Stół króla Salomona

„Tylko tajemnica trzyma nas przy życiu. Tylko tajemnica".

Bardzo sztampowa książka będąca połączeniem fikcji z garścią historycznych faktów. Tajemnicza organizacja, spiski, zdrada, banalne zwroty akcji. Postacie książkowe, niemające prawa bytu w prawdziwym świecie. Przygody rodem z Indiany Jonesa.

„Tylko tajemnica trzyma nas przy życiu. Tylko tajemnica".

Bardzo sztampowa książka będąca połączeniem fikcji z garścią historycznych faktów. Tajemnicza organizacja, spiski, zdrada, banalne zwroty akcji. Postacie książkowe, niemające prawa bytu w prawdziwym świecie. Przygody rodem z Indiany Jonesa.

Pokaż mimo to

Zanim przystąpiłem do lektury przeczytałem kilka opinii, które bardzo mnie do niej zachęciły. To może sprawiło, że zbyt wiele się spodziewałem przed rozpoczęciem lektury. Po nawet dobrym i wciągającym początku z czasem napięcie zaczynało we mnie spadać. Jak dla mnie książka trochę taka dla nastolatków i młodzieży. W zasadzie większość zdarzeń dało się przewidzieć. Bohaterowie, mimo całej sympatii do nich, jacyś tacy mało profesjonalni i momentami naiwni, jak można byłoby się spodziewać po członkach takiej "supertajnej" organizacji. Mimo wszystko z ciekawością doczytałem do końca tę historię. Dużo opisów historycznych to zarówno plus, jak i minus. Pewnie sięgnę po kolejne części tego Autora, ale na razie robię sobie przerwę.

Zanim przystąpiłem do lektury przeczytałem kilka opinii, które bardzo mnie do niej zachęciły. To może sprawiło, że zbyt wiele się spodziewałem przed rozpoczęciem lektury. Po nawet dobrym i wciągającym początku z czasem napięcie zaczynało we mnie spadać. Jak dla mnie książka trochę taka dla nastolatków i młodzieży. W zasadzie większość zdarzeń dało się przewidzieć....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cenne są tu historie dzieł sztuki, przyjemne poczucie humoru, na początku, kiedy bohater jeszcze jest człowiekiem. Bo potem, gdy staje się trochę jakby niezniszczalny, uśmiech nieco tężeje na twarzy. Przygoda przygodą, ale poszarpana łydka potrzebuje czasu i opieki. I tego mi zabrakło. Oraz Indiany Jonesa, bardzo.

Cenne są tu historie dzieł sztuki, przyjemne poczucie humoru, na początku, kiedy bohater jeszcze jest człowiekiem. Bo potem, gdy staje się trochę jakby niezniszczalny, uśmiech nieco tężeje na twarzy. Przygoda przygodą, ale poszarpana łydka potrzebuje czasu i opieki. I tego mi zabrakło. Oraz Indiany Jonesa, bardzo.

Pokaż mimo to

Ciekawa powieść przygodowa o poszukiwaniu tajemniczego skarbu.

Ciekawa powieść przygodowa o poszukiwaniu tajemniczego skarbu.

Pokaż mimo to

Historia sensacyjna dla starszej młodzieży (18-21). Trochę denerwowało mnie nazywanie relikwią tytułowego stołu Salomona. W stylu amerykańskiego Indiany Jonesa. Powieść całkowicie przewidywalna.

Historia sensacyjna dla starszej młodzieży (18-21). Trochę denerwowało mnie nazywanie relikwią tytułowego stołu Salomona. W stylu amerykańskiego Indiany Jonesa. Powieść całkowicie przewidywalna.

Pokaż mimo to

Lektura lekka, łatwa i przyjemna. Kolejny raz eksploatowany archetyp dżentelmena-włamywacza. Niezwykle seksowne, jak się zdaje, połączenie imponującej wiedzy historycznej bohaterów, ogólnej sprawności fizycznej, błyskotliwej inteligencji i lekkiego podejścia do powszechnych przepisów prawa, sprawi, że miłośnicy przygód Arsena Lupin, Roberta Langdona, Indiany Jonesa czy Lary Craft kolejny raz będą zachwyceni.
I właściwie w tym podsumowaniu mieści się wszystko – bo przecież nie można mieć pretensji o pewną naiwność, przewidywalność, o brak umiaru czy zachowania prawdopodobieństwa, o karkołomne i nieprawdopodobne zwroty akcji, o niezniszczalność bohatera, nieomal cudowne gadżety, czy wyposażenie czarnego charakteru w nieodłączne obrzydliwe atrybuty … przecież konwencja takiej „przygodówki” właściwie wymaga tych wszystkich elementów.

Lektura lekka, łatwa i przyjemna. Kolejny raz eksploatowany archetyp dżentelmena-włamywacza. Niezwykle seksowne, jak się zdaje, połączenie imponującej wiedzy historycznej bohaterów, ogólnej sprawności fizycznej, błyskotliwej inteligencji i lekkiego podejścia do powszechnych przepisów prawa, sprawi, że miłośnicy przygód Arsena Lupin, Roberta Langdona, Indiany Jonesa czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cóż mogę powiedzieć będąc świeżo po lekturze "Stołu Króla Salomona"? Jestem pod wrażeniem zarówno fabuły, sposobu budowania historii,ciekawych postaci jak również samego zakończenia, które było dla mnie zaskoczeniem.

Książka opowiada historię Tirso Alfaro. Młody mężczyzna przypadkiem odpowiada na tajemniczą ofertę pracy i dostaje się do kolejnego etapu rekrutacji. Już sam ten proces owiany jest tajemnicą i dziwnymi perypetiami bohatera, jednak za sprawą swojej spostrzegawczości dostaje pracę w tajemniczym NKP. Wraz ze swoimi współpracownikami pracują nad odzyskiwaniem dla Hiszpanii utraconych dzieł sztuki.

Przygody całego zespołu są często niebezpieczne, ryzykowne i szalone. Czasem odnoszą zwycięstwo a czasem smakują porażki. Całość opiera się na poszukiwaniu legendarnego Stołu Króla Salomona. Bohaterowie świetni. Chociaż trochę brakowało mi rozwinięcia niektórych postaci. Tirso i Enigma w moich oczach są najlepiej zbudowanymi postaciami. Najgorzej wypada póki co Danny ale liczę na rozwój jej postaci w kolejnych częściach po które zamierzam sięgnąć jak najszybciej...

Całość wypada bardzo dobrze. Książka przesiąknięta przygodą. Inspirowana prawdziwymi faktami wymieszanymi z fikcją literacką jednak napisana została w taki sposób, że łatwo uwierzyć we wszystko. Jak wiele czytelników komentowało, że przypomina coś między Indiana Jones a przygodami Roberta Langdona, muszę zgodzić się z tą opinią. Uwielbiam jednak takie książki i lektura "Stołu Króla Salomona" okazała się dla mnie ciekawą, wciągającą lekturą. Polecam poszukiwaczom przygód i wszystkim tym, którzy cenią sobie dobrą lekturę.

Cóż mogę powiedzieć będąc świeżo po lekturze "Stołu Króla Salomona"? Jestem pod wrażeniem zarówno fabuły, sposobu budowania historii,ciekawych postaci jak również samego zakończenia, które było dla mnie zaskoczeniem.

Książka opowiada historię Tirso Alfaro. Młody mężczyzna przypadkiem odpowiada na tajemniczą ofertę pracy i dostaje się do kolejnego etapu rekrutacji. Już sam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

spodziewała się książki o archeologu w stylu Indiany Jonesa albo Lary Croft,. Jednak mimo że akacja kręci się wokół antyków i zabytków sama otoczka i fabuła jest całkiem inna. Książka wciąga, chętnie sięgnę po jej następne części.

spodziewała się książki o archeologu w stylu Indiany Jonesa albo Lary Croft,. Jednak mimo że akacja kręci się wokół antyków i zabytków sama otoczka i fabuła jest całkiem inna. Książka wciąga, chętnie sięgnę po jej następne części.

Pokaż mimo to

OCENA-10/10 ARCYDZIEŁO

„STÓŁ KRÓLA SALOMONA” to pierwszy tom trylogii „POSZUKIWACZE”, powieść zaskakuje już od pierwszej strony, zachwyca, intryguje, wciąga, fascynuje, to genialne połączenie przygody, sensacji, thrillera, współczesności z przyjemnie zarysowanymi elementami obyczajowymi wraz domieszką historii sztuki tworząc idealną całość. Pozycja nietuzinkowa, pełna zagadek, tajemniczości z ciekawą narracją oraz z bardzo interesująca fabułą, lekka i przyjemna, czytając ją odniosłem nieodparte wrażenie, że jestem w samym środku niebanalnych wydarzeń, co sprawiło, że nie mogłem się od tej historii oderwać, a kolejne strony powieści pochłaniałem z prawdziwą przyjemnością.

Bohaterem powieści jest młody doktorant na Wydziale Historii Tirso Alfaro, który odbywając praktykę w muzeum w Canterbury w mieście obfitującym w bogatą historię oraz uznanym, jako kolebkę kultury Anglii, jest świadkiem zuchwałej kradzieży zabytkowej pateny z muzeum, pomimo pościgu nie udaje mu się schwytać złodzieja, ostatecznie zgłasza się na pobliski komisariat, w którym relacjonuje, do czego doszło w muzeum i czego był świadkiem. Kiedy dyrekcja muzeum rozwiązuje z nim umowę o pracę wraca do rodzinnego miasta Madrytu, gdzie uczestniczy w dziwnym procesie rekrutacji na nowe tajemnicze stanowisko pracy, o którym nikt nie chce powiedzieć za wiele, a właściwie nic? Ostatecznie zostaje zwerbowany do NKP – Narodowego Korpusu Poszukiwaczy, których zadaniem jest odzyskiwanie zabytków i dóbr narodowych Hiszpanii, skradzionych lub sprzedanych na zamówienie kolekcjonerów z całego świata. Rozpoczyna się wówczas niebezpieczna gra, pełna zwrotów akcji, niezwykle inteligentna i pełna tajemnic, zagadkowa, trzymająca w napięciu do ostatniej strony, historia, wobec której nie sposób przejść obojętnie, a to za sprawą ciekawej fabuły, barwnego języka i zadziwiających postaci.

Jestem tym bardziej zaskoczony, ponieważ wcześniej nie słyszałem nic na temat autora Luisa Montero Manglano, bowiem dotychczas nie miałem okazji przeczytać żadnej z jego książek, czego żałuję, więc w miarę możliwości muszę szybko nadrobić zaległości, bo jak się okazuje to bardzo ciekawa postać i świetny pisarz. Urodził się w Madrycie w roku 1981 i jest dyrektorem ds. kształcenia oraz wykładowcą historii i sztuki średniowiecznej w Ośrodku Studiów Romańskich w stolicy Hiszpanii do tego wyróżniającym się pisarzem współczesnej literatury pięknej półwyspu iberyjskiego.

Miłość i fascynacja autora do historii sztuki ma swoje odzwierciedlenie w powieści, bowiem fabułę naszpikował licznymi historycznymi faktami dotyczących danych przedmiotów, miejsc czy postaci, ale przedstawił to niezwykle interesująco z ogromną lekkością, wprowadzając czytelnika w labirynt tajemniczości i zagadek, co niesie za sobą sporą dawkę emocji i pobudza wyobraźnię czytelnika.

Dla mnie główna postać powieści, czyli Tirso Alfaro to klon połączenia takich bohaterów jak profesor Robert Langdon znawca symboli powieści Dana Browna, Indiany Jonesa filmowego archeologa i poszukiwacza przygód oraz Jamesa Bonda agenta – o specjalizacji (znawca sztuki), przystojnego, spostrzegawczego, inteligentnego a zarazem wszechstronnie wykształconego zatrudnionego w tajemniczej organizacji zwanej Narodowym Korpusem Poszukiwaczy działającej na zlecenie i pod przykryciem rządu Hiszpanii, której zadaniem jest poszukiwanie i odzyskiwanie zaginionych skarbów dziedzictwa narodowego, nie zawsze zgodnie z prawem.

Mogłoby się wydawać, że temat znany i szablonowy, bo pojawiający się często w literaturze, więc z pewnością mało interesujący, ale tak nie jest Luis Montero Manglano, udowodnił, że jak ma się świetny pomysł na powieść i potrafi się ją niekonwencjonalnie przedstawić to z pewnością zainteresuje czytelnika, ja ocenia, że zrobił to fenomenalnie i porwał mnie w niezwykłą fascynującą podróż po historii z nutą przygody, sensacji i humoru. Z niecierpliwością sięgnę po kolejne powieści z tego cyklu, ponieważ jestem ciekawy, co wydarzy się dalej, książka z pewnością jest dla czytelników w każdym wieku zwłaszcza tych lubiących powieści przygodowe i awanturnicze, ale nie tylko.

Nie ma, co ukrywać, takie powieści porywają, ponieważ tęsknimy za mitami, legendami, współczesny świat wydaje nam się być pozbawiony sekretów i tajemnic, ponieważ jesteśmy przekonani, że wszystko, co było do odkrycia i zbadania zostało już odnalezione i nic już nie może nas zaskoczyć, ale to nie prawda, nie możemy mieć 100 % pewności w tej kwestii, dlatego dobrze jest wierzyć i popuścić wodze wyobraźni i od czasu do czasu wyruszyć w prawdziwą przygodę i poszukać np. „STOŁU KRÓLA SALOMONA”, więc takie powieści są potrzebne, bo po pierwsze stajemy się poszukiwaczami legendarnego artefaktu, a po drugie spełniamy pośrednio dzięki takim książką swoje marzenia.

Sam Luis, Montero Manglano w swojej powieści pisze cytuję: „Tylko tajemnica trzyma nas przy życiu. Tylko tajemnica”. Trudno nie zgodzić się z tym stwierdzeniem, jest one takie klarowne i trafia w samo sedno, tacy przecież jesteśmy każdy z nas bez wyjątku, pociąga nas i interesuje to, co nieznane, niezbadane i nic tego nie zmieni do końca świata.

Podsumowując „STÓŁ KRÓLA SALOMONA” to powieść, po którą warto sięgnąć, ja jestem oczarowany, przeczytałem ją z ogromnym zainteresowaniem bez przestojów, bo książką w żadnym z momentów mi na to nie pozwalała, jest tak doskonale skonstruowana, że nie mogłem od niej się oderwać, dlatego w mojej ocenie pierwszy tom zasługuje na najwyższą ocenę, myślę też, że pozostałe pozycje z cyklu nie będą gorsze jestem tego nawet pewien. Pozdrawiam. Jack_

OCENA-10/10 ARCYDZIEŁO

„STÓŁ KRÓLA SALOMONA” to pierwszy tom trylogii „POSZUKIWACZE”, powieść zaskakuje już od pierwszej strony, zachwyca, intryguje, wciąga, fascynuje, to genialne połączenie przygody, sensacji, thrillera, współczesności z przyjemnie zarysowanymi elementami obyczajowymi wraz domieszką historii sztuki tworząc idealną całość. Pozycja nietuzinkowa, pełna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W jednej z opinii do „Stołu króla Salomona” można przeczytać, że jest to połączenie przygód Indiany Jonesa i książek z Robertem Langdonem w roli głównej, i tylko wypada się z tym zgodzić. Ale też wypada dorzucić kilka słów dla pewnej równowagi – jeśli porównamy perypetie Tirso Alfaro, a więc głównego bohatera „Stołu…” do tych dwóch w/w postaci, to nasuwa mi się tylko jedno – Alfaro częściej siedzi za biurkiem. Bo powieść Montero Manglano podzielę (z przymrużeniem oka) na dwie płaszczyzny - praca w terenie i praca za biurkiem. Kiedy czyta się fragmenty książki ‘w terenie’, jest naprawdę ok. Akcja, przygoda, zagadki, czarne charaktery – tego chciałem. Ale niestety ta część ‘za biurkiem’ już tak emocjonująca nie była. Nie twierdzę że mnie to nudziło totalnie, bo tak nie było, niemniej jednak zdarzało się odłożyć książkę żeby od niej troszkę odpocząć. Nie do końca podszedł mi ów Tirso Alfaro – zdecydowanie bliżej mu do naukowca Langdona aniżeli awanturnika Jonesa, a na dodatek w porównaniu do profesora z książek Browna jest jeszcze bardziej nieporadny.
Tak czy inaczej, do kolejnych dwóch tomów na pewno kiedyś powrócę. Miałem książkę ocenić na sześć, ale dostaje ode mnie jedną gwiazdkę więcej, plus szacunek dla Autora. Jedna z bohaterek powieści nosi pseudonim Enigma, na cześć polskiego matematyka Mariana Rejewskiego, który złamał kod niemieckiej maszyny szyfrującej używanej podczas IIWŚ. Niejednokrotnie spotykałem się z publikacjami, książkami lub filmami gdzie zasługę za to niesłusznie przypisywali sobie (głównie) Brytyjczycy, tymczasem Luis Montero Manglano przedstawia to tak, jak naprawdę było. Szacunek!

W jednej z opinii do „Stołu króla Salomona” można przeczytać, że jest to połączenie przygód Indiany Jonesa i książek z Robertem Langdonem w roli głównej, i tylko wypada się z tym zgodzić. Ale też wypada dorzucić kilka słów dla pewnej równowagi – jeśli porównamy perypetie Tirso Alfaro, a więc głównego bohatera „Stołu…” do tych dwóch w/w postaci, to nasuwa mi się tylko jedno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to