Jak napisałam w komentarzu do poprzedniego tomu, aby ocenić fabułę "Maga niezależnego" ocenię dopiero po przeczytaniu drugiego tomu.
Miałam nadzieję, że wątek spisku, który przewija się w większości pierwszego tomu w kontynuacji staje się niemal główną jej osią.
Niestety ani jej, jakość, ani podejście bohaterów do większości wydarzeń nie sprawia, że intryga staje się, choć odrobinę wciągająca.
Główna bohaterka nadal jest irytująco realistyczna, a jej komentarz momentami bardziej drażni niż pomaga. Do tego należy dołożyć jeszcze porucznika, który jest traktowany jak swego rodzaju zwierzątko, które jako tako z intrygą ma bezpośredni związek.
Jeżeli ktoś spodziewałby się dramatycznego lub chociaż zabawnego finału będzie rozczarowany. Być może to właśnie podejście Flossi, która de facto jest narratorem zbyt mocny oddziałowe na czytelnika i sprawia, że jesteśmy obojętni na wszystkie wydarzenia.
Podobno jest jeszcze trzeci tom, który zamyka całą serię. Jak to jednak Fabryka słów ma w zwyczaju nie został on przetłumaczony i wydany w Polsce.
Ogólnie książka nie jest zła, ale nie jest również rewelacyjna. Dobrze się ją czytało, ale pięć gwiazdek to i tak całkiem sporo.

Jak napisałam w komentarzu do poprzedniego tomu, aby ocenić fabułę "Maga niezależnego" ocenię dopiero po przeczytaniu drugiego tomu.
Miałam nadzieję, że wątek spisku, który przewija się w większości pierwszego tomu w kontynuacji staje się niemal główną jej osią.
Niestety ani jej, jakość, ani podejście bohaterów do większości wydarzeń nie sprawia, że intryga staje się,...

Druga część nie zawodzi. Akcja toczy się wartko. Humor jest. Bohaterowie powoli dorastają. Wątek romansowy obecny. Intryga przepleciona jak kłębuszek wątkami pobocznymi. Jednak Flossia chwyta za koniec i dociera do początku, ale tylko tej niteczki, co pozwala żywić nadzieję na nowe przygody w egzotycznych plenerach.

Druga część nie zawodzi. Akcja toczy się wartko. Humor jest. Bohaterowie powoli dorastają. Wątek romansowy obecny. Intryga przepleciona jak kłębuszek wątkami pobocznymi. Jednak Flossia chwyta za koniec i dociera do początku, ale tylko tej niteczki, co pozwala żywić nadzieję na nowe przygody w egzotycznych plenerach.

Główna bohaterka, a zarazem narratorka, jest taką kobietą, jaką wiele z nas chciałoby być. Jaką? Wspomogę się cytatem: „Ogólnie moje odbicie mnie samej jak najbardziej się podobało, a zdanie reszty społeczeństwa uważałam za wyjątkowo mało istotne”. Cóż, większość kobiet nie jest z lustrem za pan brat i bardzo się przejmuje opinią innych. Nasza mag justycjariusz, bynajmniej. Jest dobrym fachowcem, acz zdarzają się jej potknięcia i błędy. Przy czym ma odwagę się do nich przyznawać. Przynajmniej przed sobą. Jej stosunek do mężczyzn? Nie odmówię sobie kolejnego fragmentu oryginału: „Zdaje się, że liczył co najwyżej na jeden pocałunek ukradziony z zaskoczenia, a następnie spodziewał się otrzymać porządnego kopa i wylecieć za bramę”. Takie traktowanie facetów z pewnością nie przysparza jej popularności, a jednak trafiają jej się wartościowi mężczyźni. Co prawda młodociani, lecz nie ma co narzekać, bo nadrabiają intelektem. Flossia jest również kobietą dowcipną, o ciętym języku, która ripostami sypie jak z rękawa. Przykład? Proszę bardzo: „- Jak mamy to rozumieć? Byliście w zmowie?
- Oczywiście, że tak – odparłam jadowicie i mag aż podskoczył ze zdumienia. - Uzgodniliśmy, że jeśli nie będę stawiała oporu, to zabije mnie szybko”.
Książka świetna, może jedynie przykrótka, lecz zakończenie sugeruje, że autorka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Jedyna moja obawa, to że faceci nie zrozumieją, co mnie śmieszyło w większości żartów magiczki, ponieważ są dość zfeminizowane. Lecz cóż, polecam również męskiej populacji, ku nauce i przestrodze – jakie mogą być kobiety, gdy się trochę postarają.

Główna bohaterka, a zarazem narratorka, jest taką kobietą, jaką wiele z nas chciałoby być. Jaką? Wspomogę się cytatem: „Ogólnie moje odbicie mnie samej jak najbardziej się podobało, a zdanie reszty społeczeństwa uważałam za wyjątkowo mało istotne”. Cóż, większość kobiet nie jest z lustrem za pan brat i bardzo się przejmuje opinią innych. Nasza mag justycjariusz, bynajmniej....

Ja się chyba nigdy nie nauczę!

Nie nauczę się, że ABSOLUTNIE, pod żadnym pozorem, nie powinnam dotykać książek, które są serią, a nie zostały w całości wydane w Polsce. Tym bardziej takich książek, które w oryginale są napisane w języku, którego nigdy się nie uczyłam i po prostu go nie znam i nie mam szans przeczytać interesującej mnie pozycji w oryginale.

Pierwsza część przygód Flossii była bardzo przeciętna. I gdyby drugi tom utrzymał ten poziom, to bez problemu rozstałabym się z serią i szybko wyrzuciłabym ją z głowy. Ale nieeeeee!!! Oczywiście druga część musiała okazać się O NIEBO lepsza. I Flossia staje się nieco bardziej znośna, i Laurinne staje się bardziej ogarnięty, i intryg jest coraz więcej, i co strona to nowa przygoda i kolejny fascynujący wątek... No i jeszcze to zakończenie. No po prostu trafił mnie szlag. Dosłownie.

Jeżeli kiedykolwiek stanę się obrzydliwie bogata, to wiem, że będę sobie wynajmować tłumaczy, którzy będą dla mnie tłumaczyć takie porzucone serie.

Ja się chyba nigdy nie nauczę!

Nie nauczę się, że ABSOLUTNIE, pod żadnym pozorem, nie powinnam dotykać książek, które są serią, a nie zostały w całości wydane w Polsce. Tym bardziej takich książek, które w oryginale są napisane w języku, którego nigdy się nie uczyłam i po prostu go nie znam i nie mam szans przeczytać interesującej mnie pozycji w oryginale.

Pierwsza część...

Przyjemna książka w klimatach fantasy. Lekka i wciągająca

Przyjemna książka w klimatach fantasy. Lekka i wciągająca

Wspaniale wykreowani bohaterowie, szczypta humoru i tak zmyślne intrygi, że nie można nie zakochać się w książce. Oczywiście nie należy jej czytać bez części poprzedniej, bo to jedna powieść, nie wiedzieć czemu podzielona. Wydawnictwo tak lubi. Szkoda natomiast, że dalszych tomów nie wydano w Polsce.
Polecam serdecznie.

Wspaniale wykreowani bohaterowie, szczypta humoru i tak zmyślne intrygi, że nie można nie zakochać się w książce. Oczywiście nie należy jej czytać bez części poprzedniej, bo to jedna powieść, nie wiedzieć czemu podzielona. Wydawnictwo tak lubi. Szkoda natomiast, że dalszych tomów nie wydano w Polsce.
Polecam serdecznie.

Magia, wiedźmy, smoki, Królestwa, intrygi, miłość, bohater i zły charakter. Na pierwszy rzut oka wszystkie te wyrazy łączą się w ckliwą historyjkę, ALE na szczęście tak nie jest!
Główną bohaterką, tak dla odmiany jest Flossia, Floszsza, Flo Naren, mag niezależny,a jej ckliwym chłoptasiem, który się w niej podkochuje porucznik Laurienne. I w tym momencie każdy pewnie pomyślałby o zakończeniu rodem z harlekinów, ale nie!
Flo, jest magiem niezależnym, dosłownie. Jedyną władzę jaką szanuje to Król i jako-tako Kolegium magów, które jak się okazuje zostało zinfiltrowane przez złego maga. Tropem okruszków pozostawionym przez niego (a przypomnijmy z pierwszej części, że okruszki zwykle bywają bardzo krwawe) próbuje rozwiązać zagadkę. W to wszystko po raz kolejny wplątuje się jej chłoptaś-towarzysz Laurienne. I tu znowu zaczyna się akcja pełna zagadek, śmierci i magii. Flo po raz kolejny stanie w obliczu śmierci, walki i... czyżby miłości?
Książka inna niż różna, ma swój charakter - jak i główna bohaterka.

Magia, wiedźmy, smoki, Królestwa, intrygi, miłość, bohater i zły charakter. Na pierwszy rzut oka wszystkie te wyrazy łączą się w ckliwą historyjkę, ALE na szczęście tak nie jest!
Główną bohaterką, tak dla odmiany jest Flossia, Floszsza, Flo Naren, mag niezależny,a jej ckliwym chłoptasiem, który się w niej podkochuje porucznik Laurienne. I w tym momencie każdy pewnie...

Wracając do domu po zakończeniu dochodzenia w sprawie zabójstwa poborcy podatkowego porucznik Laurienne postanawia odwiedzić rodzinny majątek, oczywiście za pozwoleniem i w towarzystwie panny Naren. Majątek jest w opłakanym stanie, podobnie mieszkańcy: ojciec porucznika oraz 2 siostry. Co wiecej porucznik nie zdradza tożsamości swojej towarzyszki. Ktoś dalej probuje skłócić ze sobą Stalwię i Arasten. Flossia chce takze dociec co zaszło w majątku porucznika i z jakiek przyczyny. okazuje się że sprawy się łączą i nie chodzi tylko o wywołanie wojny, a przeciwnik jest przebiegły i niebezpieczny. Każda zagadka zbliża nas do tajemniczego wroga. Czyta się lekko i przyjemnie :-)

Wracając do domu po zakończeniu dochodzenia w sprawie zabójstwa poborcy podatkowego porucznik Laurienne postanawia odwiedzić rodzinny majątek, oczywiście za pozwoleniem i w towarzystwie panny Naren. Majątek jest w opłakanym stanie, podobnie mieszkańcy: ojciec porucznika oraz 2 siostry. Co wiecej porucznik nie zdradza tożsamości swojej towarzyszki. Ktoś dalej probuje skłócić...

Przeczytałam jednym tchem!

Przeczytałam jednym tchem!

Książka mi się podobala, jednak zakończenie bardzo mnie rozczarowało. Tak samo sposób rozwiązywania niektórych śledztw.

Książka mi się podobala, jednak zakończenie bardzo mnie rozczarowało. Tak samo sposób rozwiązywania niektórych śledztw.