Nie jest zła, chyba podstawowa wada dla wielu osób to.. ze nie jest to "Milczenie owiec"🤐 a na tak niska ocenę to nie pamiętam kiedy mi się udało trafić, gdzie jakieś romansidła miewają po 7-8/10 😎

Nie jest zła, chyba podstawowa wada dla wielu osób to.. ze nie jest to "Milczenie owiec"🤐 a na tak niska ocenę to nie pamiętam kiedy mi się udało trafić, gdzie jakieś romansidła miewają po 7-8/10 😎

Słabo, nie tego się spodziewałam po twórcy Hannibal'a Lectera.
Po prostu zbyt krótko, powierzchownie i szybko.

Słabo, nie tego się spodziewałam po twórcy Hannibal'a Lectera.
Po prostu zbyt krótko, powierzchownie i szybko.

Krótki thriller znanego z sagi o Hannibalu Lecterze Thomasa Harrisa. Książka opiera się na mało interesującym pomyśle walki dwóch gangów o ukryty skarb pozostawiony przez rzeczywistego, pozapowieściowego przestępcę, Pablo Escobara.
Tytułowa bohaterka to młoda Kolumbijka Cari Mora, która jako dziecko uczestniczyła w partyzanckich walkach, by następnie wyemigrować do Miami i tam podjąć pracę pomocniczki weterynarza oraz zarządcy nieruchomości przeznaczonej na sprzedaż. Ta druga praca angażuje ją w kryminalną intrygę, gdyż dom wynajmuje grupa poszukująca ukrytego w nim skarbu. Cari pozostaje zatrudniona jako ich pomoc domowa. Jednocześnie znajomi Cari to zawodowi złodzieje, którzy również usiłują wydobyć sejf ze złotem, ukryty w podziemiach dużej posiadłości. Podczas rekonesansu grupa złodziei zostaje odkryta przez nowych lokatorów domu Escobara, co zmusza Cari do ucieczki i rozpoczyna serię morderstw po obu stronach. Jednocześnie Hans-Peter Schneider przewodzący najemcom to bezwzględny, okrutny zbir, która popada w obsesję złapania i okaleczenia Cari, co ma dodać wyścigowi po złoto nieco emocji.
Cari Mora zachowuje dziennikarski sznyt znany z książek o Hannibalu Lecterze, ale to jedyny ślad po tym, iż powieści pisał ten sam człowiek. Styl pozostaje oszczędny, stara się budować napięcie, jednak sama intryga jest nieprzemyślana, prosta, czarno-biała, a rozwiązanie jest oczywiste. Wątki bohaterów są wyłącznie wzmiankowane, interesująca przeszłość Cari jest opowiedziana w pośpiechu jako przerywnik głównej intrygi. Książka prezentuje się, jak gdyby autor nie miał ochoty jej pisać, ale potrzebował pieniędzy, więc stworzył ją w możliwie krótkim czasie. Harris wybiera rozwiązania łatwe, historii brakuje porządku i planu, jak gdyby autor zakładał, że napisze, co następne mu przyjdzie do głowy. Postaci są papierowe, dzielą się na jednoznacznie pozytywne i negatywne, a wydarzenia właściwie trudno nazywać zwrotami akcji, gdyż nie zmieniają kierunku fabuły. Cari Mora znalazła się na półkach księgarni dzięki nazwisku autora, to nieudane, wstydliwe zakończenie kariery pisarskiej.

Krótki thriller znanego z sagi o Hannibalu Lecterze Thomasa Harrisa. Książka opiera się na mało interesującym pomyśle walki dwóch gangów o ukryty skarb pozostawiony przez rzeczywistego, pozapowieściowego przestępcę, Pablo Escobara.
Tytułowa bohaterka to młoda Kolumbijka Cari Mora, która jako dziecko uczestniczyła w partyzanckich walkach, by następnie wyemigrować do Miami i...

Pozostało milczenie

Do dziś postać Hannibala Lectera pozostaje niedoścignionym wzorem złoczyńcy o wysublimowanym smaku, guście oraz ogromnej przenikliwości psychologicznej. Nie dość, że ta ikoniczna postać stała się inspiracją dla całej masy autorów próbujących tworzyć własne czarne charaktery to odcisnęła piętno na współczesnej popkulturze. Oczywiście przy wielkim udziale znakomitego aktora Anthony’ego Hopkinsa, który wcielił się w doktora Lectera, twórczość Harrisa nabrała światowego rozgłosu. Tajemniczy tryb życia autora, który nie udziela wywiadów, nie występuje publicznie, sporadycznie pisze powieści sprawia, że informacje o wydaniu kolejnej książki tworzą niezłe zamieszanie w świecie literatury.

Wydaje się, że największe tryumfy autor osiągnął w latach 90-tych, kiedy powstało dzieło jego życia, czyli trylogia z udziałem doktora Hannibala Lectera(„Milczenie owiec”, „Czerwony smok” oraz „Hannibal”). Dobra jakościowo proza, subtelna charakteryzacja postaci, wielki zwrot w kierunku psychologii oraz oczywiście sama postać doktora Lectera sprawiły, że nie trzeba było długo czekać na ekranizacje tych powieści. Oczywiście Harris ma w dorobku jeszcze mniej udany thriller, czyli „Czarną niedzielę” bardziej przypominającą grafomańską opowieść niż dzieło doświadczonego pisarza. Natomiast „Hannibal. Po drugiej stronie maski” okazał się jedynie scenariuszem filmowym, który można zaliczyć do kategorii „odcinania kuponów” od znamienitej trylogii. Dlatego też informacja o tym, że po trzynastu latach milczenia w ręce czytelników trafi szósta powieść w dorobku Harrisa a biorąc pod uwagę wiek autora i tempo z jakim tworzy, być może już ostatnia, wzbudziła wielkie nadzieje i zainteresowanie. Po pisarzu, który stworzył tak sławną trylogię czytelnicy mieli prawo oczekiwać czegoś obiecującego a niestety otrzymali przeogromne … rozczarowanie.

Przestępcy od lat próbują wytropić skarb ukryty pod posiadłością należącą niegdyś do Pablo Escobara w Miami Beach. W wyścigu po 25 milionów dolarów w złocie prowadzi targany chorymi namiętnościami Hans Peter Schneider – człowiek, który zarabia na życie, realizując przerażające fantazje seksualne bogaczy. Na drodze staje mu Cari Mora, tajemnicza strażniczka rezydencji, która znalazła w Stanach schronienie przed przemocą panującą w jej kraju. Schneider wkrótce pozna zaskakujące umiejętności Cari i przekona się, jak silna jest jej wola walki.

Powieść, która zgodnie z opisem fabuły powinna być naszpikowana sensacją i założenia porywać, stała się nużącym, chaotycznym, czasem wyrwanym z kontekstu zbiorem zdarzeń bez trwałej osi fabularnej. Tym co rzuca się w oczy jest całkowity brak spójności i ciągłości fabuły, dopiero pod koniec wydarzenia nabierają bardziej sensacyjnego charakteru. W skrócie można streścić powieść jako wyścig dwóch przeciwstawnych grup w celu zdobycia skarbu ukrytego pod dawną posiadłością Pablo Escobara. Tym razem Harris wszystkich podzielił na tych dobrych i złych, lecz w rzeczywistości istnieje jeden zasadniczy czarny charakter, czyli Hans Peter Schneider. Bezwłosy zboczeniec, którego głównym zajęciem jest handel okaleczonymi kobietami i ich narządami wewnętrznymi.

Fascynacja Thomasa Harrisa potworami tkwiącymi w ludzkiej skórze jest dobrze znana czytelnikom trylogii z udziałem Hannibala Lectera. Chociażby „Bufallo Bill” w „Milczeniu owiec”, czy Francis Dolarhyde w „Czerwonym smoku” oraz sam doktor Lecter byli w gruncie rzeczy moralnie skrzywionymi postaciami, ale z własną filozofią, motywacją i przekonaniem o tym co robią. Jednym słowem Harris nadał ludzkim-potworom rys psychologiczny. Natomiast Hansa Petera Schneidera cechuje jedynie sadyzm dla samego sadyzmu, przez co staje się karykaturą tamtych postaci. Chociażby wątek kanibalizmu, który pojawia się w „Cari Mora” jest kpiną autora w stosunku do swej trylogii.

Pod jednym względem Harris pozostaje konsekwentny. Otóż, na drodze sadystycznego potwora znów staje silna, zdeterminowana i odważna kobieta. Jednak podobnie jak w przypadku Hansa Petera Schneidera autor nie skupia się na psychice Cari Mory, lecz ważniejsze stają się jej tragiczne wydarzenia z przeszłości. Oprócz wyścigu po skarb i retrospekcji z przeszłości Cari, znaczna część powieści przepełniona jest bohaterami latynoskiego pochodzenia, gdzie większość ich historii przypomina mało znaczące przypadkowe zapiski. Można odnieść wrażenie, że autor zaserwował czytelnikom latynowską telenowelę z cała gamą postaci, lecz z bardziej sensacyjnym akcentem, gdzie głównym przeznaczeniem bohaterów jest poniesienie śmierci w każdy możliwy sposób. Jedynie zakończenie nabiera bardziej spójnego charakteru, lecz rozwiązania fabularne, które serwuje autor pozostawiają wiele do życzenia.

Podsumowując, po autorze, który stworzył ikoniczną postać doktora Hannibala Lectera czytelnicy mogli oczekiwać czegoś mroczniejszego, mocnego oraz trzymającego w napięciu. W rezultacie otrzymali chaotyczną, pozbawioną spójności płytką powieść, będącą atrapą twórczości autora. Na pierwszy rzut oka autor korzysta z dobrze wypracowanego przez siebie schematu, czyli konfrontacji silnej kobiety z bezlitosnym potworem, ale zabrakło najważniejszego – dopracowania. Paradoksalnie, mimo że Harris po tylu latach wydał kolejną powieść to w porównaniu do słynnej trylogii, nadal literacko milczy. Miejmy nadzieję, że tak jak słynna Clarice Starling zdoła przerwać milczenie.

Pozostało milczenie

Do dziś postać Hannibala Lectera pozostaje niedoścignionym wzorem złoczyńcy o wysublimowanym smaku, guście oraz ogromnej przenikliwości psychologicznej. Nie dość, że ta ikoniczna postać stała się inspiracją dla całej masy autorów próbujących tworzyć własne czarne charaktery to odcisnęła piętno na współczesnej popkulturze. Oczywiście przy wielkim...

Kompletnie nie spodziewałam się po Harrisie tak słabej książki. Wątków jest zbyt wiele a ich połączenia zupełnie nieprzekonujące. Akcja jest kompletnym chaosem, tak jakby autor pisał ksiązkę fragmentami, które później połączył w całość bez przekonania. Mnogość bohaterów powoduje, że trudno połapać się kto, co i z kim.

PRZECZYTAŁAM DO KOŃCA ŻEBY NAPISAĆ OPINIĘ, KTÓRA MOŻE UCHRONI KOGOŚ PRZED MARNOWANIEM CZASU.

Kompletnie nie spodziewałam się po Harrisie tak słabej książki. Wątków jest zbyt wiele a ich połączenia zupełnie nieprzekonujące. Akcja jest kompletnym chaosem, tak jakby autor pisał ksiązkę fragmentami, które później połączył w całość bez przekonania. Mnogość bohaterów powoduje, że trudno połapać się kto, co i z kim.

PRZECZYTAŁAM DO KOŃCA ŻEBY NAPISAĆ OPINIĘ, KTÓRA MOŻE...

6/10

6/10

Nie jest źle, ale jak chyba wszyscy spodziewałem się po tym autorze czegoś konkretnego, co zapadnie w pamięć. Czytając tę książkę miałem wrażenie, jakbym oglądał przeciętny kryminał, w którym wszystko zostało powielone przez inne schematy. Fabuła jest prostolinijna, bohaterowie nijacy, innymi słowy Thomas Harris chyba napisał tę historię, aby trochę dorobić do emeryturki.

Nie jest źle, ale jak chyba wszyscy spodziewałem się po tym autorze czegoś konkretnego, co zapadnie w pamięć. Czytając tę książkę miałem wrażenie, jakbym oglądał przeciętny kryminał, w którym wszystko zostało powielone przez inne schematy. Fabuła jest prostolinijna, bohaterowie nijacy, innymi słowy Thomas Harris chyba napisał tę historię, aby trochę dorobić do emeryturki.

Cari Mora pochodzi z Kolumbii, jako dziecko trafiła do FARC, sił rewolucyjnych. Po ucieczce do USA zajmuje się rezydencją należącą dawniej do Pablo Escobara. Pod posiadłością ukryty jest skarb. Przestępcy próbują go zdobyć. Powieść opisuje sceny rywalizacji przestępców w przejęciu skarbu, sceny z przeszłości Cari, pokazuje obsesje . Czyta się jak scenariusz czy też szkic akcji.

Cari Mora pochodzi z Kolumbii, jako dziecko trafiła do FARC, sił rewolucyjnych. Po ucieczce do USA zajmuje się rezydencją należącą dawniej do Pablo Escobara. Pod posiadłością ukryty jest skarb. Przestępcy próbują go zdobyć. Powieść opisuje sceny rywalizacji przestępców w przejęciu skarbu, sceny z przeszłości Cari, pokazuje obsesje . Czyta się jak scenariusz czy też szkic...

Co drugi rozdział autor wprowadza nowe postaci, które są mało znaczące dla fabuły. W co trzecim autor posługuje się określeniami typu: "sto pięćdziesiąt trzy i pół metra; dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt trzy i cztery" itd. Domyślam się, że miało to zapełnić i tak rozciągnięty tekst. Strzał w kolano dla tak oryginalnego pisarza.

Co drugi rozdział autor wprowadza nowe postaci, które są mało znaczące dla fabuły. W co trzecim autor posługuje się określeniami typu: "sto pięćdziesiąt trzy i pół metra; dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt trzy i cztery" itd. Domyślam się, że miało to zapełnić i tak rozciągnięty tekst. Strzał w kolano dla tak oryginalnego pisarza.

Tak złe, że aż dobre

Tak złe, że aż dobre