Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Oddział chorych na raka" to wspaniała książka. Długa, lecz żadna strona nie jest zbędna. Wciąga. Książki Sołżenicyna sprawiają, że czuje się ból i zimno, które odczuwają postacie, dlatego zalecałabym robić dłuższe przerwy w czytaniu.
Czarny, charakterystyczny humor, niebanalna fabuła, niby o niczym a o tak wielu sprawach... pozycja wręcz obowiązkowa.

"Oddział chorych na raka" to wspaniała książka. Długa, lecz żadna strona nie jest zbędna. Wciąga. Książki Sołżenicyna sprawiają, że czuje się ból i zimno, które odczuwają postacie, dlatego zalecałabym robić dłuższe przerwy w czytaniu.
Czarny, charakterystyczny humor, niebanalna fabuła, niby o niczym a o tak wielu sprawach... pozycja wręcz obowiązkowa.

Krótkie, lecz bardzo dobre.

Krótkie, lecz bardzo dobre.

Przeczytałam "Idiotę" w oryginale. Nie stanowiło to zbyt wielkiego wyzwania, nawet z moim niskim poziomem zaawansowania, ze względu na przyjemny, łatwo przyswajalny styl pisania. Cały Dostojewski - zaduma nad ludzką psychiką, miła fabuła, długa lektura.

Przeczytałam "Idiotę" w oryginale. Nie stanowiło to zbyt wielkiego wyzwania, nawet z moim niskim poziomem zaawansowania, ze względu na przyjemny, łatwo przyswajalny styl pisania. Cały Dostojewski - zaduma nad ludzką psychiką, miła fabuła, długa lektura.

Widzę pomysł, interesujący, ale książka po prostu do mnie nie przemówiła. Ani nie poczułam więzi z żadną z postaci, ani nie zatraciłam się w czytaniu tejże pozycji.

Widzę pomysł, interesujący, ale książka po prostu do mnie nie przemówiła. Ani nie poczułam więzi z żadną z postaci, ani nie zatraciłam się w czytaniu tejże pozycji.

Książkę dostał mój ojciec, sięgnęłam z ciekawości, przeczytałam, i zawiodłam się okrutnie. Humor prosty, bez polotu, nie w moim guście, a kreska przeciętna. Ot, tyle.

Książkę dostał mój ojciec, sięgnęłam z ciekawości, przeczytałam, i zawiodłam się okrutnie. Humor prosty, bez polotu, nie w moim guście, a kreska przeciętna. Ot, tyle.