Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że moje oczekiwania związane z tą książka były naprawdę duże. Niestety nie do końca zgodzę się z większością. Ta książka nie powaliła mnie na kolana. Do mniej więcej połowy czytało mi się ją naprawdę dobrze, ale od momentu kiedy dowiadujemy się wprost o chorobie Ashera dialogi lecą mocno w dół. Gł. bohaterowie nie rozmawiają, a zapewniają się na każdej stronie o miłości : "Kocham cię, ja ciebie też kocham, ale ja jednak bardziej, a ja tak bardzo, że bardziej nie można." tak własnie się czułam to czytając. Dużo chwytliwych tekstów, które w kobiecych sercach mają pobudzić rozczulenie... męczyło mnie to bardzo bo według mnie tak nie wyglądają dialogi dwójki młodych ludzi.

Relacja z Beau to kolejny dramat. Przecież ona wiedziała, że w jego przypadku nie ma mowy o samej przyjaźni, że mu zależy, że ją kocha. Wiec czemu błaga go by pojechał z nią na cmentarz? Czy jako jego "przyjaciółka" - nie powinna rozumieć też jego cierpienia, tego że widzi jak kocha kogoś innego? Jak dla mnie miało wyjść ckliwie, płaczliwie i romantycznie z tego wszystkiego tylko pierwsze się sprawdziło.

Zacznę od tego, że moje oczekiwania związane z tą książka były naprawdę duże. Niestety nie do końca zgodzę się z większością. Ta książka nie powaliła mnie na kolana. Do mniej więcej połowy czytało mi się ją naprawdę dobrze, ale od momentu kiedy dowiadujemy się wprost o chorobie Ashera dialogi lecą mocno w dół. Gł. bohaterowie nie rozmawiają, a zapewniają się na każdej...