Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała, wciągająca fabuła! :)

Wspaniała, wciągająca fabuła! :)

Przed zakupem tej książki przeczytałam wiele komentarzy na jej temat. Wszystkie były bardzo dobre. Szczerze mówiąc po przeczytaniu kilkunastu stron poczułam lekkie rozczarowanie, ale nie zaprzestałam czytania. Teraz po skończeniu wiem, że dobrze zrobiłam. Książka urzekła mnie przede wszystkim ukazaną w nią miłością dwojga osób. Zadaję sobie pytanie czy taka miłość może w ogóle się narodzić, istnieć w dzisiejszym świecie? Czy mężczyzna może tak kochać kobietę i czy kobieta jest w stanie się tak dla mężczyzny poświęcić. Łuna odwagi, przeciwstawiania się przeciwko przeciwnościom losu bijąca od Tatiany wydaję się przebijać po za stronice książki. Czytałam dużo książek i po raz pierwszy w "Jeźdźcu miedzianym" spotkałam się z tak realistycznymi, dokładnymi opisami scen łóżkowych i myślę, że dość dobrze się w tą powieść wkomponowały. Zachęcam wszystkich do przeczytania tej książki.

Przed zakupem tej książki przeczytałam wiele komentarzy na jej temat. Wszystkie były bardzo dobre. Szczerze mówiąc po przeczytaniu kilkunastu stron poczułam lekkie rozczarowanie, ale nie zaprzestałam czytania. Teraz po skończeniu wiem, że dobrze zrobiłam. Książka urzekła mnie przede wszystkim ukazaną w nią miłością dwojga osób. Zadaję sobie pytanie czy taka miłość może w...

Książka o wielkiej miłości, szlachetnym sercu młodej guwernantki. Książka mnie zachwyciła, przeczytałam ją w dwa dni. Z przyjemnością mogę ja polecić na długie, zimowe wieczory :)

Książka o wielkiej miłości, szlachetnym sercu młodej guwernantki. Książka mnie zachwyciła, przeczytałam ją w dwa dni. Z przyjemnością mogę ja polecić na długie, zimowe wieczory :)

Kolejna książka, która mnie urzekła. Pisząc o niej mam jednocześnie na myśli pozostałe książki Sandy Gulland. Autorka wspaniale opisała główną bohaterkę, sprawiła, że czytając jej pamiętnik ma się wrażenie jak by znało się Józefinę od dawna, podziela się jej tok myślenia, razem z nią się śmiejemy, cieszymy, cierpimy i płaczmy.
Autorka ukazuje nam głębię relacji jakie łączyły ją przede wszystkim z jej dziećmi oraz mężem Bonaparte. Bardzo spodobał mi się się sposób ukazania samego Napoleona oraz zarysowany jego charakter. To charakter wielkiego wodza, który jednak bardzo kocha swoją żonę, rodzinę, na końcu jednak mam nieodparte wrażenie, że jest to człowiek dokonujący złego wyboru.
Kolejnym plusem książki są autentyczne listy Napoleona do Józefiny.
Józefina jako cesarzowa to osoba dobrze pełniąca swoje obowiązki, honorowa, zdolna do poświęceń, niemal urodzona do tej roli. Jako matka i żona kochająca bezwarunkowo. Józefina zaś jako kobieta - osoba miła, zabawna, zdolna do cierpienia i poświęcenia.
Z pewnością długo będę pamiętać o tych książkach, mam nadzieję, że nie raz do nich powrócę.

Kolejna książka, która mnie urzekła. Pisząc o niej mam jednocześnie na myśli pozostałe książki Sandy Gulland. Autorka wspaniale opisała główną bohaterkę, sprawiła, że czytając jej pamiętnik ma się wrażenie jak by znało się Józefinę od dawna, podziela się jej tok myślenia, razem z nią się śmiejemy, cieszymy, cierpimy i płaczmy.
Autorka ukazuje nam głębię relacji jakie...

No i moja podróż z Tatianą i Aleksandrem dobiegła końca, a śledząc ich losy "przemierzyła" kawał świata. "Ogród letni" to już niestety nie to samo co "Jeździec miedziany", mimo to miło jest śledzić dalsze losy bohaterów.

No i moja podróż z Tatianą i Aleksandrem dobiegła końca, a śledząc ich losy "przemierzyła" kawał świata. "Ogród letni" to już niestety nie to samo co "Jeździec miedziany", mimo to miło jest śledzić dalsze losy bohaterów.

W pewnym sensie jest to retrospekcja wydarzeń opisanych w "Jeźdźcu miedzianym", niektóre zdarzenia poznajemy tym razem z punktu widzenia Aleksandra. Poznajemy też więcej szczegółów z życia głównego bohatera do momentu gdy poznał Tatianę. Dalej autorka opisuje życie Tani po Aleksandrze, czyli jej próby ułożenia sobie życia na nowo. Na przemian zaś śledzimy losy Aleksandra, jego rozpaczliwe próby przeżycia w warunkach i sytuacjach, w których poradzić mogą sobie tylko wybitne jednostki, które uparcie prą do przodu.
Książkę dobrze się czyta, szczególnie dla osób, którzy pokochali Tatianę i Aleksandr w "Jeźdźcu..." Mimo to uważam, że tej części daleko jest do części pierwszej, która zachwycała.

W pewnym sensie jest to retrospekcja wydarzeń opisanych w "Jeźdźcu miedzianym", niektóre zdarzenia poznajemy tym razem z punktu widzenia Aleksandra. Poznajemy też więcej szczegółów z życia głównego bohatera do momentu gdy poznał Tatianę. Dalej autorka opisuje życie Tani po Aleksandrze, czyli jej próby ułożenia sobie życia na nowo. Na przemian zaś śledzimy losy Aleksandra,...