Wiedźma opiekunka

Niby ciekawie się zapowiada, niby więcej postaci i ras, a jakoś tak bajkowo - z bajek dla dzieci - się robi. I już.
Żeby przeczytać - da się. Żeby da się wciągnąć - nie sądzę.

Niby ciekawie się zapowiada, niby więcej postaci i ras, a jakoś tak bajkowo - z bajek dla dzieci - się robi. I już.
Żeby przeczytać - da się. Żeby da się wciągnąć - nie sądzę.

Pokaż mimo to

Pochłonęłam migiem. Książka idealna pod mój gust. Bohaterka niegłupia, choć nieco narwana, bohater intrygujący, postaci poboczne równie ciekawe i ważne, co te główne. Dla fanów lekkiej fantastyki.

Pochłonęłam migiem. Książka idealna pod mój gust. Bohaterka niegłupia, choć nieco narwana, bohater intrygujący, postaci poboczne równie ciekawe i ważne, co te główne. Dla fanów lekkiej fantastyki.

Pokaż mimo to

Moja ukochana wiedźma Wolha Redna. Cóż mogę rzec, na końcu byłam bliska płaczu. Jest to kawał porządnej przygodowej, babskiej fantastyki, która czerpie garściami ze słowiańskiego folkloru. Nie wiem czy są osoby, które nie polubiły jej przygód albo chociaż raz nie zaśmiały się podczas czytania. Ja ciągle się śmiałam. Jest to świat, który bardzo lubię odwiedzać i spędzać czas z jego bohaterami. Przede mną jeszcze Wiedźma: Naczelna wydana nakładem Fabryki Słów i inne przygody w tym świecie już za sprawą wydawnictwa Papierowy Księżyc. Nie ma się tu nad czym rozwodzić tą serię się po prostu kocha. Oczywiście są jeszcze inne słowiańskie DwO (damy w opresji) pokroju Wolhy np. Flossia Naren stworzona przez Kirę Izmajłową, Ola Lacha stworzona przez Aleksandrę Rudą, Olga stworzona przez Oksanę Pankiejewą, Rey-line stworzona przez Walerię Komarową oraz Vimca stworzona przez Alexandrę Pavelkovą. Czas ruszać w dalsze przygody.

Moja ukochana wiedźma Wolha Redna. Cóż mogę rzec, na końcu byłam bliska płaczu. Jest to kawał porządnej przygodowej, babskiej fantastyki, która czerpie garściami ze słowiańskiego folkloru. Nie wiem czy są osoby, które nie polubiły jej przygód albo chociaż raz nie zaśmiały się podczas czytania. Ja ciągle się śmiałam. Jest to świat, który bardzo lubię odwiedzać i spędzać czas...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam nadzieję, że będzie więcej Lena i byłam bardzo rozczarowana jego "niedoborem" w tym tomie. Przez pierwszą połowę książki trochę się męczyłam i dopiero wprowadzenie postaci Rolara sprawiło, że znów zaczęłam czytać z przyjemnością. Pierwszej połowie przyznaję pięć gwiazdek, drugiej siedem. Zakończenie zachęca do sięgnięcia po następny tom.

Miałam nadzieję, że będzie więcej Lena i byłam bardzo rozczarowana jego "niedoborem" w tym tomie. Przez pierwszą połowę książki trochę się męczyłam i dopiero wprowadzenie postaci Rolara sprawiło, że znów zaczęłam czytać z przyjemnością. Pierwszej połowie przyznaję pięć gwiazdek, drugiej siedem. Zakończenie zachęca do sięgnięcia po następny tom.

Pokaż mimo to

Książka wpadła mi w ręce przypadkowo, żałuję tylko iż zaczęłam niejako od środka serii . Wspaniała, wciągająca akcja, w sumie lekka i przyjemna . Polecam wszystkim lubiącym smoki, strzygi i inne stwory.

Książka wpadła mi w ręce przypadkowo, żałuję tylko iż zaczęłam niejako od środka serii . Wspaniała, wciągająca akcja, w sumie lekka i przyjemna . Polecam wszystkim lubiącym smoki, strzygi i inne stwory.

Pokaż mimo to

Jak ja się wyczekałam na tę kontynuację.... Mam na myśli na wydanie po polsku, właśnie sprawdziłam 3 lata minęły między Zawodem wiedźmą a Opiekunką....

Jak ja się wyczekałam na tę kontynuację.... Mam na myśli na wydanie po polsku, właśnie sprawdziłam 3 lata minęły między Zawodem wiedźmą a Opiekunką....

Pokaż mimo to

Kolejna bardzo udana książka tej autorki

Kolejna bardzo udana książka tej autorki

Pokaż mimo to

Udana kontynuacja przygód Wolhy i Lena. Bardzo Polecam :)

Udana kontynuacja przygód Wolhy i Lena. Bardzo Polecam :)

Pokaż mimo to

Przed Wolhą Redną egzaminy końcowe w Wyższej Szkole Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa. Po latach nauki tylko krok dzieli ją od zostania pełnoprawnym magiem. Na dziewczynę czeka już cieplutka posada w Dogewie, jednak zanim będzie mogła się tam udać, jest zmuszona odbyć niechciany staż na dworze królewskim, u wyjątkowo nieudolnego władcy, a mianowicie króla Nauma. Sytuacja, jaką zastaje w stolicy wampirzego państwa po powrocie, nie wróży nic dobrego. Ruszając tropem zaginionego władcy, Wolha zostaje uwikłana w kolejną intrygę, bardziej zawiłą i tajemniczą, niż mogłaby przypuszczać.

„Wiedźma Opiekunka” to drugi tom Kronik Belorskich autorstwa Olgi Gromyko. Po zachwycającym pierwszym tomie wiedziałam, że nie mogę sobie odmówić kontynuowania tej historii. Fabuła tego tomu rozpoczyna się dwa lata po zakończeniu akcji poprzedniej części. Widać, że Dogewa stała się bardzo bliska naszej wiedźmie, która pragnie związać z nią swoją przyszłość. Nic jednak nie idzie po jej myśli, a sprawy komplikują się, kiedy jej najlepszy przyjaciel i władca Dogewy Len zostaje uprowadzony. Okazuje się, że on sam skrywał przed młodą wiedźmą kilka sekretów i teraz Wolha jest zmuszona zmierzyć się z konsekwencjami podjętych przez niego decyzji. Warto również wspomnieć, że choć w poprzednim tomie nie pojawił się wątek romantyczny, to jednak w tym tomie następuje dość znacząca zmiana, gdyż Wolha zaczęła darzyć wampirzego władcę głębszymi uczuciami. Nic więc dziwnego, że pragnie uratować jego życie i otrzymać odpowiedzi na nurtujące ją pytania. 

W poprzednim tomie pierwsze skrzypce grali przede wszystkim Wolha i Len, ważnym bohaterem był również troll Wal. W „Wiedźmie Opiekunce” występuje on epizodycznie, natomiast ku mojemu niezadowoleniu również Len nie pojawia się w tej części zbyt często. Oczywiście gra on ważną rolę, główny wątek jest z nim ściśle związany, jednak on sam znika na większą część książki. Wszystko kręci się głównie wokół panny Rednej, do której w tym tomie dołączają wampir Rolar i wojowniczka Orsana. To bardzo barwne postacie o odmiennych charakterach, które świetnie sprawdzają się jako towarzysze naszej wiedźmy, jednak skrywają pewne tajemnice i nie mają zamiaru ich ujawniać aż do samego końca.

„Wiedźma Opiekunka” pod względem fabularnym bije pierwszy tom na głowę. Intryga jest bardziej rozbudowana i choć książka skupia się na ratowaniu Lena i zażegnaniu konfliktu z innym państwem, to jednak znalazło się trochę miejsca na przygody Wolhy i jej towarzyszy na trakcie. Nie brak tu charakterystycznego dla twórczości Olgi Gromyko sarkastycznego humoru. Narracja prowadzona przez Wolhę, jej wewnętrzne monologi i ciekawe spojrzenie na świat sprawiają, że przez tę książkę po prostu się płynie. Autorka bardzo zręcznie prowadzi nas przez wykreowany przez siebie świat, pełen magii i magicznych stworzeń.

„Wiedźma Opiekunka” to świetna kontynuacja Kronik Belorskich, która okazała się równie dobra, a może nawet i lepsza niż pierwszy tom. Zakończenie, jakie zaserwowała nam autorka, pozwala tylko przypuszczać, czego możemy się spodziewać w „Wiedźmie Naczelnej”, czyli kolejnym tomie. Nie mogę się już jednak doczekać, kiedy zacznę lekturę i ruszę w kolejną przygodę w towarzystwie Wolhy. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji sięgnąć po Kroniki Belorskie, to radzę to jak najszybciej nadrobić, ponieważ to książki, w których każdy znajdzie coś dla siebie.  

Przed Wolhą Redną egzaminy końcowe w Wyższej Szkole Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa. Po latach nauki tylko krok dzieli ją od zostania pełnoprawnym magiem. Na dziewczynę czeka już cieplutka posada w Dogewie, jednak zanim będzie mogła się tam udać, jest zmuszona odbyć niechciany staż na dworze królewskim, u wyjątkowo nieudolnego władcy, a mianowicie króla Nauma. Sytuacja,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Już po kilku przeczytanych zdaniach książka wydała mi się znajoma. Po kilku następnych byłam pewna, że ją czytałam, w dodatku nie tak dawno. Może jakiś rok temu? Zapomniałam o tym... Tak bywa gdy się nie oznacza na bieżąco przeczytanych pozycji na LC. Nie potrafiłam jednak odmówić sobie przeczytania jej ponownie, skoro już wpadła mi w ręce. Twórczość autorki bardzo mi odpowiada. Wszystkie jej powieści, które przeczytałam, po prostu mnie zachwycały. Urzekły mnie zarówno przygody bohaterów, jak i świat wykreowany w "Kronikach belorskich" i chętnie poznałabym pozostałe części cyklu. Szkoda tylko, że tak trudno znaleźć je na półkach w mojej bibliotece.

Już po kilku przeczytanych zdaniach książka wydała mi się znajoma. Po kilku następnych byłam pewna, że ją czytałam, w dodatku nie tak dawno. Może jakiś rok temu? Zapomniałam o tym... Tak bywa gdy się nie oznacza na bieżąco przeczytanych pozycji na LC. Nie potrafiłam jednak odmówić sobie przeczytania jej ponownie, skoro już wpadła mi w ręce. Twórczość autorki bardzo mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to