Magia krwawi

Ależ rozpęd - fabularny... i mój, z czytaniem. Tej serii się nie czyta, ją się wsysa nosem. I działanie ma podobnie narkotyczne. Żeby tylko ktoś jak robił redakcję się przyłożył, to byłoby świetnie.

Ależ rozpęd - fabularny... i mój, z czytaniem. Tej serii się nie czyta, ją się wsysa nosem. I działanie ma podobnie narkotyczne. Żeby tylko ktoś jak robił redakcję się przyłożył, to byłoby świetnie.

Pokaż mimo to

Powrót do Kate po latach uświadomił mi, jak bardzo te wszystkie książki są wypełnione akcją. Tam dosłownie ciągle coś się dzieje, do tego stopnia, że główna bohaterka ma chwilę odpoczynku chyba jedynie przygotowując się do głównego starcia.
Bardzo lubię postać Erry i aż szkoda, że nie mogła chociaż jeszcze jednej książki dostać - jakkolwiek lubię Hugh, to jednak wymieniłabym go w mgnieniu oka na Errę. To zresztą jest mniej więcej ten tom, gdzie wątki zaczynają się zacieśniać - Kate schodzi się z Curranem, pojawia się rodzina Kate, Zakon idzie w odstawkę.
To też jest jedna z tych rzeczy, które lubię w tej serii - nie ma rozpaczliwego trzymania się status quo. Owszem, Kate małymi kroczkami idzie w kierunku konfrontacji ze swoim ojcem, ale po drodze zahaczy jeszcze o Zakon, Gromadę, Julie, Currana i parę innych zmieniających życie rzeczy, które pojawią się w następnych częściach. Aż się nie mogę ich doczekać.

Powrót do Kate po latach uświadomił mi, jak bardzo te wszystkie książki są wypełnione akcją. Tam dosłownie ciągle coś się dzieje, do tego stopnia, że główna bohaterka ma chwilę odpoczynku chyba jedynie przygotowując się do głównego starcia.
Bardzo lubię postać Erry i aż szkoda, że nie mogła chociaż jeszcze jednej książki dostać - jakkolwiek lubię Hugh, to jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rodziny się nie wybiera to powiedzenie jest bardzo trafne w tej części Kate aby ocalić miasto i przyjaciół musi zmierzyć się z ciotką, która jest niszczycielką miast.

Rodziny się nie wybiera to powiedzenie jest bardzo trafne w tej części Kate aby ocalić miasto i przyjaciół musi zmierzyć się z ciotką, która jest niszczycielką miast.

Pokaż mimo to

Coraz lepiej :) Nie mogę się doczekać czytania kolejnych części ale chyba powoli muszę zacząć dawkować przyjemność .

Coraz lepiej :) Nie mogę się doczekać czytania kolejnych części ale chyba powoli muszę zacząć dawkować przyjemność .

Pokaż mimo to

Różne bywają duety. Mamy z nimi do czynienia w każdym gatunku. Niektóre pary lubimy, inne nam nie odpowiadają, jeszcze inne irytują lub ich słodkość nas mdli. Para Kate i Curran jest inna. Wcale nie idealna, powiem więcej, wydaje się, że nadal jest więcej „przeciw” niż „za” ich związkiem. Ale w tym takim niedopasowaniu, który zauważają niemal wszyscy prócz nich samych, są niemal idealni. Ona niezależna, wolna, podążająca za sprawiedliwością, za przeciwstawieniem się złu, szafująca swoim życiem, szalona i bardzo oddana. On jako Władca Bestii, odpowiedzialny, stanowczy, próbujący połączyć zadania Władcy z ludzkimi odruchami w stosunku do przyjaciół, pracowników, osób na których mu zależy.
Szalona część, która w relacjach bohaterów musiała skończyć się dokładnie tak, jak się skończyła. Pomysły na pokazanie kto w tym związku jest większym lichem i z kim należy się liczyć. Potem finał, a potem końcówka, po której nikt nie może mieć wątpliwości co jest najważniejsze dla Currana, a co dla Kate. I tak, dobrze pamiętać o tej części podczas lektury części 6 kiedy spora część z nas ma ochotę walnąć jego Wielkość po głowie. A potem jeszcze raz. I tak do skutku.
To kolejna po Magia uderza część świetnie napisana. Bardzo szybka fabularnie, znakomicie łącząca elementy fabuły związane z napaścią na Atlantę ze sferą obyczajową bohaterów. Końcówka książki bardzo wiele zmienia w życiu bohaterów i jednocześnie pokazuje na jak wielkie ustępstwa jest w stanie pójść każde z nich. Wprowadzenie do historii rodziny Kate wzmacnia zainteresowanie jej przeszłością, tym z czym będzie musiała zmierzyć się z przeszłością. Znakomity pudel, Andrea i jej związek, kontakty z Gildią, Zakonem, to wszystko, ale i wiele innych spraw, sprawiają, że Magia krwawi czyta się praktycznie sama, a my tylko przekładamy kartki.
Polecam. Bardzo polecam.

Różne bywają duety. Mamy z nimi do czynienia w każdym gatunku. Niektóre pary lubimy, inne nam nie odpowiadają, jeszcze inne irytują lub ich słodkość nas mdli. Para Kate i Curran jest inna. Wcale nie idealna, powiem więcej, wydaje się, że nadal jest więcej „przeciw” niż „za” ich związkiem. Ale w tym takim niedopasowaniu, który zauważają niemal wszyscy prócz nich samych, są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jakie to było świetne! Pamiętam jak zaczynałam przygodę i pierwsze dwie części były w porządku ale jakoś mnie nie zachwyciły, ale inni mówili "czytaj dalej!" i tak od trzeciej części przepadłam! Polecam!

Jakie to było świetne! Pamiętam jak zaczynałam przygodę i pierwsze dwie części były w porządku ale jakoś mnie nie zachwyciły, ale inni mówili "czytaj dalej!" i tak od trzeciej części przepadłam! Polecam!

Pokaż mimo to

Jak na razie najlepszy tom ze wszystkich, nie tylko ze względu na naszą ukochaną parkę, ale i na głównego antagonistę :D W tym tomie jest ogień... ;)

Jak na razie najlepszy tom ze wszystkich, nie tylko ze względu na naszą ukochaną parkę, ale i na głównego antagonistę :D W tym tomie jest ogień... ;)

Pokaż mimo to

Akcja się rozwija, wciąga , a książka wręcz wprawia w zniecierpliwienie; jak poradzi sobie Kate z "kochaną cioteczką", ze swoją przystojną bestią :)
Czyta się jednym tchem i przyjemnie widzieć , jak nasza Kate radzi sobie ze zmiennokształtnymi.
Czasami te wszystkie legendy mnie irytują, ale to one nadają nam wymiar tego świata.

Akcja się rozwija, wciąga , a książka wręcz wprawia w zniecierpliwienie; jak poradzi sobie Kate z "kochaną cioteczką", ze swoją przystojną bestią :)
Czyta się jednym tchem i przyjemnie widzieć , jak nasza Kate radzi sobie ze zmiennokształtnymi.
Czasami te wszystkie legendy mnie irytują, ale to one nadają nam wymiar tego świata.

Pokaż mimo to

Nie wiem czy ktoś pamięta czasy kiedy nauczyciele kazali nam przechodzić przez Lema, miałam 11 lat. I co może dziewczynka w moim wieku pomyśleć o Pilocie Pirxie? Nie powiem wam, ale o stokroć wolałabym zgłębić się w Kate Daniels.

Nie wiem czy ktoś pamięta czasy kiedy nauczyciele kazali nam przechodzić przez Lema, miałam 11 lat. I co może dziewczynka w moim wieku pomyśleć o Pilocie Pirxie? Nie powiem wam, ale o stokroć wolałabym zgłębić się w Kate Daniels.

Pokaż mimo to

Pierwszy raz przeczytałam tego typu literaturę. Lekki, prosty, ale przyjemny cykl i z przyjemnością sięgałam po kolejne tomy. Czyta się płynnie, zaskakuje też, łączy mitologiczne i magiczne postaci z różnych kultur. Polecam

Pierwszy raz przeczytałam tego typu literaturę. Lekki, prosty, ale przyjemny cykl i z przyjemnością sięgałam po kolejne tomy. Czyta się płynnie, zaskakuje też, łączy mitologiczne i magiczne postaci z różnych kultur. Polecam

Pokaż mimo to