Ciekawie napisana. Niby niewiele się dzieje w tej książce, ale trudno się od niej oderwać. Ma duży urok i jest dobrze napisana/przetłumaczona. Zawiera wiele przemyśleń czy obserwacji zgodnych z własnym doświadczeniem. Ogólnie bardzo dobra lektura.

Ciekawie napisana. Niby niewiele się dzieje w tej książce, ale trudno się od niej oderwać. Ma duży urok i jest dobrze napisana/przetłumaczona. Zawiera wiele przemyśleń czy obserwacji zgodnych z własnym doświadczeniem. Ogólnie bardzo dobra lektura.

Kupiłam e-booka, bo chyba był w promocji. Nuda schematycznego pisarstwa z marketingowym zacięciem. Dałam radę doczytać do połowy, ale uznałam, że dalej się nudzić nie warto.

Kupiłam e-booka, bo chyba był w promocji. Nuda schematycznego pisarstwa z marketingowym zacięciem. Dałam radę doczytać do połowy, ale uznałam, że dalej się nudzić nie warto.

Elegancko napisana książka o starym małżeństwie w kryzysie, ale problemem jest to, że nic się tam nie dzieje, małżonkowie wędrują po Amsterdamie, zwiedzają zabytki, jedzą w knajpach i tak dalej; odłożyłem audiobooka, przesłuchawszy 30%, znam lepsze książki opisujące starość. 

Elegancko napisana książka o starym małżeństwie w kryzysie, ale problemem jest to, że nic się tam nie dzieje, małżonkowie wędrują po Amsterdamie, zwiedzają zabytki, jedzą w knajpach i tak dalej; odłożyłem audiobooka, przesłuchawszy 30%, znam lepsze książki opisujące starość. 

Bla bla bla. O wszystkim i o niczym.

Bla bla bla. O wszystkim i o niczym.

Nudna i mdła jak niesłodki budyń. Autor jest wykładowcą kreatywnego pisania w Aberdeen i faktycznie ta opowieść może być dobrym ćwiczeniem literackim ale jako powieść - kiepska. Dużo opisów miejsc, w którym znajdują się bohaterowie w trakcie krótkiego pobytu w Amsterdamie które niewiele mają wspólnego z głównym problemem bohaterów. Główny problem który ja odczytuję to rozczarowanie życiem. Bohaterowie to ludzie koło 70 tki , on: emerytowany architekt który teraz znieczula się się dużą ilością alkoholu, ona: była nauczycielka która ponad 40 lat temu obiecała Bogu, że poświęci mu życie za uratowanie dziecka gdy będąc w ciąży ulega postrzeleniu w trakcie wypadków w Belfaście. Jest teraz seniorką i chce spłacić dług, chce "prowadzić bardziej wartościowe życie, uduchowione i pożyteczne i chce zostać beginką"(świecką zakonnicą) okazuje się że jest już na to za stara. Niby chce odejść od męża ze względu na jego problem alkoholowy ale na to też jest za stara. Książka przygnębiająca, nudna i mało sensowna. Źle się ją przy tym czyta. Ja nie polecam a jestem w wieku bohaterów tej książki.

Nudna i mdła jak niesłodki budyń. Autor jest wykładowcą kreatywnego pisania w Aberdeen i faktycznie ta opowieść może być dobrym ćwiczeniem literackim ale jako powieść - kiepska. Dużo opisów miejsc, w którym znajdują się bohaterowie w trakcie krótkiego pobytu w Amsterdamie które niewiele mają wspólnego z głównym problemem bohaterów. Główny problem który ja odczytuję to...

Jest w tej powieści nutka nostalgii... za rozwiązaniem pewnych nierozwiązanych dotychczas spraw, za powrotem do początków, za odnalezieniem swojego miejsca.
Takich obyczajowych powieści czytamy mnóstwo a jednak ta jest wyjątkowa. Wyróżniają ją bohaterowie w sile wieku, tło religijne i kontekst polityczny. Wszystko to, podane razem daje nam całkiem wysmakowaną potrawę.

Jest w tej powieści nutka nostalgii... za rozwiązaniem pewnych nierozwiązanych dotychczas spraw, za powrotem do początków, za odnalezieniem swojego miejsca.
Takich obyczajowych powieści czytamy mnóstwo a jednak ta jest wyjątkowa. Wyróżniają ją bohaterowie w sile wieku, tło religijne i kontekst polityczny. Wszystko to, podane razem daje nam całkiem wysmakowaną potrawę.

Bardzo prosta , surowa wręcz opowieść o życiu dojrzałego małżeństwa. Niby nic się nie dzieje, ale wspaniały język opisujący podróż kochających się ludzi, jak i wspomnienia z ich życia sprawia, że nie można oderwać się od czytania. A ile w niej prawdy i wspaniałych przemyśleń....

Bardzo prosta , surowa wręcz opowieść o życiu dojrzałego małżeństwa. Niby nic się nie dzieje, ale wspaniały język opisujący podróż kochających się ludzi, jak i wspomnienia z ich życia sprawia, że nie można oderwać się od czytania. A ile w niej prawdy i wspaniałych przemyśleń....

Zimowa opowieść o zimie życia pewnego irlandzkiego małżeństwa - Stelli i Gerry'ego. Trudne rozmowy, ważne decyzje, piękne widoki, odważne gesty. Powieść niby o miłości szczęśliwej, ale bardzo jednak niedoskonałej, pełnej wątpliwości, rys i trudów codzienności. Widzimy ich jak spędzają kilka dni w Amsterdamie i jak ta podróż ich ponownie zmienia. Polecam dialogi - ludzie, którzy znają się jak łyse konie zadziwiają bogactwem swojej relacji i historii, która ich ukształtowała.

Zimowa opowieść o zimie życia pewnego irlandzkiego małżeństwa - Stelli i Gerry'ego. Trudne rozmowy, ważne decyzje, piękne widoki, odważne gesty. Powieść niby o miłości szczęśliwej, ale bardzo jednak niedoskonałej, pełnej wątpliwości, rys i trudów codzienności. Widzimy ich jak spędzają kilka dni w Amsterdamie i jak ta podróż ich ponownie zmienia. Polecam dialogi - ludzie,...

„Przed końcem zimy” to powieść o codzienności dwóch starszych osób, które nadal wierzą we wspólną przyszłość. Jednak wiara może nie wystarczyć – muszą o tę przyszłość bycia razem zawalczyć.

Refleksyjna historia, dzięki której można się zatrzymać, a nawet podumać. Przyjemna.

Cała opinia na www.naczytniku.com

„Przed końcem zimy” to powieść o codzienności dwóch starszych osób, które nadal wierzą we wspólną przyszłość. Jednak wiara może nie wystarczyć – muszą o tę przyszłość bycia razem zawalczyć.

Refleksyjna historia, dzięki której można się zatrzymać, a nawet podumać. Przyjemna.

Cała opinia na www.naczytniku.com

"Podróż jak każda inna, a jednak całkiem inna"

To historia starszego małżeństwa podczas wspólnej podróży do Amsterdamu. Podróży, która ma dać odpowiedzi na kilka istotnych dla pary pytań oraz zweryfikować ich małżeństwo.

Środek zimy to rzeczywiście nietypowy czas na urlop, ale Stelli i Gerry’emu daleko do bycia ekscentrykami. To wręcz przeciętni Irlandczycy, którzy mają za sobą wiele wspólnie spędzonych lat. Towarzyszymy im od samego początku podróży i nieśpiesznie poznajemy ich samych oraz ich przeszłość. Kryzys, który zostaje gdzieś na początku zasugerowany świadczy jedynie o tym, że w ostatnim czasie nie wiodło się im najlepiej. On pije odrobinę za dużo zdaniem żony, ona jest dość religijna zdaniem męża. Zwiedzanie Amsterdamu, przebywanie w obcym kraju i załatwianie prozaicznych spraw sprzyja refleksjom nad życiem, uczuciami, problemami.

Powieść utrzymana w nostalgicznym nastroju z wolna roztacza przed czytelnikiem obraz pary, która nie wyróżnia się niczym szczególnym, a mimo to jest w jakiś sposób charakterystyczna. Istotny w relacji jest długi staż, który pokazuje, że nie są im obce czułość, troska, mądrość. W tej intymnej historii na pozór niewiele się dzieję, natomiast drobnostki dnia codziennego, które niewymuszenie przedstawiane są w swobodnej narracji, kreślą prawdziwy obraz ich dusz. Uciekają się oni do retrospekcji i choć są to trudne czasem wspomnienia, stanowią dopełnienie tego, co sprawiło, że stali się tymi ludźmi.

To zwykła historia, pełna prozaicznych zdarzeń i zwykłej codzienności, która ukazuje więzi dwóch starszych osób. Osób, które przeżyły razem wiele, które wiele doświadczyły i które nadal sporo potrzebują. Gdzieś odczuwalny jest jakiś ciężar, z którym oboje muszą się uporać. Ciężar, który pojawia się we wspomnieniach. Te nawiedzają ich często i niełatwe momenty, o ile to nie zbyt delikatne słowo, stawiają ich w tak odmiennym świetle. Co by było, gdyby stało się inaczej w tych chwilach nieszczęścia? Teraz w obcym kraju patrzą wstecz z zastanowieniem. Ponadto na co dzień towarzyszą im chwilę, w których dostrzegają u siebie te przywary, które gdzieś po drodze się rodziły niepostrzeżenie, a które teraz są, łagodnie mówiąc, niekorzystne. Nie tylko te złe momenty kreśli MacLaverty. Te dobre sytuacje są jak najbardziej obecne i doskonale obrazują plusy i minusy wieloletniego małżeństwa.

Choć akcji w pełnym tego słowa znaczeniu w powieści nie ma, nie oznacza to, że nic się nie dzieje. Podróż jest realizowana pieczołowicie krok po kroku i czytając powieść niemal stąpamy po piętach starszemu małżeństwu zmierzającemu do Holandii. Oni lata namiętności i ogromnej pasji mają już za sobą. Teraz prym wiedzie miłość dojrzała, która przejawia się drobnym gestem, niezwykłą troską i która wzrusza jak żadna inna. Zimowy krajobraz stolicy Holandii nie jest bez znaczenia. Choć chłodny i zastygły nastraja refleksyjnie nie tylko bohaterów powieści ale i jej czytelnika. Ulice, które przemierzają i miejsca do których trafiają są niezwykle interesujące. Wydawać by się mogło, że w tej zakrawającej na melancholijną prozie brak miejsca na coś optymistycznego lub żartobliwego. Jest miejsce na wszystko, czym żyją Stella i Gerry, więc okraszone delikatnym żartem sytuacje niwelują odczucia smutku i przygnębienia.

Książka może nie należy do najłatwiejszych pod względem treści i przekazu, ale na pewno do najpiękniejszym jeśli chodzi o język. To piękna proza. Nie wiele tu dialogów ani akcji, więc to nie lektura, przy której można przerzucać kolejne kartki z zapartym tchem. Zaleca się delektowanie każdym zdaniem pośród których jest cała masa misternie skonstruowanych wypowiedzi.

"Podróż jak każda inna, a jednak całkiem inna"

To historia starszego małżeństwa podczas wspólnej podróży do Amsterdamu. Podróży, która ma dać odpowiedzi na kilka istotnych dla pary pytań oraz zweryfikować ich małżeństwo.

Środek zimy to rzeczywiście nietypowy czas na urlop, ale Stelli i Gerry’emu daleko do bycia ekscentrykami. To wręcz przeciętni Irlandczycy, którzy mają...