Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę nostalgłam, bo w każde zdjęcie chętnie bym weszła, może nie na całe wczasy, ale chociaż na godzinkę. I prawie weszłam. Jako album jest to coś co każdy misio powinien mieć. Treści wolę te z instagrama autora - no, ale nie można mieć wszystkiego.

Trochę nostalgłam, bo w każde zdjęcie chętnie bym weszła, może nie na całe wczasy, ale chociaż na godzinkę. I prawie weszłam. Jako album jest to coś co każdy misio powinien mieć. Treści wolę te z instagrama autora - no, ale nie można mieć wszystkiego.

Od wielu lat cenię twórczość Gaimana i niektóre jego książki są jednymi z moich ulubionych. Niestety, te opowiadania o dla mnie to wielkie rozczarowanie. Zestawienie jest chaotyczne, bez pomysłu - tak jakby po prostu wydawca wrzucił do jednej książki najróżniejsze (a w większości po prostu słabe) utwory i liczył na dobrą sprzedaż - rzeczywiście, ja się nabrałam. Do tego wstęp autora chyba ma rekompensować ten chaos, a jest trochę bezsensowny - opisuje okoliczności powstania niektórych opowiadań zanim je przeczytamy. Przy ponad 400 stronach naprawdę nie ma prawa się pamiętać tych ciekawostek - sensowniej byłoby umieścić je po konkretnym opowiadaniu. Samo tłumaczenie z angielskiego na polski jest dosyć kiepskie, co szczególnie widać przy wierszach (ale nie tylko). Mam wrażenie, że tłumaczka trochę mija się z przekazem autora, a i niektóre zwroty brzmią po prostu nienaturalnie.
Nie będę się zagłębiać w treść każdego z opowiadań, bo jest ich ponad trzydzieści. Według mnie godnych uwagi jest raptem kilka: "Rycerskość", "Trollowy most", "Fakty w sprawie zniknięcia panny Finch", "Szkło, śnieg i jabłka".

Od wielu lat cenię twórczość Gaimana i niektóre jego książki są jednymi z moich ulubionych. Niestety, te opowiadania o dla mnie to wielkie rozczarowanie. Zestawienie jest chaotyczne, bez pomysłu - tak jakby po prostu wydawca wrzucił do jednej książki najróżniejsze (a w większości po prostu słabe) utwory i liczył na dobrą sprzedaż - rzeczywiście, ja się nabrałam. Do tego...