Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka w podobnym stylu co reszta powieści Piotra C. - z życiowymi przemyśleniami plus fabułą i postacią te myśli prezentującą. Przyjemna i dość szybka lektura, pełna sarkazmu, humoru i wulgaryzmu.

Książka w podobnym stylu co reszta powieści Piotra C. - z życiowymi przemyśleniami plus fabułą i postacią te myśli prezentującą. Przyjemna i dość szybka lektura, pełna sarkazmu, humoru i wulgaryzmu.

Uwielbiam powracać do tej pozycji. Zabawna, zaskakująca. Co prawda trochę przerażający jest sposób zdobywania kobiety prezentowany przez Mecenasa Wojciecha Wąsika, jednak ma swój urok.

Uwielbiam powracać do tej pozycji. Zabawna, zaskakująca. Co prawda trochę przerażający jest sposób zdobywania kobiety prezentowany przez Mecenasa Wojciecha Wąsika, jednak ma swój urok.

Zachęcająca do myślenia, intrygująca, opisująca bolączki współczesności - polecam!

Zachęcająca do myślenia, intrygująca, opisująca bolączki współczesności - polecam!

Może miałam zbyt duże oczekiwania, co do tej książki, jako że z serialem mam bardzo miłe wspomnienia. Moim zdaniem była ciężka do przeczytania przez swoją chaotyczność i wprowadzenie ogromnej ilości dygresji.
Książka skupia się w zasadzie głównie na zarzutach wobec serialu, związanych z m.in. brakiem wielokulturowości czy sposobem podejścia do homoseksualizmu. Do tego przedstawia historię powstawania na zasadzie "tutaj negocjowali, nie wynegocjowali, to im się udało ugrać, dalej tak się działo".
Pozycja zapewne bardziej podobała by się ludziom zainteresowanym szczegółami produkcji, niż zwykłym laikom, chcącym przeczytać coś lekkiego o serialu.

Może miałam zbyt duże oczekiwania, co do tej książki, jako że z serialem mam bardzo miłe wspomnienia. Moim zdaniem była ciężka do przeczytania przez swoją chaotyczność i wprowadzenie ogromnej ilości dygresji.
Książka skupia się w zasadzie głównie na zarzutach wobec serialu, związanych z m.in. brakiem wielokulturowości czy sposobem podejścia do homoseksualizmu. Do tego...

Może dlatego, że najpierw przeczytałam książkę Elaine Aaron i na zjawisko Wysokiej Wrażliwości mam wyrobione zdanie, ale nie za bardzo podobała mi się ta pozycja. Jest bardzo pozytywna, to na pewno. Jak dla mnie za mocno couchingowa. Narracja jest utrzymywana w stylu "jesteś wyjątkowy, uzdolniony", co niekoniecznie do mnie przemawia. Z pewnością jest dobrą pozycją dla osób, które z powodu swojej wrażliwości na bodźce czy innych cech czują się gorsze - jest szansa na zmianę ich podejścia do samych siebie. Jednak autorka nie wzbudza mojego zaufania, zwłaszcza niektórymi radykalnymi opiniami (np. o manipulatorach, z gruntu złych ludziach, na których pogląd ma bardzo czarno-biały).

Może dlatego, że najpierw przeczytałam książkę Elaine Aaron i na zjawisko Wysokiej Wrażliwości mam wyrobione zdanie, ale nie za bardzo podobała mi się ta pozycja. Jest bardzo pozytywna, to na pewno. Jak dla mnie za mocno couchingowa. Narracja jest utrzymywana w stylu "jesteś wyjątkowy, uzdolniony", co niekoniecznie do mnie przemawia. Z pewnością jest dobrą pozycją dla osób,...

Oliver Toscani jest bardzo ciekawym człowiekiem. Dowiedziałam się o nim z wykładu, na którym omawialiśmy nietuzinkowe reklamy, oddziałujące na emocje i byłam ciekawa, jakie miał motywacji. Po lekturze tej książki dowiedziałam się, jakie cele mu przyświecały, jaki jest jego światopogląd i go nawet polubiłam! Jedną rzecz warto zauważyć - jest niezłym bajarzem i ma wiele pewności siebie, co wyraźnie widać w książce.

Oliver Toscani jest bardzo ciekawym człowiekiem. Dowiedziałam się o nim z wykładu, na którym omawialiśmy nietuzinkowe reklamy, oddziałujące na emocje i byłam ciekawa, jakie miał motywacji. Po lekturze tej książki dowiedziałam się, jakie cele mu przyświecały, jaki jest jego światopogląd i go nawet polubiłam! Jedną rzecz warto zauważyć - jest niezłym bajarzem i ma wiele...

Książka zabawna, chociaż moim zdaniem rozkręca się dopiero od połowy - zakończenie mnie zaskoczyło, a ostatnie rozdziały rozbawiły. Główna bohaterka jest chodzącym stereotypem, który może irytować. Jednak nie sposób nie docenić faktu, że jej sposób myślenia był z pewnością dużą pomocą w poradzeniu sobie psychicznie z wydarzeniami, które je spotykają. W końcu grunt to nie zwariować!

Książka zabawna, chociaż moim zdaniem rozkręca się dopiero od połowy - zakończenie mnie zaskoczyło, a ostatnie rozdziały rozbawiły. Główna bohaterka jest chodzącym stereotypem, który może irytować. Jednak nie sposób nie docenić faktu, że jej sposób myślenia był z pewnością dużą pomocą w poradzeniu sobie psychicznie z wydarzeniami, które je spotykają. W końcu grunt to nie...

Uwielbiam tę książkę. Połknęłam ją w jedno popołudnie. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że mam o niej tak pozytywną opinię dlatego, że odzwierciedla w dużej części moje przemyślenia. Miło zobaczyć, że ktoś jeszcze patzy na świat jak ja i jeszcze potrafi to przekazać w tak miłej formie!
Czyli skondensowanie - filozofia życia Włodka Markowicza jest filozofią akcjeptacji wszystkiego. Dosłownie. Żyj i daj żyć innym. Żyj dla siebie, będąc sobą, nie udając niczego. Bardzo przystępny i optymistyczny przekaz, napisany w formie rozmowy - czuć naturalność i szczerość.

Uwielbiam tę książkę. Połknęłam ją w jedno popołudnie. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że mam o niej tak pozytywną opinię dlatego, że odzwierciedla w dużej części moje przemyślenia. Miło zobaczyć, że ktoś jeszcze patzy na świat jak ja i jeszcze potrafi to przekazać w tak miłej formie!
Czyli skondensowanie - filozofia życia Włodka Markowicza jest filozofią akcjeptacji...

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/08/czasem-lepiej-nie-wiedziec.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/08/czasem-lepiej-nie-wiedziec.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/faceci-nie-pacza.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/faceci-nie-pacza.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/co-bedzie-za-100-lat.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/co-bedzie-za-100-lat.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/po-stracie-zawsze-jest-ciezko.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2016/03/po-stracie-zawsze-jest-ciezko.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2015/12/bo-przyjazn-to-pewien-rodzaj-miosci.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2015/12/bo-przyjazn-to-pewien-rodzaj-miosci.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2015/12/niektorzy-maja-jeszcze-gorzej-nie.html

http://bo-mam-za-duzo-w-glowie.blogspot.com/2015/12/niektorzy-maja-jeszcze-gorzej-nie.html