Rebeka

Początek można uznać za nieco nudny - wypełniony ciągłymi rozmyślaniami i gdybaniami bohaterki, chociaż już wtedy czytelnik zostaje zapoznany z rozmową o tajemniczej śmierci żony bohatera z wyższych sfer który - równie jak narratorka - przebywa w Monte Carlo.
Ciekawiej zaczyna się robić gdy docierają w końcu do Manderely, od tego momentu bohaterka zostaje przytłoczona atmosferą domu, informacji i plotek odnośnie Rebeki.
Dobrze przedstawiona jest perspektywa bohaterki, która czuje się tam wyobcowana i osamotniona, z czasem atmosfera się zagęszcza i coraz więcej dowiadujemy się o nieżyjącej Rebece, napięcie jest stopniowane powoli.
Styl pisarki nie przypadł mi jakoś mocno do gustu ale możliwe że sięgnę z czasem po inne jej tytuły, szczególnie interesuje mnie zbiór opowiadań Ptaki, a czasem warto sięgać po takie klasyki dla porównania z powieściami współczesnymi.
Myślę że można polecić tę powieść fanom Jane Austen czy sióstr Brontë - co prawda czasy sporo późniejsze bo akcja rozgrywa się w latach 30 ubiegłego wieku, jednak to dość podobny styl, rozwlekłe przemyślenia bohaterek oraz sposób pisania wątków romantycznych i ogólnie damsko męskich relacji.

Początek można uznać za nieco nudny - wypełniony ciągłymi rozmyślaniami i gdybaniami bohaterki, chociaż już wtedy czytelnik zostaje zapoznany z rozmową o tajemniczej śmierci żony bohatera z wyższych sfer który - równie jak narratorka - przebywa w Monte Carlo.
Ciekawiej zaczyna się robić gdy docierają w końcu do Manderely, od tego momentu bohaterka zostaje przytłoczona...

Jestem absolutnie biased... proszę mnie nie oceniać. Mam sentyment do tego tworu.

Książka absolutnie mnie zachwyciła. Była tak samo tajemnicza i fascynująca, jak za pierwszym razem, kiedy odkrywałam tę historię oglądając ekranizację z 2008 roku. Choć nowa pani de Winter momentami wydawała mi się dość naiwną i trochę "głupiutką" bohaterką, jej postać miała w sobie coś autentycznego, co mnie poruszało. Związek z Maximem, starszym i bardziej doświadczonym mężczyzną, był pełen rozbieżności, które wyraźnie wpływały na ich relację. Jednak to właśnie te różnice nadawały ich miłości wyjątkowej magii i dynamiki.

Czułam, że te rozbieżności między nimi, choć stanowiły wyzwanie, tworzyły też coś wyjątkowego – to, co nieidealne, czyniło ich relację bardziej realistyczną i fascynującą.

Pozostałe aspekty tajemnicy również cudowne ^^

Jestem absolutnie biased... proszę mnie nie oceniać. Mam sentyment do tego tworu.

Książka absolutnie mnie zachwyciła. Była tak samo tajemnicza i fascynująca, jak za pierwszym razem, kiedy odkrywałam tę historię oglądając ekranizację z 2008 roku. Choć nowa pani de Winter momentami wydawała mi się dość naiwną i trochę "głupiutką" bohaterką, jej postać miała w sobie coś...

Niebanalny melodramat, który faktycznie jest dramatyczny i to w sposób wstrząsający do reszty. Ta opowieść pochłania cię, tak jak ty ją. Wszystko jest tu takie fascynujące. Dla mnie każdy z głównych bohaterów mógłby dostać swoją osobną książkę.
Miejsce akcji (Manderley) jest niesamowite. Dawno nie czułem przywiązania emocjonalnego do lokacji czytając fikcję.
Tytułowa Rebeka to postać, a może bardziej koncept (?) genialny. Ona nie żyje, a mimo to ciągle jest obecna i to w sposób znacznie bardziej skomplikowany niż tylko wspomnienie.
Historia to bomba, co prawda z długim lontem, ale warto poczekać. Zwłaszcza że to czekanie jest takie pełne językowej przyjemności.
Zakończenie jest świetne, tak bardzo pasuje.

Niebanalny melodramat, który faktycznie jest dramatyczny i to w sposób wstrząsający do reszty. Ta opowieść pochłania cię, tak jak ty ją. Wszystko jest tu takie fascynujące. Dla mnie każdy z głównych bohaterów mógłby dostać swoją osobną książkę.
Miejsce akcji (Manderley) jest niesamowite. Dawno nie czułem przywiązania emocjonalnego do lokacji czytając fikcję.
Tytułowa...

Ekranizację oglądałem dość dawno temu i w sumie nie pamiętałem o tym fakcie, tym chętniej sięgnąłem po książkę uznaną za kanon literatury kryminalnej.
Rebeka to opowieść o mezaliansie między młodą dziewczyną będącą na posłudze u bogatej pani, a majętnym mężczyzną. Para poznała się na południu Francji, po czym młoda kobieta porzuca dotychczasową pracę, aby zamieszkać w monumentalnej posiadłości ukochanego. W owym domu wszędzie unosi się duch poprzedniej pani de Winter, a między małżonkami dość szybko przestaje się układać.
Świetna powieść, wszędzie panuje aura tajemniczości. Tytułowa Rebeka niby nie żyje, a jednak nie daje o sobie zapomnieć zarówno służbie, jak i świeżo poślubionym.
Czyta się to jednym tchem, a końcówka jest równie świetna jak cała powieść.

Ekranizację oglądałem dość dawno temu i w sumie nie pamiętałem o tym fakcie, tym chętniej sięgnąłem po książkę uznaną za kanon literatury kryminalnej.
Rebeka to opowieść o mezaliansie między młodą dziewczyną będącą na posłudze u bogatej pani, a majętnym mężczyzną. Para poznała się na południu Francji, po czym młoda kobieta porzuca dotychczasową pracę, aby zamieszkać w...

Książka jest naprawdę niesamowita, a jej klimat tajemnicy unikatowy. Druga połowa była bardzo ciekawa i wciągająca, a zakończenie dobre i niezupełnie oczywiste (chociaż jak się czyta ze zrozumieniem i umie wyciągać wnioski można samodzielnie do niego dojść). Jedynie trochę męczące są bardzo długie opisy, jednak mają swój urok i są napisane ładnym językiem.

Książka jest naprawdę niesamowita, a jej klimat tajemnicy unikatowy. Druga połowa była bardzo ciekawa i wciągająca, a zakończenie dobre i niezupełnie oczywiste (chociaż jak się czyta ze zrozumieniem i umie wyciągać wnioski można samodzielnie do niego dojść). Jedynie trochę męczące są bardzo długie opisy, jednak mają swój urok i są napisane ładnym językiem.

Opowiesc pelna mroku i tajemnicy. Główna bohaterka szybko może zyskać sympatię czytelnika. Polecam również ekranizację.

Opowiesc pelna mroku i tajemnicy. Główna bohaterka szybko może zyskać sympatię czytelnika. Polecam również ekranizację.

Nie podobała mi się. Pierwsza rzecz która mi w niej przeszkadzała to to że główna bohaterka cały czas wyobrażała sobie jak musiały wyglądać różne sytuacje. Kiedy wreszcie zaczęła się robić ciekawa to książka skończyła się dla mnie w środku akcji, a nie wiem czy jest coś czego bardziej nie lubię w książkach jak otwarte zakończenie. Nie rozumiem zachwytów nad nią.

Nie podobała mi się. Pierwsza rzecz która mi w niej przeszkadzała to to że główna bohaterka cały czas wyobrażała sobie jak musiały wyglądać różne sytuacje. Kiedy wreszcie zaczęła się robić ciekawa to książka skończyła się dla mnie w środku akcji, a nie wiem czy jest coś czego bardziej nie lubię w książkach jak otwarte zakończenie. Nie rozumiem zachwytów nad nią.

1 polowa nudna ale ma swoj urok, 2 polowa zrekompensowala

1 polowa nudna ale ma swoj urok, 2 polowa zrekompensowala

Na początku ciężko było mi czytać ze względu na styl pisania autorki - bardzo dużo dokładnych opisów miejsc, sytuacji i myśli głównej bohaterki (które obecnie można nazwać overthinkiem). Po czasie jednak, gdy historia nabrała trochę tempa, brnięcie w fabułę szło dużo prościej i szybciej. Mniej więcej w połowie książki byłam już bardzo mocno zaangażowana i nie chciałam jej odkładać bo każdy następny rozdział wydawał mi się coraz ciekawszy.
Samo rozwiązanie akcji i głównego wątku bardzo mi się podobało (wszystkie próby jego wcześniejszego odgadnięcia spaliły na panewce). Niestety mam zarzut co do zakończenia, dosłownego zakończenia bo do paru ostatnich zdań. Dla niektórych mogą być one interesujące i otwierające wiele możliwości do interpretacji. Zgadzam się z tym oczywiście, ale zdecydowanie chciałabym czegoś więcej.
Podsumowując polecam tą książkę, bo jest warta przeczytania!

Na początku ciężko było mi czytać ze względu na styl pisania autorki - bardzo dużo dokładnych opisów miejsc, sytuacji i myśli głównej bohaterki (które obecnie można nazwać overthinkiem). Po czasie jednak, gdy historia nabrała trochę tempa, brnięcie w fabułę szło dużo prościej i szybciej. Mniej więcej w połowie książki byłam już bardzo mocno zaangażowana i nie chciałam jej...

To jak głęboko wchodzimy w świat wewnętrzny bohaterki w tej powieści jest naprawdę niezwykłe, możemy "na własne oczy" zobaczyć jak nasze własne myśli mogą ukazywać nam zupełnie fałszywy obraz świata i zaślepiać. Wraz z kartami książki, dojrzewa jednak także nasza bohaterka, widać to nawet po narracji; początkowo przepełniona wyobrażeniami, fantazjami na temat tego, co inni myślą i mówią wraz z przyspieszeniem akcji staje się bardziej rzeczowa, konkretna i dojrzała. Bardzo ciekawym jest też ujrzenie środowiska angielskiej arystokracji z początku XX wieku "od podszewki", wraz z jego jasnymi i ciemnymi stronami. Książka to fuzja gatunków; od powieści psychologicznej, romansu po kryminał. Klasyka nie do pominięcia.

To jak głęboko wchodzimy w świat wewnętrzny bohaterki w tej powieści jest naprawdę niezwykłe, możemy "na własne oczy" zobaczyć jak nasze własne myśli mogą ukazywać nam zupełnie fałszywy obraz świata i zaślepiać. Wraz z kartami książki, dojrzewa jednak także nasza bohaterka, widać to nawet po narracji; początkowo przepełniona wyobrażeniami, fantazjami na temat tego, co inni...