Doktor Jekyll i Pan Hyde

Klasyk. Przeczytałem pierwszy raz w życiu i nie żałuję.

Klasyk. Przeczytałem pierwszy raz w życiu i nie żałuję.

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawe opowiadania, które przypominają XIX-wieczne pierwowzory dzisiejszych legend miejskich.
„Doktor Jekyll i pan Hyde” opowiada o tajemniczej relacji między szanowanym doktorem, a pogardzanym złoczyńcą, której konkluzja jest zaskakująco pasująca do dzisiejszej epoki Internetu. Kto czytał, ten może zrozumie o czym mówię.
„Hiena cmentarna” jest jak krótka opowiastka na obozie przy ognisku, o ludziach kradnących zwłoki z cmentarza.
„Klub samobójców” to podzielona na trzy pomniejsze opowiadania historia tajnego stowarzyszenia, które "pomaga" swoim członkom zakończyć swój żywot. Myślę, że jest to najlepsza historia w tej książce.
„Diablik we flaszce” to opowiadanie o tajemniczej flaszce, w której znajduje się demon, który spełni twoje życzenie, ale po śmierci trafisz do piekła, jeśli nie sprzedasz flaszki za mniej, niż kupiłeś. Ciekawy koncept i do tego w ciekawej scenerii - na wyspach Pacyfiku.

Bardzo ciekawe opowiadania, które przypominają XIX-wieczne pierwowzory dzisiejszych legend miejskich.
„Doktor Jekyll i pan Hyde” opowiada o tajemniczej relacji między szanowanym doktorem, a pogardzanym złoczyńcą, której konkluzja jest zaskakująco pasująca do dzisiejszej epoki Internetu. Kto czytał, ten może zrozumie o czym mówię.
„Hiena cmentarna” jest jak krótka opowiastka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Większość to nuda bez żadnego zaskoczenia. Na koniec trochę refleksji i filozofii, ale nie rekompensuje to straty czasu.

Większość to nuda bez żadnego zaskoczenia. Na koniec trochę refleksji i filozofii, ale nie rekompensuje to straty czasu.

Pokaż mimo to

Zwięzła i zgrabnie napisana, a przy tym bardzo klimatyczna przypowieść. Wydaje mi się, że wciąż aktualna.

Zwięzła i zgrabnie napisana, a przy tym bardzo klimatyczna przypowieść. Wydaje mi się, że wciąż aktualna.

Pokaż mimo to

Ciekawa historia, akcja ładnie się rozwija ukazując nowe fakty. Wciąga i ciekawi ale nie w sposób że chce się biec dalej i zobaczyć szybciej, raczej umościć się wygodnie w fotelu i rozkoszować się rozwojem wydarzeń. Bardzo przyjemna lektura.

Ciekawa historia, akcja ładnie się rozwija ukazując nowe fakty. Wciąga i ciekawi ale nie w sposób że chce się biec dalej i zobaczyć szybciej, raczej umościć się wygodnie w fotelu i rozkoszować się rozwojem wydarzeń. Bardzo przyjemna lektura.

Pokaż mimo to

Opowieść jest na tyle dobrze znana że nie potrzebuje kolejnych komentarzy. Podtrzymuję tylko zachwyty nad treścią która z niej płynie

Opowieść jest na tyle dobrze znana że nie potrzebuje kolejnych komentarzy. Podtrzymuję tylko zachwyty nad treścią która z niej płynie

Pokaż mimo to

Dla tych wszystkich idiotów, którzy uważają, że człowiek może być tylko dobry lub tylko zły. Przeczytajcie.

Dla tych wszystkich idiotów, którzy uważają, że człowiek może być tylko dobry lub tylko zły. Przeczytajcie.

Pokaż mimo to

Na powieść można spojrzeć jak na studium chorobliwej hipokryzji. Nic dziwnego, że uznano ją za najlepszy przewodnik po epoce wiktoriańskiej. Były to bowiem w oczach niektórych historyków czasy podwójnej moralności, które charakteryzował konflikt między wypielęgnowanym publicznym wizerunkiem, a skrytymi myślami czy niecnymi uczynkami popełnianymi w tajemnicy. To też powieść o dualizmie ludzkiej natury. Tak się utarło, że Jekyll reprezentuje tkwiące w człowieku dobro, a Hyde - zło. Tak do końca nie jest. Jekyll jest co najmniej ambiwalentny. Jego historia to historia człowieka, który od początku zdawał sobie sprawę ze zła, które w nim tkwi i za pomocą nauki postanowił je wyodrębnić. Jeśli wierzyć Jekyllowi, pragnął poznać tajemnicę istnienia. Jeśli mu nie wierzyć, można podejrzewać, że chciał czynić zło tak, by nie nadszarpnąć swojej reputacji. Jest to bowiem epoka, w której reputacja jest wszystkim, a osobiste pragnienia- niczym.

Na powieść można spojrzeć jak na studium chorobliwej hipokryzji. Nic dziwnego, że uznano ją za najlepszy przewodnik po epoce wiktoriańskiej. Były to bowiem w oczach niektórych historyków czasy podwójnej moralności, które charakteryzował konflikt między wypielęgnowanym publicznym wizerunkiem, a skrytymi myślami czy niecnymi uczynkami popełnianymi w tajemnicy. To też powieść...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,Gdyby każda z moich dwóch natur mogła zamieszkać w niezależnym ciele — myślałem sobie — życie uwolniłoby się od tego, co jest nie do zniesienia. Człowiek zły szedłby własną drogą nie dręczony wyrzutami sumienia szlachetniejszego bliźniaka. Dobry kroczyłby prostą ścieżką cnoty i radował się zacnymi uczynkami nie cierpiąc i nie pokutując za grzechy nierozdzielnej z nim występnej cząstki. Przekleństwo ludzkości polega więc na tym, że dwie sprzeczne natury są ze sobą na wieki złączone, że w otchłani dręczonego sumienia muszą toczyć tragiczne, nie kończące się boje."

Człowiek to istota złożona, składająca się z różnych czynników, definiujących jego osobowość. Posiada również zestaw masek w swoich zbiorach, które przywdziewa na prawdziwą twarz w zależności od wymaganej sytuacji i ściąga dopiero, kiedy jest już sam ze sobą. Czasami pojawiają się te kuszące myśli, sugerujące żeby chociaż raz skończyć z tą maskaradą, pozbywając się tych wewnętrznych blokad moralnych, żeby pokazać swoje nieznane oblicze światu. Tylko, że kiedy damy się porwać tej cudownej beztroskiej chwili wolności, spadają na nas niewyobrażalne konsekwencje naszego zatracenia. W końcu każdy z nas jest swego rodzaju doktorem Jekyll'em, który ma własnego pana Hyde'a, uwięzionego za tymi wszystkimi hamulcami bezpieczeństwa.
Bardzo lubię czytać takie klimatyczne powieści grozy, szczególnie kiedy akcja dzieje się w moim ulubionym okresie, czyli w XIX-wiecznej Anglii, pośród ponurej scenerii Londynu. Mimo iż książka nie jest zbyt długa, autor serwuje nam ciekawie rozbudowaną tajemnicę, która ma zaskakujący przebieg i satysfakcjonujące rozwinięcie zagadki na samym końcu. Cały czas coś się działo, nie było takiego momentu, w którym bym się nudziła. Podobały mi się te wszystkie integracje i dociekania protagonisty z jego najbliższym otoczeniem, kiedy starał się poskładać wszystkie elementy układanki w spójną całość. Warto też wspomnieć o pięknych w swojej prostocie opisach miasta, które przewijały się chociażby podczas spacerów bohatera. W takich powieściach niezwykle mnie cieszy, kiedy krajobraz oddaje ducha epoki, a nie jest tylko zwykłym tłem fabularnym.
Jeśli chodzi zaś o główny wątek, czyli doktora Jekylla i pana Hyde'a, niezwykle uraczyła mnie konwencja autora na osobne przedstawienie tych postaci, zaczynając od tej negatywnej strony medalu. Zestawiając początek i zapiski lekarza, były takie chwile, kiedy zachowanie tego złego, nie wydawało mi się wynaturzone, tylko zwyczajnie ludzkie, ale takie przeświadczenie szybko mijało, kiedy nasz bohater przechodził do czynów. Równie fascynująca była obserwacja całego procesu wewnętrznej przemiany pozytywnej postaci-czyli doktora Jekylla, który świadomie z początku niepewnie, a potem z szaleńczym zapałem, wręcz dawał się ponosić uwolnionym żądzą, pełen beztroski myśląc, że wszystko ujdzie mu na sucho, a tymczasem kiedy zawisła nad nim groźba śmierci, ze strachem uświadomił sobie-z resztą za późno, czym tak naprawdę się stał. Ta końcówka książki była naprawdę mocna, pełna dreszczyku emocji.
Podsumowując, ,,Doktor Jekyll i pan Hyde" to świetna lektura, rozbudzająca wyobraźnie i skłaniająca do refleksji. W końcu to by nie chciał ponieść się chwili, żeby zrzucić własną twarz i stać się na moment kimś innym? Tak czy inaczej, cieszę się, że udało mi się zaliczyć kolejny klasyk na swojej liście.

,,Gdyby każda z moich dwóch natur mogła zamieszkać w niezależnym ciele — myślałem sobie — życie uwolniłoby się od tego, co jest nie do zniesienia. Człowiek zły szedłby własną drogą nie dręczony wyrzutami sumienia szlachetniejszego bliźniaka. Dobry kroczyłby prostą ścieżką cnoty i radował się zacnymi uczynkami nie cierpiąc i nie pokutując za grzechy nierozdzielnej z nim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeczytana, na półce:)

Przeczytana, na półce:)

Pokaż mimo to