Wszystkie postaci w tej książce są takie płaskie. Jakby w ogóle nie miały osobowości poza jakąś jedną cechą, która ma ich definiować. Nawet emocji jest tu mało. W sensie autorka opisuje, że bohaterka poczuła strach - ale jakoś tego nie widać. Akcja też nie jest interesująca. Przez chwilę mamy fajne, mroczne wydarzenia, by po chwili znów mieć przynudzające wywody głównej bohaterki i szybką zmianę sceny. Do tego wyłapałam kilka nieścisłości w historii. Nawet tej miłosnej, która nie interesowała mnie ani trochę.

Wszystkie postaci w tej książce są takie płaskie. Jakby w ogóle nie miały osobowości poza jakąś jedną cechą, która ma ich definiować. Nawet emocji jest tu mało. W sensie autorka opisuje, że bohaterka poczuła strach - ale jakoś tego nie widać. Akcja też nie jest interesująca. Przez chwilę mamy fajne, mroczne wydarzenia, by po chwili znów mieć przynudzające wywody głównej...

"Nie każda krzywda niszczy.
Nie każda miłość buduje.
Nie każda podróż prowadzi do jasności...."
A teraz ciemność znów ogarnia świat.

Półmrok to historia Erieny, dziecka które nigdy nie powinno się narodzić. Dziecka, które okryło hańbą Zakon Czuwania, któremu przewodzi jej ojciec Pradagar.

Na skutek dramatycznych wydarzeń Eriena staję się członkiem Zakonu Czuwania. Obdarzona wielką mocą dziewczyna uczy się życia w odizolowaniu od reszty świata. Zamknięta w ciemnych murach zamku.

Z czasem na horyzoncie pojawia się widmo zagrożenia - stary wróg budzi się do życia i ponownie pragnie przejąć władzę nad światem.

W związku z tym Eriena, wraz z przyjaciółmi, wyrusza w niebezpieczną podróż mającą na celu pokonanie ciemności.
Ale czy uda im się zwyciężyć? Czy wszyscy powrócą cali i zdrowi? Tego nie wie nikt.....

Cóż to za historia 🖤

Wykreowany świat jest wspaniały i bardzo rozbudowany. Na początku lektury problem stanowiła dla mnie hierarchia oraz imiona bohaterów, ponieważ oczywiście nie korzystałam z dołączonej listy bohaterów. Polecam z niej korzystać, wtedy wszystko staje się jasne i przejrzyste.

Historia przedstawiona jest oczami głównej bohaterki, co więcej przed każdym rozdziałem jest również wstęp. W moim odczuciu będący osobistym komentarzem głównej bohaterki.

Książka pełna akcji, interesujących bohaterów, opowiadająca o miłości, rodzinie, przyjaźni, oddaniu.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom

Serdecznie polecam

"Nie każda krzywda niszczy.
Nie każda miłość buduje.
Nie każda podróż prowadzi do jasności...."
A teraz ciemność znów ogarnia świat.

Półmrok to historia Erieny, dziecka które nigdy nie powinno się narodzić. Dziecka, które okryło hańbą Zakon Czuwania, któremu przewodzi jej ojciec Pradagar.

Na skutek dramatycznych wydarzeń Eriena staję się członkiem Zakonu Czuwania....

Świetna książka wciągająca i ciekawa czekam na następny tom

Świetna książka wciągająca i ciekawa czekam na następny tom

Coś niesamowitego. Mistrzostwo. Choć początkowo trudno odnaleźć się w tym świecie i w tym kto jest kim, wystarczy trochę skupienia i wszystko się rozjaśnia. A potem dostajemy cudowne dark fantasy, w którym nie ma chwili przerwy, ciągle coś się dzieje, a każda z postaci jest bliska czytelnikowi.

Coś niesamowitego. Mistrzostwo. Choć początkowo trudno odnaleźć się w tym świecie i w tym kto jest kim, wystarczy trochę skupienia i wszystko się rozjaśnia. A potem dostajemy cudowne dark fantasy, w którym nie ma chwili przerwy, ciągle coś się dzieje, a każda z postaci jest bliska czytelnikowi.

Wciągająca książka z mrocznym klimatem, trzymająca w napięciu i z wciągającą fabułą. Główna bohaterka, jak i pozostałe postaci są ciekawe a magiczny świat fajnie wykreowany.
Opowieść wciągnęła mnie od pierwszych stron i trudno było mi się od niej oderwać. Mamy w niej magię, powieść drogi, walkę i trochę rozgrywek politycznych, ale również wątek miłosny. Wszystko dobrze wyważone i połączone ze sobą.
Czekam z niecierpliwością na dalszy ciąg.
Gorąco polecam.

Wciągająca książka z mrocznym klimatem, trzymająca w napięciu i z wciągającą fabułą. Główna bohaterka, jak i pozostałe postaci są ciekawe a magiczny świat fajnie wykreowany.
Opowieść wciągnęła mnie od pierwszych stron i trudno było mi się od niej oderwać. Mamy w niej magię, powieść drogi, walkę i trochę rozgrywek politycznych, ale również wątek miłosny. Wszystko dobrze...

Żałuję, oj jak okropnie mi szkoda, że książkę odsłuchałam, a nie przeczytałam! Zawsze gdy trafia się dobra pozycja, lepiej jest czytać niż słuchać. Może dlatego, pojawi się jeden mankament, o którym wspomnę później.

Zacznę od tego, że książka jest napisana bardzo przyjemnie i zawiera nutę mroku, która przyciąga. Początkowo miałam takie lekkie „what the fuck?”, że to będzie kolejna podróbka Tolkiena. Ale w przypadku tej książki poza specyficznymi imionami i odniesieniem do elfów nic nie jest takie jak we „Władcy Pierścieni”. Mamy tu uczucie i to jakie? Czyżby faktycznie skazane z góry na porażkę i niewyobrażalną tęsknotę? Mam nadzieję, że o tym przekonamy się później. Uwielbiam zabieg, który zastosowała autorka. Bo mimo iż poznajemy większość historii w czasie teraźniejszym, na początku każdego rozdziału autorka wraca do przeszłości, poprzez krótkie retrospekcje. Dzięki temu możemy się dowiedzieć więcej o przeszłości bohaterów, zamiast snuć opowieści w trakcie, czego ja osobiście nie lubię.
Historia ciemności, która napiera na kraj, w którym żyje Eriena jest interesujący i mroczny. Mamy tu intrygi, które wychodzą na jaw wraz z końcem powieści, ale i zakończenie takie, że myślę już o kolejnym tomie. I ten na pewno przeczytam.

Z mankamentów, które mnie osobiście się nie podobały, to imiona. Ktoś tu pojechał z literką E. Eriena, Elhan, Erlen, itd. Gdy słucha się książki, w pewnym momencie zastanawia się człowiek, o kim ona teraz mówi. 🫠😅🙈

Moja ocena to 8/10. Debiut udał się pierwsza klasa.

Żałuję, oj jak okropnie mi szkoda, że książkę odsłuchałam, a nie przeczytałam! Zawsze gdy trafia się dobra pozycja, lepiej jest czytać niż słuchać. Może dlatego, pojawi się jeden mankament, o którym wspomnę później.

Zacznę od tego, że książka jest napisana bardzo przyjemnie i zawiera nutę mroku, która przyciąga. Początkowo miałam takie lekkie „what the fuck?”, że to będzie...

Przepiękna historia. Łapie za serce, mroczna, porywająca, nie da się odłożyć. Kasiu, czekamy na powrót Rogacza!

Przepiękna historia. Łapie za serce, mroczna, porywająca, nie da się odłożyć. Kasiu, czekamy na powrót Rogacza!

Fantastyczny debiut. Szkoda, że jest o tej książce tak cicho, bo zdecydowanie zasługuje na większą promocję niż zalewające nas zagraniczne gnioty. Pojawia się też wątek miłosny. Jestem bardzo ciekawa kontynuacji.

Fantastyczny debiut. Szkoda, że jest o tej książce tak cicho, bo zdecydowanie zasługuje na większą promocję niż zalewające nas zagraniczne gnioty. Pojawia się też wątek miłosny. Jestem bardzo ciekawa kontynuacji.

„I to jest właśnie twój największy problem Stokrotko […] Uparcie starasz się wszystko naprawić i wymusić ład w świecie, który w swej naturze jest dziki, brutalny i chaotyczny. To piękna idea, ale całkowicie utopijna. Źle pojęłaś tamtą lekcje. Nie chodziło o to, byś po zrobieniu jednego kroku na błędnej ścieżce podążała nią na ślepo aż do końca.”
„Półmrok” Katarzyny Staniszewskiej leżał na mojej półce już od dłuższego czasu. Próbowałam się do niego zabrać, jednak ciągle mi schodziło. Po jego przeczytaniu żałuję, że tak późno poznałam tę książkę. Czy mi się podobała? Sami się przekonajcie.
Książka jest napisana bardzo dobrym językiem, czyta się przyjemnie, lekko i szybko. Fabuła jest bardzo dobrze wykreowana, spójna i przemyślana. Świat stworzony jest intrygujący i przyciąga uwagę czytelnika. W książce znajdziemy bogów, magię, intrygi i walkę z ciemnością. Wszystko to jest opisane w sposób bardzo ciekawy i spójny. Historia świata wciąga i powoduje, że chce się więcej. Stara wiara, która została wyparta i tępiona z zażartością. Jest wiele rzeczy, które podobają mi się w tej pozycji. Autorka świetnie prowadzi czytelnika przez całą historię i potrafi przyciągnąć uwagę. Sprawia, że lektura staje się nieodkładalna. Stworzenie tak dobrej książki, zwłaszcza, że jest to debiut, jest wielkim sukcesem autorki. Bardzo podobała mi się cała idea Zakonu, jego historia i przeznaczenie. Dodatkowo Katarzyna prowadzi nas przez treść dużo wyjaśniając, a zarazem też pozostawiając domysłom. Wszystkie wątki ładnie się ze sobą splatają i są świetnym podłożem dla dalszego rozwijania historii. Klimat książki jest mroczny i duszny, co sprawia, że czytelnik czasami może mieć ciarki na plecach. Bardzo lubię tego rodzaju klimat i świetnie mi się czyta takie pozycje. Mogłabym tutaj wymieniać i wymieniać, jednakże nie chciałabym spojlerować treści, więc powiem tylko, że książka jest rewelacyjna i porwała mnie w swoje sidła. Akcja jest dynamiczna, autorka świetnie buduje napięcie. Zakończenie jest fenomenalne i pozostawia ogromny niedosyt. Sprawia, że natychmiast chce się następny tom. Jedyne co sprawiało mi trudność to mnogość bohaterów, jednakże na początku książki znajdziemy mapkę, drzewa genealogiczne oraz notkę dotyczącą najważniejszych bohaterów i informacji o nich.
Mamy tutaj bardzo dobrze wykreowanych bohaterów, którzy są realni, wzbudzają różne emocje. Oczywiście główne postacie są świetnie rozpisane i ciekawie się rozwijają, zmieniają oraz dostosowują do fabuły. Jednak należy wspomnieć, że autorka pamiętała również o bohaterach drugoplanowych. Nie są oni przypadkowymi postaciami, zostawionymi samym sobie, tylko mają swoje role i jak najbardziej można się z nimi również utożsamiać. Głowna bohaterka – Erien (Stokrotka) to dziecko, które nie miało prawa powstać ani istnieć. Jest ona silną postacią kobiecą, często działa impulsywnie i wierzy w różne ideały. Z uwagi na swoją impulsywność często musi ponosić konsekwencje swoich działań. Bardzo mocno sympatyzuje z tą bohaterką i mocno jej kibicuje. Warto również wspomnieć o tym jak autorka przedstawiła i budowała relacje miedzy bohaterami. Jest to zrobione w wyśmienity sposób, a relacji w książce nie brakuje. Mamy tutaj zażyłość Erlena i Erien, którą widzą pozostali członkowie Zakonu. Erlen jest dla głównej bohaterki zastępstwem ojca, otaczał ją zawsze opieką i dbał o nią, gdy jej ojciec, a zarazem Wielki Mistrz był tym surowym i oschłym. Bardzo piękna jest relacja Elhana i Stokrotki, ponieważ jest to miłość, która jest poza zasięgiem tych bohaterów. Każdy z nich ma swoje przeznaczenie, w którym nie ma miejsca na tę relację. Jest ona pełna bólu i tęsknoty. Poza tym autorka w również rewelacyjny sposób pokazuje zażyłości panujące w Zakonie oraz to jak są dla siebie nawzajem ważni.
Reasumując, czytajcie tę książkę, to jest niesamowita przygoda pełna mroku i dusznego klimatu. Rewelacyjny debiut!

„I to jest właśnie twój największy problem Stokrotko […] Uparcie starasz się wszystko naprawić i wymusić ład w świecie, który w swej naturze jest dziki, brutalny i chaotyczny. To piękna idea, ale całkowicie utopijna. Źle pojęłaś tamtą lekcje. Nie chodziło o to, byś po zrobieniu jednego kroku na błędnej ścieżce podążała nią na ślepo aż do końca.”
„Półmrok” Katarzyny...

Powiem tak, nie lubię takich książek i nie wiem jak to się stało, że po nią sięgnęłam, ale nie żałuję, bardzo mi się podobała, fajny klimat. Czekam na następny tom.

Powiem tak, nie lubię takich książek i nie wiem jak to się stało, że po nią sięgnęłam, ale nie żałuję, bardzo mi się podobała, fajny klimat. Czekam na następny tom.