Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobitnie książka uświadamia nam, że człowiek jest tak naprawdę marną istotką we wszechświecie, nic nie znaczącą i nie lepszą od wszelkiego istnienia, czasem nawet dużo gorszą.
Na 300 stronach autorka zawarła żywoty 3 pokoleń mieszkańców wsi. Każdy z nich inny, każdy z innymi marzeniami, rozterkami, pragnieniami i problemami, każdy że swoją całkowicie różną historią, każdy jednak z tym samym nieuchronnym zakończeniem.
Łzy cisną się do oczu pod koniec książki, ponieważ boleśnie przedstawia mam ona coś co na codzień staramy się od siebie odsuwać i udawać, że nas nie dotyczy, mianowicie przemijanie i śmierć. Pozostawiamy po sobie tylko przedmioty, które porasta kurz, czas obraca w popiół a natura chowa przed światem te ślady naszej obecności.
Podstawowe pytania po lekturze....
Czy istnieje Bóg, i czym właściwie jest?
Czy posiadamy duszę? czy wie i czy ma dokąd pójść?
Czy to co wydaje mam się jawą i codziennością, naprawdę nią jest?
Czym zawinił człowiek, aby męczyć się i dręczyć tymi odwiecznymi pytaniami?
Dlaczego tak bardzo dręczy nas chęć poznania odpowiedzi?
Czy nie prościej byłoby żyć teraźniejszością, bez przeszłości i przyszłości?

Dobitnie książka uświadamia nam, że człowiek jest tak naprawdę marną istotką we wszechświecie, nic nie znaczącą i nie lepszą od wszelkiego istnienia, czasem nawet dużo gorszą.
Na 300 stronach autorka zawarła żywoty 3 pokoleń mieszkańców wsi. Każdy z nich inny, każdy z innymi marzeniami, rozterkami, pragnieniami i problemami, każdy że swoją całkowicie różną historią, każdy...

Stefan Darda perz wielu nazywany Polskim Stephenem Kingiem, dla mnie jest od niego lepszy. Uwielbiam jego styl pisania i to jak nie daje odłożyć mi nawet na chwilę książki na bok. Trzecia cześć cyklu "Dom na Wyrębach" jest tak samo świetna jak dwie poprzednie. Niby wciąż ta sama historia, ale nowi bohaterowie i nowe zmagania, dodatkowo dostałam małe nawiązanie do "Czarnego Wygonu"
Marek, który zmaga się ze strzygą i nie dowierza sam temu co wokół niego się dzieje, po czasie przesiąka na wskroś obawami i strachem, wciągając we wszystko swojego przyjaciela Huberta, który tak samo jak ten pierwszy na początku nie wierzy w niewytłumaczalne wydarzenia, aby po czasie opowiadać o nich jak o czymś oczywistym. Gdy kończy się jedna opowieść i bohaterowi udaje się pozbyć jednej zjawy, jesteśmy szczęśliwi, że mu się to udało i nie musimy bać się jej powrotu, dostajemy nagle niespodziewany zwrot wypadków i dowiadujemy się, że unicestwienie sił nieczystych nie jest takie proste i oczywiste jak by nam się mogło wydawać.
Wierzenia starosłowiańskie, ludowe przysłowia, wszystkie te strzygi, demony, duchy, zjawy to wszystko potrafi przestraszyć nie na żarty, gdy przypomnimy sobie straszne opowieści z dzieciństwa gdy babcie opowiadały, że kiedyś diabły chodziły po tej ziemi, a gdy samemu szło się przez wieś nocą można było usłyszeć kroki niewidzialnych istot tuż za plecami. Najbardziej straszne są właśnie te opowieści, które faktycznie mogły mieć miejsce i dlatego cieszę się, że Darda wybrał sobie na pisanie właśnie tę tematykę. Z niecierpliwością czekam na kolejne powieści, oby były szybko i było ich dużo :)

Stefan Darda perz wielu nazywany Polskim Stephenem Kingiem, dla mnie jest od niego lepszy. Uwielbiam jego styl pisania i to jak nie daje odłożyć mi nawet na chwilę książki na bok. Trzecia cześć cyklu "Dom na Wyrębach" jest tak samo świetna jak dwie poprzednie. Niby wciąż ta sama historia, ale nowi bohaterowie i nowe zmagania, dodatkowo dostałam małe nawiązanie do...

Zabawna opowieść bez specjalnego super przekazu czy morału, ale wzbudziła moją ciekawość na temat rytuałów, tradycji obrzędów zwłaszcza tych które sama stosuję podczas przykładowo właśnie świąt.
Można przeczytać na raz w ciągu kilku godzin, Mamy tu oczywiście zombie zabawnie niezdarne i nieświadome tego co się dzieje z ich ciałem, myślące tylko o jednym "MÓZG". Mamy dziwną i lekko nie na miejscu interpretację wierzeń i tradycji, które dość obrazowo każą nam się zastanowić dlaczego tak naprawdę co roku ucinamy drzewko i każemy mu umierać przez kilka dni w naszym domu, ozdabiając je dodatkowo świecidełkami, jak byśmy chcieli uczcić śmierć, zamiast świętować Narodzenie Dzieciątka. I na dokładkę mamy też wątek podróży w czasie i przestrzeni, czyli ogólny misz masz :) Dla zabicia czasu polecam, dla kogoś kto szuka lektury bardziej wymagającej .... no cóż, też polecam może wyciągnie z tej książki jakiś głębszy niż ja sens :)
Podsumowując - pośmiała się, postanowiłam poczytać i zastanowić się nad tradycjami oraz niektóre zmienić w przyszłości i nie uważam czasu nad tą książką za czas stracony, więc ocena końcowa dobra :)

Zabawna opowieść bez specjalnego super przekazu czy morału, ale wzbudziła moją ciekawość na temat rytuałów, tradycji obrzędów zwłaszcza tych które sama stosuję podczas przykładowo właśnie świąt.
Można przeczytać na raz w ciągu kilku godzin, Mamy tu oczywiście zombie zabawnie niezdarne i nieświadome tego co się dzieje z ich ciałem, myślące tylko o jednym "MÓZG". Mamy dziwną...