"Jaga" moim zdaniem jest trochę mniej wciągająca niż seria "Kwiat paproci", ale mimo to wciąż podoba mi się klimat tego świata.

"Jaga" moim zdaniem jest trochę mniej wciągająca niż seria "Kwiat paproci", ale mimo to wciąż podoba mi się klimat tego świata.

Fabuła zatrważająco przypomina namiętny fanfik, w którym główna bohaterka jest inna niż wszyscy i ciągle spotyka na drodze przystojniaków, którzy zabiegają o jej względy. Niemniej książkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie.

Fabuła zatrważająco przypomina namiętny fanfik, w którym główna bohaterka jest inna niż wszyscy i ciągle spotyka na drodze przystojniaków, którzy zabiegają o jej względy. Niemniej książkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie.

pierwsza część historii o Jarogniewie o tym, jak ona trafia do Bielin i jak to ona się aklimatyzuje w tej rzeczywistości, po tym jak przejmuje schedę po swojej Babce. Pusta chatka, pierwsze obrzędy, szeptuchy z okolicy , wścibska sąsiadka.. nowy kapłan, ale Jaga niczego się nie boi, jeszcze pokaże wszystkim z kim mają do czynienia!

pierwsza część historii o Jarogniewie o tym, jak ona trafia do Bielin i jak to ona się aklimatyzuje w tej rzeczywistości, po tym jak przejmuje schedę po swojej Babce. Pusta chatka, pierwsze obrzędy, szeptuchy z okolicy , wścibska sąsiadka.. nowy kapłan, ale Jaga niczego się nie boi, jeszcze pokaże wszystkim z kim mają do czynienia!

Prawdziwa grata dla zainteresowanych słowiańskim folklorem! Ta część to prawdziwy przewodnik po słowiańskim świecie pełnym dzikich bestii i upiornych stworzeń. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, że Jaga to zupełnie inna bohaterka niż Gosia. Trochę się obawiałam, że autorka stworzy podobny charakter, tymczasem obie postaci znacząco się od siebie różnią. Powiedziałabym nawet, że daleko bardziej polubiłam Jagę. Niezmiernie mi się też podoba, że w tej części mamy przełamanie schematów, zamiast miłości od pierwszego wejrzenia jest przyjaźń i przelotne romanse, zamiast dostatku zmaganie się z biedą, zamiast księcia na białym koniu jest zwykły chłopak, zamiast stopniowego wgryzania się w szeptuchowanie mamy prawdziwy zapał do pracy. W ogóle odnoszę wrażenie, że "Jaga" była dużo bardziej prawdziwa, bohaterowie autentyczniejsi niż w poprzednich częściach. Niezmiernie się cieszę, że po ogromnej miłości i gierki bogów pierwsze skrzypce przejął słowiański folklor najeżony przygodami i upirami. :)

Prawdziwa grata dla zainteresowanych słowiańskim folklorem! Ta część to prawdziwy przewodnik po słowiańskim świecie pełnym dzikich bestii i upiornych stworzeń. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, że Jaga to zupełnie inna bohaterka niż Gosia. Trochę się obawiałam, że autorka stworzy podobny charakter, tymczasem obie postaci znacząco się od siebie różnią. Powiedziałabym...

Cudownie było wrócić do świata z cyklu Kwiat Paproci. Trochę zabrakło mi jednak długości w tej opowieści - momentami miałam wrażenie, że była napisana na szybko, byle skończyć. Czuję niedosyt 😅 całościowo jednak na ogromny plus, klimat i humor zachowany, książka sama się czytała.

Cudownie było wrócić do świata z cyklu Kwiat Paproci. Trochę zabrakło mi jednak długości w tej opowieści - momentami miałam wrażenie, że była napisana na szybko, byle skończyć. Czuję niedosyt 😅 całościowo jednak na ogromny plus, klimat i humor zachowany, książka sama się czytała.

Zafascynowana lektura Szeptuchy od razu zakupiłam kolejne tomy. Lecz w oczekiwaniu na kuriera postanowiłam nie czekać dłużej i sięgnęłam po "Jagę". Oczywiście wiem że jest to prequel do samej Szeptuchy itd. Jednak moja ciekawość i przeogromna chęć zatopienia się ponownie w świecie Polskich wierzeń była silniejsza ode mnie. Postać Jagi polubiłam chyba jeszcze bardziej niż Gosławy. Oczywiście obie bohaterki są na swój sposób wbrew pozorom do siebie podobne. Jednak Jarogniewa jest mniejszą hipochondryczką i jak dla mnie ma więcej charakteru. Nie daje sobie w kasze dmuchać i potrafi tupnąć nogą w taki sposób że każdy facet zapomina co to testosteron. Robiąc jednoczenie to czego Jaga zarząda. Czytając tę część całej serii poczułam że bliżej mi do Jagi niż Gosi. Dodatkowo sama fabuła książki była naszpikowana akcją, spotkaniami z różnego rodzaju stworami z dawnych wierzeń Słowiańskich. Kilka z nich autentycznie mnie przeraziło i wywołało gęsią skórkę. Dużym atutem tej części jest przedstawiona historia zarowno samej Jagi jak i Mszczuja. Niesamowicie (pomimo opisów jego osoby w Szeptusze) go polubiłam. Dlatego cieszę się, że w tej części mogłam poznać choć wycinek jego przeszłości. Jaga spowodowała, że z wielką chęcią sięgnęłam po 2 tom w kolejności serii Kwiat Paproci, czyli "Noc Kupały" (kiedy ta już dotarla w me ręce po krótkiej wizycie w paczkomacie). Już naprawdę dawno żadna seria nie wciągnęła mnie tak mocno, żebym chciala przeczytać wszystkie części na raz. Ostatnio taki vibe miałam DOSŁOWNIE przy Harrym Potterze czyli około podstawówki 🤣 Książkę czyta się bardzo szybko. Akcja jest wartka, trzyma w napięciu i jednocześnie jest przeplatana humorystycznymi anegdotkami i dialogami, które nie raz powodowały lekki chichot mojej duszy i uśmiech na twarzy.
Póki co moja ocena nadal wynosi 10/10
Polecam

Zafascynowana lektura Szeptuchy od razu zakupiłam kolejne tomy. Lecz w oczekiwaniu na kuriera postanowiłam nie czekać dłużej i sięgnęłam po "Jagę". Oczywiście wiem że jest to prequel do samej Szeptuchy itd. Jednak moja ciekawość i przeogromna chęć zatopienia się ponownie w świecie Polskich wierzeń była silniejsza ode mnie. Postać Jagi polubiłam chyba jeszcze bardziej niż...

Przyjemna książka. Dowiedziałam się nieco więcej o słowiańskich wierzeniach.

Przyjemna książka. Dowiedziałam się nieco więcej o słowiańskich wierzeniach.

Wrzesień był po prostu pełen magii, legend, tajemniczych receptur z ziół i słowiańskich bóstw, rodzimych demonów, a wszystko okraszone potężna dawką humoru. Wszystko za sprawą Katarzyny Bereniki Miszczuk i cyklu Kwiat paproci. W jego skład wchodzi dotychczas sześć tomów: Szeptucha, Noc Kupały, Żerca, Przesilenie, Jaga oraz Gniewa. Zapraszam zatem do Bielin, które kryją w sobie niejedną niespodziankę.



Polska jest królestwem rządzonym niepodzielnie przez Piastów. Tyle tylko, że nigdy nie przyjęła chrześcijaństwa, lecz od wieków trwa przy swej rodzimej wierze. Młoda adeptka medycyny, Gosia Brzózka po skończonych studiach musi odbyć roczny staż u szeptuchy. To właśnie one stanowią naturalny łańcuch w polskiej służbie zdrowia. Dziewczyna niechętnie opuszcza Warszawę, by udać się do podkieleckiej wsi, Bieliny. Tu właśnie ma odbyć praktykę pod okiem Jarogniewy, zwanej po prostu Babą Jagą. Gosia słowiańska ateistka, odrzucająca wszelkie zabobony i krytycznie podchodząca ludowych metod leczenia, znajduje się w obcym dla siebie świecie. Jedno jest pewne, bogowie już mają wobec niej plany i nie zamierzają zostawić jej w spokoju. Do tego jej serce skradnie nieziemsko przystojny Mieszko.



Nie od dziś wiadomo, że po fantastykę sięgam bardzo rzadko i moja niestety znajomość tego gatunku, wygląda niewiele lepiej od znajomości medycyny naturalnej przez Gosię. Jedno jest pewne, gdy tylko sięgam po nią, to zawsze jest to coś godnego uwagi. Ze wszystkich poznanych universum, to stworzone przez Kasię Berenikę Miszczuk zachwyciło mnie najbardziej. A sposób okazał się być prosty, wykorzystanie słowiańskiej mitologii, wierzeń i folkloru. Nie potrzebne było przenoszenie w czasie, budowanie fikcyjnych miejsc i jednym słowem sięganie po wszystkie znane w fantasy chwyty. Zamiast tego mamy współczesną Polskę, a życie w niej nie wiele odbiega od tego, które znamy. Z jednym wyjątkiem dalej mamy króla z Piastów, jesteśmy poganami, a życie toczy się wokół rodzimych świąt takich, jak: Jare Gody, Dziady obchodzone dwa razy do roku, no i to najważniejsze Noc Kupały - podczas której panuje zasada: to co jest na Nocy Kupały, pozostaje na Nocy Kupały. A zapewniam, że wtedy może dziać się wiele, o wiele. Zmysłowe uniesienia nie są wówczas rzadkością i niejedną nagą parę można wówczas zastać w leszczynie. Podczas obchodów rodzimych świąt pali się ognisko, zbierają się mieszkańcy wsi, w powietrzu unoszą się modły kapłana i zapach palonych ziół. Przypatrujemy się całej tej tradycji, która niegdyś panowała u naszych przodków. I nie jest wcale ważne, czy tak właśnie było. Tu ważne są emocje, humor, hipnotyzująca magia kompletnie zapomnianego świata, z którego jak by nie patrzeć, wszyscy się wywodzimy. Stopniowo też poznajemy nie tylko obrzędy, ale naszą rodzime bóstwa i wierzenia. A słowiańscy bogowie do wstydliwych nie należą i chętnie dają o sobie znać, zwłaszcza tym, którzy nie chcą uznać ich istnienia. Niczym ich wyznawcy potrafią być próżni, dążą do rządu dusz, rywalizują ze sobą i ingerują w ludzkie losy. Życie człowieka wytycza dola utkana przez Rodzanice, ale nasi starzy bogowie znają je już wcześniej i wiedzą doskonale, jak tą wiedzą posłużyć się i ją wykorzystać do realizacji własnych planów. Tak oto niezauważalnie znajdujemy się w strefie wpływów poszczególnych bóstw. Wkraczamy do Wyraju Welesa, pana Podziemi, Światowita, Swarożyca czy bogini płodności i ziemi, Mokosz. Bogowie nie pomagają za nic, zawsze chcą czegoś w zamian, a cenę jaką podają jest wysoka. A kiedy wszyscy wkroczą do gry, zrobi się groźnie. Słowiańską ziemię wypełnia nie tylko obecność bogów, ale i ich sług, demonów takich, jak wąpierze, strzygi, rusałki, utopce czy płanetnicy. To oni okażą się codziennością Jagi i Gosi, a tym samym i naszą, a od nich nie da się odpędzić.



Kasia stosuje chwyty, których możemy się z góry spodziewać, ale jednocześnie nieustannie wie, jak zaskoczyć czytelnika, jak przykuć jego uwagę i stać się przyczyną wielu bezsennych nocy. Jest znakomitą gawędziarą, a od snutej przez nią opowieści nie sposób się oderwać. Kiedy zanurzymy się w jej świat, nie sposób z niego wyjść. Sprawia, że mamy ochotę na więcej i więcej, z zachłannie pożeramy kolejne tomy. Przy czym Kwiat paproci składa się z dwóch powiązanych ze sobą cześci. Pierwsze cztery tomy składają się na historię Gosi i Mieszka stanowiąc razem zamkniętą całość. W Jadze i Gniewie zaś poznajemy młodość Baby Jagi. Są one swoistym dopowiedzeniem losów poznanych wcześniej bohaterów i wspomnianych uprzednio tylko wątków.



Czytając serię Miszczuk z każdą stroną uświadamiamy sobie, że ma się nie tylko ze świetnie opowiadaną historią, ale również przekonujemy się, jak znikoma w najlepszym razie jest nasza wiedza o słowiańszczyznie. To też doskonały romans. Pełen niespodziewanych zwrotów, uniesień, zdrad, zazdrości. Z niecierpliwością czekam na kontynuację.

Wrzesień był po prostu pełen magii, legend, tajemniczych receptur z ziół i słowiańskich bóstw, rodzimych demonów, a wszystko okraszone potężna dawką humoru. Wszystko za sprawą Katarzyny Bereniki Miszczuk i cyklu Kwiat paproci. W jego skład wchodzi dotychczas sześć tomów: Szeptucha, Noc Kupały, Żerca, Przesilenie, Jaga oraz Gniewa. Zapraszam zatem do Bielin, które kryją w...

Jest to książka opisująca przygody Jarogniewy od momentu zostania szeptuchą w Bielinach.
Czytając ja miałam wrażenie, że już to wszystko było wcześniej, bo Gosia Brzózka przeżywała identyczne perypetie co Jaga. Pojawiają się te same upiry i ta sama walka z nimi.
Jedyne co jest odmienne to bohaterki. Jarogniewa jest całkowitym przeciwieństwem Gosławy. Jest odważna, waleczna, pewna siebie i mściwa.
Niemniej książkę czyta się przyjemnie, a dla miłośników całej serii to pozycja obowiązkowa.

Jest to książka opisująca przygody Jarogniewy od momentu zostania szeptuchą w Bielinach.
Czytając ja miałam wrażenie, że już to wszystko było wcześniej, bo Gosia Brzózka przeżywała identyczne perypetie co Jaga. Pojawiają się te same upiry i ta sama walka z nimi.
Jedyne co jest odmienne to bohaterki. Jarogniewa jest całkowitym przeciwieństwem Gosławy. Jest odważna, waleczna,...

O tego właśnie mi brakowało w "Szeptusze". Pięknie opisany słowiański świat. Biesy, zmory, wąpierz, baby cmentarne a nawet cicha się znalazła.
Fabuła cudownie wciągająca, Jaga dużo odważniejsza od Gosławy, przed to dużo bardziej ciekawsza postać. Plus wątek Swarożyca potrafiącego korzystać ze swojej pozycji i mocy, a nie zagubionego i nielogicznego jak w poprzednich częściach.
Łał.

O tego właśnie mi brakowało w "Szeptusze". Pięknie opisany słowiański świat. Biesy, zmory, wąpierz, baby cmentarne a nawet cicha się znalazła.
Fabuła cudownie wciągająca, Jaga dużo odważniejsza od Gosławy, przed to dużo bardziej ciekawsza postać. Plus wątek Swarożyca potrafiącego korzystać ze swojej pozycji i mocy, a nie zagubionego i nielogicznego jak w poprzednich...