Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okładka i tytuł przemówą do każdego kociarza, książka może zainteresować również osoby postronne. Jako kociara daję 5 gwiazdek: dwie od moich kotów, dwie za kocią narrację i jedna ode mnie. Jeśli nie jesteś wiernym sługą, jeśli nie plądrujesz kuwety w poszukiwaniu skarbów nadających się do sprzedaży w darknecie, możesz się zawieść.

Okładka i tytuł przemówą do każdego kociarza, książka może zainteresować również osoby postronne. Jako kociara daję 5 gwiazdek: dwie od moich kotów, dwie za kocią narrację i jedna ode mnie. Jeśli nie jesteś wiernym sługą, jeśli nie plądrujesz kuwety w poszukiwaniu skarbów nadających się do sprzedaży w darknecie, możesz się zawieść.

Doskonała rozrywka. Nie każdy felietonik przypadł mi do gustu, nie każdy rozbawił. Ale generalnie bawiłam się świetnie, Nietypowa to cudny poprawiacz humoru. Jak ktoś szuka dobrego stylu i pięknego języka literackiego - zdecydowanie odradzam. Jest to lekkie, nie wymagające czytadło przy którym można się szczerze pośmiać. Polecam każdemu, kto ma ochotę na odrobinę rozrywki.

Doskonała rozrywka. Nie każdy felietonik przypadł mi do gustu, nie każdy rozbawił. Ale generalnie bawiłam się świetnie, Nietypowa to cudny poprawiacz humoru. Jak ktoś szuka dobrego stylu i pięknego języka literackiego - zdecydowanie odradzam. Jest to lekkie, nie wymagające czytadło przy którym można się szczerze pośmiać. Polecam każdemu, kto ma ochotę na odrobinę rozrywki.

Po tę książkę sięgnęłam zachęcona lokowaniem produktu przez Panią K. B. Miszczuk. Komedia kryminalna, która nie bardzo mnie śmieszy. Napisana całkiem nieźle, fabuła ciekawa i fajnie prowadzona jak na debiut, tylko główna bohaterka... Nawet ironia i absurd tutaj nie pomogły, w ostatnich rozdziałach ten babsztyl bywał znośny, ale generalnie ktoś powinien wepchnąć Zofię pod walec drogowy.

Po tę książkę sięgnęłam zachęcona lokowaniem produktu przez Panią K. B. Miszczuk. Komedia kryminalna, która nie bardzo mnie śmieszy. Napisana całkiem nieźle, fabuła ciekawa i fajnie prowadzona jak na debiut, tylko główna bohaterka... Nawet ironia i absurd tutaj nie pomogły, w ostatnich rozdziałach ten babsztyl bywał znośny, ale generalnie ktoś powinien wepchnąć Zofię pod...

Największe czytelnicze rozczarowanie jakie przeżyłam. Przeczytałam do końca z szacunku do mojego ulubionego autora, do mistrza. Napisane fatalnie, fabuła to jakaś kpina, jedynie marketing robi wrażenie. Dla mnie to opowieść o tym jak wprawka literacka wytargana z szuflady może zarobić krocie.

Największe czytelnicze rozczarowanie jakie przeżyłam. Przeczytałam do końca z szacunku do mojego ulubionego autora, do mistrza. Napisane fatalnie, fabuła to jakaś kpina, jedynie marketing robi wrażenie. Dla mnie to opowieść o tym jak wprawka literacka wytargana z szuflady może zarobić krocie.

Kolejna część przygód Marii i kolejna dawka humoru. Śmiałam się głośno i szczerze, seria zdecydowanie nie nadaje się do czytania przy filiżance herbatki (nosem rzeczona herbatka może pójść). Doskonały humor, dużo ironii i tony absurdu. Polecam

Kolejna część przygód Marii i kolejna dawka humoru. Śmiałam się głośno i szczerze, seria zdecydowanie nie nadaje się do czytania przy filiżance herbatki (nosem rzeczona herbatka może pójść). Doskonały humor, dużo ironii i tony absurdu. Polecam

Prequele to zazwyczaj doskonałe produkty marketingowe i nic poza tym, dlatego miałam mieszane uczucia co do Jagi. Zupinie niepotrzebne, Jaga to najlepsza książka z serii. Mam ogromną słabość do książek Miszczuk, Kwiat Paproci zupełnie podbił moje serce. Niby zwykłe weekendowe czytadło a doskonale odrywa od rzeczywistości i nawet po zamknięciu książki wyobraźnia nadal błądzi po Bielinach. O ile postać Gosławy czasem mnie irytowała, o tyle młoda Jarogniewa jest niczym mód na moje czytelnicze serduszko. Żadnych zgrzytów, świetna weekendowa rozrywka. Serdecznie polecam

Prequele to zazwyczaj doskonałe produkty marketingowe i nic poza tym, dlatego miałam mieszane uczucia co do Jagi. Zupinie niepotrzebne, Jaga to najlepsza książka z serii. Mam ogromną słabość do książek Miszczuk, Kwiat Paproci zupełnie podbił moje serce. Niby zwykłe weekendowe czytadło a doskonale odrywa od rzeczywistości i nawet po zamknięciu książki wyobraźnia nadal błądzi...

Wymazane to moje pierwsze spotkanie z Witkowskim i na pewno nie ostatnie. Opisy polskiej prowincji przyprawione ironią, podane z duża ilością groteski i humoru skradły moje serce. Bohaterowie wyraziści, przedstawieni w taki sposób, że wręcz namacalni. Autor posiada niesamowity dar obserwacji, pisze o nas w sposób, który przywodzi na myśl twórczość Edwarda Redlińskiego. Książka swietnie napisana, oszczędzałam ją od samego początku, delektowałam się każdym rozdziałem. Mam nadzieję, że kolejna książka Witkowskiego sprawi mi tyle samo przyjemności co Wymazane. Serdecznie polecam

Wymazane to moje pierwsze spotkanie z Witkowskim i na pewno nie ostatnie. Opisy polskiej prowincji przyprawione ironią, podane z duża ilością groteski i humoru skradły moje serce. Bohaterowie wyraziści, przedstawieni w taki sposób, że wręcz namacalni. Autor posiada niesamowity dar obserwacji, pisze o nas w sposób, który przywodzi na myśl twórczość Edwarda Redlińskiego....

Od dłuższego czasu szukałam takiego horroru. Niby nic strasznego, ale grozą powiało. W najbliższym czasie do lasu się nie wybiorę, nie wspomnę o górach. Karika mistrzowsko buduje napięcie i wzbudza ciekawość. Historia Igora jest świetnie napisana, kilka linijek tekstu i odrywałam się od rzeczywistości. Bardzo dobry pomysł i jeszcze lepsza realizacja. Horror idealny, serdecznie polecam.

Od dłuższego czasu szukałam takiego horroru. Niby nic strasznego, ale grozą powiało. W najbliższym czasie do lasu się nie wybiorę, nie wspomnę o górach. Karika mistrzowsko buduje napięcie i wzbudza ciekawość. Historia Igora jest świetnie napisana, kilka linijek tekstu i odrywałam się od rzeczywistości. Bardzo dobry pomysł i jeszcze lepsza realizacja. Horror idealny,...

Długo czekałam na kontynuacje Szaławiły. Marta Kisiel po raz kolejny nie zawiodła, tym razem jednak bardzo mnie zaskoczyła. Seria Dożywocie jest słodko-pierdząca, a Oczy uroczne są mroczne, nawet uroczy Bazyl nie jest w stanie rozproszyć mrocznej atmosfery. Książka bardzo fajnie napisana, czyta się doskonale. Autorka słynie z dobrego humoru, do tego swietnie skrojeni bohaterowie, wątki ludowe i dreszczyk. Serdecznie polecam

Długo czekałam na kontynuacje Szaławiły. Marta Kisiel po raz kolejny nie zawiodła, tym razem jednak bardzo mnie zaskoczyła. Seria Dożywocie jest słodko-pierdząca, a Oczy uroczne są mroczne, nawet uroczy Bazyl nie jest w stanie rozproszyć mrocznej atmosfery. Książka bardzo fajnie napisana, czyta się doskonale. Autorka słynie z dobrego humoru, do tego swietnie skrojeni...

Ostatnia arystokratka skradła moje czytelnicze serduszko. Tak powinna wyglądać książka na wiosenne załamania pogody czy jesienne pluchy. Doskonała rozrywka, opary absurdu gęsto spowijające dobrą fabułę i dużo ironicznego humoru. Postacie wyraziste, nieco jarmarczne i przejaskrawione, ale to tylko impuls. Serdecznie polecam.

Ostatnia arystokratka skradła moje czytelnicze serduszko. Tak powinna wyglądać książka na wiosenne załamania pogody czy jesienne pluchy. Doskonała rozrywka, opary absurdu gęsto spowijające dobrą fabułę i dużo ironicznego humoru. Postacie wyraziste, nieco jarmarczne i przejaskrawione, ale to tylko impuls. Serdecznie polecam.

Dom na Wyrębach to świetne weekendowe czytadło. Ta książka to horror, ale ciężko się przestraszyć, dla mnie to bardziej mystery z wątkiem ludowym, który totalnie mnie uwiódł. Bohaterowie nieco wyblakli, ale to debiut, więc czasem coś zgrzyta. W ogólnym rozrachunku to bardzo fajnie napisana książka, przy której doskonale się bawiłam. Od razu zaczynam kolejną część. Polecam

Dom na Wyrębach to świetne weekendowe czytadło. Ta książka to horror, ale ciężko się przestraszyć, dla mnie to bardziej mystery z wątkiem ludowym, który totalnie mnie uwiódł. Bohaterowie nieco wyblakli, ale to debiut, więc czasem coś zgrzyta. W ogólnym rozrachunku to bardzo fajnie napisana książka, przy której doskonale się bawiłam. Od razu zaczynam kolejną część. Polecam

Książka moim zdaniem ma charakter popularnonaukowy, beletrystyki tutaj niewiele. Na upartego można by powiedzieć, że Córki Wawelu to powieść historyczna. Napisana z rozmachem, jest szczegółowa i pobudza wyobraźnie. Łatwo przenieść się do świata Dosi, niestety te wątki są zbyt krótkie i równie łatwo się z niego wylogować. Książka świetnie napisana ale czyta się bardzo opornie. Żeby przebrnąć czytałam ją w międzyczasie. Polecam

Książka moim zdaniem ma charakter popularnonaukowy, beletrystyki tutaj niewiele. Na upartego można by powiedzieć, że Córki Wawelu to powieść historyczna. Napisana z rozmachem, jest szczegółowa i pobudza wyobraźnie. Łatwo przenieść się do świata Dosi, niestety te wątki są zbyt krótkie i równie łatwo się z niego wylogować. Książka świetnie napisana ale czyta się bardzo...

Książka znaleziona dzięki opinii Znajomego. Od jakiegoś czasu szukałam książki przygodowej z głównym bohaterem, który będzie krzyżówką Roberta Langdona i Indiany Jonesa et voilà Tirso Alfaro. Stół króla Salomona to książka przygodowa, w której jest wszystko co powinno być. Luis Montero Mangalo zręcznie łączy różne gatunki, książka jest dobrze napisana i świetnie się czyta. Bohaterowie wyraziści i zapadający w pamięci, w szczególności postacie kobiece. Serdecznie polecam każdemu, kto ma sentyment do Jonesa i lubi Langdona. Zaczynam kolejną część.

Książka znaleziona dzięki opinii Znajomego. Od jakiegoś czasu szukałam książki przygodowej z głównym bohaterem, który będzie krzyżówką Roberta Langdona i Indiany Jonesa et voilà Tirso Alfaro. Stół króla Salomona to książka przygodowa, w której jest wszystko co powinno być. Luis Montero Mangalo zręcznie łączy różne gatunki, książka jest dobrze napisana i świetnie się czyta....

Marzyciel to pięknie napisana książka z cudowną narracją. Cieszę się, że po nią sięgnęłam, chociaż trochę mnie zmęczyła. Niby wszystko na swoim miejscu, bohaterowie świetnie stworzeni i interesujący. Świat wykreowany z rozmachem i fantazją. Dobry pomysł na narrację i piękny styl, niestety zbyt wiele opisów i wolno tocząca się akcja nie pozwoliły mi zatracić się w świecie stworzonym przez autorkę. Nie sięgnę po kontynuację, ale polecam. Książka godna uwagi.

Marzyciel to pięknie napisana książka z cudowną narracją. Cieszę się, że po nią sięgnęłam, chociaż trochę mnie zmęczyła. Niby wszystko na swoim miejscu, bohaterowie świetnie stworzeni i interesujący. Świat wykreowany z rozmachem i fantazją. Dobry pomysł na narrację i piękny styl, niestety zbyt wiele opisów i wolno tocząca się akcja nie pozwoliły mi zatracić się w świecie...

Cudowna! Idź i czekaj mrozów nie pozwala się oderwać. Od razu zaczęłam czytać kolejną cześć i dokupiłam dwie inne książki autorki, których akcja toczy się w Wilczej Dolinie. Świat wykreowany przez Krajewską wciąga, ciężko się stamtąd wydostać. Bohaterowie stworzeni z rozmachem i fantazją. Pełnokrwiści, na długo zostaną ze mną i będę za nimi tęsknić. Kac książkowy murowany, serdecznie polecam!

Cudowna! Idź i czekaj mrozów nie pozwala się oderwać. Od razu zaczęłam czytać kolejną cześć i dokupiłam dwie inne książki autorki, których akcja toczy się w Wilczej Dolinie. Świat wykreowany przez Krajewską wciąga, ciężko się stamtąd wydostać. Bohaterowie stworzeni z rozmachem i fantazją. Pełnokrwiści, na długo zostaną ze mną i będę za nimi tęsknić. Kac książkowy murowany,...

Biuro M to czytadełko idealne na chandrę i ponure jesienne wieczory. Niby nic nowego, niby niewiele wnosi a humor poprawi. Bohaterowie kolorowi, ubrani w odrobinę absurdu, którego autorzy nie żałowali. Dobry humor, sporo absurdu i nieco ironii - sprawdzony przepis na lekkie, weekendowe czytadło.

Biuro M to czytadełko idealne na chandrę i ponure jesienne wieczory. Niby nic nowego, niby niewiele wnosi a humor poprawi. Bohaterowie kolorowi, ubrani w odrobinę absurdu, którego autorzy nie żałowali. Dobry humor, sporo absurdu i nieco ironii - sprawdzony przepis na lekkie, weekendowe czytadło.

Paranoja to kryminał, na który czekałam. Miałam spore oczekiwania, bo pierwsza część przypadłami do gustu, poza tym lubię książki Miszczuk. Niestety dawno nie trafiłam na tak przewidywalną zagadkę kryminalną. Sytuację ratuje odrobina humoru typowego dla Miszczuk i bohaterowie, których nie da się nie lubić. Kryminalne czytadło z apatycznym romansem w tle. Dla niewybrednych.

Paranoja to kryminał, na który czekałam. Miałam spore oczekiwania, bo pierwsza część przypadłami do gustu, poza tym lubię książki Miszczuk. Niestety dawno nie trafiłam na tak przewidywalną zagadkę kryminalną. Sytuację ratuje odrobina humoru typowego dla Miszczuk i bohaterowie, których nie da się nie lubić. Kryminalne czytadło z apatycznym romansem w tle. Dla niewybrednych.

Zauroczenie zaczęłam czytać zachęcona namowami koleżanki. Pierwsza część sagi okazała się miłym zaskoczeniem. Książka ma swój niepowtarzalny klimat. Sandemo wykreowała cudowny, baśniowy świat, który pochłania czytelnika. Bohaterowie stworzeni z fantazją i rozmachem, wszyscy pełnokrwiści i interesujący. Od razu zaczęłam czytać kolejną część. Polecam 

Zauroczenie zaczęłam czytać zachęcona namowami koleżanki. Pierwsza część sagi okazała się miłym zaskoczeniem. Książka ma swój niepowtarzalny klimat. Sandemo wykreowała cudowny, baśniowy świat, który pochłania czytelnika. Bohaterowie stworzeni z fantazją i rozmachem, wszyscy pełnokrwiści i interesujący. Od razu zaczęłam czytać kolejną część. Polecam 

Denar dla szczurołapa to książka, która zaintrygowała mnie jakiś czas temu. Pomysł na przygodowy thriller z mroczną historią o Szczurołapie z Hameln w tle wydawał się obiecujący. Nie mogłam się doczekać chwil spędzonych z tą książką. Niestety to kolejny bestseller, na którym się zawiodłam. Zbyt wiele dobrych opinii, zbyt wiele zachwytów żeby nie mieć „spodziewaków i oczekiwaków”. Uwielbiam książki z tajemnicą w tle oraz mrożące krew w żyłach wątki, to pozwoliło mi przebrnąć przez tą pozycję. Książka jest nieźle napisana ale akcja nie może się rozkręcić. Ślęczenie głównego bohatera w bibliotekach i rozmowy, nawet te najbardziej interesujące niestety nie pomagają akcji nabrać tempa. Bohaterowie są nieco papierowi, brak im wyrazistości, ale można ich polubić. Gabor miałby zadatki na bohatera książki akcji gdyby nie musiał tyle czasu spędzać na szukaniu materiałów. Książka jest całkiem udanym debiutem, zawiera sporo interesujących informacji sprawnie wplecionych w fabułę. Polecam, ale szału nie ma.

Denar dla szczurołapa to książka, która zaintrygowała mnie jakiś czas temu. Pomysł na przygodowy thriller z mroczną historią o Szczurołapie z Hameln w tle wydawał się obiecujący. Nie mogłam się doczekać chwil spędzonych z tą książką. Niestety to kolejny bestseller, na którym się zawiodłam. Zbyt wiele dobrych opinii, zbyt wiele zachwytów żeby nie mieć „spodziewaków i...

Cudowny poprawiacz humoru i bardzo udany produkt marketingowy. Z przyjemnością sięgnę po trzecią część... Serdecznie polecam na ponure jesienne wieczory.

Cudowny poprawiacz humoru i bardzo udany produkt marketingowy. Z przyjemnością sięgnę po trzecią część... Serdecznie polecam na ponure jesienne wieczory.