Michał Witkowski (ur. 17 stycznia 1975 we Wrocławiu) - polski pisarz i dziennikarz, stale współpracuje z "Ha!artem". Mieszka w Warszawie. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutował w 2001 zbiorem opowiadań Copyright, następnie wydał swoją pierwszą powieść Lubiewo. Laureat Paszportu Polityki 2007 za powieść "Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna-Szczakowej".http://www.michalwitkowski.pl/
Pierwszy tom autobiografii autora zawiera wydarzenia od 1975 do 1990 i opisuje piętnaście lat z życia autora. Szczerze, bez ubarwień z odrobiną ironii i specyficznego humoru autora. Dowiadujemy się o dzieciństwie i wczesnych latach jego młodości, które nie były idylliczne. Mnóstwo szczegółów i drobiazgów, z których autor zbudował fantastyczny klimat głębokiego PRL-u, który dla mnie jest wciąż odkrywany na nowo. Dla starszego czytelnika będzie świetną podróżą do tego, co było. Mnie najbardziej podobały się fragmenty, w których opisana została dziecięca interpretacja tekstów kolęd, ale też wspomnienia wybuchu elektrowni w Czarnobylu i ta niepewność dnia kolejnego.
Ciąg dalszy recenzji na:
https://www.facebook.com/photo?fbid=940712751184844&set=a.530574228865367
Jak dla mnie ta książka to taka "podroż sentymentalna". Zabawna , urocza, a jednocześnie przypominająca ciężkie czasy. Czas na następne części, bo ta mnie zauroczyła. Ja Pana Witkowskiego lubię, ujmuje mnie jego styl, choć wiem, że nie każdy go lubi. Niemniej jednak uważam, że warto dłużej pobyć z tą pozycją książkową, szczególnie osoby, które dorastały w latach 70/80.