Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka i opracowana z pomysłem książka na leniwy wieczór. Zabawna i momentami rozczulająca swoją naiwnością, której tutaj zdecydowanie nie brakuje.

Sporo absurdalnych sytuacji, więc osoby nastawione na dokładną analizę zdarzeń będą raczej zawiedzione.. Bawiłam się generalnie dosyć dobrze, chociaż całość miała lepsze i gorsze momenty, momentami nudziłam się przy dłuższych opisach albo dialogach, bo nie jest to na tyle rozbudowana fabuła, żeby chcieć skupiać się na szczegółach.

Lekka i opracowana z pomysłem książka na leniwy wieczór. Zabawna i momentami rozczulająca swoją naiwnością, której tutaj zdecydowanie nie brakuje.

Sporo absurdalnych sytuacji, więc osoby nastawione na dokładną analizę zdarzeń będą raczej zawiedzione.. Bawiłam się generalnie dosyć dobrze, chociaż całość miała lepsze i gorsze momenty, momentami nudziłam się przy dłuższych...

Cudna historia, do której mam ogromną słabość, zresztą jak do całej twórczości pani Anety Jadowskiej. To moja strefa komfortu, zawsze czuję się w zbudowanych przez autorkę światach spokojnie i bezpiecznie. Świetna lektura na jesienny wieczór. Pełna dziecięcej radości, spokoju i ciepła, które od razu poprawia nastrój i rozgrzewa serce.

Czytałam trzeci tom z przyjemnością i faktycznie trochę smutno, że to już koniec. Chociaż w tej części fabuła wydawała mi się troszkę mniej ciekawa niż w dwóch poprzednich, nie zburzyło to ogólnego wrażenia o tej książce. Za mało było dla mnie cyrku dziadka, pana Sylwestra i członków ich trupy, których poznaliśmy wcześniej, a za dużo samodzielnych działań rodzeństwa. Najbardziej podobały mi się sceny w rozdzieleniu, gdzie zarówno Franek jak i Finka byli zdani tylko na siebie.

W tej części skupiamy się wokół innych tematów, odchodzących od przygód cyrku, bo pojawia się nowa lokalizacja zdominowana przez wątek Halloween. Fabuła jest dynamiczna, dużo się dzieje, także tego złego, co nie zdarza się rzadko w literaturze dziecięcej. Podobało mi się pokazanie, że każde działanie ma swoje konsekwencje, również te złe. Świetnym zabiegiem było również przemycenie w bardzo nienachalny sposób ważnych społecznie treści, takich jak uczciwość czy opieka nad dziećmi i ich wsparcie psychiczne itp. Nie były one zaprezentowane w sposób schematyczny, lecz subtelny, a mimo tego moim zdaniem odniosły zamierzony skutek.

Zdecydowanie mogę polecić lekturę dla młodszego i starszego czytelnika. Na długo zostaje w pamięci, a pozwala też rozjaśnić ponury jesienny wieczór.

Cudna historia, do której mam ogromną słabość, zresztą jak do całej twórczości pani Anety Jadowskiej. To moja strefa komfortu, zawsze czuję się w zbudowanych przez autorkę światach spokojnie i bezpiecznie. Świetna lektura na jesienny wieczór. Pełna dziecięcej radości, spokoju i ciepła, które od razu poprawia nastrój i rozgrzewa serce.

Czytałam trzeci tom z przyjemnością i...

Zdecydowanie najlepsza część i pozytywne zakończenie całej trylogii. Bawiłam się doskonale, chociaż faktycznie nie ma w tym kryminale niczego, czego nie można spotkać w innych książkach, więc oryginalnością nie przekona ona raczej do siebie czytelnika. Nie zmienia to faktu, że fabułę opracowano dość ciekawie, a to w połączeniu z wyrazistymi bohaterami tworzy całkiem interesującą całość, a czytelnik raczej nie pożałuje lektury. Z każdym kolejnym tomem podobała mi się coraz bardziej.

Bohaterowie zbudowani są mocno schematycznie, zwłaszcza komisarz policji, chociaż nie można im odmówić wyraźności ich sylwetek. Niestety wszystko to już było, więc lekko otyły mieszkający z matką, ale jednocześnie sprytny i przewidywalny policjant, idący w parze z szalenie inteligentną, ale zaburzoną społecznie dziewczyną, nie będą stanowić dla czytelnika żadnej niespodzianki. Plusem jest moim zdaniem staranne opisanie tła fabuły, a w trzecim tomie na tyle zżyłam się już z bohaterami, że coraz mocniej kibicowałam ich poczynaniom.

W tej części czytelnik poznaje całą historię Antonii razem z wytłumaczeniem szczegółów jej treningu i wykorzystywania umiejętności. Dodano też sporo o jej życiu rodzinnym i przeszłości, a to pozwoliło bardziej wczuć się w towarzyszące bohaterce emocje i rozterki. Wszystko staje się jasne i zakończenie mocno mnie zaskoczyło w jednym zakresie, w drugim może trochę mniej ale nadal nie wytypowałabym takiego obrotu spraw, więc tutaj nie przewidziałam rozwiązania w całości.

W tej części lektor również czyta znacznie lepiej, nie ma takiej wpadki jak w pierwszym tomie i części drugiego, więc można zdecydowanie zapoznać się z historią w formie audiobooka.

Zdecydowanie najlepsza część i pozytywne zakończenie całej trylogii. Bawiłam się doskonale, chociaż faktycznie nie ma w tym kryminale niczego, czego nie można spotkać w innych książkach, więc oryginalnością nie przekona ona raczej do siebie czytelnika. Nie zmienia to faktu, że fabułę opracowano dość ciekawie, a to w połączeniu z wyrazistymi bohaterami tworzy całkiem...