Vedrana Rudan

Kolejna z książek, z którą mam problem z oceną. Z jednej strony bezsensownie udaje fantastykę, proponując rozmowy dwóch płodów - czy też raczej zarodków - w brzuchu matki. Z drugiej - jest to wręcz przykra wiwisekcja chorwackiej (i ogólnie postjugosłowiańskiej) rzeczywistości powstałej po zakończeniu wojny domowej. Cała ta bieda, problemy z pracą, lecznictwem czy nawet tożsamością narodową przypominają trochę nasze dzikie lata 90. Ponieważ jednak jest to barwione czasami gorzkim, a czasami smoliście czarnym humorem, stopniowo daje się wciągnąć w opowieść i ją docenić za wiele niezwykle trafnych spostrzeżeń. Czyta się więc tę książkę w sumie dobrze, nawet jeśli nie do końca można uchwycić w niej coś, co można nazwać fabułą. Bo tak naprawdę jest to zestaw relacji całej rodziny (babka, matka, syn, córka z mężem i wspomniane dwa płody),opisującej po kolei swoje różne bolączki, skomplikowane życiowe wybory i specyficzne wzajemne relacje. Nie uważam lektury za czas stracony, zwłaszcza że chwilami mocno poprawiała mi humor, ale i trudno stwierdzić, żebym wyniósł z niej coś szczególnie wartościowego...