Oczy uroczne

- Kategoria:
- fantasy, science fiction
- Cykl:
- Dożywocie (tom 3)
- Wydawnictwo:
- Uroboros
- Data wydania:
- 2019-03-13
- Data 1. wyd. pol.:
- 2019-03-13
- Liczba stron:
- 320
- Czas czytania
- 5 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328051638
- Tagi:
- literatura polska dożywocie mitologia słowian demony antyszczepionkowcy
- Inne
Gdzie anioł nie może, tam czorta pośle. Laureatka Nagrody im. Janusza A. Zajdla powraca z nowymi dożywotnikami w kolejnej odsłonie bestsellerowego cyklu! Wraz z nieoczekiwanym atakiem zimy nadciągają równie niespodziewane kłopoty. Ktoś lub coś grasuje po okolicy, atakując przypadkowe osoby. Tymczasem Bazyl wyraźnie coś knuje i w tej intrydze niespodziewanie zyskuje sprzymierzeńca, zaś przyjaźń Ody z Rochem zostaje wystawiona na poważną próbę. Lecz wszystko to blednie w obliczu tajemnic sprzed wielu lat, jakie skrywa pobliski cmentarz — i niewielki staw w samym sercu ciemnego lasu. Nadciąga czas nieprzejednanej nocy. Czas śmierci.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Oficjalne recenzje
Lichotkowy danse macabre
Marta Kisiel już przyzwyczaiła swoich czytelników do niespodzianek. Obok plastycznej narracji i barwnych, nietypowych postaci w każdym utworze umieszcza elementy, które zaskakują i nadają im rys wyjątkowości. W „Oczach urocznych”, które są bezpośrednią kontynuacją opowiadania „Szaławiła”, autorka sięga po motywy z rodzimej mitologii.
Oda Kręciszewska na dobre zadomowiła się w swoim miejscu na ziemi: pracuje w lokalnej przychodni, co wieczór wraca do czekających na nią sepleniącego czorta i milutkiego psa, jej przyjaźń z małomównym Rochem ma się dobrze. I wszystko byłoby idealnie, gdyby nie powracające koszmary i enigmatyczne przepowiednie sączące się z piwnicy, przez którą swego czasu próbowało wypełznąć pradawne zło. Zbliżające się zimowe przesilenie powoduje drżenie w duszy Ody, skłaniając ją do ulegania instynktom jej drugiej natury, a także niepokojąco oddziałuje na otoczenie. Wszystko wskazuje na to, że wiła będzie musiała stawić czoła czemuś więcej niż swoim budzącym się nadnaturalnym cechom.
Jak to zwykle u Kisiel bywa, akcja rozwija się powoli, pozwalając czytelnikowi wsiąknąć w świat przedstawiony. Razem z Odą krok po kroku próbujemy rozwikłać zagadkowe wróżby i tajemnice z przeszłości. Towarzyszą nam w tym barwne, charakterystyczne postaci: sympatyczny, uzależniony od cukru Krzyś, uroczy, niesforny Bazyl, życiowo nieogarnięty, ale mocno stąpający po ziemi Michałko, energiczna i nieco szalona Marzenka, skryta i momentami odpychająca Ossa, pani Kusa – oaza spokoju i dobroci, oraz oczywiście niezawodny Roch. Każdy z bohaterów dostaje do odegrania istotną rolę, daje się poznać na tyle, by zdobyć sympatię czytelnika. Autorka bez dwóch zdań ma talent do kreowania postaci zapadających w pamięć, które wspomina się jeszcze długo po skończonej lekturze.
Jest prawdą powszechnie znaną, że Marta Kisiel specjalizuje się w humorze. Zwłaszcza cykl „Dożywocie“, do którego należą „Oczy uroczne”, jest nim przesiąknięty. Jednak ten tom różni się od pozostałych. Atmosfera w okolicy Lichotki staje się gęsta i mroczna, aura grozy sączy się przez szczeliny ram okiennych, a w lesie czai się coś złowrogiego. Tym razem bohaterom nie zagraża ludzka zawiść i głupota, ale siła straszna i potężna, z którą nie każdy może się mierzyć. Dodatkowo między fantastyczne wątki autorka wplata zupełnie zwyczajne, powszednie lęki, obawy i pragnienia, tworząc fabułę dość mocno osadzoną w znanej nam rzeczywistości. Postacie, mimo nieraz nadnaturalnej proweniencji, do pewnego stopnia pozostają ludźmi, dzięki czemu szybko zyskują naszą sympatię. Prawie w każdym bohaterze możemy doszukać się jakiejś bliskiej nam cechy.
„Oczy uroczne” stanowią bardzo dobre domknięcie lichotkowej sagi (jeśli autorka nie pokusi się o dopisanie dalszego ciągu). Mają w sobie to, co u Kisiel najlepsze: przeurocze postacie, szczyptę ironicznego humoru i swoisty, gęsty klimat. Dacie się zauroczyć?
Ewa Jemioł
Popieram [ 8 ] Link do recenzji
OPINIE i DYSKUSJE
Spodziewałam się burzy na forum wywołanej przez antyszczepionkowców a tu nic 👍🏻. Sama książka przypadła mi do gustu, najbardziej z cyklu. Najbardziej przypomina "Toń", która mi się bardzo podobała.
Spodziewałam się burzy na forum wywołanej przez antyszczepionkowców a tu nic 👍🏻. Sama książka przypadła mi do gustu, najbardziej z cyklu. Najbardziej przypomina "Toń", która mi się bardzo podobała.
Pokaż mimo toOstatnia część już bardziej mroczna ale z kozy można mieć ubaw
Ostatnia część już bardziej mroczna ale z kozy można mieć ubaw
Pokaż mimo toUrocza książka to chyba w sumie tyle co mam o niej do powiedzenia. Ciekawa miejscami śmieszna miejscami straszna. W tematyce słowiańskiej, jeśli ktoś lubi takie klimaty polecam
Urocza książka to chyba w sumie tyle co mam o niej do powiedzenia. Ciekawa miejscami śmieszna miejscami straszna. W tematyce słowiańskiej, jeśli ktoś lubi takie klimaty polecam
Pokaż mimo toUwielbiam książki w których występuje tematyka słowiańska . Takie jak ta.
Uwielbiam książki w których występuje tematyka słowiańska . Takie jak ta.
Pokaż mimo toUrocz(n)e....No, może bez przesady, to nie książka o księżniczkach w różowym tiulu. Ma w sobie coś z...horroru (?).
Jest inna niż poprzednie w cyklu. Wskazane przeczytanie "Szaławiły" - wszystko wyjaśnia.
Marta Kisiel w swoim najlepszym wydaniu. Teksty Bazyla cudne, aczkolwiek czyta się trudno...
Urocz(n)e....No, może bez przesady, to nie książka o księżniczkach w różowym tiulu. Ma w sobie coś z...horroru (?).
Pokaż mimo toJest inna niż poprzednie w cyklu. Wskazane przeczytanie "Szaławiły" - wszystko wyjaśnia.
Marta Kisiel w swoim najlepszym wydaniu. Teksty Bazyla cudne, aczkolwiek czyta się trudno...
Książka z cyklu Dożywocie, pozornie prawie z nim nie połączona. Klimat kompletnie różny, tutaj nie jest śmiesznie i generalnie osmarkanie w bamboszkach - jest groza, zimno wręcz cmentarne i tajemnica, która rozwiązana zostaje prawie zbyt późno. Pochłonęłam na stojąco, choć przysiadłam na koniec i niezmiennie pokłon głęboki dla autorki.
Książka z cyklu Dożywocie, pozornie prawie z nim nie połączona. Klimat kompletnie różny, tutaj nie jest śmiesznie i generalnie osmarkanie w bamboszkach - jest groza, zimno wręcz cmentarne i tajemnica, która rozwiązana zostaje prawie zbyt późno. Pochłonęłam na stojąco, choć przysiadłam na koniec i niezmiennie pokłon głęboki dla autorki.
Pokaż mimo toSkończyłam słuchać cały cykl Dożywocie i jest mi tak smutno że to już koniec że aż mi smutno. To niepozorne książki, które przekazują super wartości, w sposób tak zabawny i podnoszący poziom chichotków i endorfin że ja cię nie mogę. Czekam na więcej czekam na jeszcze!!
Skończyłam słuchać cały cykl Dożywocie i jest mi tak smutno że to już koniec że aż mi smutno. To niepozorne książki, które przekazują super wartości, w sposób tak zabawny i podnoszący poziom chichotków i endorfin że ja cię nie mogę. Czekam na więcej czekam na jeszcze!!
Pokaż mimo toPrzyjemna książka, łatwa w odbiorze, ale szału nie ma. Bardzo podobała mi się postać Bazyla (zwłaszcza w zestawieniu z Michałką) oraz Ossa.
Chociaż motyw antyszczepionkowców niby jest poboczny, choć bardzo rozwinięty, lepiej mi się go czytało niż wątek główny. Ogólnie nie wiem, co o tym mysleć - czy to zostało napisane na potrzeby historii, czy autorka chciała pokazać w negatywnym świetle osoby szukające alternatywnych rozwiązań medycznych. Bo trochę to wypadło przerysowanie, jakby wzięło się z internetowych memów.
Gubiłem się w nawiązaniach do odłamów popkultury. Padały tytuły jakichś gier i inne, które musiałem szukać w Google. Nawiązania powinny trafiać do uniwersalnego czytelnika.
Denerwowały mnie też bardzo liczne zdrobnienia, jakieś kocyki, czajniczki, lizaczki... Na szczęście "pieniążków" nie było, bo to byłoby dla mnie chyba za wiele.
Fabuła prosta, finał nastąpił zbyt szybko, brakowało mi większego skomplikowania przy szukaniu antagonisty, bo od razu wiadomo, kto to będzie.
Historia jednak jest spójna.
Przyjemna książka, łatwa w odbiorze, ale szału nie ma. Bardzo podobała mi się postać Bazyla (zwłaszcza w zestawieniu z Michałką) oraz Ossa.
więcej Pokaż mimo toChociaż motyw antyszczepionkowców niby jest poboczny, choć bardzo rozwinięty, lepiej mi się go czytało niż wątek główny. Ogólnie nie wiem, co o tym mysleć - czy to zostało napisane na potrzeby historii, czy autorka chciała pokazać w...
Trzecia część cyklu "Lichotka" jest inna od pozostałych, bardziej mroczna, z zupełnie nowymi bohaterami, a mimo to świetna. Wisienką na torcie są fragmenty na temat szczepień - czyżby autorka była wizjonerką? Ciągle nie mam dość tego cyklu, dlatego czytam serię "Małe Licho", co prawda adresowaną raczej dla młodego czytelnika, ale i tak nadal sprawia mi to frajdę. Polecam!!!
Trzecia część cyklu "Lichotka" jest inna od pozostałych, bardziej mroczna, z zupełnie nowymi bohaterami, a mimo to świetna. Wisienką na torcie są fragmenty na temat szczepień - czyżby autorka była wizjonerką? Ciągle nie mam dość tego cyklu, dlatego czytam serię "Małe Licho", co prawda adresowaną raczej dla młodego czytelnika, ale i tak nadal sprawia mi to frajdę. ...
więcej Pokaż mimo toCałkiem inna niż pozostałe książki cyklu Dożywocie. Bardziej mroczna, bardziej tajemnicza. Ma swoje momenty, że jest śmieszna, ale nie jest tak lekka jak poprzednie części. Mimo wszystko bardzo mi się podobała. Opisuje drogę Ody do poznania swojej przeszłości i swojej natury.
Bardzo mi się spodobał wątek odry i sceptycyzmu ludzi do tej choroby. Trafne uwagi autorki można spokojnie przypisać do obecnej sytuacji pandemicznej. Wielki plus za ten fragment książki.
Czort Bazyl jest chyba najlepszą postacią całego cyklu. Ubóstwiam tę jego wadę zgryzu. Przekomicznie to brzmiało w audiobookach.
Całkiem inna niż pozostałe książki cyklu Dożywocie. Bardziej mroczna, bardziej tajemnicza. Ma swoje momenty, że jest śmieszna, ale nie jest tak lekka jak poprzednie części. Mimo wszystko bardzo mi się podobała. Opisuje drogę Ody do poznania swojej przeszłości i swojej natury.
więcej Pokaż mimo toBardzo mi się spodobał wątek odry i sceptycyzmu ludzi do tej choroby. Trafne uwagi autorki można...