Szczelina

Bardzo dobrze czytało się szczelinę. Lekko, a fabuła była ciekawa. Jednak nie nazwała bym tego horrorem. Nie pojawiły się u mnie nawet dreszcze, nie mówiąc już o strachu. Jest to ciekawa książka, jednak jeśli ktoś szuka horroru, to zdecydowanie nim nie jest.

Bardzo dobrze czytało się szczelinę. Lekko, a fabuła była ciekawa. Jednak nie nazwała bym tego horrorem. Nie pojawiły się u mnie nawet dreszcze, nie mówiąc już o strachu. Jest to ciekawa książka, jednak jeśli ktoś szuka horroru, to zdecydowanie nim nie jest.

Pokaż mimo to

Bardzo wiele sobie po tej książce obiecywałam. Bardzo wiele obiecywała sama książka (bohater wciąż wtrącał zdania mówiące o tym jak bardzo dramatyczne wydarzenia miały miejsce w jego życiu, że już za chwileczkę, już za momencik o tym opowie). I tak ten balon oczekiwań był pompowany, pompowany, przerzuciłam ostatnią kartkę...balon pękł i...została smętna, mała szmatka.

Atmosfera nie była szczególnie gęsta, jakiś lekki dreszczyk odczułam jedynie dwa razy...na 400 stron to chyba trochę mało. No i właśnie 400 stron, trochę za dużo, zwłaszcza, że nie budują one napięcia.

Podsumowując, przeczytać można, ale szału nie ma.

Bardzo wiele sobie po tej książce obiecywałam. Bardzo wiele obiecywała sama książka (bohater wciąż wtrącał zdania mówiące o tym jak bardzo dramatyczne wydarzenia miały miejsce w jego życiu, że już za chwileczkę, już za momencik o tym opowie). I tak ten balon oczekiwań był pompowany, pompowany, przerzuciłam ostatnią kartkę...balon pękł i...została smętna, mała...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czyta się super, wciąga, niesamowity klimat gór. Las który przeraża.Po przeczytaniu przez jakis czas czujesz się nieswojo i zastanawiasz się czy to na prawdę się wydarzyło????? Polecam wszystkim!

Czyta się super, wciąga, niesamowity klimat gór. Las który przeraża.Po przeczytaniu przez jakis czas czujesz się nieswojo i zastanawiasz się czy to na prawdę się wydarzyło????? Polecam wszystkim!

Pokaż mimo to

Książka od dawna ,chodziła mi po głowie.Duxo dobrego,o niej słyszałem.W końcu kupiłem.Jest to po części,na faktach Zaginięcie,na Trybeczu.Do tej pory nie znałem,tej historii . Książka, akcji większość,to lasy.Czuc tu wspaniały klit.Gor ,mamy opuszczone domy.Mroczny klimat lasu i gór.Ta książka, straszy nie wampirem.Tylko właśnie lasem.🇸🇰

Książka od dawna ,chodziła mi po głowie.Duxo dobrego,o niej słyszałem.W końcu kupiłem.Jest to po części,na faktach Zaginięcie,na Trybeczu.Do tej pory nie znałem,tej historii . Książka, akcji większość,to lasy.Czuc tu wspaniały klit.Gor ,mamy opuszczone domy.Mroczny klimat lasu i gór.Ta książka, straszy nie wampirem.Tylko właśnie lasem.🇸🇰

Pokaż mimo to

"Szczelinę" czyta się jak reportaż. Autor sprytnie wkomponował horror w faktyczne miejsca i historyczne odniesienia. Budowane napięcie i poczucie grozy z jakim zmierzają się bohaterowie powieści wzbudza w czytelniku narastający niepokój, jednak moim zdaniem to budowanie napięcia nie przenosi się na efekt, tzn., gdy w końcu dochodzimy do kulminacyjnego punktu, do którego byliśmy przygotowywani od nastu stron okazuje się, że nie jest to tak straszne jak oczekiwaliśmy.

"Szczelinę" czyta się jak reportaż. Autor sprytnie wkomponował horror w faktyczne miejsca i historyczne odniesienia. Budowane napięcie i poczucie grozy z jakim zmierzają się bohaterowie powieści wzbudza w czytelniku narastający niepokój, jednak moim zdaniem to budowanie napięcia nie przenosi się na efekt, tzn., gdy w końcu dochodzimy do kulminacyjnego punktu, do którego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak interpretować to, co wydarzyło się w "Szczelinie"?
Nie wiem.
Czy historia opisana w powieści Kariki wydarzyła się naprawdę?
Nie wiem.
Czy dla fana horroru istnieje życie po przeczytaniu dzieła słowackiego pisarza?
Nie wiem.

A co wiem?
Że "wieje, wieje, pasie się owieczka", że w "dwunastkowym systemie liczbowym dwanaście zapisujemy jako dziesięć" i że trzeba "uważać na las, żeby nie połknął cię / Hýkal i rudy wrzos".

TO NAJLEPSZY PRZECZTANY PRZEZE MNIE HORROR!!!

Jak interpretować to, co wydarzyło się w "Szczelinie"?
Nie wiem.
Czy historia opisana w powieści Kariki wydarzyła się naprawdę?
Nie wiem.
Czy dla fana horroru istnieje życie po przeczytaniu dzieła słowackiego pisarza?
Nie wiem.

A co wiem?
Że "wieje, wieje, pasie się owieczka", że w "dwunastkowym systemie liczbowym dwanaście zapisujemy jako dziesięć" i że trzeba...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Zapomnij o zdeformowanych twarzach i upiorach z filmów klasy B" - wiele razy zwraca nam na to uwagę Igor. To prawda, nie znajdziemy tutaj szaleńca z siekierą, kanibali czy też ManBearPiga. Znajdziemy tu tajemnice, niewyjaśnione historie sprzed lat które z biegiem czasu, niczym kula śnieżna nabrały potężnych rozmiarów.

Wydaje mi się że to jest właśnie klucz do koszmarów, człowiek boi się tego czego nie zna, nie rozumie. I właśnie tego ofiarą stają się bohaterowie Szczeliny. Głodni zrozumienia historii Waltera Fischera wypuszczają się w Trybecz, a my - razem z nimi.

Mniej więcej w połowie książki, kiedy las już mnie pochłonął, czułem jego zapach, słyszałem łamiące się gałęzie pod moimi stopami, oddałem się tej historii w całości, to ktoś nagle wylał na mnie kubeł zimnej wody. A był to nikt inny jak pan Jozef Karika ze swoimi przemyśleniami. Rozumiem, chciał w ten sposób nadać historii formę dokumentu, sprawić by było to jeszcze bardziej prawdziwe ale moim zdaniem tylko zaszkodził. Gdyby od początku trzymał się takiej taktyki - nie byłoby problemu. Takie działanie wymaga konsekwencji, a kiedy wystrzeli się z taką niespodzianką w połowie - może to zrazić. Mnie zraziło, było mi przykro.

Nie mniej jednak książkę uważam za książkę udaną, czyta się ją lekko i przyjemnie (jak to na horror przystało). Sporo w niej nawiązań do popkultury. Mamy Blair Witch Project, Twin Peaks, Descent, mamy również czeską kapelę Zrní i przyznam, że radzą sobie chłopaki.

"Zapomnij o zdeformowanych twarzach i upiorach z filmów klasy B" - wiele razy zwraca nam na to uwagę Igor. To prawda, nie znajdziemy tutaj szaleńca z siekierą, kanibali czy też ManBearPiga. Znajdziemy tu tajemnice, niewyjaśnione historie sprzed lat które z biegiem czasu, niczym kula śnieżna nabrały potężnych rozmiarów.

Wydaje mi się że to jest właśnie klucz do koszmarów,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wszyscy tylko chwalą, to ja wspomnę o wadach. Treść przedstawiona jest jako spisana przez autora opowieść blogera - i to niestety dosłownie. Niestety, bo jest to opowieść blogera z gatunku tych szukających taniej sensacji (co zresztą jest tu jasno ukazane i prowadzi do kolejnej wady - żadnego z bohaterów nie tylko nie da się polubić, ale wszyscy wzbudzają naszą niechęć). A zatem tekst pełen (!) jest kolokwializmów, nic nie wnoszących wulgaryzmów, a narracja często brzmi tak, że co najmniej kilka razy zastanawiałem się czy treść jest warta przebijania się przez tak koszmarny język. Ogólnie historia jest dość ciekawa, pełna odniesień do rzeczywistych wydarzeń w postaci linków w przypisach, są nawet momenty, kiedy naprawdę powiało grozą - szczególnie jeśli ktoś ma własne wspomnienia np. z nocnych wędrówek po lesie. Długa nie jest, a od połowy nabiera rozpędu i już tylko od czasu do czasu zazgrzytamy zębami na typowo blogowe zagrywki w stylu "jeśli myślicie, że teraz wydarzy się X to jesteście w błędzie" - tutaj cały akapity lania wody, po czym "wydarzyło się Y".

Mimo wszystko wystawiam dobrą ocenę, ale jeśli nie lubicie z jakiegoś powodu blogów i blogerów, to tutaj jest kwintesencja tego za co ich nie lubicie. Za to wszystko odejmuję oczko od oceny, choć wielu pewnie odjęłoby dwa.

Jeszcze jedna uwaga - aż dwie osoby przeprowadzały korektę, a tymczasem pełno jest miejsc, w których brakuje spacji, jeszcze więcej wyrazów, w połowie których znalazły się zbędne spacje, ale już ewenementem było to, że bohater zamiast wziąć "jeden" gwizdek, postanowił wziąć "jednego" (gwizdka?).

Wszyscy tylko chwalą, to ja wspomnę o wadach. Treść przedstawiona jest jako spisana przez autora opowieść blogera - i to niestety dosłownie. Niestety, bo jest to opowieść blogera z gatunku tych szukających taniej sensacji (co zresztą jest tu jasno ukazane i prowadzi do kolejnej wady - żadnego z bohaterów nie tylko nie da się polubić, ale wszyscy wzbudzają naszą niechęć). A...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opinia pochodzi z:
https://www.instagram.com/her_meowjesty_reads/

Trybecz - slowackie pasmo górskie owiane upiorną wprost sławą. Będzie już kilkadziesiąt lat odkąd mówi się, że giną tam ludzie. Znikają bez śladu, odnajdują się już martwi lub co gorsza ... żywi ale niezdolni do życia.
Powiem wprost - tytuł powala. To powieść grozy najwyższych lotów. To ten rodzaj grozy, którą autor wpuszcza w krwiobieg i czeka co wydarzy się dalej. Otrzymujemy w zasadzie dwie przerażajace historie w jednej. Pierwszą jest zapis dźwiękowy próby rozmów z cudem odnalezionym Walterem Fischerem, którego postrzeganie świata ewoluowało w bliżej nieokreślonym kierunku, drugą - wycieczka w Trybecz. I, przyznam szczerze - założenie nie zrobiło na mnie wrażenia. Wykonanie natomiast to majstersztyk. Wybór narzędzi, jakiego dokonał autor żeby czytelnika wystraszyć był doskonały. Natężenie straszydeł na kilometr kwadratowy jest precyzyjnie obliczone, czytelnika nie bombardują trzaskające gałązki, duchy, demony i wiedźma z Blair. Właściwie to nasz, czytelniczy umysł sam decyduje czego wystraszy się najbardziej - upiornej fotografii, starego domu, czy przypadkowego przechodnia spotkanego na szlaku. Serwując sobie ten tytuł nie spodziewałam się tak odczuwalnego, pełznącego po plecach strachu i ekscytacji jednocześnie - bo oto dostajemy od autora coś, co angażuje wszystkie pokłady naszej wyobraźni i instynktu, a finalna odpowiedz NADAL nie jest zadowalająca. Jestem zakochana w „Szczelinie” - NAPRAWDĘ WARTO!

Opinia pochodzi z:
https://www.instagram.com/her_meowjesty_reads/

Trybecz - slowackie pasmo górskie owiane upiorną wprost sławą. Będzie już kilkadziesiąt lat odkąd mówi się, że giną tam ludzie. Znikają bez śladu, odnajdują się już martwi lub co gorsza ... żywi ale niezdolni do życia.
Powiem wprost - tytuł powala. To powieść grozy najwyższych lotów. To ten rodzaj grozy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oczywiste nieoczywistości. Nieoczywiste oczywistości.

Oczywiste nieoczywistości. Nieoczywiste oczywistości.

Pokaż mimo to