Klara i słońce

"Klara i słońce" to naprawdę fascynująca książka, która od razu mnie wciągnęła. Opowiada historię Klary, sztucznej inteligencji stworzonej, by być towarzyszką dla dzieci. Klara jest niesamowita jako narratorka – jej spojrzenie na świat i ludzkie emocje jest zarówno poruszające, jak i pełne refleksji.

Ishiguro świetnie porusza tematy samotności, miłości i nowej technologii. Przez oczy Klary widzimy, jak ludzie zmagają się ze swoimi uczuciami i próbują nawiązywać trwałe relacje. Książka zadaje wiele ważnych pytań o naturę człowieczeństwa i rolę sztucznej inteligencji, ale nie daje prostych odpowiedzi, co tylko dodaje jej uroku. Jest pod tym względem trochę enigmatyczna.

Ta opowieść jest również pełna ciepła i delikatności, ale momentami potrafi mocno wstrząsnąć. Na końcówce książki, gdy wszystko zaczyna się układać, można uronić łzę - jest tu coś takiego, co sprawia, że mimo całej tej subtelności, czujemy ból i tęsknotę. To piękne, ale i trochę smutne zakończenie zostaje z czytelnikiem na dłużej.

To już moja druga książka Ishiguro i muszę przyznać, że pisze on naprawdę wspaniałe powieści. Jego umiejętność tworzenia głębokich i poruszających historii jest imponująca. "Klara i słońce" tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że Ishiguro to autor, po którego książki warto sięgać. Na pewno przeczytam kolejne jego dzieła.

"Klara i słońce" to naprawdę fascynująca książka, która od razu mnie wciągnęła. Opowiada historię Klary, sztucznej inteligencji stworzonej, by być towarzyszką dla dzieci. Klara jest niesamowita jako narratorka – jej spojrzenie na świat i ludzkie emocje jest zarówno poruszające, jak i pełne refleksji.

Ishiguro świetnie porusza tematy samotności, miłości i nowej technologii....

Sporo treści do przemyśleń. W niepozornej historii autor złożył wiele zagadnień do przemyśleń, zarówno o naturze ludzkich uczuć i skomplikowanych czasem paradoksalnych motywacji i reakcji, jak i o kierunku rozwoju AI. Autor nie daje odpowiedzi, to od nas zależy jakie wnioski wyciągniemy.
Może za wcześnie piszę tą opinię, gdyż wciąż myśli buzują i nie wszystkie wątki rozgryzłam.
I tu jedyne dwa ale. Skondensowanie treści spowodowało, że niektóre rzeczy pozostają niejasne. Czym było skorygowanie i w jakim celu? Tak samo choroba Josie i motyw słońca jest jak dla mnie słabo usadzony w fikcyjnym świecie. Są to najważniejsze punkty fabuły, wokół nich obudowana jest cała symbolika i materiał do przemyśleń, ale jakoś nie poczułam by te wątki były mocno ugruntowane w fikcyjnym uniwersum, raczej jako hasła wrzucone w fabułę bo były potrzebne autorowi do rozwinięcia interesujących autora zagadnień. Z jednej strony jest to natura literatury, z drugiej oczekiwałabym, że najważniejsze wątki zostaną staranniej wbudowane w fabułę, by czytelnik nie miał wątpliwości i nie miał poczucia, że są to tylko rekwizyty.

Sporo treści do przemyśleń. W niepozornej historii autor złożył wiele zagadnień do przemyśleń, zarówno o naturze ludzkich uczuć i skomplikowanych czasem paradoksalnych motywacji i reakcji, jak i o kierunku rozwoju AI. Autor nie daje odpowiedzi, to od nas zależy jakie wnioski wyciągniemy.
Może za wcześnie piszę tą opinię, gdyż wciąż myśli buzują i nie wszystkie wątki...

Wspaniała książka, która wzięła mnie trochę z zaskoczenia i całkiem pochłonęła. Świat niby taki normalny, a jednak trochę dystopijny - przerażająco bardziej realistycznie niż fantastycznie.
Koncepcja świata przedstawiona w książce jest bardzo oryginalna, bardzo podoba mi się perspektywa głównej bohaterki, z której poruszane są wszystkie rozważania moralne. W czasach dynamicznego rozwoju sztucznej inteligencji na pewno skłania do przemyśleń, dokąd zmierza nas świat oraz czym jest nieuchwytna istota ludzkości.
Mam wrażenie, że osoby którym nie podobało się zakończenie nie do końca je zrozumiały. Choć w skrótowej formie, dowiadujemy się ze słów matki, że ostatnia scena dotyczy okresu po godnym przemijaniu. Dla mnie przedstawia ona świat, w którym świetność maszyn jednak przeminęła, a ludzkość wciąż się broni.
Pięknie napisana, nie trzeba było wielu bohaterów aby stworzyć dynamicznie rozwijający się świat. Był zwrot akcji, była swego rodzaju intryga, były malarskie porównania. Zdecydowanie zachęciła mnie do sięgnięcia po więcej dzieł tego autora.

Wspaniała książka, która wzięła mnie trochę z zaskoczenia i całkiem pochłonęła. Świat niby taki normalny, a jednak trochę dystopijny - przerażająco bardziej realistycznie niż fantastycznie.
Koncepcja świata przedstawiona w książce jest bardzo oryginalna, bardzo podoba mi się perspektywa głównej bohaterki, z której poruszane są wszystkie rozważania moralne. W czasach...

Podobało mi się, że elementy SF tego świata nie byle tłumaczone, dodawało to tajemniczości, gdy po trochu odkrywało się filary tamtej rzeczywistości. Oraz po prostu nie jest to pierwsza książka SF i nie próbowała zabłysnąć całkowicie odmiennym światem, ale powtórzyć motywy z innych dzieł SF. Książka przyjemna, porusza ciekawe tematy, ale czegoś mi w niej zabrakło.

Podobało mi się, że elementy SF tego świata nie byle tłumaczone, dodawało to tajemniczości, gdy po trochu odkrywało się filary tamtej rzeczywistości. Oraz po prostu nie jest to pierwsza książka SF i nie próbowała zabłysnąć całkowicie odmiennym światem, ale powtórzyć motywy z innych dzieł SF. Książka przyjemna, porusza ciekawe tematy, ale czegoś mi w niej zabrakło.

Jedna z lepszych powieści jakie zdarzyło mi się ostatnio czytać, raczej realizm magiczny niż SF. Autora mniej interesuje nauka i technologia, a bardziej natura człowieka, w zestawieniu z którym robot wydaje się bardziej ludzki, a na pewno ma znacznie wyższy poziom empatii i altruizmu. Nie ma tu jednak drażniącego smrodku dydaktcznego ani nachalnego forsowania poglądów, Ishiguro zostawia nas z pytaniami, na które musimy odpowiedzieć sobie sami.

Jedna z lepszych powieści jakie zdarzyło mi się ostatnio czytać, raczej realizm magiczny niż SF. Autora mniej interesuje nauka i technologia, a bardziej natura człowieka, w zestawieniu z którym robot wydaje się bardziej ludzki, a na pewno ma znacznie wyższy poziom empatii i altruizmu. Nie ma tu jednak drażniącego smrodku dydaktcznego ani nachalnego forsowania poglądów,...

Ig:ksiazki_wloczykija
Główna bohaterka Klara, to „sztuczna przyjaciółka”, która obserwuje świat z witryny sklepu, czekając na swoją „właścicielkę”. W końcu nadchodzi ten dzień, kiedy Klarę kupuje pewna nastoletnia dziewczynka. Od tego momentu, nasza Klara rozpoczyna główną i jedyną misję w swoim życiu: ma za zadanie chronić dziewczynę i zapewnić jej szczęście. Ale czy „technologia” może zapewnić i dać nam pełnie szczęścia? Jak zakończy bądź potoczą się losy tej dość specyficznej „przyjaźni?” a może Klara kryje w sobie coś mrocznego?

Jak wiecie od kilku lat, jestem totalnie zakochana w literaturze pięknej. Dlaczego? Ponieważ pozostawia w nas coś, czego nie jesteśmy w stanie opisać słowami. Zostaje w nas na zawsze. Bez względu czego dotyczy dana historia. Każda posiada w sobie coś niesamowicie głębokiego. I tak samo było z tą książką, pozostawiła we mnie głęboki ślad.

Już od pierwszej strony powieść mocno mnie urzekła. Prostym ale jakże pięknym językiem. Autor doskonale buduje atmosferę tajemnicy i niedopowiedzenia, stopniowo odkrywając przed nami sekrety Klary i jej dość niesamowitego świata.

To, co czyni przede wszystkim tę książkę wyjątkową, to jej swoista głębia poruszania pytań o istotę człowieczeństwa. Kocham takie książki. I tutaj musimy sobie zadać kilka jakże bardzo aktualnych pytań: Czy sztuczna inteligencja może odczuwać emocje? Czy miłość jest czymś więcej niż tylko zbiorem zaprogramowanych bardzo mocno reakcji? Ishiguro nie udziela nam prostych odpowiedzi, musimy je przemyśleć. Skłaniając nas tym samym do refleksji nad własnymi wartościami i przekonaniami.

„Klara i Słońce” to książka, która z pewnością na baaardzo długo pozostanie w mej pamięci.

Ig:ksiazki_wloczykija
Główna bohaterka Klara, to „sztuczna przyjaciółka”, która obserwuje świat z witryny sklepu, czekając na swoją „właścicielkę”. W końcu nadchodzi ten dzień, kiedy Klarę kupuje pewna nastoletnia dziewczynka. Od tego momentu, nasza Klara rozpoczyna główną i jedyną misję w swoim życiu: ma za zadanie chronić dziewczynę i zapewnić jej szczęście. Ale czy...

No cóż, nie jest to zła książka ale oczekiwałam od niej o wiele więcej

No cóż, nie jest to zła książka ale oczekiwałam od niej o wiele więcej

Ciężko mi ocenić tę książkę (być może dlatego, że dawno nie miałem styczności z literaturą piękną).

Świat poznajemy z perspektywy robota o mentalności dziecka. Przez to cała książka wydaje się być trochę infantylna, zbyt cukierkowa. Tak samo jest z samym zakończeniem, które nie do końca przypadło mi do gustu.

Głównym motywem książki jest istota człowieczeństwa. Zmusza ona do refleksji na ten temat, co jest miłą odmianą od książek skupionych na akcji :)

Ciężko mi ocenić tę książkę (być może dlatego, że dawno nie miałem styczności z literaturą piękną).

Świat poznajemy z perspektywy robota o mentalności dziecka. Przez to cała książka wydaje się być trochę infantylna, zbyt cukierkowa. Tak samo jest z samym zakończeniem, które nie do końca przypadło mi do gustu.

Głównym motywem książki jest istota człowieczeństwa. Zmusza ona...

To piękna książka o :
*człowieczeństwie
*przyjaźni
*miłości
*tęsknocie
*duszy
*stracie
*życiu i śmierci
Czyli o wszystkim tym co powoduje że jesteśmy ludźmi.
Klara jest tu niezwykłą postacią jej ludzka przyjaciółka również. Obie odkrywają świat i relacje na swój sposób tym samym uzupełniając się wzajemnie.
Dla mnie to książka piękna wyjątkowa a ponieważ nie jestem specjalnie fanką literatury pięknej tym bardziej zachwyt który we mnie wzbudziła i emocje które wywołała napełniają mnie dumą i koją moje serce i umysł.
Serdecznie polecam. 😊❤

To piękna książka o :
*człowieczeństwie
*przyjaźni
*miłości
*tęsknocie
*duszy
*stracie
*życiu i śmierci
Czyli o wszystkim tym co powoduje że jesteśmy ludźmi.
Klara jest tu niezwykłą postacią jej ludzka przyjaciółka również. Obie odkrywają świat i relacje na swój sposób tym samym uzupełniając się wzajemnie.
Dla mnie to książka piękna wyjątkowa a ponieważ nie jestem...

Pierwsza połowa piękna i interesująca. Druga przewidywalna i rozczarowująca. Tak jakby zabrakło pomysłu na końcówkę. A szkoda bo cała historia bardzo ciekawa

Pierwsza połowa piękna i interesująca. Druga przewidywalna i rozczarowująca. Tak jakby zabrakło pomysłu na końcówkę. A szkoda bo cała historia bardzo ciekawa