Moja ulubiona powieść Joego Hilla.

Moja ulubiona powieść Joego Hilla.

Trauma, dramat zakochanego mężczyzny, żądza zemsty. Przemiana.
Upiory są w każdym z nas.

Trauma, dramat zakochanego mężczyzny, żądza zemsty. Przemiana.
Upiory są w każdym z nas.

Autor wywala się ze wszystkich najlepszych kart na początku powieści, a potem historia się rozłazi. Jest przyzwoicie, aczkolwiek po tak spektakularnym wstępie liczyłem na coś więcej.

Autor wywala się ze wszystkich najlepszych kart na początku powieści, a potem historia się rozłazi. Jest przyzwoicie, aczkolwiek po tak spektakularnym wstępie liczyłem na coś więcej.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem, które uważam za bardzo udane. Syn mistrza grozy bardzo mi przypasował swoim stylem, który jest bardzo podobny do pióra ojca. To dobrze, bo jeżeli S. King odłoży kiedyś maszynę do pisania do futerału to cała nadzieja w J. Hill`u.
Jeżeli chodzi o samą powieść to zapewniła mi pełną rozrywkę. Mamy tutaj wątki sci-fi (fantasy),thrillera, obyczajowe, polityczne, grozy i romansu. Opowieść na długo pozostaje w pamięci. Moim zdaniem dobrze, że wcześniej poznajemy sprawcę morderstwa, później na kartach książki poznajemy jego historię i motywy, które nimi kierowały. Co się stało z głównym bohaterem możemy sobie dopowiedzieć własną wyobraźnią. Trafiony wątek na samym końcu książki, w sytuacji kiedy chyba najbardziej dobre postacie (mające najmniej grzechów na sumieniu) z powieści spotykają się i być może spędzą resztę życia razem. Dobrze koniec mojego grafomaństwa. Polecam! P.S. Czekam na kolejną powieść autora tj. "NOS4A2" ale czytać będę bliżej gwiazdki dla samego klimatu opowieści.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem, które uważam za bardzo udane. Syn mistrza grozy bardzo mi przypasował swoim stylem, który jest bardzo podobny do pióra ojca. To dobrze, bo jeżeli S. King odłoży kiedyś maszynę do pisania do futerału to cała nadzieja w J. Hill`u.
Jeżeli chodzi o samą powieść to zapewniła mi pełną rozrywkę. Mamy tutaj wątki sci-fi (fantasy),thrillera,...

Naprawdę świetna! Coś całkiem nie w moim stylu. Coś, co pochłonęło mnie niesamowicie. Coś, co uświadomiło mi piękne zróżnicowanie literatury. Po prostu polecam :)

Naprawdę świetna! Coś całkiem nie w moim stylu. Coś, co pochłonęło mnie niesamowicie. Coś, co uświadomiło mi piękne zróżnicowanie literatury. Po prostu polecam :)

Spodobała mi się o wiele bardziej niż na początku przypuszczałem. Mam małe doświadczenie z pisarstwem Joe Hill-a i nie jest ono za dobre, ale tutaj się pozytywnie zaskoczyłem a książka mi przypadła do gustu. Historia ma kilka nie doskonałości a główny bohater średnio daje się lubić ale mimo to książka i tak warta przeczytania.

Spodobała mi się o wiele bardziej niż na początku przypuszczałem. Mam małe doświadczenie z pisarstwem Joe Hill-a i nie jest ono za dobre, ale tutaj się pozytywnie zaskoczyłem a książka mi przypadła do gustu. Historia ma kilka nie doskonałości a główny bohater średnio daje się lubić ale mimo to książka i tak warta przeczytania.

Ciekawe przedstawienie zemsty. Książka ma dobre tempo jednak pod koniec się nieco nudzi. Zdecydowanie za szybko zostało przedsawione rozwiązanie historii.

Ciekawe przedstawienie zemsty. Książka ma dobre tempo jednak pod koniec się nieco nudzi. Zdecydowanie za szybko zostało przedsawione rozwiązanie historii.

Ignatius Perrish, budzi się pewnego ranka na silnym kacu. Czuje wewnętrznie że w nocy narobił strasznych głupstw, ale niczego nie pamięta. Wchodzi do łazienki i spostrzega w lustrze, że jego głowa wzbogaciła się o nowe szczegóły anatomiczne; na czole wyrosły mu rogi. Ig szybko zdaje sobie sprawę, że mają one niezwykłą właściwość. Ktokolwiek je zauważy, zaraz zdradza mu swoje najbardziej skrywane sekrety i pragnienia. On sam dotykając innego człowieka poznaje jego myśli i wspomnienia.
Rok wcześniej dziewczyna Perrisha została brutalnie zgwałcona i zamordowana, co doprowadziło go na skraj załamania nerwowego. Czy pojawienie się rogów i towarzyszących im mocy pomoże Igowi wrócić do równowagi i odkryć kto zabił jego ukochaną? Czy to jednak przekleństwo i symbol wiecznego potępienia?

Sięgając po "Rogi" Joego Hilla liczyłam na sporą dawkę horrorowych klimatów. Czy je otrzymałam? Niestety nie. Czy w związku z tym czuję rozczarowanie? Też nie.
"Rogi" to wbrew pozorom niezwykle wzruszający dramat. Młody mężczyzna w nagły sposób traci miłość swojego życia. W dodatku sam jest uznawany za winnego morderstwa, mimo iż nie istnieją na to żadne dowody. W oczach społeczności, sąsiadów, a nawet rodziców Ignatius Perrish jest mordercą. Czarę goryczy dopełnia jeszcze zdrada jedynego przyjaciela. To wszystko składa się na bardzo smutny obraz, przy którym powolna przemiana głównego bohatera w rogatego demona staje się aspektem pozytywnym.
W całej tej historii tylko dwie rzeczy nie bardzo mi się podobały. Po pierwsze: brak wyjaśnienia co sprawiło, że Igowi wyrosły rogi, po drugie: co się właściwie z nim stało na końcu. Poza tym książka jest naprawdę wspaniała. Serdecznie polecam!!

Ignatius Perrish, budzi się pewnego ranka na silnym kacu. Czuje wewnętrznie że w nocy narobił strasznych głupstw, ale niczego nie pamięta. Wchodzi do łazienki i spostrzega w lustrze, że jego głowa wzbogaciła się o nowe szczegóły anatomiczne; na czole wyrosły mu rogi. Ig szybko zdaje sobie sprawę, że mają one niezwykłą właściwość. Ktokolwiek je zauważy, zaraz zdradza mu...

Po prostu kocham tę książkę. Czytałem ją już kilka razy. Historia mocna i oryginalna, a zakończenie genialne. Rewelacja!

Po prostu kocham tę książkę. Czytałem ją już kilka razy. Historia mocna i oryginalna, a zakończenie genialne. Rewelacja!

To moja pierwsza styczność z synem Kinga i na pewno nie ostatnia. Książkę się czyta bardzo dobrze, jest napisana ciekawym i barwnym językiem. Dialogi interesujące jak i czasem śmieszne. Historia sama w sobie dobrze pomyślana, to taki miks wielu gatunków. Bohaterownie są z krwi i kośći, nie bezbarwni statyści. Widać że Hill kocha dawne czasy, lata młodości, w sumie jak tatuś. Mocno polecam.

To moja pierwsza styczność z synem Kinga i na pewno nie ostatnia. Książkę się czyta bardzo dobrze, jest napisana ciekawym i barwnym językiem. Dialogi interesujące jak i czasem śmieszne. Historia sama w sobie dobrze pomyślana, to taki miks wielu gatunków. Bohaterownie są z krwi i kośći, nie bezbarwni statyści. Widać że Hill kocha dawne czasy, lata młodości, w sumie jak...