Najlepsze. Zawsze najlepszy Poe. Polecam przed snem 👌🏼😁🫣

Najlepsze. Zawsze najlepszy Poe. Polecam przed snem 👌🏼😁🫣

Świetne. Nawet czcionka nie przeszkadza. W dobrym, wybranym przekładzie. Idealna przed snem.

Świetne. Nawet czcionka nie przeszkadza. W dobrym, wybranym przekładzie. Idealna przed snem.

Otoczony cieniem grozy i tajemnicy, zanurkowałem w świat Edgara Allana Poe, odkrywając arcydzieło "Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze". 📖 Poe, mistrz mrocznej prozy, ponownie udowadnia, dlaczego jego nazwisko stało się synonimem niepokoju i fascynującej opowieści. To dzieło to prawdziwe kompendium tego, co najlepsze w twórczości tego mistrza grozy. A każde z opowiadań jest warte uwagi.

Ta książka to podróż przez mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, gdzie miłość splata się ze śmiercią, a tajemnice ukazują się w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Dla miłośników klasyki i tajemnicy ta książka to prawdziwa uczta, a dla tych, którzy jeszcze nie mieli okazji poznać twórczości Poe, jest to doskonałe wejście w świat jednego z najwybitniejszych mistrzów literatury gotyckiej. 🌑

Warto także zaznaczyć, że jedno z opowiadań, "Morderstwo przy Rue Morgue", to pionierska opowieść Edgara Allana Poe, która zainaugurowała gatunek kryminału. Pisarz w tym opowiadaniu stworzył postać detektywa - C. Auguste Dupina, który stał się później pierwowzorem słynnej postaci Sherlocka Holmesa. 🕵️‍♂️

Wspaniałe ilustracje, starannie przygotowane wydanie i doskonałe tłumaczenie dodają jeszcze jednego wymiaru do tej już świetnej książki. Każda strona staje się dziełem sztuki, a ilustracje, jakby ożywione z głębin wyobraźni Poe, wplatają się w tekst, tworząc niepowtarzalny klimat. 🖌️📚

Otoczony cieniem grozy i tajemnicy, zanurkowałem w świat Edgara Allana Poe, odkrywając arcydzieło "Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze". 📖 Poe, mistrz mrocznej prozy, ponownie udowadnia, dlaczego jego nazwisko stało się synonimem niepokoju i fascynującej opowieści. To dzieło to prawdziwe kompendium tego, co najlepsze w twórczości tego mistrza grozy. A każde z...

Klasyka. Niełatwa, ale warto sięgnąć.

Klasyka. Niełatwa, ale warto sięgnąć.

Ten potężny zbiór opowiadań okazał się być dla mnie niemałym wyzwaniem. Czy było warto?

To najpiękniejsza rzecz, jaką mogłam sobie zrobić w tym roku!

Niepowtarzalny styl, doskonałe tłumaczenia, bogactwo wyobraźni autora karmiły moją duszę przez kilka miesięcy. Niejednokrotnie wzruszały, zachwycały i zadziwiały mnie mniejsze i większe opowiadania pana Poe.
Nie wszystko mój umysł wchłonął z łatwością. Na niektóre opowiadania byłam głucha i przez niektóre przeszłam wyłącznie siłą woli.

"Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze" to świetny punkt wyjścia do dzieł innych wybitnych autorów, chociażby Lovecrafta. Po krótkiej przerwie na współczesne małe co nieco z lubością wrócę do mroków i tajemnic umysłów XIX-XX wieku.

P.S.: Nie mogę przemilczeć cudownych ilustracji oprawiających treść książki. Razem tworzą niezwykłą całość. Kocham!

Ten potężny zbiór opowiadań okazał się być dla mnie niemałym wyzwaniem. Czy było warto?

To najpiękniejsza rzecz, jaką mogłam sobie zrobić w tym roku!

Niepowtarzalny styl, doskonałe tłumaczenia, bogactwo wyobraźni autora karmiły moją duszę przez kilka miesięcy. Niejednokrotnie wzruszały, zachwycały i zadziwiały mnie mniejsze i większe opowiadania pana Poe.
Nie wszystko...

Generalnie dobry zbiór opowiadań ALE nie wszystkie opowiadania są ciekawe. Piękne wydanie, okładka to mistrzostwo, ilustracje też. Na pewno choćby z tego powodu warto mieć na półce.
Znajdziemy tu oczywiście opowiadania niesamowite/grozy, ale co może być dla niektórych zaskoczeniem także opowiadania kryminalne, z wątkiem miłosnym chociaż nietypowe bo o umierających kobietach (Poe uważał że piękna umierająca kobieta to najbardziej poetycki temat jaki istnieje),przygodowe/podróżnicze lub inne.
Poe zdecydowanie przekonał mnie swoim pięknym językiem i stylem. Podobały mi się elementy rozważań filozoficznych o ludzkiej naturze np. w "Biesie przewrotności" i kolejnych po tym albo w trylogii o detektywie Dupinie. Btw do detektywa Dupina to on był pierwszy a cały świat poznał Sherlocka Holmesa który momentami zdaje się kopią jeden do jeden.
W zbiorze mamy chyba wszystkie najciekawsze opowiadania Edgara Allana Poe ale też trochę opowiadań nudnych.


Według mnie wygląda to tak
Opowiadania rewelacyjne:
Berenice, Morella, Ligeja, Eleonora, Bies przewrotności, Czarny kot, serce oskarżycielem, William Wilson, Beczka Amontillado, Studnia i wahadło, Zagłada Domu Usherów, Przedwczesny pogrzeb, Prawdziwy opis wypadku z P.Waldemarem, Złoty żuk, Zabójstwo przy rue Morgue, Skradziony list, Człowiek tłumu, Rękopis znaleziony w butli, Opowieść Artura Gordona Pyma z Nantucket,

Opowiadania średnie: Metzengerstein, Żabi skoczek, Owalny portret, Przedwczesny pogrzeb, Rozmowa Monosa z Uną, Rozmowa Eirosa z Charmionem, Sfinks, Okulary, Anioł dziwnych przypadków, Tajemnica Marii Roget, Tyś nim jest!, W bezdni Maelstromu, Niezrównana przygoda niejakiego Hansa Pfalla, Kariera literacka JWP Fintiflucha Boba

Opowiadania nudne jak flaki z olejem:
Król Mór, Tysięczna i druga opowieść Szeherezady, Bujda balonowa, zaesowanie agapitu

Jak widać nie jest tak źle, większość warto było przeczytać a nierówny poziom to przypadłość zbiorów opowiadań ogólnie. Najdłuższe opowiadanie które właściwie jest już powieścią na 150 stron to "Opowieść Artura Gordona Pyma". Tutaj właśnie też częsta przypadłość u Poe, dałem do rewelacyjnych ale opisy techniczne statków lub strony opisów ryb wywołują ziewanie i konieczność użycia siły woli do dalszego czytania. Akurat w Opowieści Gordona spotkałem się z opinią że Poe wprowadził te opisy żeby czytelnik nie zauważył stopniowego przechodzenia z powieści realistycznej w niesamowitość i podróż do nieskończoności. No ciekawe ale nie wiem czy to autor miał na myśli, może kiedyś jak nie było internetu to te opisy tak nie nudziły a teraz mamy rozwalony system dopaminy w mózgu. W tej powieści jest też jednak dużo momentów bardzo ciekawych jak kanibalizm, walka z głodem i żywiołem itd.
Opowiadaniem najbardziej przekrojowym które jest jakby streszczeniem stylu Poego to jest "Zagłada Domu Usherów".
Długo można by pisać, polecam przeczytać po kolei cały zbiór a najbardziej polecam opowiadania które zaklasyfikowałem do rewelacyjnych. Fajne odświeżenie od współczesnej literatury takie zanurzenie w stylu gotyckim.

Generalnie dobry zbiór opowiadań ALE nie wszystkie opowiadania są ciekawe. Piękne wydanie, okładka to mistrzostwo, ilustracje też. Na pewno choćby z tego powodu warto mieć na półce.
Znajdziemy tu oczywiście opowiadania niesamowite/grozy, ale co może być dla niektórych zaskoczeniem także opowiadania kryminalne, z wątkiem miłosnym chociaż nietypowe bo o umierających...

Nawet przez chwilę nie zawahałam się z oceną. Wszystko, co najlepsze od Poego można znaleźć w tym obszernym zbiorze. Każde opowiadanie jest warte uwagi. Poruszający styl literacki, specyficzne budowanie napięcia i przede wszystkim motywy przewodnie. Zarzucono Poemu, że powielał często te same tematy, co często można zauważyć w jego miłosnych opowiadaniach. Być może jest to po części prawda, ale nie sądzę, żeby to wynikało z braku pomysłu czy literackiego zasiedzenia.

Widać było, że pewne emocje czy stany ludzkiej egzystencji go po prostu fascynowały, więc je na swój oryginalny sposób przerabiał. To, że był w tym niezwykle utalentowany, nie ulega nawet najmniejszej wątpliwości. Większość opowiadań ma niemal kultowy status. Poe stworzył w swoich pracach niezwykłą ponurą, nierzadko klaustrofobiczną i nasyconą tęsknym smutkiem atmosferę. To nie tyczy się jedynie świata, którego przedstawiał, ale przede wszystkim ludzkiej psychiki. Żadne czarne emocje czy lęki nie są dla niego trudne do ukazania. Ba, prawie zawsze udaje mu się wciągnąć w swój świat czytelnika.

Im starsza jestem, tym lepiej odnajduję się w czarnym romantyzmie Poego. Nie jestem wyobcowana w swoich odczuciach. Mnóstwo osób zainspirowało się w końcu jego prozatorską twórczością… i nie mam na myśli jedynie horrory. Z tego gatunku był najbardziej znany, ale potrafił skonstruować również trzymające w napięciu historie przygodowe, eksperymentował z fantastyką naukową, a popularne kryminały, które znamy i uwielbiamy, być może wcale by nie powstały, gdyby nie jego skromne opowiadania z C. Augustem Dupinem. Można więc go uznać za wszechstronnego pomysłodawcę, a jego dzieła nie przyćmiewają inspiracji późniejszych twórców. Warto zauważyć, że jego prace powstawały w trudnych wydawniczo warunkach. Często musiał się dostosować do czytelników, a mimo tego utrzymywał tak wysoki poziom. Naprawdę warto sięgnąć po tę książkę i poświęcić dla niej te kilka tygodni.

Nawet przez chwilę nie zawahałam się z oceną. Wszystko, co najlepsze od Poego można znaleźć w tym obszernym zbiorze. Każde opowiadanie jest warte uwagi. Poruszający styl literacki, specyficzne budowanie napięcia i przede wszystkim motywy przewodnie. Zarzucono Poemu, że powielał często te same tematy, co często można zauważyć w jego miłosnych opowiadaniach. Być może jest to...

mam dosc mieszane uczucia do tego zbioru, czesc opowiadan naprawde mi sie podobala, czesc kwiecista ale w sumie to o niczym. ale i tak uwazam, ze warto bylo przeczytac

mam dosc mieszane uczucia do tego zbioru, czesc opowiadan naprawde mi sie podobala, czesc kwiecista ale w sumie to o niczym. ale i tak uwazam, ze warto bylo przeczytac

Najlepszy autor w historii horroru. Nawet nie zapraszam do dyskusji. Handlujcie z tym!

Najlepszy autor w historii horroru. Nawet nie zapraszam do dyskusji. Handlujcie z tym!

Bardzo ładne wydanie, natomiast sama treść - to nie dla mnie, mroczne i przygnębiające.

Bardzo ładne wydanie, natomiast sama treść - to nie dla mnie, mroczne i przygnębiające.