Idź i czekaj mrozów

Dla mnie książka rozczarowanie. Nastawiałem się na skrzyżowanie ciekawej fantasy z dawnymi wierzeniami słowiańskimi, a otrzymałem romans dla nastolatków połączony z grą RPG. Brak wiodącej, trzymającej w napięciu fabuły, książka stanowi zlepek różnych historyjek połączonych postacią głównej bohaterki -młodej Opiekunki, która niczym w grze komputerowej, biega z jednej lokacji do drugiej i wypełnia, niezwiązane ze sobą, zadania. Pomysł związku z Wilkarem byłby nawet ciekawy, gdyby nie naiwny sposób jego zaprezentowania. W zasadzie większa część książki to przedstawienie młodych mieszkańców wioski przeżywających miłosne rozterki. Postać głównej bohaterki to niewykorzystany potencjał - zbyt często dziewczyna w swych działaniach jest nijaka. Momentami, kiedy pokazuje pazur, staje się pełnokrwistą postacią, która od razu wzbudza sympatię. I w tym kierunku autorka powinna podążać.

Dla mnie książka rozczarowanie. Nastawiałem się na skrzyżowanie ciekawej fantasy z dawnymi wierzeniami słowiańskimi, a otrzymałem romans dla nastolatków połączony z grą RPG. Brak wiodącej, trzymającej w napięciu fabuły, książka stanowi zlepek różnych historyjek połączonych postacią głównej bohaterki -młodej Opiekunki, która niczym w grze komputerowej, biega z jednej lokacji...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,, Idź i czekaj mrozów” wryło się bardzo głęboko w moje doświadczenia z słowiańską literaturą tego roku. Powieść osadzona w bliżej nie określonym czasie pozwala oderwać się czytelnikowi od sztywnych wyobrażeń życia mieszkańców i wykreować swój krajobraz historii. Autorka wplotła też (choć tak niezobowiązująco, że to do czytelnika należy decyzja o tym czy tak połączy fakty) bajki m.in. o czerwonym kapturku, kwiecie paproci czy królowej śniegu.
Ale nie dajmy się zwieść bajkowości bo chociaż takie wątki też się tam znajdują to klimat Wilczej doliny jest mroźny, gęsty od historii opowiadanych przy ognisku i mrocznie wciągający. Autorka nakreśliła go językiem swobodnym, który dobrze się czyta czasami śmiejąc się a czasem denerwując czy złoszcząc.
Powieść cechuje wielopłaszczyznowość i chociaż przy dużej ilości głównych bohaterów nie poznajemy ich charakterów na wylot (w tym wypadku treść byłaby za ciężka dla czytelnika – to w końcu fantastyka a nie powieść psychologiczna) to mi osobiście łatwiej było ułożyć sobie obraz wioski jako całej społeczności a nie poszczególnych, nad wyrost odznaczających się jednostek.
Podsumowując, powieść zawiera wszystko czego wymagam od dobrej pozycji słowiańskiej i ze zniecierpliwieniem czekam na trzeci tom!

,, Idź i czekaj mrozów” wryło się bardzo głęboko w moje doświadczenia z słowiańską literaturą tego roku. Powieść osadzona w bliżej nie określonym czasie pozwala oderwać się czytelnikowi od sztywnych wyobrażeń życia mieszkańców i wykreować swój krajobraz historii. Autorka wplotła też (choć tak niezobowiązująco, że to do czytelnika należy decyzja o tym czy tak połączy fakty)...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemnie się ją czyta :) ja nie mogła się oderwać :)

Bardzo przyjemnie się ją czyta :) ja nie mogła się oderwać :)

Pokaż mimo to

Moim zdaniem niewykorzystany potencjał. Mogło być pięknie, a wyszło tak sobie. Dialogi wątku romantycznego to jakaś tragedia. Jedynie słowiański klimat trochę ratuje sytuacje.

Moim zdaniem niewykorzystany potencjał. Mogło być pięknie, a wyszło tak sobie. Dialogi wątku romantycznego to jakaś tragedia. Jedynie słowiański klimat trochę ratuje sytuacje.

Pokaż mimo to

Do „Idź i czekaj mrozów” Marty Krajewskiej podeszłam drugi raz. Wcześniej, ładnych parę lat temu, jakoś mi nie weszła (przerwałam po dwóch rozdziałach, bo nie czułam mięty). Tym razem połknęłam całość jak młody pelikan w dwa dni, czytając tylko do poduszki.

Okazało się, że to świetne (quasi)słowiańskie fantasy z elementami grozy, ma w sobie wiele uroku a odmalowane w niej zwyczaje, święta i zabobony małej wioseczki na końcu świata, wydają się jak żywe. Fabuła wprawdzie nie zaskakuje, nie uświadczyłam też jakiejś niesamowitej akcji czy jej zwrotów, a jednak to z całą pewnością jedna z tych bardzo klimatycznych opowieści, które się „widzi” po zamknięciu oczu do snu.

Podsumowując: fajna historia, przezroczysty język, intrygująca adaptacja wierzeń prasłowian (i nie tylko), czadowe nadnaturale, mnóstwo klimatu, gęsta atmosfera i całkiem niezłe czytadło. A do tego jest już cześć druga, którą kolejkuję jakoś na zaniedługo.

Do „Idź i czekaj mrozów” Marty Krajewskiej podeszłam drugi raz. Wcześniej, ładnych parę lat temu, jakoś mi nie weszła (przerwałam po dwóch rozdziałach, bo nie czułam mięty). Tym razem połknęłam całość jak młody pelikan w dwa dni, czytając tylko do poduszki.

Okazało się, że to świetne (quasi)słowiańskie fantasy z elementami grozy, ma w sobie wiele uroku a odmalowane w niej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka: interesująca, eteryczna, snująca się powoli historia pradawnych dziejów. Mitologia słowiańska przedstawiona w ciekawy i spójny sposób. Postacie wyraziste, pełne pragnień, ułomności, ale także odwagi i siły. Polecam!

Bardzo dobra książka: interesująca, eteryczna, snująca się powoli historia pradawnych dziejów. Mitologia słowiańska przedstawiona w ciekawy i spójny sposób. Postacie wyraziste, pełne pragnień, ułomności, ale także odwagi i siły. Polecam!

Pokaż mimo to

Chcąc pozostać w słowiańskich klimatach, po skończonych ,,Darach bogów” Witolda Jabłońskiego, sięgnęłam po ,,Idź i czekaj mrozów” – pierwszy tom serii ,,Wilcza dolina”, autorstwa Marty Krajewskiej. Zapraszam do wspólnego odwiedzenia niewielkiej mieściny, której mieszkańcy żyją otoczeni puszczą, władaną przez leszego i inne niebezpieczne istoty.

,,Idź i czekaj mrozów” zabiera czytelnika do osady położonej w Wilczej Dolinie – miejscu gdzie jedna osoba staje w obronie mieszkańców tego miejsca. Zadaniem Opiekuna jest bowiem ściągać na siebie uwagę potworów zamieszkujących tutejsze lasy i obłaskawiać Bogów, by patrzyli przychylnie na losy śmiertelnych. Niestety, dla mieszkańców doliny nastały złe czasy – Opiekun umarł, a jego przybrana córka, Venda, nie kwapi się do zajęcia jego stanowiska. Tym bardziej, że dla Wilczej Doliny nadchodzą ciężkie chwile. Wszystko wskazuje, że niedługo wypełni się starożytne proroctwo, które może przynieść wszystkim zagładę. Oto bowiem w dolinie pojawił się DaWern – ostatni z Wilkarów, który ma doprowadzić do powrotu swoich pobratymców. A Ci bynajmniej nie będą pobłażliwi dla ludzi, których przodkowie doprowadzili do ich wypędzenia.

Jeżeli mam być szczera, to muszę przyznać, że nie od razu książka mi się spodobała. Jakoś nieszczególnie polubiłam Vendę, momentami wręcz nieco mnie irytowała, na szczęście nie na tyle by miało mi to psuć lekturę. Ot, w morzu innych postaci, ona po prostu była dla mnie najmniej ciekawa. Książka trochę długo się rozkręca, to trzeba jasno powiedzieć. Na szczęście, gdy już akcja nabierze tempa, a my nieco poznamy mieszkańców doliny, autorka wynagradza nam te drobne niedogodności. Bo ,,Idź i czekaj mrozów” naprawdę potrafi oczarować. Książka przesycona jest niesamowitym klimatem, bardzo spodobała mi się dbałość z jaką Marta Krajewska przybliża obyczaje związane z wierzeniami, a także stworzenia i bogów związanych ze słowiańską mitologią. I tak, obserwując kolejne dni z życia mieszkańców doliny, naprawdę można się poczuć jakbyśmy przenieśli się do odciętej od reszty świata osady, w której na równi z sąsiednimi niesnaskami trzeba przejmować się czyhającymi tuż za rogiem magicznymi stworami – z którymi, tak jak i z uciążliwymi sąsiadami, jakoś trzeba przecież żyć.

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Genius Creations i muszę przyznać, że bardzo spodobała mi się jej okładka. Wewnątrz książki znajdziemy również kilka ilustracji, choć trzeba przyznać, że są one dość specyficzne i nie każdemu przypadną do gustu.

Choć przyznam, że na początku podchodziłam do tej książki z dużą dozą ostrożności, a i historia jakoś wielce nie porwała mnie od samego początku, to jednak nadszedł taki moment, że całkowicie dałam się porwać wykreowanej przez autorkę historii i już końcówkę czytałam z ogromnym zapałem. Teraz zaś nie mogę się doczekać sięgnięcia po ciąg dalszy losów mieszkańców Wilczej Doliny. Bo ,,Idź i czekaj mrozów” to naprawdę udana pozycja, która w szczególności zadowoli miłośników słowiańskich klimatów.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.
https://koszzksiazkami.pl/idz-i-czekaj-mrozow-recenzja/

Chcąc pozostać w słowiańskich klimatach, po skończonych ,,Darach bogów” Witolda Jabłońskiego, sięgnęłam po ,,Idź i czekaj mrozów” – pierwszy tom serii ,,Wilcza dolina”, autorstwa Marty Krajewskiej. Zapraszam do wspólnego odwiedzenia niewielkiej mieściny, której mieszkańcy żyją otoczeni puszczą, władaną przez leszego i inne niebezpieczne istoty.

,,Idź i czekaj mrozów”...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Porzućcie wszelką logikę, Wy, co tę książkę zaczynacie. O tam, pod drzewem najlepiej, gdzie reszta. Popilnuję.

Jestem skonfundowana. Po prostu. "Idź i czekaj mrozów" przypomina kilka opowiadań na siłę połączonych w jedną całość. Wśród wątków trudno wskazać najważniejszy. Postaci jest mnóstwo - w zasadzie cała wioska. Gatunków też wiele, to mamy trochę przyziemnych problemów, to walczymy z nadprzyrodzonymi mocami. Ta mieszanina jest jednak mocno niejednorodna, bo wątki rzadko przeplatają się z gracją. Zazwyczaj skupiamy się na jednym, a zapominamy o reszcie. I to nie tylko reszcie fabuły, ale również reszcie świata.

Śledzimy życie wioski, to nie Vendę. Śledzimy Vendę, to nie życie wioski. Które jakby wtedy stoi w miejscu?

Nie wiem. Niby działo się całkiem sporo, ale merytorycznie prawie nic.

Szczerze? "Idź i czekaj mrozów" to serial uwięziony w formie książki. Serial o wiosce. W jednym odcinku poruszamy wątek A, w innym wątek B. Historia niby ciągła, ale granice między epizodami wyraźne. I muszą być problemy, ale nie takie zwykłe, wiecie - jak głód. Kto o tym chce czytać. Demony to nośniejszy temat.

Takimi prawami rządzi się ta książka. Serialowymi. Ma przede wszystkim w y g l ą d a ć. I może wygląda, nie wiem. Patrzyłam przez palce, bo w tle dość okrutnie zarzynali logikę. Niby mroczne to wszystko, słowiańskie, średniowieczne - ale na pokaz. Bez logiki niewiele się za tym kryje.

Poczytałabym o zielarce ze wsi na końcu świata. Poobserwowała innych mieszkańców, dała się wciągnąć słowiańskim wierzeniom. Nawet romans Kapturka z Wilkiem bym przeżyła (tak, są tam takie motywy). Wilcza Dolina ma zalążek uroku i chyba dlatego nie uciekłam z krzykiem.

Pokrzyczałam za to w poduszkę. Dla mnie logika to bardzo istotny element, a tortury, jakich doświadczyła w pierwszym sezonie "Idź i czekaj mrozów", to było za wiele. Po drugi sezon nie sięgam, idę lizać rany. Oraz po ciastko. Należy mi się.

Porzućcie wszelką logikę, Wy, co tę książkę zaczynacie. O tam, pod drzewem najlepiej, gdzie reszta. Popilnuję.

Jestem skonfundowana. Po prostu. "Idź i czekaj mrozów" przypomina kilka opowiadań na siłę połączonych w jedną całość. Wśród wątków trudno wskazać najważniejszy. Postaci jest mnóstwo - w zasadzie cała wioska. Gatunków też wiele, to mamy trochę przyziemnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacja! Niesamowita fabuła, ciekawi bohaterowie, a do tego duża dawka słowiańskiej mitologii.

Rewelacja! Niesamowita fabuła, ciekawi bohaterowie, a do tego duża dawka słowiańskiej mitologii.

Pokaż mimo to

Kiedy wypożyczałam książkę usłyszałam od narzeczonego "nie czytaj, nie twoje klimaty". I rzeczywiście nie są to moje klimaty. Jest to bajka dla dużych dzieci w którą wplątane są różne wierzenia i przesądy oraz przedziwne stwory. Myślałam, że będzie można podciagnac książkę pod horror, ale niestety mimo rozgrywających się tragicznych wydarzeń do horroru jej daleko. Książka na mnie niestety nie zrobiła wrażenia, ale zmęczyła.
Na półce czeka drugi tom, ale nie jestem w stanie przeczytać.

Kiedy wypożyczałam książkę usłyszałam od narzeczonego "nie czytaj, nie twoje klimaty". I rzeczywiście nie są to moje klimaty. Jest to bajka dla dużych dzieci w którą wplątane są różne wierzenia i przesądy oraz przedziwne stwory. Myślałam, że będzie można podciagnac książkę pod horror, ale niestety mimo rozgrywających się tragicznych wydarzeń do horroru jej daleko. Książka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to