Magia krwawi

Rodziny się nie wybiera to powiedzenie jest bardzo trafne w tej części Kate aby ocalić miasto i przyjaciół musi zmierzyć się z ciotką, która jest niszczycielką miast.

Rodziny się nie wybiera to powiedzenie jest bardzo trafne w tej części Kate aby ocalić miasto i przyjaciół musi zmierzyć się z ciotką, która jest niszczycielką miast.

Pokaż mimo to

Coraz lepiej :) Nie mogę się doczekać czytania kolejnych części ale chyba powoli muszę zacząć dawkować przyjemność .

Coraz lepiej :) Nie mogę się doczekać czytania kolejnych części ale chyba powoli muszę zacząć dawkować przyjemność .

Pokaż mimo to

Różne bywają duety. Mamy z nimi do czynienia w każdym gatunku. Niektóre pary lubimy, inne nam nie odpowiadają, jeszcze inne irytują lub ich słodkość nas mdli. Para Kate i Curran jest inna. Wcale nie idealna, powiem więcej, wydaje się, że nadal jest więcej „przeciw” niż „za” ich związkiem. Ale w tym takim niedopasowaniu, który zauważają niemal wszyscy prócz nich samych, są niemal idealni. Ona niezależna, wolna, podążająca za sprawiedliwością, za przeciwstawieniem się złu, szafująca swoim życiem, szalona i bardzo oddana. On jako Władca Bestii, odpowiedzialny, stanowczy, próbujący połączyć zadania Władcy z ludzkimi odruchami w stosunku do przyjaciół, pracowników, osób na których mu zależy.
Szalona część, która w relacjach bohaterów musiała skończyć się dokładnie tak, jak się skończyła. Pomysły na pokazanie kto w tym związku jest większym lichem i z kim należy się liczyć. Potem finał, a potem końcówka, po której nikt nie może mieć wątpliwości co jest najważniejsze dla Currana, a co dla Kate. I tak, dobrze pamiętać o tej części podczas lektury części 6 kiedy spora część z nas ma ochotę walnąć jego Wielkość po głowie. A potem jeszcze raz. I tak do skutku.
To kolejna po Magia uderza część świetnie napisana. Bardzo szybka fabularnie, znakomicie łącząca elementy fabuły związane z napaścią na Atlantę ze sferą obyczajową bohaterów. Końcówka książki bardzo wiele zmienia w życiu bohaterów i jednocześnie pokazuje na jak wielkie ustępstwa jest w stanie pójść każde z nich. Wprowadzenie do historii rodziny Kate wzmacnia zainteresowanie jej przeszłością, tym z czym będzie musiała zmierzyć się z przeszłością. Znakomity pudel, Andrea i jej związek, kontakty z Gildią, Zakonem, to wszystko, ale i wiele innych spraw, sprawiają, że Magia krwawi czyta się praktycznie sama, a my tylko przekładamy kartki.
Polecam. Bardzo polecam.

Różne bywają duety. Mamy z nimi do czynienia w każdym gatunku. Niektóre pary lubimy, inne nam nie odpowiadają, jeszcze inne irytują lub ich słodkość nas mdli. Para Kate i Curran jest inna. Wcale nie idealna, powiem więcej, wydaje się, że nadal jest więcej „przeciw” niż „za” ich związkiem. Ale w tym takim niedopasowaniu, który zauważają niemal wszyscy prócz nich samych, są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jakie to było świetne! Pamiętam jak zaczynałam przygodę i pierwsze dwie części były w porządku ale jakoś mnie nie zachwyciły, ale inni mówili "czytaj dalej!" i tak od trzeciej części przepadłam! Polecam!

Jakie to było świetne! Pamiętam jak zaczynałam przygodę i pierwsze dwie części były w porządku ale jakoś mnie nie zachwyciły, ale inni mówili "czytaj dalej!" i tak od trzeciej części przepadłam! Polecam!

Pokaż mimo to

Jak na razie najlepszy tom ze wszystkich, nie tylko ze względu na naszą ukochaną parkę, ale i na głównego antagonistę :D W tym tomie jest ogień... ;)

Jak na razie najlepszy tom ze wszystkich, nie tylko ze względu na naszą ukochaną parkę, ale i na głównego antagonistę :D W tym tomie jest ogień... ;)

Pokaż mimo to

Akcja się rozwija, wciąga , a książka wręcz wprawia w zniecierpliwienie; jak poradzi sobie Kate z "kochaną cioteczką", ze swoją przystojną bestią :)
Czyta się jednym tchem i przyjemnie widzieć , jak nasza Kate radzi sobie ze zmiennokształtnymi.
Czasami te wszystkie legendy mnie irytują, ale to one nadają nam wymiar tego świata.

Akcja się rozwija, wciąga , a książka wręcz wprawia w zniecierpliwienie; jak poradzi sobie Kate z "kochaną cioteczką", ze swoją przystojną bestią :)
Czyta się jednym tchem i przyjemnie widzieć , jak nasza Kate radzi sobie ze zmiennokształtnymi.
Czasami te wszystkie legendy mnie irytują, ale to one nadają nam wymiar tego świata.

Pokaż mimo to

Nie wiem czy ktoś pamięta czasy kiedy nauczyciele kazali nam przechodzić przez Lema, miałam 11 lat. I co może dziewczynka w moim wieku pomyśleć o Pilocie Pirxie? Nie powiem wam, ale o stokroć wolałabym zgłębić się w Kate Daniels.

Nie wiem czy ktoś pamięta czasy kiedy nauczyciele kazali nam przechodzić przez Lema, miałam 11 lat. I co może dziewczynka w moim wieku pomyśleć o Pilocie Pirxie? Nie powiem wam, ale o stokroć wolałabym zgłębić się w Kate Daniels.

Pokaż mimo to

Pierwszy raz przeczytałam tego typu literaturę. Lekki, prosty, ale przyjemny cykl i z przyjemnością sięgałam po kolejne tomy. Czyta się płynnie, zaskakuje też, łączy mitologiczne i magiczne postaci z różnych kultur. Polecam

Pierwszy raz przeczytałam tego typu literaturę. Lekki, prosty, ale przyjemny cykl i z przyjemnością sięgałam po kolejne tomy. Czyta się płynnie, zaskakuje też, łączy mitologiczne i magiczne postaci z różnych kultur. Polecam

Pokaż mimo to

Czytam kolejną część cyklu „Kate Daniels”, autorstwa małżeńskiej dwójki pisarzy piszących po kryptonimem Ilona Andrews. Kate Daniels, główna bohaterka ponownie bierze swój miecz Zabójcę oraz równie zabójczą moc magiczną i rusza do akcji, bo przecież wątpliwości w tej materii dają same tytuły książek z tej serii, że magia jest niebezpieczna i może zbierać obficie krwawe żniwo. Istnieje jednak konieczność, żeby magowie czy to w Zakonie czy innych instytucjach, także państwowych prowadzili swoją działalność. Jak wyglądają ulice np. Atlanty rozpisywać się za wiele nie trzeba bo przy okazji poprzednich części już to uczyniłem. Było pisane, że po ulicach Atlanty biegają wszelkie wampirze krwopijcy, nekromanci, bestie z gromady, dobrze jak ma się szczęście i jest bestia w ludzkiej postaci, ale jak bestia zmienia się w zwierzę, bo przypadkiem wpadnie w furię to jest ciekawie. Oczywiście typowo ludzkie gangi też są, które dysponują bronią wszelaką i kto wie, to zapewne jeszcze powstanie w inwencji twórczej autorów, też mają w swoich szeregach osobistości dysponujące magia. Do tego wybuchy magii, z którymi ludzie próbują sobie jakoś radzić, odbudowując np. wieżowce zabezpieczone magiczne itp. W tej części jest mowa o epidemiach starych jak świat i tych nowych, którymi nosicielami są wszelkiej maści zmutowane elementy, uzupełnienie wszelkich możliwych mitologicznych bestiariuszy, a tylko czort jeden wie jak u nich z dbałością o zdrowie, wizyty u lekarzy, konsumpcja medykamentów, stosowanie właściwych diet itp. Podsumowując tą zapewne niekompletną wyliczankę jest cholernie niebezpiecznie dlatego takie osobowości jak Kate Daniels legalnie paradują po ulicach miasta z wielkim, acz ponoć stosunkowo lekkim, mieczem, ładując się w przeróżne kabały, zdrowo wymachując tym przyrządem służącym do ranienia i zabijania innych.

W tej części Kate już na początku weszła w oko cyklonu. Padło podejrzenie, że jest źródło Mary, jakiejś nowej śmiertelnej epidemii. Wiadomo, że do zarażenia doszło w raczej podłej spelunie, a o gościach tego typu lokali wiadomo co nieco goście lubią zdrowo wypić, a będąc pod wpływem alkoholu lubią robić rozróby. Kate dostaje zlecenie, spacyfikowanie zagrożenia, czyli opanowanie choroby, poprzez zastosowanie kwarantanny, i zbadanie kto jest nosicielem. Czyli krótko mówiąc trzeba narwanych pijaczków zamknąć na jakiś czas w knajpie. Dzieje się.

Dalej oczywiście też jest bardzo ciekawie. Oczywiście nie mogło zabraknąć o przygodach natury emocjonalnej Kate. Jak wiemy Kate i Curran władca bestii mają się ku sobie. Tak też dosyć romantycznie przygoda Kate z królem lwem się skończyła. No ale jak to w życiu bywa, ich drogi się rozeszły, ponoć to Curran miał problemy z wiernością i dał sobie spokój z główną bohaterką. Cokolwiek było na pewno było to ciekawe i niesamowicie żywiołowe, bo on i ona to niesamowity żywioł. Oczywiście jedno z większych miast USA i tak jest za małe, żeby drogi Kate i Currana, chociażby na drodze służbowej się nie krzyżowały. Czy będą szanse na powroty, czy jednak autorzy obalą amerykański trend literacki i filmowy, że wszystko się happy endem musi kończyć. Oczywiście wszystko na to wskazuje odpowiedzi czytelnik szybko nie pozna, bo kolejne części są wciąż wydawane i trwa nadal pisarski proces twórczy.

Książka, choć teoretycznie nie jest to jakaś wybitna literatura, jest to proza raczej lekka i przyjemna, to jednak warto po nią sięgać, bo po prostu to są dobre książki, widać, że są pisane z pasją przez autorów. Polecam.

Czytam kolejną część cyklu „Kate Daniels”, autorstwa małżeńskiej dwójki pisarzy piszących po kryptonimem Ilona Andrews. Kate Daniels, główna bohaterka ponownie bierze swój miecz Zabójcę oraz równie zabójczą moc magiczną i rusza do akcji, bo przecież wątpliwości w tej materii dają same tytuły książek z tej serii, że magia jest niebezpieczna i może zbierać obficie krwawe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak na razie najlepsza część. Jak na razie najciekawszy antagonista. Akcja goni akcję. Nie ma czasu na złapanie głębszego oddechu. Bohaterowie są w ciągłym zagrożeniu. No i mamy więcej Currana!

Jak na razie najlepsza część. Jak na razie najciekawszy antagonista. Akcja goni akcję. Nie ma czasu na złapanie głębszego oddechu. Bohaterowie są w ciągłym zagrożeniu. No i mamy więcej Currana!

Pokaż mimo to