W mojej opinii najlepsza część z całej trylogii. Obfituje zw liczne wydarzenia- pewnie dlatego.

W mojej opinii najlepsza część z całej trylogii. Obfituje zw liczne wydarzenia- pewnie dlatego.

Trzecia cześć, jak i cały cykl trafia w moje gusta czytelnicze. Ciekawa akcja, intrygujące postaci, a w tle gwałtowne przemiany we Francji, które wpłynęły na losy całego świata.
Nie chce mi się tylko uwierzyć w niewinność i nieskazitelność, wręcz cnotliwość Józefiny. Przecież żyła we Francji, a w tamtych czasach kodeks moralny praktycznie nie funkcjonował.
Takie lekkie odejście od realiów historycznych nie wpływa jednak negatywnie na mój odbiór trylogii. Taka wizja autorki! Licentia poetica, ot co!

Trzecia cześć, jak i cały cykl trafia w moje gusta czytelnicze. Ciekawa akcja, intrygujące postaci, a w tle gwałtowne przemiany we Francji, które wpłynęły na losy całego świata.
Nie chce mi się tylko uwierzyć w niewinność i nieskazitelność, wręcz cnotliwość Józefiny. Przecież żyła we Francji, a w tamtych czasach kodeks moralny praktycznie nie funkcjonował.
Takie lekkie...

Książka (zresztą pozostałe części trylogii również) kupiona na jednej z przecen w supermarkecie, za grosze. A to jedna z lepszych jakie przeczytałam w 2017 roku. Właściwie to powinna być recenzja wszystkich trzech części, równie dobrych i równie ciekawych.
Kto czytał dwie poprzednie części, sięgnie zapewnie i po trzecią. I się nie zawiedzie. Jak poprzednio - historia oparta na faktach, o życiu pierwszej żony Napoleona. O harcie ducha, determinacji i pokorze wielkiej miłości cesarza, a jednak kobiety drugiego planu. Powieść, obyczajowa, historyczna, thriller i romans - nie można się nudzić. Przy okazji poznajemy kilka faktów z historii Francji i życia samego Napoleona. Mnie wciągnęła, polecam.

Książka (zresztą pozostałe części trylogii również) kupiona na jednej z przecen w supermarkecie, za grosze. A to jedna z lepszych jakie przeczytałam w 2017 roku. Właściwie to powinna być recenzja wszystkich trzech części, równie dobrych i równie ciekawych.
Kto czytał dwie poprzednie części, sięgnie zapewnie i po trzecią. I się nie zawiedzie. Jak poprzednio - historia oparta...

Niesamowita historia o miłości, zdradzie, emocjach a w tle prawdziwa historia Francji i Europy.

Niesamowita historia o miłości, zdradzie, emocjach a w tle prawdziwa historia Francji i Europy.

Trzecia część cyklu tak samo świetna jak pozostałe.

Bardzo polecam całą trylogię napisaną w formie pamiętników Józefiny.
Autorka skupia się na życiu Józefiny; życie polityczne we Francji przełomu XVIII i XIX wieku jest opisane w takich kryteriach jakie miały wpływ bezpośrednio na życie Józefiny, co mnie osobiście bardzo odpowiadało :))

POLECAM!!! POLECAM!!! POLECAM!!!

Trzecia część cyklu tak samo świetna jak pozostałe.

Bardzo polecam całą trylogię napisaną w formie pamiętników Józefiny.
Autorka skupia się na życiu Józefiny; życie polityczne we Francji przełomu XVIII i XIX wieku jest opisane w takich kryteriach jakie miały wpływ bezpośrednio na życie Józefiny, co mnie osobiście bardzo odpowiadało :))

POLECAM!!! POLECAM!!! POLECAM!!!

Skończyłam całą trylogię. I mam mieszane uczucia.
Co do fabuły, narracji - same plusy. Mogłoby się wydawać, że temat nieinteresujący, ale jest niesamowicie wciągający. Historia przedstawiona z innej perspektywy.
Irytuje mnie natomiast postawa - postawa kobiet w tamtych czasach, tego, że muszą się godzić z czymś na co tak na prawdę się nie godzą.

Skończyłam całą trylogię. I mam mieszane uczucia.
Co do fabuły, narracji - same plusy. Mogłoby się wydawać, że temat nieinteresujący, ale jest niesamowicie wciągający. Historia przedstawiona z innej perspektywy.
Irytuje mnie natomiast postawa - postawa kobiet w tamtych czasach, tego, że muszą się godzić z czymś na co tak na prawdę się nie godzą.

Ostatnia część trylogii o Józefinie Bonaparte trzyma dokładnie taki sam - bardzo dobry poziom jak dwie poprzednie. Ta część to niezwykłe koleje losu, które doprowadzają do rozpadu małżeństwa i wielkiej tragedii życia Józefiny jaką był rozwód z cesarzem.
Cóż więcej pisać, najlepiej przeczytać, polecam całą trylogię, która stanowi bardzo przyjemną lekturę na leniwe letnie popołudnia :)

Ostatnia część trylogii o Józefinie Bonaparte trzyma dokładnie taki sam - bardzo dobry poziom jak dwie poprzednie. Ta część to niezwykłe koleje losu, które doprowadzają do rozpadu małżeństwa i wielkiej tragedii życia Józefiny jaką był rozwód z cesarzem.
Cóż więcej pisać, najlepiej przeczytać, polecam całą trylogię, która stanowi bardzo przyjemną lekturę na leniwe letnie...

Wobec trzeciego tomu miałam skromne oczekiwania: żeby tylko nie był gorszy od dwóch poprzednich, ale to, co dostałam bardzo mocno mnie zaskoczyło. Nie wiem czy to z powodu, że miałam więcej czasu na czytanie i po prostu poświęciłam mu trzy dni i było po krzyku, a przy poprzednich tomach schodził mi się tydzień z powodu zamieszania w życiu. Nie mam pojęcia, co na to wpłynęło, ale tom trzeci jest zdecydowanie najlepszy ze wszystkich.
W życiu Józefiny rozpoczyna się kolejny etap. Jej mąż Napoleon zostaje pierwszym Konsulem Francji, a co za tym idzie rojaliści coraz bardziej burzą lud przeciwko niemu, a na dodatek pomaga im w tym Anglia, która chce obsadzić tron francuski potomkiem Burbonów. Napoleon, jako genialny strateg podejmuje doskonałe decyzje dla francuskiej republiki. On naprawdę chciał ułatwić Francuzom życie i sprawić, aby państwo było dla ich, a nie oni dla państwa. W końcu przepowiednia, którą Józefina usłyszała jeszcze na Martynice. Została cesarzową.
Jednak tło polityczne jest dodatkiem do życia Józefiny, której głównym zmartwieniem jest niemożność urodzenia Napoleonowi dziedzica. Nieustannie jej to wypomina rodzina męża, która ze wszystkich sił próbuje rozdzielić małżeństwo. Zwłaszcza rodzeństwo Bonaparte miało straszne parcie na władze i kto zajmuje miejsce tuż za nim w hierarchii państwa. Dodatkowym problemem Józefiny jest niechęć córki do wyjścia za mąż. Hortensja wyrosła na romantyczkę i oczekiwała prawdziwych porywów serca.
Jednak największym problemem oprócz tego, że para nie może mieć dzieci są zdrady Napoleona na każdym kroku i tłumaczenie się (podobnie jak jej pierwszy mąż),że ma tego prawo, że kobieta powinna być na to ślepa – trudno było nie widzieć, kiedy to wszystko działo się pod jej nosem i w jej własnym domu. Działania cesarza popierała jego szalona rodzina, która chciała koniecznie pozbyć się Józefiny i jej dzieci z dworu.
Przez wiele lat Józefina była uważana przez lud za szczęśliwą gwiazdę Napoleona. Dopóki była jego żoną wszystkie wyprawy cesarza kończyły się szczęśliwie. Dopiero po ich rozwodzie popsuło się wszystko, jakby to była prawda. Było mi ogromnie żal Józefiny podczas rozwodu. Ona naprawdę kochała Bonapartego – chyba, jako jedyna osoba z jego najbliższego otoczenia. Nawet ego własne rodzeństwo było gotowe wbić mu nóż w plecy i zająć jego miejsce u władzy.
To, co niezmiennie jest genialne u Gulland to oddanie w najdrobniejszych szczegółach wszystkiego, co działo się wtedy we Francji. Każdy element był niesamowicie dopracowany. Tak, jestem na tak. Dobry cykl.

„Polityka nie ma nic wspólnego z miłością ani osobistym szczęściem. Od polityki zależy pokój i dobrobyt, pomyślność obywateli i całego narodu.” ~ Sandra Gulland, Cesarzowa Józefina, Wrocław 2011, s. 227.

Wobec trzeciego tomu miałam skromne oczekiwania: żeby tylko nie był gorszy od dwóch poprzednich, ale to, co dostałam bardzo mocno mnie zaskoczyło. Nie wiem czy to z powodu, że miałam więcej czasu na czytanie i po prostu poświęciłam mu trzy dni i było po krzyku, a przy poprzednich tomach schodził mi się tydzień z powodu zamieszania w życiu. Nie mam pojęcia, co na to...

To trzecia część trylogii, do której przymierzałam się długo.
Rok stała na półce i czekała. Powodem była forma książki, która mnie odstraszała. Wszystkie trzy tomy są pamiętnikiem Józefiny Bonaparte.
Teraz po przeczytaniu uważam, że ten sposób opowiedzenia historii jet doskonały.
Książka uświetniona jest przypisami historycznym, wyjaśniającymi różne wydarzenia.
Dodatkowym smaczkiem jest to, że listy Napoleona do Józefiny są autentyczne.
Zdecydowanie polecam!

To trzecia część trylogii, do której przymierzałam się długo.
Rok stała na półce i czekała. Powodem była forma książki, która mnie odstraszała. Wszystkie trzy tomy są pamiętnikiem Józefiny Bonaparte.
Teraz po przeczytaniu uważam, że ten sposób opowiedzenia historii jet doskonały.
Książka uświetniona jest przypisami historycznym, wyjaśniającymi różne wydarzenia.
Dodatkowym...

Z ogromną przyjemnością przeczytałam wszystkie trzy części. Dobra lektura. Polecam :)

Z ogromną przyjemnością przeczytałam wszystkie trzy części. Dobra lektura. Polecam :)