Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka mnie porwała i oczarowała. Rewelacyjna! A jaka okładka!
Nie nazwałabym jej arcydziełem, ale daję maksymalną ilość gwiazdek. To baśń i nie baśń, napisana tak barwnie i przekonująco, pobudzająca fantazję, budząca momentami zdziwienie i całą gamę uczuć.
No to co my tu mamy? Alaskę, całą masę śniegu, trzaskającego mrozu, ciemności, dziką przyrodę, bezkresny las, leśne zwierzęta - łosie, rosomaki, lisy, nędzną chatę w lesie, w której mieszka starsze bezdzietne małżeństwo. I małą dziewczynkę, która pojawia się i znika, nie wiadomo skąd i dokąd... Ale o tym sza!
Czyta się świetnie i aż żal, że tak krótko. Polecam.

Ta książka mnie porwała i oczarowała. Rewelacyjna! A jaka okładka!
Nie nazwałabym jej arcydziełem, ale daję maksymalną ilość gwiazdek. To baśń i nie baśń, napisana tak barwnie i przekonująco, pobudzająca fantazję, budząca momentami zdziwienie i całą gamę uczuć.
No to co my tu mamy? Alaskę, całą masę śniegu, trzaskającego mrozu, ciemności, dziką przyrodę, bezkresny las,...

To książka niezwykła. Pełna magii. Niesamowita. Wciągająca. Wiele wątków przeplata się z sobą, świat nierealny splata się z rzeczywistym. Czegóż tam nie ma... jest szatan, podający się za profesora czarnej magii Wolanda, jego świta w postaci rudego Azazello z bielmem na oku i wystającym kłem, czarnego kota Behemota, Korowiowa - Fagota, jest poeta Iwan Nikołajewicz pseudonim Bezdomny, jest tytułowy Mistrz, który pisze powieść o Jeszui Ha - Nocri i Poncjuszu Piłacie, no i Małgorzata Nikołajewna, ukochana Mistrza i gospodyni balu u szatana. Powieść jest pełna absurdów, np. Małgorzata latająca na miotle nad Moskwą to dopiero początek. Bułhakow nie mógł sobie pozwolić w tamtych czasach na jawną krytykę ustroju Rosji Radzieckiej. To poprzez niedopowiedzenia i symbole każe się domyślać czytelnikowi tej "satyry" na radziecką rzeczywistość.

Czytając "Mistrza i Małgorzatę" zastanawiałam się, skąd biorą się pomysły na TAKĄ książkę, na przedstawienie realnego, szarego, pełnego korupcji i fałszu świata w sposób tak osobliwy, nierealny, intrygujący. To bogata, barwna, wielowątkowa i magiczna powieść. Po prostu perełka.

To książka niezwykła. Pełna magii. Niesamowita. Wciągająca. Wiele wątków przeplata się z sobą, świat nierealny splata się z rzeczywistym. Czegóż tam nie ma... jest szatan, podający się za profesora czarnej magii Wolanda, jego świta w postaci rudego Azazello z bielmem na oku i wystającym kłem, czarnego kota Behemota, Korowiowa - Fagota, jest poeta Iwan Nikołajewicz pseudonim...

Książka, która na długo zostanie w mojej pamięci. Zaczyna się jak bajka, jak stary film, jednak z każdą kolejną przewracaną stroną uświadamiamy sobie, że ten "film" zdarzył się kiedyś naprawdę. Piękna, wzruszająca, jednocześnie straszna i okrutna opowieść. Brak mi słów, pozostała tylko zaduma. Polecam przeczytać.

Książka, która na długo zostanie w mojej pamięci. Zaczyna się jak bajka, jak stary film, jednak z każdą kolejną przewracaną stroną uświadamiamy sobie, że ten "film" zdarzył się kiedyś naprawdę. Piękna, wzruszająca, jednocześnie straszna i okrutna opowieść. Brak mi słów, pozostała tylko zaduma. Polecam przeczytać.

Dopiero teraz przeczytałam notę wydawcy, i dzięki Bogu, bo chyba nie sięgnęłabym po tak opisaną książkę, a szkoda by było... Pomyślałabym pewnie, że to jakaś durnowata historia i odłożyłabym książkę z powrotem na biblioteczną półkę. A ta historia wcale taka nie jest.

W "Kafce nad morzem" są tajemnice, jest groza i humor, namiętność i pożądanie, niesamowite historie i akcja intrygująca do tego stopnia, że żal mi było odłożyć na chwilę książkę i zająć się czymś innym. Murakami operuje symbolami, posługuje się metaforą, sięga nawet do pojęcia mitycznego labiryntu i historii o Edypie. Świat realny splata się ze światem onirycznym. Rzeczywistość jest złożona i wielopoziomowa. Obok głównego bohatera, piętnastoletniego Kafki, co pewien czas pojawia się chłopiec zwany Kawką, symbolizujący jego wewnętrzny głos lub alter ego. I znów mamy dwa równoległe światy, które swobodnie się nawzajem przenikają. Jeden świat jest lustrzanym odbiciem drugiego.

Autor mnoży w powieści zagadki, których wcale nie rozwiązuje, gdyż, jak sam mówi, jego książka jest jak zagadka, której rozwiązanie znajduje się w innych zagadkach.

W świecie realizmu magicznego, na granicy jawy i snu wszystko jest możliwe - z nieba spadają pijawki, można przemieszczać się w czasie, spotykać w snach, rozmawiać z kotami i poszukiwać kamienia otwierającego wejście. Jednym taki świat się spodoba, innym wyda się idiotyczny. Bardzo spodobało mi się stwierdzenie: "Świat jest pokręcony i przez to powstaje trójwymiarowa głębia. Jak ktoś chce mieć wszystko proste, powinien żyć w świecie opartym na ekierce."

W książce, zresztą nie po raz pierwszy u Murakamiego, ważną rolę odgrywa muzyka, zarówno popularna (np. Kafka słuchający Prince`a, jak i poważna (pan Hoshino zachwycony Beethovenem).

I na koniec jeszcze jeden cytat:
"-Wszyscy ciągle tracimy różne ważne dla nas rzeczy - mówi, gdy telefon milknie. - Ważne okazje, możliwości, doznajemy uczuć, których nie da się odwrócić. Na tym między innymi polega znaczenie życia. Lecz w naszych głowach, przypuszczam, że to jest w naszych głowach, znajduje się niewielki pokój do gromadzenia takich rzeczy jako wspomnień. Na pewno wygląda jak pokój z księgozbiorem tej biblioteki. I żeby dokładnie poznać stan własnego serca, musimy ciągle katalogować zbiory w tym pokoju. Trzeba też tam sprzątać, wietrzyć, zmieniać wodę w wazonach z kwiatami. Innymi słowy, będziesz wiecznie żył we własnej bibliotece."

Murakami oczarowuję swoją magią.

Dopiero teraz przeczytałam notę wydawcy, i dzięki Bogu, bo chyba nie sięgnęłabym po tak opisaną książkę, a szkoda by było... Pomyślałabym pewnie, że to jakaś durnowata historia i odłożyłabym książkę z powrotem na biblioteczną półkę. A ta historia wcale taka nie jest.

W "Kafce nad morzem" są tajemnice, jest groza i humor, namiętność i pożądanie, niesamowite historie i...

"Krawcowa z Madrytu" to świetnie napisana powieść obyczajowa. Nie sposób się przy niej nudzić - czasy II wojny światowej, szpiedzy, świat wielkiej mody i wystawnych bankietów, a z drugiej strony głodnych ludzi walczący o przeżycie, bieda i bogactwo, miłość i zdrada, Madryt, Maroko, Lizbona...wszystko to splata się ze sobą tworząc barwną mozaikę jak marokański dywan. Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony. W tle wplecione trochę historii Hiszpanii. Polecam.

"Krawcowa z Madrytu" to świetnie napisana powieść obyczajowa. Nie sposób się przy niej nudzić - czasy II wojny światowej, szpiedzy, świat wielkiej mody i wystawnych bankietów, a z drugiej strony głodnych ludzi walczący o przeżycie, bieda i bogactwo, miłość i zdrada, Madryt, Maroko, Lizbona...wszystko to splata się ze sobą tworząc barwną mozaikę jak marokański dywan. Książka...

Książka niezwykła. Piękna i poruszająca do głębi. Przepełniona emocjami, barwami, obrazami. Czytając ją, przeniosłam się do XIX - wiecznych Chin, do zupełnie odmiennej kultury i sposobu życia.

Lilia, mając 80 lat, opowiada historię swojego życia.

Dorastałam razem z Lilią i Kwiatem Śniegu, byłam obok, gdy matki w wieku 7 lat krępowały im stopy, aby powstały stópki o długości 7 cm, zwane złotymi liliami (to dlatego Chinki chodziły tak małymi kroczkami, kiwając się z gracją. Im mniejsza stopa, tym większa perspektywa bogatego zamążpójścia). Słyszałam łamanie kości, czułam ból i łzy płynące po policzkach dziewczynek. Zupełna egzotyka dla Europejki - zawarcie związku laotong (dozgonnej przyjaźni), związki zaprzysiężonych sióstr, sekretne pismo kobiet zwane nu shu, Dni Córki, Dni Upinania Włosów, Dni Ryżu i Soli, Spokojnego Siedzenia, święto Chwytania Chłodnych Podmuchów, święto Wyganiania Ptaków.
Lilia i Kwiat Śniegu przez lata przesyłają sobie tytułowy „sekretny wachlarz”, zapisując w nim przełomowe chwile swego życia i rzadkie momenty szczęścia, zapisując szczególnie, bo przeznaczonym wyłącznie dla kobiet pismem nu shu, którego każde słowo jest umieszczone w odpowiednim kontekście, a „z błędnego odczytania znaków wynikła już niejedna tragedia”.

Książka o cierpieniu, ale przede wszystkim o przyjaźni i miłości między dwiema kobietami tak sobie bliskimi jak siostry.

Lilia zaczynając opowiadać swoją historię, mówi: "Wciąż uczę się czegoś nowego o miłości. Myślałam, że rozumiem to uczucie - nie tylko miłość macierzyńską, ale także miłość do rodziców, do męża i do laotong. Doświadczyłam także innych rodzajów miłości, miłości opartej na współczuciu i litości, na szacunku i wdzięczności, lecz patrząc na sekretny wachlarz pokryty wyznaniami, które przez wiele lat wymieniałyśmy z Kwiatem Śniegu, rozumiem, że nie ceniłam najważniejszego uczucia - miłości płynącej z głębi serca."

Jestem pewna, że do tej powieści będę wracała jeszcze nie raz, bo kończąc ją, ma się ochotę czytać ją od początku. Przepiękna.

Książka niezwykła. Piękna i poruszająca do głębi. Przepełniona emocjami, barwami, obrazami. Czytając ją, przeniosłam się do XIX - wiecznych Chin, do zupełnie odmiennej kultury i sposobu życia.

Lilia, mając 80 lat, opowiada historię swojego życia.

Dorastałam razem z Lilią i Kwiatem Śniegu, byłam obok, gdy matki w wieku 7 lat krępowały im stopy, aby powstały stópki o...

Urzekająca książka. Błyskotliwie napisana, ze smakiem. Z pewnością spodoba się również tym, którzy kochają języki, grę słów. Sięgając po nią, trzeba się wspiąć na palce...
"Widzicie? Można i tak - prowadzić lekcję, uczyć. Co tam - uczyć! Szybować. Można w ten sposób żyć! Można być takim człowiekiem! - Oczywiście, nie wszystkim dana jest taka szansa. Niemniej, trzeba próbować. Trzeba próbować szczęścia. Jak? Wskazanie jest proste: uczyć się obcych języków, w ogóle - sztuki słowa! Jeśli będziecie mówić - płynnie, inteligentnie - wasz szary, ubogi świat stanie się barwny... barwniejszy. Bo wszystko pochodzi z języka. Bo wszystko od niego zależy. Bo, jak powiada "Pismo", na początku jest Słowo."
Gdybym miała ją określić jednym słowem, było by to f a s c y n a c j a.

Urzekająca książka. Błyskotliwie napisana, ze smakiem. Z pewnością spodoba się również tym, którzy kochają języki, grę słów. Sięgając po nią, trzeba się wspiąć na palce...
"Widzicie? Można i tak - prowadzić lekcję, uczyć. Co tam - uczyć! Szybować. Można w ten sposób żyć! Można być takim człowiekiem! - Oczywiście, nie wszystkim dana jest taka szansa. Niemniej, trzeba...

Podzielam opinię większości: piękna, smutna i wzruszająca książka, wywołująca wiele emocji i przemyśleń. Przepiękny język. Jestem zauroczona nie tyle samą treścią powieści, co sposobem narracji. Remarque wspiął się na wyżyny literatury. Bezaubernd!

Podzielam opinię większości: piękna, smutna i wzruszająca książka, wywołująca wiele emocji i przemyśleń. Przepiękny język. Jestem zauroczona nie tyle samą treścią powieści, co sposobem narracji. Remarque wspiął się na wyżyny literatury. Bezaubernd!

Dawno nie czytałam tak dobrze, ba, mistrzowsko napisanej powieści. Barwne postaci, wartka akcja trzymająca w napięciu. I najważniejsze - nieprzewidywalność, jak potoczy się akcja w następnym rozdziale.

Czytając książkę, zawsze zwracam uwagę na język i styl. Zdarza się, że jakaś książka jest dobra, ma interesującą treść, ale została napisana fatalnym językiem, który mnie krótko mówiąc uwiera przy czytaniu. Tutaj nic takiego nie było. Przeczytałam ją z wielką przyjemnością i śmiało mogę ją zaliczyć do dzieł literackich.
Jednym słowem - "Ojciec Chrzestny" to literatura z górnej półki. Polecam gorąco!

Dawno nie czytałam tak dobrze, ba, mistrzowsko napisanej powieści. Barwne postaci, wartka akcja trzymająca w napięciu. I najważniejsze - nieprzewidywalność, jak potoczy się akcja w następnym rozdziale.

Czytając książkę, zawsze zwracam uwagę na język i styl. Zdarza się, że jakaś książka jest dobra, ma interesującą treść, ale została napisana fatalnym językiem, który mnie...

Uważam, że to jedna z lepszych książek do nauki lub powtórki niemieckiego, jednak nie dla zupełnie początkujących. Podoba mi się sam układ książki, taki trochę graficzny z ponumerowanymi czasownikami. Możną ją otworzyć na której się chce stronie i zapoznać z danym czasownikiem, można przerabiać od początku, jak kto woli. Wartościowe są zamieszczone ciekawostki i cytaty sławnych ludzi - wszystko przetłumaczone na polski. Nasze umiejętności językowe poszerzają czasowniki pokrewne podane pod czasownikiem głównym (świetna sprawa!). Na końcu autorka umieściła "ważny dodatek" - typy czasowników, niemieckie czasy, lista czasowników na egzamin na poziomie B1. Wszystko ogromnie przydatne. Polecam tę książkę do nauki i do powtórki.

Uważam, że to jedna z lepszych książek do nauki lub powtórki niemieckiego, jednak nie dla zupełnie początkujących. Podoba mi się sam układ książki, taki trochę graficzny z ponumerowanymi czasownikami. Możną ją otworzyć na której się chce stronie i zapoznać z danym czasownikiem, można przerabiać od początku, jak kto woli. Wartościowe są zamieszczone ciekawostki i cytaty...