że nie mogę zobaczyć piękna tej powieści w całej okazałości, to i tak urzeka mnie styl pisania Autorki. Taki oryginalny, pulsujący życiem. Dlatego też sięgam powoli, po każdy tytuł, w nadziei, że tym...

Poziom abstrakcji w książce mnie przytłoczył. O ile jestem fanką Tokarczuk, to z tą powieścią ciężko mi się utożsamić.

Poziom abstrakcji w książce mnie przytłoczył. O ile jestem fanką Tokarczuk, to z tą powieścią ciężko mi się utożsamić.

Przyjeżdżasz do rodziny na wieś, idziecie na wspólny spacer po okolicy i słuchasz opowieści: " jak x się powiesił w starym kościele", "Jak w '46 Kowalskiego utopii w stawie, ale nie było dochodzenia bo milicja uznała, że to Niemcy się cofali", "Jak ten pijak spod lasu się w końcu zapił w listopadzie zeszłego roku i tylko matki jego szkoda". W takim klimacie toczy się powieść, narrator opowiada historię regionu poprzez dzieje jego mieszkańców w różnych momentach w czasie. Ciężko tu o opowieści z happy ednem - te nie zapadają tak dobrze w pamięć, nie są godne powtórzenia. Styl Tokarczuk nie do podrobienia, bardzo dużo odniesień do natury (szczególnie grzybów). Niektóre historie są niesamowite, nieco magiczne, a pozostałe tak prawdziwe, że bez mrugnięcia okiem wierzymy, że się zdarzyły. Nie jest to książka, którą pochłania się w jeden wieczór.

Przyjeżdżasz do rodziny na wieś, idziecie na wspólny spacer po okolicy i słuchasz opowieści: " jak x się powiesił w starym kościele", "Jak w '46 Kowalskiego utopii w stawie, ale nie było dochodzenia bo milicja uznała, że to Niemcy się cofali", "Jak ten pijak spod lasu się w końcu zapił w listopadzie zeszłego roku i tylko matki jego szkoda". W takim klimacie toczy się...

Można powiedzieć, że jest to książka o wszystkim. Przeplata się w niej wiele historii i opowieści fabularnie w ogóle niełączących się że sobą. Książka jednobarwna zawierająca setki emocji od nostalgi, wzruszenia, radości, sympatii do zawstydzenia, strachu i obrzydzenia. Poza tym poruszająca i pozostawiająca wiele refleksji.

Można powiedzieć, że jest to książka o wszystkim. Przeplata się w niej wiele historii i opowieści fabularnie w ogóle niełączących się że sobą. Książka jednobarwna zawierająca setki emocji od nostalgi, wzruszenia, radości, sympatii do zawstydzenia, strachu i obrzydzenia. Poza tym poruszająca i pozostawiająca wiele refleksji.