Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, jak mogę ustosunkować się do całości jako zbioru opowiadań.
Pierwsze wywarło na mnie ogromne wrażenie, sprawiło, że niemalże czułam na skórze palące słońce, ogarniało mnie odrętwienie bijące od tajemniczego domu, a zakończenie wywołało dreszcze. Z każdą kolejną historią moje zainteresowanie spadało, aż wreszcie jedynie przekartkowałam ostatnią. Zwykle mam tak, że im głębiej wchodzę w styl pisarza, tym łatwiej, lżej i przyjemniej idzie mi czytanie - tutaj było wręcz przeciwnie, jakby pod górkę.
Nie ma między nami chemii, to pewne. Może komuś innemu bardziej przypadnie do gustu ta mała antologia.

Nie wiem, jak mogę ustosunkować się do całości jako zbioru opowiadań.
Pierwsze wywarło na mnie ogromne wrażenie, sprawiło, że niemalże czułam na skórze palące słońce, ogarniało mnie odrętwienie bijące od tajemniczego domu, a zakończenie wywołało dreszcze. Z każdą kolejną historią moje zainteresowanie spadało, aż wreszcie jedynie przekartkowałam ostatnią. Zwykle mam tak, że...

Nie wiem naprawdę, jak ocenić tą książkę. Z pewnością porusza wiele ciekawych wątków z życia mieszkańców bułgarskiej wsi. Przenosi czytelnika w piękne rejony, gdzie powietrze aż pachnie ziołami, skarą, gorącą ziemią i słońcem, wibruje od upału, rozleniwia i relaksuje. Ma się wręcz ochotę sięgnąć po pachnące słońcem warzywa, sirene i zimną rakiję. Równocześnie jest napisana w tak irytująco jednostajny, monotonny sposób, że gdzieś w połowie naprawdę zaczyna męczyć i irytować.

Nie wiem naprawdę, jak ocenić tą książkę. Z pewnością porusza wiele ciekawych wątków z życia mieszkańców bułgarskiej wsi. Przenosi czytelnika w piękne rejony, gdzie powietrze aż pachnie ziołami, skarą, gorącą ziemią i słońcem, wibruje od upału, rozleniwia i relaksuje. Ma się wręcz ochotę sięgnąć po pachnące słońcem warzywa, sirene i zimną rakiję. Równocześnie jest napisana...