Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oglądam materiały Vogule Poland niecały rok, wcześniej sporadycznie zaglądałam i zbiorczo zapoznawałam się z grafikami na facebook'u, które były dla mnie zabawne, mocno polskie, jaskrawe. Jeśli chodzi o książkę - osobiście wolałabym, żeby była "bardziej osobista", tj. tematycznie bardziej w stronę ich żyć, jakichś poglądów, etc. No ale było wiadome, że raczej skupią się na szołbizie. Kilka miesięcy czekała, aż się za nią wezmę, bo ogólnie to wręcz nie chciałam mieć jeszcze za sobą lektury. Pierwsze doświadczenie za mną, jak wspomniałam, treściowo wolałabym w inną stronę, ale z tego co jest najbardziej mi przypadły: - całościowe przedstawienie, cofające się dużo lat wstecz i omawiające co głośniejsze/wyrazistsze wydarzenia - dla mnie było tu dużo nowości - imprezy, fajnie, że dużo o nich powiedzieli, bo tak z perspektywy "patrzacza na zdjęcia" czy krótkie nagrania, nie za bardzo ogarniałam, jak to się mogło odbywać - Taciga, lekki smaczek, może nawet szkoda, że nie było trochę więcej o Kinrusie - jakieś pojedyncze wzmianki, które też były dla mnie nowe - prezydencka córa co może w przerwie od modelingowania chciała podjąć się oczywiście miarodajnej, bezstronnej i bezinteresownej pracy naukowca (jak jeszcze do tego dodamy pana premiere co to od wielu lat i póki mu życia starczy będzie sępił od Niemców hajs na żydowskie szkoły, uczelnie, szpitale, jesziwy, ba, może i do synagogi dorzuci, jak wszystkim wiadomo, to właśnie tutaj zaczęłam wymieniać plusy usip. nieźle, hm?) Tak ogólnie to ten kto miał tę książkę w ręce powinien wiedzieć czemu średnia ocen jest za niska.