Złamane dusze

Bardzo dobrze się czytało. Ciekawa historia. Polecam :)

Bardzo dobrze się czytało. Ciekawa historia. Polecam :)

Pokaż mimo to

Książka niewątpliwie wciąga. Mamy tu dwa czasy plus wątek paranormalny, który odczytuję też jako metaforę traum i wewnętrznych borykań bohaterów. Osobiście bardzo lubię historie z dawnych pensjonatów, więc czytałam z chęcią. Powieść otula tajemniczy klimat, zagadka kryminalna to dodatkowy plus. Chociaż jej rozwiązanie nieco mnie rozczarowało - to znaczy sposób podania. Zrobiłabym z tej opowieści nieco opaślejszą pozycję, by rozwinąć co poniektóre wątki (np. historyczny), bo czasem migawki przeszłości mi nie wystarczały. Mam zatem lekkie poczucie niedosytu (włączając w to końcówkę rozwikłania zagadki). Ogólnie pewne sprawy bym rozwinęła, ale nie ja jestem autorką, hehe. Jednakowoż - książka mnie wciągnęła, czytało się ją nad wyraz szybko. Nieśmiały wątek ptaków dodaje klimatu.

Książka niewątpliwie wciąga. Mamy tu dwa czasy plus wątek paranormalny, który odczytuję też jako metaforę traum i wewnętrznych borykań bohaterów. Osobiście bardzo lubię historie z dawnych pensjonatów, więc czytałam z chęcią. Powieść otula tajemniczy klimat, zagadka kryminalna to dodatkowy plus. Chociaż jej rozwiązanie nieco mnie rozczarowało - to znaczy sposób podania....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dlaczego ktoś zaliczył ‘Złamane dusze’ do horrorów? – pojęcia nie mam. Dla mnie to klasyczny kryminał z elementami, które chyba miały wywoływać u czytelnika dreszcze, ale u mnie takowych nie wywołały i jak dla mnie są całkowicie niepotrzebne. Być może nie dostałam jeszcze w swoje ręce porządnego horroru albo chociaż thrillera, ale czytanie powieści grozy albo oglądanie horrorów zwykle wywołuje u mnie śmiech. Elementem, który w ‘Złamanych duszach’ budzi u mnie największą zgrozę jest okładka.
Książkę przeczytałam dosyć szybko – zawdzięczam to gigantycznym korkom przed świętem 1 listopada, ale akcja była na tyle ciekawa, że nie było konieczności zmuszać się do czytania – byłam ciekawa rozwiązania zagadki. Losy czterech dziewczyn opisane w rozdziałach poświęconych wydarzeniom z 1950 roku były wciągające, ale chyba bardziej interesowało mnie tło społeczne i zwyczaje panujące w szkole niż wątek kryminalny.
Rozdziały, które pokazują wydarzenia z roku 2014 są OK, ale nie jest to dla mnie żadne arcydzieło i dziwi mnie nominacja do Książki Roku. Bohaterowie z ‘rozdziałów współczesnych’ niby budzą sympatię (niektórzy), ale jacyś tacy nijacy. Często podczas czytania książek miewam wrażenie, że jestem w stanie zaprzyjaźnić się z bohaterami, a tutaj niczego takiego nie odczułam.
Daję 6 gwiazdek, bo książkę czyta się dobrze, ale nie jest to nic więcej niż typowy kryminał.

Dlaczego ktoś zaliczył ‘Złamane dusze’ do horrorów? – pojęcia nie mam. Dla mnie to klasyczny kryminał z elementami, które chyba miały wywoływać u czytelnika dreszcze, ale u mnie takowych nie wywołały i jak dla mnie są całkowicie niepotrzebne. Być może nie dostałam jeszcze w swoje ręce porządnego horroru albo chociaż thrillera, ale czytanie powieści grozy albo oglądanie ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

historia jest w moim stylu: tajemnicze, nawiedzone miejsce, opowieść bez rozlewu krwi, sensowna intryga, niesamowity klimat i co bardzo lubię - dwie płaszczyzny czasowe, które powoli, z każdą stroną, się "zazębiają". Warto!

historia jest w moim stylu: tajemnicze, nawiedzone miejsce, opowieść bez rozlewu krwi, sensowna intryga, niesamowity klimat i co bardzo lubię - dwie płaszczyzny czasowe, które powoli, z każdą stroną, się "zazębiają". Warto!

Pokaż mimo to

Książka ma w sobie niewiele horroru, dreszczyk jest dodany jako smaczek, cymesik. Jest to piękna opowieść o sile przyjaźni, determinacji, wytrwałości i ludzkiej niegodziwości. Czyta się ją bardzo dobrze, historia wciąga i nie nudzi.

Książka ma w sobie niewiele horroru, dreszczyk jest dodany jako smaczek, cymesik. Jest to piękna opowieść o sile przyjaźni, determinacji, wytrwałości i ludzkiej niegodziwości. Czyta się ją bardzo dobrze, historia wciąga i nie nudzi.

Pokaż mimo to

Super, z elementami horroru, ale nie infantylna, tylko dalej mocny kryminał.

Super, z elementami horroru, ale nie infantylna, tylko dalej mocny kryminał.

Pokaż mimo to

Dawno tak swietnie napisanej ksiazki nie czytalam;) Historie sie przeplatana miedzy latami tak,ze czlowiek sie czuje jak w podrozy w czasoprzestrzeni;) jestem podekscytowana i zarazem smutna, ze juz ja skonczylam;) bede szukac podobnych;)

Dawno tak swietnie napisanej ksiazki nie czytalam;) Historie sie przeplatana miedzy latami tak,ze czlowiek sie czuje jak w podrozy w czasoprzestrzeni;) jestem podekscytowana i zarazem smutna, ze juz ja skonczylam;) bede szukac podobnych;)

Pokaż mimo to

Jestem pod wrażeniem. W końcu kawał porządnie napisanej książki, aż miło było zanurzyć się w lekturze. Ciekawa, przyjemnie mrożąca krew w żyłach, hipnotyzująca, z wątkiem paranormalnym w tle.
„ Mary Hand nieżywa, ziemia już ją skrywa. Przyjaciółką cię nazywa. Nie pozwól jej wejść!”

Jestem pod wrażeniem. W końcu kawał porządnie napisanej książki, aż miło było zanurzyć się w lekturze. Ciekawa, przyjemnie mrożąca krew w żyłach, hipnotyzująca, z wątkiem paranormalnym w tle.
„ Mary Hand nieżywa, ziemia już ją skrywa. Przyjaciółką cię nazywa. Nie pozwól jej wejść!”

Pokaż mimo to

całkiem przyjemna i lekka pozycja :)

całkiem przyjemna i lekka pozycja :)

Pokaż mimo to

Z książką miałam mały problem na początku, a mianowicie- język. Trudno było przyzwyczaić mi się do stylu pisania autorki, przy czym warto zaznaczyć, że nie był on zły- po prostu inny od tych, z którymi ostatnio miałam do czynienia. Niemniej jednak, po kilku stronach i oswojeniu się, uświadomiłam sobie, że mam przed sobą mocno intrygującą i wciągającą powieść. Dreszczyk emocji i ciekawość towarzyszyły mi niemal od pierwszej do ostatniej strony.
Autorka porusza trudne tematy- ból po stracie bliskiej osoby, wyobcowanie, odrzucenie, losy kobiet i dzieci w trakcie wojny, a także coś dla fanów sił nadprzyrodzonych- duchy. Książka nie jest zatem wesoła, czyta się ją z pewnym smutkiem, a także (w moim przypadku) szacunkiem i współczuciem dla niektórych bohaterów. Na końcu w mojej głowie zrodziła się także przykra myśl- jak wiele dusz zostało złamanych na przestrzeni lat z powodu braku zrozumienia i cierpliwości, ignorancji oraz chorobliwych działań na rzecz ratowania własnego "dobrego imienia".
"Złamane dusze" to naprawdę dobra i mądra książka, która daje do myślenia. Doskonale przemyślana i dopracowana, co uwidacznia się w szczególnie w połączeniu obecnych wydarzeń z tymi z przeszłości.

Z książką miałam mały problem na początku, a mianowicie- język. Trudno było przyzwyczaić mi się do stylu pisania autorki, przy czym warto zaznaczyć, że nie był on zły- po prostu inny od tych, z którymi ostatnio miałam do czynienia. Niemniej jednak, po kilku stronach i oswojeniu się, uświadomiłam sobie, że mam przed sobą mocno intrygującą i wciągającą powieść. Dreszczyk...

więcej

mniej

Pokaż mimo to