Aktualności
3
Najnowsze artykuły
ArtykułyNajlepsze kryminały dla słuchaczy: te audiobooki sprawią, że nie oderwiesz się od słuchawek!
1
ArtykułyRuszają castingi do nowego serialu o „Harrym Potterze”. Wśród wymagań dwa ważne punkty
6
ArtykułyUwaga, konkurs! Wygraj „Głębokie rany“ – powieść kryminalną Nele Neuhaus10
Artykuły„W drodze do Nawii“ – przeczytaj fragment książki i rozmowę z autorką, Magdaleną Walą1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Powiązane treści
Aktualności
19
Kwiecień 2024: zapowiedzi książkowe. Wiosna literackich premier
Aktualności
41
Marzec 2024: zapowiedzi książkowe. Co będziemy czytać wiosną? Część 1
Aktualności
3
Książkowe nowości tygodnia. Patronat LC
Choć jeszcze jest dość mroźno, to za oknami zaczynają pojawiać się pierwsze promienie słońca. A to oznacza, że wiosna jest już za rogiem. A będzie to z pewnością bardzo zaczytana...
Aktualności
2
„Słoiczki”. I nic tu tak naprawdę nie należy do nas na zawsze i do końca
Słynny na cały świat cytat mówi, że „życie jest jak pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz, co ci się trafi”. Jak zauważa Katarzyna Pakosińska, powieść Mai Jaszewskiej kusi dalszym...
Miłość w cieniu rewolucji Maja Jaszewska 
Muszę się wam do czegoś przyznać. Uwielbiam książki z historycznym tłem. Czasami mam wrażenie, że urodziłam się o wiele lat za późno myśląc o klimacie początków XX wieku. Z drugiej strony jestem absolutnie wdzięczna za to, że nie przyszło mi żyć w czasach okrucieństw z jakimi musiała się wtedy zmierzyć ludzkość. Właśnie dlatego sięgam po takie książki, żeby dogłębnie poczuć tamte czasy za pomocą literatury. Czytając tak wiele książek opartych na pewnych historycznych faktach mam poczucie, że wiele z nich zaczyna być do siebie podobna. I trochę tak też było, kiedy sięgałam po książkę Mai Jaszewskiej “Miłość w cieniu rewolucji”. Spodziewałam się dobrej lektury, ale bez większego zaskoczenia.
I muszę przyznać, jak bardzo się pomyliłam. Skończyłam tę książkę czytać chwilę temu i to z jakimi emocjami mnie zostawiła… To nie zdarza się często… Absolutnie nie spodziewałam się takiego zakończenia. Rzadko zdarza się, że jakaś książka łamie mi serce, a ta to zrobiła. I jeszcze zostawiła mnie z poczuciem niepokoju, bo zakończenie jest otwarte. Nie wiem co się stało dalej z bohaterami książki i to jest dla mnie bardzo trudne doświadczenie, ponieważ na końcu znaleźli się w bardzo trudnej sytuacji.
“Miłość w cieniu rewolucji” to powieść napisana przez autorkę, która inspirowała się wspomnieniami swoich dziadków. Główną bohaterką powieści jest Elżbieta, którą poznajemy jako dziesięciolatkę wychowywaną przez ojca i gospodynię. Mama Bietki zmarła niedługo po porodzie i osierociła córkę. Dziewczynkę poznajemy jako nieco niesforną, ale bardzo wrażliwą dziewczynkę. Towarzyszymy jej podczas przeprowadzki z pięknego dworku w Marianówce do kamienicy w Warszawie, a także podczas wakacji u ciotki Heleny. Elżbieta jeszcze nie wie, że właśnie tam poznała miłość swojego życia. Dowie się o tym po kilku latach, kiedy przypadkowo spotka Janka w Warszawie.
“Miłość w cieniu rewolucji” to książka o miłości pięknej, ale bardzo trudnej. Elżbieta to dziewczyna marząca o studiach, potem pracy w zawodzie lekarza. Mimo bardzo dobrych osiągnięć w nauce sytuacja finansowa rodziny nie pozwoliła na takie kroki. Może dlatego Bietka nie miała wątpliwości, że pójście za miłością będzie najlepszą dla niej decyzją?
Czytając tę historię próbowałam sobie odpowiedzieć na pytania: Ile człowiek jest w stanie zrobić dla miłości? Jak bardzo jest w stanie się poświęcić i walczyć o uczucie, a także o drugiego człowieka? Elżbieta poświęciła swoje dość spokojne życie w Warszawie, właśnie w imię miłości do Janka, chłopaka, który walczył w imię wolnej Polski i za tę walkę został skazany na wygnanie. Pozostało im rozpocząć wspólne życie daleko od Warszawy… Zesłanie z jednej strony okazało się nie takim złem, jakiego Elżbieta i Janek się spodziewali. Daleko od rodziny ułożyli sobie życie, nawiązali relacje, zostali rodzicami trójki dzieci. Jan dodatkowo spełniał się zawodowo, dzięki czemu rodzinie niczego nie brakowało. Niestety nastał czas, kiedy widmo wojny zaczęło się nieuchronnie zbliżać… Wielkimi krokami…
Książkę Mai Jaszewskiej czyta się niezwykle płynnie, strona za stroną… To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale już wiem, że nie ostatnie. Bardzo wam tę książkę polecam, jeśli lubicie powieści z historią w tle - tutaj przenosimy się do czasów na przełomie XIX i XX wieku. Mam poczucie, że autorka dopracowała swoją powieść pod każdym względem. Bohaterowie są doskonale wykreowani. Mnie natomiast urzekły piękne i szczegółowe opisy - byłam w stanie wyobrazić sobie każdą scenerię.
Miłość w cieniu rewolucji Maja Jaszewska
Powieść historyczna sięgająca przełomu XIX i XX wieku, kiedy to Polska była ciągle pomiędzy Niemcem a Bolszewikiem. Rodzina szlachecka, klimat dworski - grają tu pierwsze skrzypce, ale nie zabraknie nam i punktu widzenia że strony mieszczaństwa, służby, Żydów, a nawet Tatarów.
Maja Jaszewska dosłownie zabiera nas w podróż historyczną, snuje powieść tak, że przed oczyma jak żywy słowem malowany staje nam dwór w Topolowie, zamieszki w Warszawie, piękne jedwabne stroje, markotne służące, rozległe sady owocowe, krew naszych bliźnich, ostry wyraz twarzy kozaka, i zadufany Bolszewika. W głowach wybrzmią nam huczne dyskusje polityczne naszej, polskiej, inteligencji w salonach. Ten zaczarowany poetycki świat, porywa czytelnika bez reszty, I choć mamy świadomość, że ta fabuła jest wymyślona, wiemy że świat ten istniał na prawdę, że jest on ściśle związany z naszą polską tożsamością.
Głównym motywem powieści jest miłość osadzona w tamtych, niepewnych czasach. I choć może zmylić was tytuł, nie jest to książka z gatunku romansu. Kwestia miłości jest poruszona na wielu płaszczyznach. Autorka stworzyła wielu bohaterów i osadziła ich losy w różnoraki sposób. Mamy do czynienia z silną miłością rodzicielską przedstawioną z wielu perspektyw i różnych punktów widzenia. Ze zdradami, z miłością do zmarłych, z małżeństwem Polsko bolszewickim, z miłością w kulturze tatarskiej, z miłością do obcych dzieci, do przyjaciół, młode małżeństwo na wygnaniu, relacje pańszczyzny ze służbą, ale i przede wszystkim silną miłość do ojczyzny. Wiele punktów widzenia, wiele perspektyw, wiele siły ale i cierpienia w czasach kiedy dom to pojęcie względne, a człowiek może stacic swoich bliskich w jednej chwili. Miłość I tęsknota łączą się ukazując nam swoją siłę, wielkość i znaczenie w życiu człowieka.
Poruszona jest też dogłębniej kwestia będąca sporem na ówczesnych salonach. Kwestia rewolucji. Kiedy to jedni chcieli walki dla równości i niepodległości polskiego narodu, a inni uważali podjęcie jej za bezsensowną głupotę, I w imię tej niepodległości, starali się wypracować sobie silną pozycję w biznesie, majątku i interesach w celu lepszego negocjowania z bolszewikami, aż do momentu kiedy stąna się równi z nimi. Są to ciekawe zdania i perspektywy. Kwestia ojczyzny, patriotyzmu, odczuwania go z różnych stron.
Autorka ukazuje nam również życie na wygnaniu. W jej przedstawieniu jest ono łagodne, wygnańców otacza krąg nowo zdobytych, lecz szczerych przyjaciół, a życie im się powodzi. Nie każdy wygnanie było takie, o czym pamiętać należy. Wiele osób po dziś dzień, żyje w głębi Rosji, nosi polskie nazwisko i nie wie że jest Polakiem. Wielu zginęło bez śladu na obcej ziemi. Łagodny obraz wygnania wysnuty przez autorkę jest jednak stworzony w celu skupienia się na kwestii domu i tęsknoty za rodziną. Janek i Bietka są bowiem sami w obcym Astrachanie, żyją tam, wychowują dzieci, a z Warszawą, przyjaciółmi, rodziną wiąże ich tylko tęsknota i listy. Dziadek nie widzi swoich wnuków, może posłać im jedynie lalkę. Bierze nasuwa się pytanie czy dom jest tam gdzie bliscy, wspomnienia, Polska? Czy tam gdzie mąż i dzieci? Czy w przypadku zagrożenia, choć teraz mieszane narody są równe, nie nastąpi dominacja i rządy Rosjan, skoro Astrachan to tylko ich ojczysta ziemia?
Fabułę można rozważać na wielu płaszczyznach, są to rozważania polskie, patriotyczne i niezwykle ważne przypominające nam kim jesteśmy i budujące naszą tożsamość. Ponadto warto przenieść się z książką do odległego świata naszych pradziadków, ponieważ sama "podróż" jest niezwykle przyjemna.
Moim zdaniem ksiazka dość łagodnie przedstawia prawdę historyczną, która była bardziej krwawa i okrutna. Nie wycisnęło też ze mnie łez. Jest jednak prawdziwa i wywołuje głębokie rozważania, stąd moja dobra ocena.
Podejrzewam, a wręcz jestem przekonana, że nastąpi kontynujacja, ponieważ powieść nie ma zakończenia. Czekam na nią z niecierpliwością.
