Opowieść o tym, skąd wzięła i jak się zaczęła popularność Zakopanego i Tatr. Przeczytamy tu o początkach turystyki tatrzańskiej, o przekształceniu Zakopanego z małej wioski w najważniejszą miejscowość turystyczną w polskich górach, o dawnej i obecnej mentalności i zwyczajach górali oraz turystów. Wiele miejsca autorka poświęca też życiu towarzyskiemu i uczuciowemu pod Tatrami.

Co jeszcze znajdziemy w książce Agnieszki Lisak? Opis trudów podróży do Zakopanego; kto bywał i po co u podnóża tatrzańskich szczytów; jak ubierano się na górskie wycieczki i dlaczego tak niepraktycznie; kim byli Tytus Chałubiński, hrabia Władysław Zamoyski, Klimek Bachleda czy Mariusz Zaruski.

Całość napisana jest bardzo przyjemnym, lekkim językiem. Jednocześnie książka posiada bogatą bibliografię, co czyni publikację jeszcze bardziej wiarygodną.

Miałem przyjemność przeczytać większość książki podczas podróży do Zakopanego i w czasie odpoczynku na szlaku na Polanie Jaworzynka. Czy można wyobrazić sobie lepsze okoliczności?

Opowieść o tym, skąd wzięła i jak się zaczęła popularność Zakopanego i Tatr. Przeczytamy tu o początkach turystyki tatrzańskiej, o przekształceniu Zakopanego z małej wioski w najważniejszą miejscowość turystyczną w polskich górach, o dawnej i obecnej mentalności i zwyczajach górali oraz turystów. Wiele miejsca autorka poświęca też życiu towarzyskiemu i uczuciowemu pod...

Czytałam już wiele ksiażek o Tatrach. Również parę z tej serii.
Książka składa się z rozdziałów poświęconych konkretnym tematom (turyści, tubylcy, moda pod Tatrami itd),są dość rozbudowane. Jest w niej bardzo dużo konkretnych treści, czuć kawał wysiłku włożonego w odnalezienie i zestawienie w taki sposób wszystkich informacji. Do tego całość napisana prostym językiem, ale moim zdaniem wciągającym i ciekawym (prosty ale nie ubogi język) z dodatkiem ciekawych zdjęć archiwalnych i innych materiałów, jak np. zdjęcia reklam / ogłoszeń prasowych z tamtych czasów, dzięki czemu jeszcze lepiej można poczuć ówczesny klimat.

Znam dość dobrze Zakopane, ale jednak zabrakło mi tam mapki obrazującej o jakich miejscach była mowa w tekście, żeby móc jednocześnie wszystko sobie osadzić w realiach.

Czytałam już wiele ksiażek o Tatrach. Również parę z tej serii.
Książka składa się z rozdziałów poświęconych konkretnym tematom (turyści, tubylcy, moda pod Tatrami itd),są dość rozbudowane. Jest w niej bardzo dużo konkretnych treści, czuć kawał wysiłku włożonego w odnalezienie i zestawienie w taki sposób wszystkich informacji. Do tego całość napisana prostym językiem, ale...

Genialnie napisania książka o początkach ruchu turystycznego w Tatrach. Czyta się to znakomicie, niezwykle lekko i przyjemnie, bez poczucia powtarzalności, które to poczucie często towarzyszy lekturom tego typu.

Genialnie napisania książka o początkach ruchu turystycznego w Tatrach. Czyta się to znakomicie, niezwykle lekko i przyjemnie, bez poczucia powtarzalności, które to poczucie często towarzyszy lekturom tego typu.

W połowie XIX wieku Zakopane było małą osadą, z której śmiano się, że diabeł mówił dobranoc. Mało kto odważył udać się tam w podróż. Wszystko przez plotki o zbójnictwie. Co prawda, nie było tam jeszcze żadnych domów letniskowych, a najważniejsze dobrej drogi. Podróż z pobliskiego Krakowa trwała półtora dnia w dodatku rozklekotaną furmanką. Mało pojawiało się tam turystów, oczywiście poza badaczami i innymi naukowcami jak botanicy czy ornitolodzy. Można powiedzieć, że jednak coś w tym Zakopanem było – Tatry, deszcz i wiatr halny.

Pojawia się pytanie, co takiego stało się, że w Zakopanem stopniowo przybywało ludzi chętnych na wypoczynek i wspinaczkę.
Autorka krok po kroku, rozdział po rozdziale przybliża od czego zaczęła się góralomania. Wymienia i opisuje sylwetki wielu osób, które jednoznacznie kojarzą się z Zakopanem. Książka warta uwagi.

W połowie XIX wieku Zakopane było małą osadą, z której śmiano się, że diabeł mówił dobranoc. Mało kto odważył udać się tam w podróż. Wszystko przez plotki o zbójnictwie. Co prawda, nie było tam jeszcze żadnych domów letniskowych, a najważniejsze dobrej drogi. Podróż z pobliskiego Krakowa trwała półtora dnia w dodatku rozklekotaną furmanką. Mało pojawiało się tam turystów,...

Książka do połknięcia w dwa-trzy wieczory. Przedstawia opis rozwoju turystyki masowej w rejonie Zakopanego w XIX i na początku XX wieku. Dla miłośników historii dnia codziennego.

Książka do połknięcia w dwa-trzy wieczory. Przedstawia opis rozwoju turystyki masowej w rejonie Zakopanego w XIX i na początku XX wieku. Dla miłośników historii dnia codziennego.

Polecam każdemu miłośnikowi Zakopanego. Książka ukazuje postacie, które "tworzyły" to miasto. Dowiemy się między innymi czemu ulice nazywają się tak a nie inaczej.

Polecam każdemu miłośnikowi Zakopanego. Książka ukazuje postacie, które "tworzyły" to miasto. Dowiemy się między innymi czemu ulice nazywają się tak a nie inaczej.

Agnieszka Lisak w sposób przystępny, rzeczowy i konkretny opisała fenomen Zakopanego. Przede wszystkim udało jej się fantastycznie wiernie odtworzyć atmosferę sennej małej osady, która wkrótce miała stac się miejscem kultowym. Przypomniała, komu Zakopane zawdzięcza swoją renomę.
Rozprawia się z romantycznym wizerunkiem górala, opisuje codziennośc zahartowanych ludzi gór. Pokazuje, jak zdeterminowani musieli być to ludzie, gdyż zamieszkali na nieurodzajnej ziemi, warunki bytowania mieli opłakane. Często w błocie chodziło się do sławojki. jesienią i wczesną wiosną drogi zmieniały się w bajora, z konieczności trzeba było poruszać się pieszo. Wspomina charyzmatycznego proboszcza Józefa Stolarczyka i dzieje pierwszego kościoła.
Pierwszym człowiekeim zakochanym w Zakopcu był Tytus Chałubińki, ktory chadzał po gorach, organizował szkoły wspinaczkowe, doradzał kuracjuszom super walory zakopanego. Pierwsi turyści nie mieli łatwo, wynajmowali małe chałupki, bez wygód, niestety rozpuścili górali dobrze im płacąc np za naiwne ludowe rysunki na szkle. zwietrzywszy okazję, gorale handlowali byle badziewiem o lokalnym kolorycie, oferowali przejażdżki, załatwiali lokalne ekologiczne specjały. w XIX wieku nawet Staszic zawitał jako geolog.
. Witkiewicz wykreował modę na góralszczyznę.
pojawiały się przewodniki, mapy bo wyprawa z Krakowa do Zakopanego była uciążliwa, karczmy, gdzie utrudzeni wędrowcy mogli przenocować prowadzone przez żydów miernej jakości. Zbójnicy też mogli grasować.
Klimatyczne czarno-białe fotografie dodają uroku i stanowią pamiątkę siermiężnych czasow. Góralskie dzieci orzy pracy, obrazki z targu, słynna makieta Domu pod Reglami, zabytkowe wille i styl zakopiański, starzy juhasi, wypasy owiec kontra wizyty cyganerii artystycznej, flirty i romanse kuracjuszy, pikniki czy wycieczki krajoznawcze całego eleganckiego towarzystwa. Różne formy rozrywki, nawet teatry czy cyrki zawitały, by bawić kuracjuszy.
Bardzo przekrojowo potraktowany temat, z bogactwem cudownych anegdot, które umilają lekturę.

Agnieszka Lisak w sposób przystępny, rzeczowy i konkretny opisała fenomen Zakopanego. Przede wszystkim udało jej się fantastycznie wiernie odtworzyć atmosferę sennej małej osady, która wkrótce miała stac się miejscem kultowym. Przypomniała, komu Zakopane zawdzięcza swoją renomę.
Rozprawia się z romantycznym wizerunkiem górala, opisuje codziennośc zahartowanych ludzi gór....

Jestem absolutnie zachwycona. Kocham Tatry i bardzo lubię opowieści o znanych postaciach z przełomu XIX i XX wieku, więc podczytywałam sobie już o Zakopanem przy okazji opowieści o Kossakach, Kasprowiczu, Makuszyńskim itd. Ta książka ma tę przewagę, że daje dużą syntezę i prawdziwy przekrój najrozmaitszych dziedzin życia, różnież takich, o których bardzo rzadko coś wiemy (typu problem toalet :). Przy tym wielkie bogactwo cudownych anegdot! Pisarka pisze ze swadą, barwnie i czytanie jest dużą przyjemnością. Szacunek dla ogromu materiału, przez jaki "się przekopała". Chętnie sięgnę po inne książki. Jedna drobna uwaga: jak dla mnie, dziwnie się kończy, urywa się - może to jednak moje szkolne przyzwyczajenie, że musi być podsumowanie :)
Ale już bez czepiania się : REWELACJA.

Jestem absolutnie zachwycona. Kocham Tatry i bardzo lubię opowieści o znanych postaciach z przełomu XIX i XX wieku, więc podczytywałam sobie już o Zakopanem przy okazji opowieści o Kossakach, Kasprowiczu, Makuszyńskim itd. Ta książka ma tę przewagę, że daje dużą syntezę i prawdziwy przekrój najrozmaitszych dziedzin życia, różnież takich, o których bardzo rzadko coś wiemy...

„Sielankowanie pod Tatrami. Życie codzienne i niecodzienne Zakopanego w XIX w.” Agnieszki Lisak to reportaż który skradł moje serce .
Autorka popisała się w nim szeroką wiedzą zarówno na temat obyczajowości ludzi żyjących w XIX w. jak i na temat gór i ich zdobywania. Zakres poruszanych przez autorkę tematów w osobnych rozdziałach jest zaskakujący. Obejmuje on tematy od religijności mieszkańców Zakopanego, ich zamożności, higieny, po problematykę związaną z turystyką górską kobiet kończąc na sportach zimowych.
Książka ta rzuca całkowicie inne światło na turystykę górską w Polsce i sprawiła, że przynajmniej ja bardziej sentymentalnie spojrzałam na Tatry. Naprawdę polecam zagłębić się w te karty naszej historii , bo jest ona opisana w tej książce naprawdę w ujmujący i żartobliwy sposób (w szczególności żartobliwy jeśli chodzi o obyczajowość wyższych sfer w XIXw.)

„Sielankowanie pod Tatrami. Życie codzienne i niecodzienne Zakopanego w XIX w.” Agnieszki Lisak to reportaż który skradł moje serce .
Autorka popisała się w nim szeroką wiedzą zarówno na temat obyczajowości ludzi żyjących w XIX w. jak i na temat gór i ich zdobywania. Zakres poruszanych przez autorkę tematów w osobnych rozdziałach jest zaskakujący. Obejmuje on tematy od...

Póki co jest to zdecydowanie najlepsza książka z serii, którą czytałam. Niesamowite jak odmiennie wyglądał cały świat jeszcze 120 lat temu.

Póki co jest to zdecydowanie najlepsza książka z serii, którą czytałam. Niesamowite jak odmiennie wyglądał cały świat jeszcze 120 lat temu.