Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Bazar złych snów" to zbiór dwudziestu opowiadań Stephena Kinga, który miałam przyjemność odsłuchać w wersji audiobooka w interpretacji Rocha Siemianowskiego.

Opowiadania są moim zdaniem bardzo nierówne. Niektórych słuchałam z dużym zainteresowaniem (np. "UR", "Zielony bożek cierpienia", "Nekrologi"), inne strasznie mi się dłużyły i ciężko mi było przez nie przebrnąć (np. "Kościół z kości", "Billy Blokada", "Herman Wouk jeszcze żyje"). W każdym opowiadaniu czuć ten specyficzny, gawędziarski styl Stephena Kinga, więc jeśli jesteście fanami autora, zbiór z pewnością przypadnie wam do gustu.

Ogromnym plusem są komentarze autora, które poprzedzają każde opowiadanie. Dzięki nim poznajemy szerszy kontekst powstania opowiadań lub anegdotki z nimi związane.

"Bazar złych snów" to zbiór dwudziestu opowiadań Stephena Kinga, który miałam przyjemność odsłuchać w wersji audiobooka w interpretacji Rocha Siemianowskiego.

Opowiadania są moim zdaniem bardzo nierówne. Niektórych słuchałam z dużym zainteresowaniem (np. "UR", "Zielony bożek cierpienia", "Nekrologi"), inne strasznie mi się dłużyły i ciężko mi było przez nie przebrnąć (np....

Tytułem wstępu chciałabym uspokoić wszystkich, którzy tak jak ja są boidudkami i dla własnego zdrowia omijają horrory szerokim łukiem. Ja też przed sięgnięciem po tę książkę zachodziłam w głowę, czy jest ona bardzo straszna, czy nie. Odpowiedź brzmi: nie jest. Powieść miejscami przyprawia o dreszcze, ale nie jest aż tak straszna, żeby bać się w nocy iść do łazienki. Czym zatem jest ta książka, jeśli nie mrożącym krew w żyłach horrorem?

"Złamane dusze" to nowoczesna powieść gotycka pełną parą: morderstwo sprzed lat, zaginiona dziewczynka, mnóstwo tajemnic, a to wszystko na tle ponurej szkoły z internatem, którą nawiedza duch Mary Hand.

Historia opowiedziana jest w ciekawy, porywający sposób. Przerzucając strony powieści, czytelnik podróżuje w czasie, będąc naprzemiennie świadkiem wydarzeń z lat 50. i czasów obecnych.

Bohaterką 2014 roku jest Fiona, dziennikarka, która postanawia napisać artykuł o opuszczonej szkole Idlewild Hall. Tak się składa, że na jej terenie przed laty znaleziono ciało jej siostry. Równolegle poznajemy cztery przyjaciółki: Katie, Robertę, CeCe i Sonię, które uczęszczają do tej szkoły w roku 1950. Wszystkie te postacie są nietuzinkowe i dobrze przemyślane, co sprawiło, że szybko się do nich przywiązałam i chętnie czytałam zarówno historię Fiony, jak i dziewcząt z Idlewild Hall.

A Mary Hand? Cóż, to tylko wisienka na torcie, która dodaje powieści smaczku i tworzy mroczny, gotycki klimat. Ale ostrzegam! Ta książka jest tak porywająca, że zarwiesz dla niej niejedną noc.

Tytułem wstępu chciałabym uspokoić wszystkich, którzy tak jak ja są boidudkami i dla własnego zdrowia omijają horrory szerokim łukiem. Ja też przed sięgnięciem po tę książkę zachodziłam w głowę, czy jest ona bardzo straszna, czy nie. Odpowiedź brzmi: nie jest. Powieść miejscami przyprawia o dreszcze, ale nie jest aż tak straszna, żeby bać się w nocy iść do łazienki. Czym...