Cmętarz zwieżąt

Kingowi, królowi horrorów, z jakiegoś powodu najlepiej zdają się wychodzić niehorrory - socjologiczne Pod Kopułą, fascynujące Dallas itd. Smętarz jest pierwszym jego horrorem, który mi się naprawdę podobał. Do bólu amerykańska powieść, z Halloween, Świętem Dziękczynienia i indiańskimi tajemnicami, świetnie opowiedziana, bez kiczu, wciągająca i klimatyczna.

Kingowi, królowi horrorów, z jakiegoś powodu najlepiej zdają się wychodzić niehorrory - socjologiczne Pod Kopułą, fascynujące Dallas itd. Smętarz jest pierwszym jego horrorem, który mi się naprawdę podobał. Do bólu amerykańska powieść, z Halloween, Świętem Dziękczynienia i indiańskimi tajemnicami, świetnie opowiedziana, bez kiczu, wciągająca i klimatyczna.

Jest to moja pierwsza styczność z Kingiem i raczej ostatnia. Czytało się całkiem dobrze ale 3/4 książki to opis życia rodziny Creed, takie w sumie nudy aby zżyć się z bohaterami i poczuć ten dreszczyk na końcu, bo akcja dzieje się niestety pod sam koniec. Czy było strasznie? Może trochę gdy doszłam do finału i akurat czytałam w nocy, a tak to szału nie ma.
Obejrzałam także film (ten nowszy) ileż oni pozmieniali, szkoda ale rozumiem, że ciężko byłoby co nieco przedstawić.

To mój pierwszy horror i mam nadzieje, że następny będzie lepszym wyborem, chociaż i tak za styl oceniam dosyć wysoko.

Jest to moja pierwsza styczność z Kingiem i raczej ostatnia. Czytało się całkiem dobrze ale 3/4 książki to opis życia rodziny Creed, takie w sumie nudy aby zżyć się z bohaterami i poczuć ten dreszczyk na końcu, bo akcja dzieje się niestety pod sam koniec. Czy było strasznie? Może trochę gdy doszłam do finału i akurat czytałam w nocy, a tak to szału nie ma.
Obejrzałam także...

Chciałam ją przeczytać już jako 14-latka i uważam, że to byłoby o wiele za wcześnie. Po "Przebudzeniu" zrobiła na mnie największe wrażenie jako horror Stephena Kinga. W końcówce, tak paraliżująca, że nie doczytałam ostatnich stron!

Chciałam ją przeczytać już jako 14-latka i uważam, że to byłoby o wiele za wcześnie. Po "Przebudzeniu" zrobiła na mnie największe wrażenie jako horror Stephena Kinga. W końcówce, tak paraliżująca, że nie doczytałam ostatnich stron!

Książki nie ocenię, ponieważ po prostu jej nie dokończyłam.
Dotarłam do strony 324 i uznałam, że nie dam rady. Nie czułam grozy do tego momentu, ale z każdą kolejną stroną czułam jakbym nabierała okropnej, gęstej ropy w usta. Po pierwszych 100 stronach myślałam, że dam radę bo spodziewałam się kilku wydarzeń, które nastąpiły, ale teraz mam dość. Ta książka wryła mi się w podświadomość i prawdopodobnie tam już zostanie w zakładce "Pod żadnym pozorem nie otwierać". Wielu może sądzić, że przesadzam i proszę bardzo, ale ja się więcej tego nie tykam.
Myślę, że najgorsze jest to, że nie miałam ciarek, których się spodziewałam, nie było tego znaku ostrzegawczego. Zamiast tego powoli obrastały mnie pnącza, które w sekundę zamieniły się w drut kolczasty.

Książki nie ocenię, ponieważ po prostu jej nie dokończyłam.
Dotarłam do strony 324 i uznałam, że nie dam rady. Nie czułam grozy do tego momentu, ale z każdą kolejną stroną czułam jakbym nabierała okropnej, gęstej ropy w usta. Po pierwszych 100 stronach myślałam, że dam radę bo spodziewałam się kilku wydarzeń, które nastąpiły, ale teraz mam dość. Ta książka wryła mi się w...

Według mnie najlepsza książka autora, zakończenie zwaliło mnie z nóg, pozostawiło pole do wyobraźni, które jeszcze długo mnie trzymało. Świetna, przeczytam jeszcze nie raz :)

Według mnie najlepsza książka autora, zakończenie zwaliło mnie z nóg, pozostawiło pole do wyobraźni, które jeszcze długo mnie trzymało. Świetna, przeczytam jeszcze nie raz :)

Książka bardzo ciekawa warto ją przeczytać

Książka bardzo ciekawa warto ją przeczytać

Druga część książki była dobra, wciągająca ale nie zaskakująca. Pierwsza trochę mi się ciągnęła, myślałam że będę się męczyła z lekturą miesiąc. Na szczęście autor ostatecznie przyspieszył i jakoś to poszło.

Druga część książki była dobra, wciągająca ale nie zaskakująca. Pierwsza trochę mi się ciągnęła, myślałam że będę się męczyła z lekturą miesiąc. Na szczęście autor ostatecznie przyspieszył i jakoś to poszło.

Jestem pod wrażeniem, jak szybko czyta się tę książkę. Ona po prostu idzie jak po maśle, wszystko jest takie wyważone jeśli chodzi o ilość opisów, dialogów, przemyśleń. To jest zresztą wielką zaleta autora - on nie przynudza, jest dobry w swoim zawodzie. Podobnie charakterystyczne jest skupienie się na bohaterach i ich historiach, pozostawiając w tle wątek horroru. Jeśli natomiast chodzi o sam horror - przez całą książkę towarzyszyło mi uczucie niepokoju, natomiast nie bałam się. To plus. Uważam, że końcówka już jest przesadzona, wolałabym zostawić to uczucie tajemnicy, które jednak w ostatnich stronach zniknęło - tutaj ten horror już nie ukrywa się za zasłoną a pokazuje twarz i jednak opcja za firanką mi bardziej odpowiada.

Jestem pod wrażeniem, jak szybko czyta się tę książkę. Ona po prostu idzie jak po maśle, wszystko jest takie wyważone jeśli chodzi o ilość opisów, dialogów, przemyśleń. To jest zresztą wielką zaleta autora - on nie przynudza, jest dobry w swoim zawodzie. Podobnie charakterystyczne jest skupienie się na bohaterach i ich historiach, pozostawiając w tle wątek horroru. Jeśli...

W wakacyjnym okienku przeznaczonym na literaturę, przyszła pora na coś w stylu grozy. A jeśli mowa o opowieściach z dreszczykiem, to uznaną i sprawdzoną marką jest oczywiście Stephen King-człowiek, na którym można polegać jak na zdrowych nawykach.
”Smętarz dla zwierzaków” odgrzebuje silne, ludzkie emocje kojarzone z traumą spowodowaną śmiercią bliskiej osoby i próbą pogodzenia się ze stratą. Lęk przed śmiercią to zjawisko głęboko zakorzenione w ludzkiej psychice, coś przeciwko czemu chciałoby się zaprotestować, złamać ten szyderczy traktat i utrzeć nosa przeznaczeniu.
King majsterkuje z tymi uczuciami, po mistrzowsku wykreował swoich bohaterów i ubrał ich w płaszczyk najzwyklejszej, rodzinnej codzienności. Fabuła początkowo jest stonowana, malutkimi kroczkami wkrada się niepokój a termometr napięcia stopniowo pokazuje coraz wyższą temperaturę. King umiejętnie podmienia również nastrój panujący przez pewien czas podczas zawiązywania się akcji. Jak niewiele potrzeba, aby harmonijną idyllę spowiły czarne chmury ? Co jesteśmy w stanie zrobić, aby odzyskać to co utracone ? Twórca powieści grozy ma na te pytania odpowiedzi i wprowadza dla nich swój własny, mroczny jak zwykle scenariusz.

W wakacyjnym okienku przeznaczonym na literaturę, przyszła pora na coś w stylu grozy. A jeśli mowa o opowieściach z dreszczykiem, to uznaną i sprawdzoną marką jest oczywiście Stephen King-człowiek, na którym można polegać jak na zdrowych nawykach.
”Smętarz dla zwierzaków” odgrzebuje silne, ludzkie emocje kojarzone z traumą spowodowaną śmiercią bliskiej osoby i próbą...

Życie, śmierć i miłość. Ile jest się w stanie zrobić dla tych, których się kocha?
Mimo świadomości, że śmierć jest lepsza, niż życie dzięki mocy cmętarza, doktor chowa tam tych, których kocha, ale odeszli. Do ostatnich stron książki ma nadzieję, że wrócą tacy, jakimi byli przed śmiercią.
Kot, syn, żona.

Życie, śmierć i miłość. Ile jest się w stanie zrobić dla tych, których się kocha?
Mimo świadomości, że śmierć jest lepsza, niż życie dzięki mocy cmętarza, doktor chowa tam tych, których kocha, ale odeszli. Do ostatnich stron książki ma nadzieję, że wrócą tacy, jakimi byli przed śmiercią.
Kot, syn, żona.