Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę kojarzy mi się z "Wielką księgą uścisków".
PS Czy to książka o samotnym tacierzyństwie? Gdzie jest mama?!

Trochę kojarzy mi się z "Wielką księgą uścisków".
PS Czy to książka o samotnym tacierzyństwie? Gdzie jest mama?!

Nancy Mitford, ekscentryczna arystokratka, nieodrodna indywidualistka i typowo niesztampowa przedstawicielka własnego rodu, rozpoczęła swoją karierę literacką w dwudziestoleciu międzywojennym. Córka lady i lorda Freeman-Mitford, który później został drugim baronem Redesdale, jedna z sześciu sióstr - wyrazistych indywidualistek, wśród których znalazły się muzułmanka, faszystka, socjalistka, księżna Devonshire i szczęśliwa gospodyni domowa, Nancy dała się poznać jako silna osobowość i dama lekce sobie ważąca konwenanse i inne społeczne nonsensy. Edukowana prywatnie okazała się zdolną pisarką – samoukiem debiutując w wieku dwudziestu siedmiu lat jako powieściopisarka. Zanim wyszła za mąż za Petera Rodda wydała jeszcze drugą książkę. Opublikowała potem jeszcze kilka powieści, sztukę i cztery ważne biografie sławnych osób (m.in. Madame de Pompadour). Jako bystra obserwatorka władająca lekkim piórem Mitford garściami czerpała tematykę i wątki fabularne swoich dzieł z życia własnego i swojej nietuzinkowej rodziny.

Pogoń za miłością (tytuł oryginalny The Pursuit of Love) stanowi pierwszy tom trylogii opisującej dzieje angielskiej rodziny z klasy wyższej w okresie międzywojennym i podczas drugiej wojny światowej. Dzieło utrzymane w konwencji komediowej, a nawet parodystycznej porusza jednak także trudne tematy i zawiera wątki tragiczne – bombardowania wojenne i ich skutki czy nagłą śmierć. Wszystkie utwory tworzące trylogię łączy narracja pierwszoosobowa – opowieść snuje Fanny, która gdzieś na marginesie wspomina o ważnych wydarzeniach ze swojego życia, a całą swoja uwagę koncentruje na opisywaniu wydarzeń z życia swoich kuzynek: Luisy i Lindy Radlett, która stanowi główną bohaterkę powieści The Pursuit of Love oraz swojej przyjaciółki i dalekiej krewnej ze strony rodziny ojca Leopoldiny (Polly) Hampton (Love in a Cold Climate). W ostatnim tomie - Don't Tell Alfred – rozgrywającej się dwadzieścia lat później Fanny, już jako kobieta w średnim wieku, opowiada o własnym życiu i problemach.

Powieść czyta się lekko, z uśmiechem na ustach i z przyjemnością, którą pogłębia umiejętne wyławianie wątków biograficznych, słabo zakamuflowanych przez autorkę. Ekscentryczny wuj Matthew, Lord Alconleigh i patriarchalny tyran nosi znaczące podobieństwo do ojca pisarki, a lady Montdore z drugiej powieści bez wątpienia nosi cechy despotycznej i jednocześnie naiwnej matki rodu. Niektóre wydarzenia z życia Lindy przywodzą na myśl wyjątki z biografii samej Mitford, a paryski kochanek bohaterki Fabrice, książę de Sauveterre (pojawiający się w dwóch częściach trylogii) wzorowany był na Gaskonie Palewskim, znanym polityku i kobieciarzu, pochodzącym z rodziny francuskiej o polskich korzenaich, wieloletnim partnerze autorki, z którym związała się podczas wojny, będąc w długoletniej separacji z mężem, z którym formalnie rozwiodła się dopiero w 1957 roku. Palewski stał się miłością życia pisarki, co nie przeszkodziło mu, w trakcie trwania ich długoletniego związku, poślubić Helen-Violette de Talleyrand-Périgord, księżną de Sagan.

Książka, a dokładniej dwa pierwsze tomy trylogii zostały zaadaptowane przez BBC i WGBH Boston w 2001 roku na potrzeby małego ekranu pod wspólnym tytułem Love in a Cold Climate (Miłość w zimnym klimacie) w reżyserii Toma Hoopera. Autorką scenariusza adaptowanego jest Deborah Moggach. W filmie wystąpili m.in. Rosamund Pike i Alan Bates.

W Polsce powieść długo czekała na swój czas. W ubiegłym roku ukazała się wreszcie we wrześniu (71 lat po premierze angielskiej!) w przekładzie Aleksandry Ambros nakładem Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Wydawnictwo zapowiada w najbliższym czasie także polskie wydania kolejnych tomów Love in a Cold Climate i Don’t Tell Alfred. Miejmy nadzieję, że niepodrabialny styl autorki znajdzie także miłośników wśród czytelników polskich. W mojej ocenie klimat tej prozy lokuje się gdzieś pomiędzy stylem Collette a Dodie Smith i jej sztandarowego dzieła Zdobywam zamek. Czekam z ciekawością na pozostałe woluminy.

Nancy Mitford, ekscentryczna arystokratka, nieodrodna indywidualistka i typowo niesztampowa przedstawicielka własnego rodu, rozpoczęła swoją karierę literacką w dwudziestoleciu międzywojennym. Córka lady i lorda Freeman-Mitford, który później został drugim baronem Redesdale, jedna z sześciu sióstr - wyrazistych indywidualistek, wśród których znalazły się muzułmanka,...

;

;

Może i dowcipna, ale nie w moim typie poczucia humoru.

Polski wydawca skandalicznie naciągnął tytuł (tytuł oryginalny "90 classic books for people in a hurry" znaczy coś z przybliżeniu "90 klasycznych książek dla ludzi zabieganych" czyli nie ma tam nic o nieczytaniu ani wartościowaniu tych książek, nieprawdaż?).
Minusem jest anglocentryczna wizja literatury (62 książki z kręgu literatury anglosaskiej, 28 to "reszta świata").
Niespecjalne ilustracje (bohaterowie wszystkich wyglądają prawie identycznie).

Suche streszczenie zarzyna literaturę, ponieważ często ważniejsza od treści jest forma (język, ilustracje i inne takie) książki.
Efekt (w moim przypadku) - autor zniechęcił mnie do czytania niektórych powieści.

Chyba nie taki był zamiar autora (mam nadzieję!)?

Może i dowcipna, ale nie w moim typie poczucia humoru.

Polski wydawca skandalicznie naciągnął tytuł (tytuł oryginalny "90 classic books for people in a hurry" znaczy coś z przybliżeniu "90 klasycznych książek dla ludzi zabieganych" czyli nie ma tam nic o nieczytaniu ani wartościowaniu tych książek, nieprawdaż?).
Minusem jest anglocentryczna wizja literatury (62 książki z...