Przeczytałam jednym tchem... dawno nie zarwałam nocy, bo nie umiałam się oderwać od tej historii.
Temat ciężki: Afganistan i codzienne życie w obliczu wojen.
Poruszająca historia! To trzeba pr,eczytać!

Przeczytałam jednym tchem... dawno nie zarwałam nocy, bo nie umiałam się oderwać od tej historii.
Temat ciężki: Afganistan i codzienne życie w obliczu wojen.
Poruszająca historia! To trzeba pr,eczytać!

Niezwykła, często smutna, bardzo prawdziwa i zmuszająca do refleksji książka o afgańskim chłopcu. Bohater wiódł spokojne życie wraz z ojcem w Kabulu. Wszystko zmieniają wojny, które przetaczają się przez jego kraj oraz pewne zdarzenie, którego żałuje przez całe swoje życie. Niełatwa historia, jednak pokazująca siłę przyjaźni, miłości, tego, że nigdy nie jest za późno, by odkupić swoje winy, a życie często pisze zaskakujące scenariusze i daje drugą szanse. Książka z jednej strony zmusza do zastanowienia się nad podstawowymi wartościami naszego życia i pokazuje, co jest w nim naprawdę istotne, a z drugiej ukazuje okrucieństwo wojny oraz ogromne cierpienie Afganistanu. Trudna, ale bardzo dobra i pouczająca historia.

Niezwykła, często smutna, bardzo prawdziwa i zmuszająca do refleksji książka o afgańskim chłopcu. Bohater wiódł spokojne życie wraz z ojcem w Kabulu. Wszystko zmieniają wojny, które przetaczają się przez jego kraj oraz pewne zdarzenie, którego żałuje przez całe swoje życie. Niełatwa historia, jednak pokazująca siłę przyjaźni, miłości, tego, że nigdy nie jest za późno, by...

Książka pochłonęła mnie całkowicie. Oprócz świetnej fabuły, ma walory poznawcze - czas, historia, kultura, relacje społeczne - Afganistan.

Książka pochłonęła mnie całkowicie. Oprócz świetnej fabuły, ma walory poznawcze - czas, historia, kultura, relacje społeczne - Afganistan.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam. Obezwładniająca.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałam. Obezwładniająca.

Kolejny typ książki, z którą mam problem. Z jednej strony czytałam z wypiekami na twarzy, połknęłam dosłownie w dwa dni, słuchając po 4h dziennie. Z drugiej zaś mam w sobie uczucie, którego nie lubię, a mianowicie, że autor mocno zagrał na moich emocjach, takim niestety tanim kosztem. Ale do rzeczy.
„Chłopiec z latawcem” to historia, szczególnie do połowy jest absolutnie porywająca, bo opowiada o przyjaźni dwóch chłopców, dorastających w Afganistanie: Amira i Hassana. Chłopcy nie mają matek, jedna zmarła przy porodzie, druga odeszła. Wychowuje ich ojciec Amira. Na przyjaźni pojawia się poważna rysa z chwilą, gdy Amir staje się świadkiem brutalnego napadu na przyjaciela. Nie udziela mu pomocy, nie opowiada o zdarzeniu ojcu, udaje, że nic nie zaszło. Co więcej, z zazdrości doprowadza do tego, iż Hassan wraz ze swoim ojcem, który jest służącym w domu Amira, musi go opuścić. Po jakimś czasie opuścić będzie musiał Afganistan również on sam, gdyż do kraju wkroczą wojska radzieckie i w Kabulu rozpęta się piekło. W tym momencie fabuła zrobi się niestety bardziej naciągana i nudna, niemniej nadal słuchałam powieści z zainteresowaniem.
To, co bardzo mnie urzekło, to tło historyczne i społeczne Afganistanu, zarówno tego przed rewolucją jak i tego pod rządami Talibów. Nie wiem na ile Khaled Hosseini odmalował je wiarygodnie, może bowiem razić czarno-białe przedstawienie kraju i ich mieszkańców. Dla mnie to jednak na tyle abstrakcyjny świat, że mnie mocno zainteresował. Przede wszystkim zaś zmusił do szukania informacji na temat burzliwej historii regionu, co uważam za wartość dodaną, nawet jeśli ta strona powieści gdzieś merytorycznie kuleje (nie wiem czy tak jest, ale tego nie wykluczam).
Interesująca jest też psychologiczna strona powieści, a mianowicie targające Amirem latami wyrzuty sumienia, z którymi nie potrafi sobie poradzić, które mocno rzutują na jego życie i które doprowadzają do jego powrotu do kraju lat dziecięcych.
Nie podobała mi się końcówka powieści, typowy happy end w iście hollywoodzkim stylu,mocno wydumany, wręcz nieprawdopodobny. Wkurzający. Irytujące było też to nawarstwienie zła skumulowanego na dzieciach, trochę w stylu „Małego życia” Yanagihary. Z wiekiem coraz bardziej jestem na to wyczulona. Tym bardziej dziwię się, że z takim zapałem słuchałam tego audiobooka. Ot, magia tego typu literatury, pisana tak, by przyciągnąć uwagę. Nawet jeśli potem człowiek ma poczucie, iż autor uczynił to ciut podstępnie, grając na emocjach. Może niektórzy to lubią.
Ja już chyba nie.
Książka wielokrotnie wznawiana, pewnie jesteście już dawno po lekturze. Ciekawa jestem czy podzielacie moje wątpliwości czy wręcz przeciwnie – jest to książka, którą wspominacie z rozrzewnieniem. Jeśli nie czytaliście, koniecznie wypróbujcie wersję audio. Czyta rewelacyjny Filip Kosior. Idealna powieść do przyswojenia w takiej właśnie formie.

Kolejny typ książki, z którą mam problem. Z jednej strony czytałam z wypiekami na twarzy, połknęłam dosłownie w dwa dni, słuchając po 4h dziennie. Z drugiej zaś mam w sobie uczucie, którego nie lubię, a mianowicie, że autor mocno zagrał na moich emocjach, takim niestety tanim kosztem. Ale do rzeczy.
„Chłopiec z latawcem” to historia, szczególnie do połowy jest absolutnie...

Książka na prawdę ładna, niebanalna i czasem łezka się przy niej kręci. Początkowo główny bohater doprowadzał mnie do szału, ale w toku książki zrozumiałam, że świat literatury w ostatnim czasie przyzwyczaił nas do pewnych schematów, happy endów, bohaterstwa itd. Tutaj autor zaskakuje. Piękna, momentami trudna powieść. Polecam.

Książka na prawdę ładna, niebanalna i czasem łezka się przy niej kręci. Początkowo główny bohater doprowadzał mnie do szału, ale w toku książki zrozumiałam, że świat literatury w ostatnim czasie przyzwyczaił nas do pewnych schematów, happy endów, bohaterstwa itd. Tutaj autor zaskakuje. Piękna, momentami trudna powieść. Polecam.

Piękna opowieść, polecam

Piękna opowieść, polecam

Pięknie opowiedziana, smutna historia. Chłopiec stara się znaleźć swoje miejsce w konflikcie kulturowym, po co ludzie tak często się kłócą i o wszystko?

Pięknie opowiedziana, smutna historia. Chłopiec stara się znaleźć swoje miejsce w konflikcie kulturowym, po co ludzie tak często się kłócą i o wszystko?

Nie jestem znawcą literatury, więc nie wiem czy to arcydzieło czy nie. Okropna historia, szczęśliwie nie wiedziałam o tym gdy po nią sięgałam. Poznałam więc tą afgańską historię i jestem załamana. Tak się zdarza zawsze jak uświadamiam sobie jakimi potworami są ludzie. Oczywiście nie wszyscy, ale przecież jest powiedzenie czlowiek czlowiekowi wilkiem, szczególnie jesli okolicznosci sprzyjają. I ta dziwna religia. Taką książkę trzeba przeczytać.

Nie jestem znawcą literatury, więc nie wiem czy to arcydzieło czy nie. Okropna historia, szczęśliwie nie wiedziałam o tym gdy po nią sięgałam. Poznałam więc tą afgańską historię i jestem załamana. Tak się zdarza zawsze jak uświadamiam sobie jakimi potworami są ludzie. Oczywiście nie wszyscy, ale przecież jest powiedzenie czlowiek czlowiekowi wilkiem, szczególnie jesli...

Ta książka ma wszystko czego potrzebuję jako wymagający czytelnik. Uwielbiam ten tytuł. Będę wspominać jeszcze długo.

Ta książka ma wszystko czego potrzebuję jako wymagający czytelnik. Uwielbiam ten tytuł. Będę wspominać jeszcze długo.