Oczy uroczne

Spodziewałam się burzy na forum wywołanej przez antyszczepionkowców a tu nic 👍🏻. Sama książka przypadła mi do gustu, najbardziej z cyklu. Najbardziej przypomina "Toń", która mi się bardzo podobała.

Spodziewałam się burzy na forum wywołanej przez antyszczepionkowców a tu nic 👍🏻. Sama książka przypadła mi do gustu, najbardziej z cyklu. Najbardziej przypomina "Toń", która mi się bardzo podobała.

Ostatnia część już bardziej mroczna ale z kozy można mieć ubaw

Ostatnia część już bardziej mroczna ale z kozy można mieć ubaw

Urocza książka to chyba w sumie tyle co mam o niej do powiedzenia. Ciekawa miejscami śmieszna miejscami straszna. W tematyce słowiańskiej, jeśli ktoś lubi takie klimaty polecam

Urocza książka to chyba w sumie tyle co mam o niej do powiedzenia. Ciekawa miejscami śmieszna miejscami straszna. W tematyce słowiańskiej, jeśli ktoś lubi takie klimaty polecam

Uwielbiam książki w których występuje tematyka słowiańska . Takie jak ta.

Uwielbiam książki w których występuje tematyka słowiańska . Takie jak ta.

Urocz(n)e....No, może bez przesady, to nie książka o księżniczkach w różowym tiulu. Ma w sobie coś z...horroru (?).
Jest inna niż poprzednie w cyklu. Wskazane przeczytanie "Szaławiły" - wszystko wyjaśnia.
Marta Kisiel w swoim najlepszym wydaniu. Teksty Bazyla cudne, aczkolwiek czyta się trudno...

Urocz(n)e....No, może bez przesady, to nie książka o księżniczkach w różowym tiulu. Ma w sobie coś z...horroru (?).
Jest inna niż poprzednie w cyklu. Wskazane przeczytanie "Szaławiły" - wszystko wyjaśnia.
Marta Kisiel w swoim najlepszym wydaniu. Teksty Bazyla cudne, aczkolwiek czyta się trudno...

Książka z cyklu Dożywocie, pozornie prawie z nim nie połączona. Klimat kompletnie różny, tutaj nie jest śmiesznie i generalnie osmarkanie w bamboszkach - jest groza, zimno wręcz cmentarne i tajemnica, która rozwiązana zostaje prawie zbyt późno. Pochłonęłam na stojąco, choć przysiadłam na koniec i niezmiennie pokłon głęboki dla autorki.

Książka z cyklu Dożywocie, pozornie prawie z nim nie połączona. Klimat kompletnie różny, tutaj nie jest śmiesznie i generalnie osmarkanie w bamboszkach - jest groza, zimno wręcz cmentarne i tajemnica, która rozwiązana zostaje prawie zbyt późno. Pochłonęłam na stojąco, choć przysiadłam na koniec i niezmiennie pokłon głęboki dla autorki.

Skończyłam słuchać cały cykl Dożywocie i jest mi tak smutno że to już koniec że aż mi smutno. To niepozorne książki, które przekazują super wartości, w sposób tak zabawny i podnoszący poziom chichotków i endorfin że ja cię nie mogę. Czekam na więcej czekam na jeszcze!!

Skończyłam słuchać cały cykl Dożywocie i jest mi tak smutno że to już koniec że aż mi smutno. To niepozorne książki, które przekazują super wartości, w sposób tak zabawny i podnoszący poziom chichotków i endorfin że ja cię nie mogę. Czekam na więcej czekam na jeszcze!!

Przyjemna książka, łatwa w odbiorze, ale szału nie ma. Bardzo podobała mi się postać Bazyla (zwłaszcza w zestawieniu z Michałką) oraz Ossa.
Chociaż motyw antyszczepionkowców niby jest poboczny, choć bardzo rozwinięty, lepiej mi się go czytało niż wątek główny. Ogólnie nie wiem, co o tym mysleć - czy to zostało napisane na potrzeby historii, czy autorka chciała pokazać w negatywnym świetle osoby szukające alternatywnych rozwiązań medycznych. Bo trochę to wypadło przerysowanie, jakby wzięło się z internetowych memów.
Gubiłem się w nawiązaniach do odłamów popkultury. Padały tytuły jakichś gier i inne, które musiałem szukać w Google. Nawiązania powinny trafiać do uniwersalnego czytelnika.
Denerwowały mnie też bardzo liczne zdrobnienia, jakieś kocyki, czajniczki, lizaczki... Na szczęście "pieniążków" nie było, bo to byłoby dla mnie chyba za wiele.
Fabuła prosta, finał nastąpił zbyt szybko, brakowało mi większego skomplikowania przy szukaniu antagonisty, bo od razu wiadomo, kto to będzie.
Historia jednak jest spójna.

Przyjemna książka, łatwa w odbiorze, ale szału nie ma. Bardzo podobała mi się postać Bazyla (zwłaszcza w zestawieniu z Michałką) oraz Ossa.
Chociaż motyw antyszczepionkowców niby jest poboczny, choć bardzo rozwinięty, lepiej mi się go czytało niż wątek główny. Ogólnie nie wiem, co o tym mysleć - czy to zostało napisane na potrzeby historii, czy autorka chciała pokazać w...

Trzecia część cyklu "Lichotka" jest inna od pozostałych, bardziej mroczna, z zupełnie nowymi bohaterami, a mimo to świetna. Wisienką na torcie są fragmenty na temat szczepień - czyżby autorka była wizjonerką? Ciągle nie mam dość tego cyklu, dlatego czytam serię "Małe Licho", co prawda adresowaną raczej dla młodego czytelnika, ale i tak nadal sprawia mi to frajdę. Polecam!!!

Trzecia część cyklu "Lichotka" jest inna od pozostałych, bardziej mroczna, z zupełnie nowymi bohaterami, a mimo to świetna. Wisienką na torcie są fragmenty na temat szczepień - czyżby autorka była wizjonerką? Ciągle nie mam dość tego cyklu, dlatego czytam serię "Małe Licho", co prawda adresowaną raczej dla młodego czytelnika, ale i tak nadal sprawia mi to frajdę. ...

Całkiem inna niż pozostałe książki cyklu Dożywocie. Bardziej mroczna, bardziej tajemnicza. Ma swoje momenty, że jest śmieszna, ale nie jest tak lekka jak poprzednie części. Mimo wszystko bardzo mi się podobała. Opisuje drogę Ody do poznania swojej przeszłości i swojej natury.
Bardzo mi się spodobał wątek odry i sceptycyzmu ludzi do tej choroby. Trafne uwagi autorki można spokojnie przypisać do obecnej sytuacji pandemicznej. Wielki plus za ten fragment książki.
Czort Bazyl jest chyba najlepszą postacią całego cyklu. Ubóstwiam tę jego wadę zgryzu. Przekomicznie to brzmiało w audiobookach.

Całkiem inna niż pozostałe książki cyklu Dożywocie. Bardziej mroczna, bardziej tajemnicza. Ma swoje momenty, że jest śmieszna, ale nie jest tak lekka jak poprzednie części. Mimo wszystko bardzo mi się podobała. Opisuje drogę Ody do poznania swojej przeszłości i swojej natury.
Bardzo mi się spodobał wątek odry i sceptycyzmu ludzi do tej choroby. Trafne uwagi autorki można...