Niedużych rozmiarów książka, a w niej dwa jakże różne opowiadania. Pierwsze jakże realne, przedstawiające dwumiesięczne doświadczenia Anny, która wyjechała do Niemiec, by podjąć pracę jako opiekunka starszej, schorowanej pani Sary. Nasycona skrajnymi emocjami opowieść o relacjach pani Sary i jej córki Sabine. O próbach Anny, aby pomóc obu kobietom, a jednocześnie zadbać o siebie. I zakończenie pokazujące jak łatwo rodzi się przywiązanie. Historia bliska mi ze względu na doświadczenia przyjaciółki.
Drugie opowiadanie z pozoru zupełnie inne, w którym poza wątkiem szybko rozkwitających uczuć dwóch par - Joanny i Rafała oraz Katarzyny i Michała, różnie ważnym (dla mnie ważniejszym) staje się wątek relacji ludzi i zwierząt. Z jednej strony bestialskich zachowań, które nie znajdują żadnego usprawiedliwienia, z drugiej prawdziwych więzi, ubogacających życie nie tylko samotnych ludzi. 
Po przeczytaniu obu opowiadań mam wyobrażenie Autorki jako wrażliwej, empatycznej osoby.

Niedużych rozmiarów książka, a w niej dwa jakże różne opowiadania. Pierwsze jakże realne, przedstawiające dwumiesięczne doświadczenia Anny, która wyjechała do Niemiec, by podjąć pracę jako opiekunka starszej, schorowanej pani Sary. Nasycona skrajnymi emocjami opowieść o relacjach pani Sary i jej córki Sabine. O próbach Anny, aby pomóc obu kobietom, a jednocześnie zadbać o...

Od kiedy przeszłam na ebooki mam prawie nieograniczony dostęp do literatury, przede wszystkim polskiej i stwierdzam, że na rynku ukazuje się wiele książek, które kiedyś w ogóle by się nie ukazały ze względu na ich niski poziom literacki. Pomijajac książki, które ukazywały się ze względu na ich propagandowy charakter, bądź nie ukazywały się z powodów politycznych, w pozostałych przypadkach wydawnictwa dbały o dobry styl językowy, redaktorzy o poprawienie wszystkich błędów stylistycznych i gramatycznych, a korekta o usunięcie literówek i innego niechlujstwa. A dziś, gdy o sprzedaży decydują kampanie reklamowe, ukazują się pozycje, przy których przysłowiowa "Tredowata" błyszczy poziomem!

Ten gniot dostaje u mnie dwie gwiazdki za pierwsze opowiadanie - dziewczyna wyjeżdża do Niemiec, żeby opiekować się chorą na Alzheimera staruszką. Opisany jest jej rytm dnia, problemy, pozytywy - ogólnie pozycja potrzebna, interesująca z wielu względów - wiele kobiet wyjeżdża do takiej pracy, dobrze, by wiedziały, co je czeka; rodziny mające chorych z zanikiem pamięci w początkowym stadium mogą też się przekonać, jakim obciążeniem jest ta postepująca choroba. To opowiadanie jest nawet stylistycznie nieźle napisane. Natomiast drugie, zupelnie niezwiązane z pierwszym, gdzie szaleją zmysły jak w harlekinie i na co drugiej stronie powtarza sie zwrot "z chęcią" jest nie do strawienia! Czy dla jednego opowiadania trzeba wydawać książkę? To spowodowało, ze wprowadzam nową półkę - "Uwaga, gniot!"
Polecam tylko pierwsze opowiadanie.

Od kiedy przeszłam na ebooki mam prawie nieograniczony dostęp do literatury, przede wszystkim polskiej i stwierdzam, że na rynku ukazuje się wiele książek, które kiedyś w ogóle by się nie ukazały ze względu na ich niski poziom literacki. Pomijajac książki, które ukazywały się ze względu na ich propagandowy charakter, bądź nie ukazywały się z powodów politycznych, w...

Książka to dwa różne opowiadania. W pierwszym poznajemy Anię, która przyjeżdża do pracy w Niemczech jako opiekunka dla starszej, schorowanej osoby. Nie jest to praca łatwa, wymaga wiele cierpliwości. Jedyną radość sprawia Ani czas wolny i jazda rowerem po okolicy.
Drugie opowiadanie to historia początków miłości dwóch par Asi i Rafała oraz Kasi i Michała.

Książka to dwa różne opowiadania. W pierwszym poznajemy Anię, która przyjeżdża do pracy w Niemczech jako opiekunka dla starszej, schorowanej osoby. Nie jest to praca łatwa, wymaga wiele cierpliwości. Jedyną radość sprawia Ani czas wolny i jazda rowerem po okolicy.
Drugie opowiadanie to historia początków miłości dwóch par Asi i Rafała oraz Kasi i Michała.

„Spacer z piórem” Marzeny Mazińskiej-Cieślak to lektura w sam raz na letnie, wakacyjne dni. Napisana prostym językiem książka stanowi zbiór dwóch, jakże różnych opowiadań poruszających problemy życia codziennego, takie jak niepełnosprawność, choroba, czy samotne macierzyństwo. Autorka prezentuje nam kobiety, które pomimo wielu przeciwności losu ciągle podążają naprzód i nie poddają się.

Główną bohaterką „Smutnego domu” jest Ania, która na dwa miesiące opuszcza rodzinne strony, wyjeżdżając do pracy, gdzie jej zadaniem jest opieka nad starszą, zrzędliwą panią. Kiedy dociera na miejsce nie spodziewa się, jak wiele problemów może stwarzać ta niepozorna staruszka. Na skutek choroby Sara traci swoje wspomnienia, bardzo często pogrąża się we własnych, wyimaginowanych fantazjach. Terroryzuje własną córkę, która to dla niej zrezygnowała z rodziny, poświęcając cały wolny czas matce.

Natomiast opowiadanie „Od płatka do kuli” przedstawia nam historię miłosną dwóch par: Asi i Rafała, których przypadkowe spotkanie tuż przed koncertem w Filharmonii kończy się randką oraz Kasi i Michała, dla których najważniejsze staje się dobro Piotrusia- synka dziewczyny z pierwszego małżeństwa.

Każdy z tych utworów niesie za sobą określone przesłanie, skłaniając nas do refleksji. Przypadek pani Sary uświadamia nam, jak trudne i skomplikowane jest życie osoby chorej, niepełnosprawnej. Kobieta oprócz wspomnień, traci także możliwość normalnego funkcjonowania. Nie jest w stanie normalnie egzystować bez pomocy innych osób. Staje się zrzędliwa, a swoją frustrację wyładowuje na najbliższych. Jej córka Sabine już od najmłodszych lat dźwiga ciężar opieki nad schorowaną matką, z pokorą znosząc jej humory. Dla niej rezygnuje z własnego życia, poświęcając się rodzicielce. Nie posiada zbyt wielu przyjaciół, chłopaka, nie umawia się na randki, nie chodzi na spacery… Oprócz pracy nie posiada nic, co mogłoby oderwać ją od życia w tym smutnym domu.

Zaś główne bohaterki drugiego opowiadania Asia oraz Kasia odkrywają przed nami różne odcienie miłości. Każda z nich w poznanym mężczyźnie dostrzega bratnią duszę i miłość swojego życia. Przypadek Pana Miecia- klienta sklepu Aśki uświadamia nam, że nie należy oceniać ludzi po wyglądzie, bo nie wiemy jaka historia się za nim kryje. Utwór porusza także problematykę bitych, porzuconych zwierząt.

Pierwsze z opowiadań jest dosyć monotonne, brakuje w nim dynamizmu i nagłych zwrotów akcji. Jest ono nudne i przewidywalne. Przeważają tutaj opisy czynności, jakie Ania dokonuje przy starszej pani. Wielokrotnie miałam ochotę odłożyć książkę i już do niej nie wracać. Natomiast drugie opowiadanie zaciekawiło mnie już od pierwszych stron. Jest ono lepsze pod względem fabuły i toczącej się akcji. Czytałam je z zainteresowaniem. Na uznanie zasługuje wątek dotyczący zwierząt, który od początku przypadł mi do gustu.

Podsumowując „Spacer z piórem” to słodko-gorzka opowieść, która porusza wiele ważnych aspektów naszego życia. Znajdziecie tutaj miłość, chorobę, niepełnosprawność… Lektura skłania do refleksji i docenienie tego, co już posiadamy.

A Wy wybierzecie się na "Spacer z piórem" ?

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Novae Res.

ksiazkowyswiatmoniki.blogspot.com

„Spacer z piórem” Marzeny Mazińskiej-Cieślak to lektura w sam raz na letnie, wakacyjne dni. Napisana prostym językiem książka stanowi zbiór dwóch, jakże różnych opowiadań poruszających problemy życia codziennego, takie jak niepełnosprawność, choroba, czy samotne macierzyństwo. Autorka prezentuje nam kobiety, które pomimo wielu przeciwności losu ciągle podążają naprzód i nie...

Sięgając po Spacer z piórem, spodziewałam się wielowątkowej powieści obyczajowej, liczącej około trzystu stron, jednak to, co proponuje czytelnikom autorka to dwa różne opowiadania, których głównymi bohaterkami są kobiety, które próbują odnaleźć się w życiu.

Pierwsze opowiadanie (Smutny dom) jest bardzo wolną, melancholijną opowieścią o młodej Polce, która w Niemczech miała zajmować się ciężko schorowaną starszą panią. Przyznam, że podziwiam ludzi, którzy decydują się zostać opiekunami osób starszych i wyjeżdżają za granicę za pracą, a jeszcze bardziej podziwiam ich za umiejętność trzymania nerwów na wodzy, jak się bowiem domyślam, niejednokrotnie ma się ochotę soczyście przekląć lub „odpyskować”. Historia Ani ukazuje, że w tym zawodzie to nie ta fizyczna strona jest najcięższa, a ta psychiczna. Z iloma rzeczami, myślami i emocjami musi sobie poradzić taki człowiek i ile trzeba mieć w sobie samozaparcia, by nie dać złamać… Jak wyrabia to charakter…

Drugie opowiadanie Od płata do kuli to zupełne przeciwieństwo pierwszej historii. Tym razem opowieść tyczy się dwóch młodych kobiet, którym w życiu brakuje miłości, które chciałyby kochać i być kochane, ale w jakiś sposób uciekają przed tym uczuciem, do chwili, w której na drogach tych zupełnie obcych sobie pań staje dwój mężczyzn… Wówczas opowiadania pędzi niczym rollercoaster – odrobinę zbyt szybko, biorąc pod uwagę długość całego opowiadania. Oczywiście, to jest dużo bardziej optymistyczne, wesołe i niekiedy zabawne, choć zarysowuje również wątek znęcania się nad zwierzętami, ba! sporo tu zwierzaków, które ocieplają całe opowiadanie.

W pierwszym opowiadaniu przeszkadzała mi nieziemsko monotonia i ten wolny rytm podczas czytania, zdecydowanie mogłoby być ono krótsze na poczet drugiego, w którym akcja za szybko nabiera rumieńców, gdyby Od płatka do kuli było dłuższe i nieco bardziej rozbudowane historia zyskałaby takiej… prawdziwości i realności.
Narracja trzecioosobowa, gdyby była utrzymana w całości, byłaby idealna. W drugim opowiadaniu niestety pojawiały się przeskoki na pierwszoosobową, co wprowadzało pewne zgrzyty podczas czytania.


Podsumowując: Okładka jest równie intrygująca, co treść książki, potencjalny czytelnik nie jest w stanie przewidzieć, co zastanie w środku. Dwie różne historie, których wspólnym mianownikiem są kobiety i obrane przez nie drogi. Historie, które wzruszą, czasem rozbawią, a na pewno zmuszą do refleksji – Czego ja szukam w życiu? Czego mi brakuje?
Z pewnością nie jest to banalna lektura, ale czy tylko o takie w życiu chodzi? Sami odpowiedzcie sobie na to pytanie.

Sięgając po Spacer z piórem, spodziewałam się wielowątkowej powieści obyczajowej, liczącej około trzystu stron, jednak to, co proponuje czytelnikom autorka to dwa różne opowiadania, których głównymi bohaterkami są kobiety, które próbują odnaleźć się w życiu.

Pierwsze opowiadanie (Smutny dom) jest bardzo wolną, melancholijną opowieścią o młodej Polce, która w Niemczech...